Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ζωή, που είχε μείνει για αρκετή ώρα σιωπηλή κι επειδή είχε καταλάβει πως για το συγκεκριμένο θέμα ο παππούς της δεν ήθελε να μιλήσει, για να μη διακόψει τη διήγησή του, ρώτησε: "Εσύ, λοιπόν, τελικά πώς το έσκασες;" "Σε μια στιγμή που δεν το περίμενα καθόλου, η τύχη μου χαμογέλασε. Όλο αυτό εδώ, το Κε, ήταν γεμάτο ανθρώπους που έτρεχαν όλοι μαζί, πότε αποδώ και πότε από κει, δίχως να ξέρουν τι να κάνουν. Και στις μαούνες ακόμα, που ήταν δεμένες στην παραλία, ο κόσμος ξεχείλιζε. Περίμεναν να τους τραβήξουν τα ξένα πλοία, αλλά εκείνα δεν έπαιρναν κανέναν. Μέσα στο πλήθος...

Για να γνωρίσουμε καλύτερα τα ζώα του ζωολογικού κήπου και τα χαρακτηριστικά τους. Η μικρή μου εγκυκλοπαίδεια Larousse: συναρπαστικές πληροφορίες, διασκεδαστικές εικόνες.

Η μικρή μου εγκυκλοπαίδεια Larousse: ανακαλύψτε, διασκεδάζοντας. Πώς ζουν οι αγελάδες, τα άλογα, τα γουρούνια, τα πουλερικά, τα κουνέλια, με συναρπαστικές λεπτομέρειες και διασκεδαστικές εικόνες.

Η μικρή μου εγκυκλοπαίδεια Larousse: ανακαλύψτε, διασκεδάζοντας. Πώς ζούσαν οι ιππότες πίσω από τα ψηλά τείχη των κάστρων τους, με συναρπαστικές λεπτομέρειες και διασκεδαστικές εικόνες.

"Τα μάτια του είχαν στεγνώσει από τα δάκρυα και έτσουζαν. Ο μεσημεριάτικος ήλιος γυάλιζε τις γυμνές στρογγυλές κορφές των βουνών απέναντι και τις έκανε γλιστερές, μεθυστικές, σαν τα αλαβάστρινα στήθια γυναίκας. Δεν μπόρεσε να μην τη σκεφτεί. Χθες βράδυ δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι. Όλη νύχτα στριφογύριζε εφιαλτικά στο στρώμα του. Και, παρόλο που η ψυχή του αιμορραγούσε από τα λόγια της, τα μάτια της Άννας έρχονταν συνέχεια μπροστά του, έτσι όπως τα είδε σε κείνα τα δευτερόλεπτα στη βρύση, και του σάλευαν το μυαλό..." Ο Πάνος, φτωχόπαιδο από το χωριό Αγράμπελη της Ναυπακτί...

"Το δωμάτιο, που ήταν σαν εγκαταλειμμένο παλιατζίδικο, είχε μετατραπεί σε παρθενικό δώμα, με νταντελένιες άσπρες κουρτίνες και λαχταριστά σκεπάσματα που άφηναν ένα άρωμα άγριου ζουμπουλιού. Εδώ ενώθηκαν και χάθηκαν στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να παρακολουθήσει ή να καταγράψει. (...) Για ένα μήνα ο Μπρούνο εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ούτε μπαρ ούτε η καθιερωμένη έξοδος με τους φίλους του. Η ζωή του άλλαξε απότομα από το πρώτο πρωινό που ξύπνησε και είδε τη Λουντμίλα να κοιμάται πλάι του. Το πρόσωπο της είχε ένα φωτοστέφανο. Στα χε...

Ποια θεότητα λάτρευαν οι Κέλτες δρυΐδες; Γιατί επανήλθε στη μόδα η καμπάλα; Ποιο ήταν το αληθινό πρόσωπο των ναϊτών; Πώς γεννήθηκε η μαφία; Ποια είναι η οργανωτική δομή της ομιχλώδους Αλ Κάιντα; Σε αυτές και πολλές ακόμη απορίες απαντούν τα εβδομήντα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, που συνδυάζει με τον πιο παραστατικό τρόπο τις τελευταίες αποκαλύψεις της ιστορικής έρευνας και το σκοτεινό παραμύθι της ανθρώπινης αναζήτησης! Μυστηριώδεις τελετές, νυχτερινές τελετουργίες, θεολογικά ερωτήματα και συνωμοσίες σ' ένα μαγευτικό όσο και συναρπαστικό ανάγνωσμα.

"Μα τον Δία! Αυτός είναι ο Σπρίνγκχιλντ Τζακ!" φώναξε ο συνταγματάρχης Φόρτεσκιου, ένας από τους ταξιδιώτες. "Ναι", κραύγασε ο ταγματάρχης Χάουαρντ, που καθόταν δίπλα του. "Και πάω στοίχημα πως όταν περάσουμε το τούνελ, θα τον δούμε να μας περιμένει στην άλλη πλευρά". "Πάει!" έσπευσε να δεχτεί το στοίχημα ο συνταγματάρχης. Φυσικά, πριν το τρένο προλάβει να βγει από το τούνελ, ο Σπρίνγκχιλντ Τζακ βρισκόταν κιόλας πλάι στις γραμμές, με τα μεγάλα μουστάκια του να καμαρώνουν σαν τσιγκέλια κάτω από τη μυτερή μύτη του, και το στόμα του να ξερνά γαλάζιες φλόγες. Την επόμενη στι...

Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει πως μισή ίντσα κερί θα χρειαζόταν τόση ώρα για να καεί; Τ' αυτιά μου όλη αυτήν την ώρα ήταν τεντωμένα, περιμένοντας ν' ακούσουν τον υπόκωφο καλπασμό των Κοζάκων που έρχονταν για να μας σκοτώσουν. Το είχα πάρει σχεδόν απόφαση πως το κερί θα πρέπει να είχε σβήσει, όταν ακούστηκε ένας κρότος σαν κανονιά. Η πόρτα που μας χώριζε από την αποθήκη έγινε θρύψαλα και μας περιέλουσε μια βροχή κομματιών τυριού, γογγυλιών, μήλων και σανιδιών από τα σεντούκια. Τρέξαμε να βγούμε έξω, παραπατώντας σκουντουφλώντας, μέσα στον πυκνό καπνό, πάνω σε όλων των ειδών...

Με τη βοήθεια ενός προξενητή, βρήκε και σύζυγο και σπίτι για να την στεγάσει. Το νοίκιασε για 999 χρόνια. Όχι γιατί ήλπιζε πως θα είχε τη χαρά να ζήσει εκεί τόσο πολύ μαζί της -εξήγησε αργότερα στη σύζυγό του- αλλά όντας ένας σκέτος "βάρβαρος" δεν μπορούσε να κάνει τίποτ' άλλο, σύμφωνα με την τοπική νομοθεσία. Δεν ανέφερε βέβαια πως, αν δεν ανανέωνε την καταβολή του ενοικίου, η μίσθωση αυτή έληγε αυτομάτως στο τέλος του μηνός. Οι λεπτομέρειες προκαλούσαν ανέκαθεν αποστροφή στον Πίκερτον. Επιπροσθέτως, εκείνη δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει τη χιουμοριστική πλευρά του θέματος....

Το πλάσμα άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Τραβήχτηκα. "Γκόντφρι", είπα, "θα εκτελέσω εν ψυχρώ όποιον προσπαθήσει να εκτελέσει το σχέδιό σου. Τι σ' έπιασε και θέλεις ν' απαθανατίσεις αυτό το ζούδι; Δεν έχω τίποτα με τους Γιαπωνέζικους δράκους, αλλά αυτή η αράχνη δεν αντέχεται, σου λέω". "Καβούρι είναι". "Καβούρι, αράχνη, σκουλήκι... το ίδιο κάνει. Τι ασχολείσαι μαζί του. Ένας εφιάλτης είναι. Σκέτο σίχαμα!" Το μισούσα στην κυριολεξία. Ήταν το πρώτο ζωντανό πλάσμα, που μ' έκανε να νιώθω έτσι. Ύστερα έπιασα στον αέρα μια δυνατή μυρωδιά σαν μούχλα και ο Γκόντφρι είπε πω...

Έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό ασημένιο κουτί, λίγο μεγαλύτερο από θήκη τράπουλας, το άνοιξε κι έριξε μια κουταλιά του τσαγιού μαύρη σκόνη στο κέντρο ενός άδειου πιάτου. Παρακολουθούσα τις κινήσεις του από πολύ κοντά, με την ελπίδα πως θ' ανακαλύψω τι ακριβώς ήταν αυτή η σκόνη. Οι προσπάθειές μου, όμως, αποδείχτηκαν άκαρπες. Ήταν μαύρη, όπως ήδη ανέφερα, και από κάποια απόσταση έμοιαζε με καρβουνόσκονη. Ωστόσο, μόλις εκτέθηκε στον ατμοσφαιρικό αέρα, το άγνωστο υλικό έγινε ρευστό, σαν υδράργυρος, και άρχισε να κυλάει εδώ κι εκεί μέσα στο πιάτο. Παρατήρησα πως άρχισε να π...

"Ο άνθρωπος απ' όταν απόκτησε αντίχειρα και μπόρεσε να πιάσει ματσούκι στο χέρι του, πολεμάει. [...] Έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με τον δια μέσου των αιώνων πόλεμο -έτσι έφτασα στην άρνησή του· με τη γνώση. Ο πόλεμος είναι η κορυφαία έκφραση της ανθρώπινης συλλογικής προσπάθειας, είναι η λάμψη, είναι ο ανδρισμός, είναι οι σάλπιγγες, είναι οι ιαχές για πατρίδα και ελευθερία και πάσης φύσεως ιδανικά, είναι οι σημαίες, είναι η κατάκτηση και η προσδοκία του πλιάτσικου, είναι ο ακατανόητος υπό κανονικές συνθήκες μέχρι θανάτου ηρωισμός, είναι ο Victoria Cross που καρφώνεται στο γιακά...

Δημιουργός έξοχων κωμωδιών ή μελοδραμάτων που πάλλονται από μία ιδιαίτερη συγκίνηση, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ένας κινηματογραφιστής που τον ανακαλύπτει κανείς πέρα από τα σημάδια της επίσημης αναγνώρισης. Από τη μία ταινία στην άλλη, από το εντυπωσιακό ξάφνιασμα στην καθιέρωση, η διαδρομή είναι μεγάλη· είναι, επίσης, και πολύ προσωπική. Από τις "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" μέχρι τις γυναίκες σε οξεία κρίση δακρύων της ταινίας "Όλα για τη μητέρα μου" ξετυλίγεται η ιστορία ενός κινηματογραφιστή που μπόρεσε να επιβάλει έναν έντονο κόσμο, πολύ αναγνωρίσιμο, και να...

"Καθώς εκτυλισσόταν μέσα του αυτή η εξέγερση ενάντια στην αγάπη, η επιθυμία του μεγάλωνε ακόμη περισσότερο. Κάπου κάπου, ένιωσε να τον κατακλύζουν κύματα οργής στη σκέψη της οδύνης που του είχε επιβληθεί, και η ανάγκη να θριαμβεύσει, να προκαλέσει κι εκείνος κακό με τη σειρά του, ερχόταν να τον κατασπαράξει. Τι ωραία που ήταν η οία! Τι χαρά να κάνει εκείνη που τον ταπείνωσε να σκύψει το κεφάλι ως το χώμα! Είχε την αίσθηση ότι ένα σθένος πρωτόγνωρο κυκλοφορούσε κατά μήκος των χεριών του, ως τις άκρες των δαχτύλων του' και τα χέρια του, σαν πλάσματα που αποκτούσαν δική τους ζ...

Την αισθητική απόλαυση που δοκίμαζα κάθε φορά που διέτρεχα το φωτογραφικό υλικό των γυναικείων καπέλων, μέσα από μοναδικά περιοδικά των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, είπα να τη μοιραστώ μαζί σας, σ' ένα ημερολόγιο-φωτογραφικό λεύκωμα, με ανθολογημένα κείμενα για τα γυναικεία καπέλα. Αυτή η περιπλάνηση σε διαλεκτά κείμενα του παγκοσμίου θεάτρου και της πεζογραφίας νομίζω ότι εξασφάλισε στο διάβημά μου αυτό, μια νέα όσμωση, μια νέα αφήγηση. Τάκης Δ. Ψαράκης, Σεπτέμβριος 2007