Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βιέννη, 1810. Η πόλη είναι ερειπωμένη, ταπεινωμένη, υποταγμένη στον Ναπολέοντα. Στην πρωτεύουσα των Αψβούργων ζουν, λαθραία σχεδόν, μερικοί Γάλλοι εμιγκρέδες που αναπολούν και προσπαθούν να καταλάβουν το πέρασμα της Ευρώπης στους μοντέρνους καιρούς, όπως το χάραξε λίγα χρόνια πριν η Γαλλική Επανάσταση. Ανάμεσά τους η Αγάθη-Σιδονία Λαμπόρντ, αναγνώστρια άλλοτε της Μαρίας-Αντουανέττας, παλιά κάτοικος των Βερσαλλιών και η ίδια, διηγείται και αναπλάθει τις μοιραίες εκείνες ημέρες: 14, 15 και 16 Ιουλίου 1789, ημέρες που άλλαξαν την ιστορία ολόκληρης της Ευρώπης. Τις αναπλάθει όπ...

Ε, λοιπόν, δεν ξέρω τι νέα μπορώ να σου μεταφέρω. Πραγματικά, στην Ελλάδα η ζωή μας ήταν κόλαση. Δεν ήταν και πολύ διασκεδαστικό να πολεμάς εναντίον της Γερμανικής Αεροπορίας με κυριολεκτικά μια χούφτα καταδιωκτικών. Το αεροπλάνο μου χτυπήθηκε αρκετές φορές όμως πάντα κατάφερνα να γυρίζω πίσω. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει τον Ρόαλντ Νταλ στην Τανζανία απέναντι σε επικούς σκυλοκαυγάδες, λιοντάρια και δηλητηριώδη φίδια. Αμέσως κατατάσσεται στην RAF κι έτσι ξεκινάει η σόλο πορεία του στη Βόρειο Αφρική και Μέση Ανατολή. Με βάση την Ελλάδα, συμμετέχει σε επικίνδυνες απ...

"Είναι μια γυναίκα. Νιώθει για μένα ό,τι κι εγώ γι' αυτήν, με μισεί, με αγαπάει. Όταν με μισεί εγώ την αγαπάω, όταν μ' αγαπάει, τη μισώ εγώ. Άλλη περίπτωση δεν υπάρχει." Αποτελούμενο από 97 σύντομα κεφάλαια, το "Μια γυναίκα" είναι ένα μυθιστόρημα για τα πολλαπλά πρόσωπα του εαυτού και του άλλου. Το αντικείμενο του πόθου δεν είναι μια γυναίκα αλλά πολλές, όλες πραγματικές και συγχρόνως δημιουργήματα της φαντασίας ενός ιδιόμορφου και ακόλαστου αφηγητή. Ενός αφηγητή που αναλώνεται στο παιχνίδι του έρωτα: "Είναι μια γυναίκα. Με αγαπάει. Είστε ο Παγκανίνι των φιλιών, λέω τάχα...

Βάζοντας τη συνείδηση του πάνω από την υπόληψη του, ο Ανδρέας Λασκαράτος καθιέρωνε με τον πιο σαφή και αμετάκλητο τρόπο την ιεραρχία των αξιών του. Καμιά παραχώρηση δεν έκανε σε κανέναν, μεγάλη ή μικρή, και τίποτα δεν θυσίαζε για να αναγνωρισθεί σαν "Κάποιος". Σε "εταιρείες αμοιβαίου θαυμασμού" δεν εγράφτηκε ποτέ κι έτσι τις πίστεις του τις υπερσπιζότανε με πάθος. Το έκανε με μια γλώσσα ιδιαίτερη, δική του, που μπορεί να μην ακουγότανε ελληνικά σωστή, ήτανε όμως απροσποίητη, συνακόλουθη της άμεσης αντίδρασης του για όσα γύρω του συμβαίνανε. Τα γεγονότα τα αξιολογούσε καθ...

Όσο κι αν παραφθείρουμε εξωραϊστικά την εικόνα του, αυτός που μας κοιτάζει με μεγάλα πράσινα μάτια πίσω απ' τα κοκάλινα γυαλιά του μόνο με τη γοητεία του Ιανού προσφέρει -όσο προσφέρει- τα μυστικά του. Αν πιστέψουμε τον Άγιο Αυγουστίνο ότι ο χρόνος είναι το ίχνος της αιωνιότητας κι ότι οι νεκροί δεν είναι απόντες αλλά αόρατοι, δουλειά μας είναι να τους βγάζουμε στο φως.

Αν σας αρέσουν οι χειμωνιάτικοι μενεξέδες και τα τριαντάφυλλα του Μάη, μπορείτε να τα διατηρήσετε ζαχαρωμένα και να γαρνίρετε μ' αυτά το τραπέζι και τα γλυκά σας: σ' αυτές τις σελίδες θα βρείτε τον τρόπο. Αν διασκεδάζετε στην κουζίνα κι αν πιστεύετε, όπως εμείς, ότι η μαγειρική είναι τέχνη, είναι δημιουργία και μαζί πράξη αγάπης, αν καμιά φορά νοσταλγείτε αγαπημένα χέρια που κάποτε εκτός από τους κεφτέδες ή τα κουλουράκια ζύμωναν τις ώρες της ζωής κι έπλαθαν τις γιορτινές μέρες, τότε εδώ δεν έχετε μόνον ένα βιβλίο με συνταγές αλλά και ένα γλαφυρό ανάγνωσμα. Τα φαγητά και τα...

"Άκου λοιπόν τι θα κάνεις: θα μεταμφιεστείς έτσι ώστε να γίνεις αγνώριστη και θα φύγεις όσο πιο μακριά μπορείς. Τούτο το απαίσιο γαϊδουροτόμαρο κάνει μια χαρά γι' αυτή τη δουλεία, γιατί κανείς δε θα μπορεί να φανταστεί ότι θα κρύβει την πιο όμορφη και την πιο ευγενική βασιλοπούλα. Σ' αυτό το σεντούκι θα βάλουμε τα φορέματα που σου χάρισε ο πατέρας σου μαζί με τον καθρέφτη, τα διαμάντια και τα ρουμπίνια σου. Όσο θα κρατάς τούτο το ραβδί που σου δίνω, το σεντούκι θα σε ακολουθεί όπου κι αν πηγαίνεις, κάτω από την γη. Κάθε φορά που θα θέλεις να το ανοίξεις, αρκεί να χτυπάς με...

"Αυτό είναι ένα βιβλίο για τη τέχνη, κι όχι ένα βιβλίο για την ιατρική ή την ιατρική τέχνη. Ο αναγνώστης επομένως, δεν πρέπει να περιμένει εικόνες σαν αυτές που συνοδεύουν αυτή την εισαγωγή. Δεν θα βρεί ούτε ακρωτηριασμούς τραυματιών, ούτε βάναυσες εγχειρίσεις ούτε περισσές αφαιμάξεις -μια τρομακτική πρακτική που οδηγησε το Λόρδο Βύρωνα να αναφωνήσει πως "περισσότεροι έχουν πεθάνει από το νυστέρι παρά από τη λόγχη"- , ούτε ανατομικά σχέδια με τους μύες να εξέχουν ούτε και νεκροτομεία με χιλιόμετρα εντοσθίων σκορπισμένων στο πάτωμα. Αυτό που θα βρεί ο αναγνώστης είναι σαρά...

Πόσα άραγε να είναι τα γλυπτά που υπάρχουν στους δημόσιους χώρους της Αθήνας; Ποιών καλλιτεχνών έργα είναι; Για ποιο λόγο, με ποια αφορμή, τοποθετήθηκαν; Ποιος ο συμβολισμός ή η ιδεολογία που εκφράζουν ή υπηρετούν; Να μια πρώτη σειρά ερωτημάτων στα οποία έρχεται να απαντήσει το βιβλίο της Ζέττας Αντωνοπούλου και συγχρόνως να θέσει αρκετά άλλα που μοιραία ανακύπτουν μόλις κανείς αποφασίσει να καταπιαστεί με το θέμα. Και αυτό γιατί τα έργα αυτά της "υπαίθριας γλυπτικής" όπως η συγγραφέας τα αποκαλεί, συνδέονται άμεσα με την ίδια την ιστορία της πόλης που τα φιλοξενεί, με τη...

[...] "Facing Athens"is dedicated to all those who love Athens or wish to understand it a little more deeply. Our intention was to search for the face of present-day Athens, guided by buildings which are standing and which help us follow the evolution of the city throughout the 20th century. This book is a travelogue of the Greek capital from 1900 to 2000, through the facades of the houses and apartment blocks in which the Athenians chose to live. These houses, all of which survive and which one can find and look at up close, are witnesses to an urban course in time which c...

"Τα σκίτσα ζωγραφίστηκαν στον υπολογιστή στο πρόγραμμα Illustrator σε διάστημα δυόμιση ετών. Μόνο σκοπό είχαν την συναισθηματική μου αποφόρτιση. Σταδιακά άρχισα να βλέπω ότι διηγούνταν μια ιστορία, σαν ένα πρόβλημα που ζητάει τη λύση του . Καθώς προχωρούσαν τα σχέδια, προχωρούσε και η λύση."

Στο λιγοσέλιδο αυτό βιβλίο συγκεντρώνονται οι μεταφράσεις που ο Τέλλος Άγρας (1899-1944), ο Κ.Γ. Καρυωτάκης (1896-1928), ο Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869-1943), ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943), ο Τ. Κ. Παπατσώνης (1895-1976) και ο Λάμπρος Πορφύρας (1879-1932), ανάμεσα στα 1901 και στα 1949, έκαμαν σε ποιήματα εκείνου που, στον καιρό του, είχε ανακηρυχθεί "πρίγκηπας των ποιητών" και σήμερα δίκαια αναγνωρίζεται σαν μια από τις πιο μουσικές και υποβλητικές φωνές του συμβολισμού - του Παύλου Βερλαίν (1844-1896). Η πρόθεση διπλή. Να συσταθεί ξανά, ψηφίδα ψηφίδα, από τους καλύτερους τεχ...

[...] The examples included in this volume are essentially divided into two categories: the simple doors which, constructed with functionality in mind, display minimal decoration on the door leaves; and complex doors, where special care was taken over the surrounds, which often lend the whole a monumental character. Most of the decorative motifs used are taken from the familiar carved motifs of antiquity (rosettes, palmettes, etc.) which are often joined by Western Baroque elements and decorative motifs of an intensely orientalising nature in regions which witnessed the mee...

Ο Λεό ήταν ένα πρόβατο υπερβολικά ευγενικό.

Η Ζιζί ήταν μια ζέμπρα πολύ αγενής.

Η Φιφί ήταν μια γάτα σοφή...

Βαρέθηκα πια, αυτό το φόρεμα με τις βούλες... είναι απαίσιο!

Γύρω από τον Nietzsche και το έργο του σωρεύεται βαθμιαία ανά τον κόσμο ένα μη εποπτεύσιμο πλήθος δημοσιεύσεων, διατριβών, μονογραφιών, βιογραφιών, οι οποίες πάνω απ' όλα δείχνουν πως το νιτσεϊκό corpus ανθίσταται σθεναρά σε μια συνεκτική και ολιστική ερμηνεία. Αν ο πληθωριστικός σχολιασμός του έργου του ερμηνευτεί, όπως έχει ήδη προτείνει ο Foucault, μέσα από την "αναλυτική του λόγου", δηλαδή τη γενεαλογική του προοπτική ως θέλησης για δύναμη, μας δίνεται τότε η δυνατότητα να αντικρίσουμε στη χειρονομία του σχολίου τη συγκαλυμμένη αλλά βίαιη προσπάθεια που καταβάλλεται για...