Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα μυθιστόρημα με επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις κοινωνικές αναφορές που τον εκμηδενίζουν.

Παραδίδουμε τη μετάφραση του Ζ' βιβλίου των "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, η οποία στηρίχθηκε στην έγκριτη έκδοση του Αριστοτελικού κειμένου από τον Άγγλο W. D. Ross. Θεωρούμε ως ιδιαιτέρως σημαντικό το βιβλίο Ζ' των "Μετά τα Φυσικά" του Σταγειρίτη φιλοσόφου, διότι πράγματι σε αυτό το βιβλίο ο φιλόσοφος καταλήγει στον ρηξικέλευθο ορισμό της ουσίας ως συνόλου της μορφής και της ύλης, άρα στην διατύπωση ότι το κάθε πρόσωπο ή πράγμα αποτελεί και μία ξεχωριστή ουσία. Με αυτόν τον τρόπο υπερβαίνεται η πλατωνική φιλοσοφία η οποία θεωρούσε ότι η ουσία ως ιδέα ευρίσκεται έξω από...

Κυριακή των Βαϊων της αποκαθήλωσης με προσοχή την πινακίδα και περίσκεψη όταν τα ονόματα αλλάζουν η μνήμη αγρυπνεί γι' αυτό με προσοχή ξέρεις πόσα ονόματα και πινακίδες έχουν αλλάξει σ'ετούτη τη πατρίδα; με προσοχή εργοδηγέ και τρυφερότητα επίσης κάποιοι δε σκέφτηκαν τι πατρίδα μας απομένει δίχως μνήμη σκέψου το εσύ έστω τώρα την ύστατη στιγμή γι' αυτό με προσοχή... και με περίσκεψη.

[Δείγμα γραφής ] [...] Η λέξη πως μπορεί να ειπωθεί χωρίς κάτι να παραλλάξει το νόημα της; Να γίνει λέξη καθαρή, κρυστάλλινη, αυτή ήταν η επιθυμία της, ώστε να γίνει αυτό το συμβάν που σταματάει τον χρόνο. Συνέχισε τον μονόλογο της αναλογιζόμενη την συνάντηση μας, την δική μας συνάντηση εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Συναντηθήκαμε ποτέ στον χώρο, στον χρόνο; Υπήρχαν αυτές οι διαστάσεις ή αποτελούσαν επινόηση; Θα συναντηθούμε σε λίγο, έτσι θα το φανταστούμε, δίχως εντάσεις, χωρίς εκτάσεις. Σε λίγο, αυτό επιθυμώ. Ο χρόνος, το πιστεύω πως πρόκειται να συναντηθούμε σε λίγο. Ο χρό...

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια - και δεν θα χρειαστούν. Στο ανά χείρας βιβλίο περιέχονται 202 ποιήματα ερωτικά, ελληνικά και ξένα (τα ξένα πολύ περισσότερα, και μεταφρασμένα όλα από τον υπογραφόμενο. Ερωτικά δε πάσης φύσεως: με χαρά και με πόνο, υμνητικά και απαξιωτικά, φιλοσοφικά και χυδαία, αλλά και ανάμικτα. Κοινό στοιχείο όλων είναι μόνο το μοτίβο: ο έρωτας - πριν να υπάρξει,... αφού υπάρξει,... όταν σβήσει, αλλά και όταν ποτέ δεν πραγματοποιηθεί ή μείνει απλώς αγάπη (πάσης φύσεως και αυτή)...

ΣΧΕΔΟΝ ΣΑΝ ΙΩΒ Δεν αποζητώ καμία έξοδο από την κοιλιά του κήτους. Ακόμα κι αν το σκοτάδι με καταπίνει καθημερινά αμάσητο και με αποβάλλει αναίσθητο στ’ αχώνευτα η υπομονή μου με συνεφέρνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς έξω η θάλασσα αλυχτά για τον πνιγμό μου.

Βιβλία. Φθάνουν στα χέρια μας με διάφορους τρόπους. Τα αγγίζουμε, μυρίζουμε τις σελίδες τους, τα σημαδεύουμε με σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχόλια. Τα αγαπούμε. Κάποιες φορές η αναγνωστική επικοινωνία μετατρέπεται σε ένα κείμενο του αναγνώστη και αποτυπώνει την εμπειρία της ανάγνωσης. Ένιωσα αρκετές φορές αυτή την ευτυχία, να αγγίζω τα νήματα της γραφής, να ψαύω τη μυστική τους ύφανση, τις βελονιές και τους κόμπους. Γιατί, για μένα, αναγκαία προϋπόθεση για να γράψω ένα κείμενο κριτικής προσέγγισης σε ένα βιβλίο είναι να μου ψιθυρίσει κάτι η γραφή του, κι εγώ να κοιτάξω προσε...

Η ζωή μας είναι γεμάτη από σύμβολα και συμβολισμούς. Γεμάτη από μύθους, μυθοποιήσεις, αλλά και ερμηνείες μας για τα "πράγματα": ατομικές ή συλλογικές. Παρομοίως διαμορφώνουμε επίσης στάσεις απέναντι στον χρόνου που "κυλά". Και ακόμη, ακολουθούμε προβεβλημένα πρόσωπα και έχουμε την ανάγκη της καθοδήγησης απόέ ναν ηγέτη. Όλα αυτά είναι "πολύ ανθρώπινα" ασφαλώς. Είναι όμως πάντα ορθολογικά; Και πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Στα διηγήματα της συλλογής "Οι αντίχειρες των παλαιών θεών" πρόκειται για μία ιδιότυπη αποδεικτική διαδικασία, η οποία οδηγεί, με λογικά, αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα στην συνειδητοποίηση της σταδιακής παρακμής τής ανθρώπινης μοίρας, ενώ ο δρόμος έως το τέλος είναι ήδη γεμάτος αδιέξοδα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν δείχνονται μόνον ούτε κυρίως με ρεαλιστικές απεικονίσεις, αλλά και με συμβολισμούς και παραβολές, τροφοδοτούμενες και από τους ζοφερούς διαδρόμους τού υποσυνειδήτου. Δυνατά, ψυχογραφικά κείμενα, με ευπρόσδεκτο και συγ-κινητικό το δοκιμιογραφικό στοιχείο, ιστορίες σύντ...

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις της συνείδησης του δημιουργού μπορούν να εντοπισθούν τις νύχτες σε γλυκά ή αλμυρά νερά, σε λίμνες του εσωτερικού και του εξωτερικού, σε έλη προηγούμενων δεκαετιών, σε γερμανικά ποτάμια και δέλτα. Πολλές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη φύση σε τούτες τις "νύχτες με τα χέλια". Ταξίδια δίχως επιστροφή για τον προσωπικό θρήνο του ενός... και των πολλών, για την εύθραυστη αποδοχή της νέας κατάστασης. Επτά οι μέρες της δημιουργίας, επτά οι εσωτερικοί διάλογοι ακατέργαστης θεατρικότητας, -διάλογοι που λειτουργούν ως ιν...

ΝΤΥΣΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΙΗΜΑ Ποιος σε κρατά, των λέξεων χρυσόμαλλο δέρας Που χάνεσαι και λάμπεις κόμη της Βερενίκης Ασθμαίνουσα σχισμή ψάχνω το ανέγγιχτο ν’ αγγίξω - Ν’ αντισταθεί στο σίδερο ποιος ξέρει;- Ποιος άνεμος σκορπά του κήπου σου τα άνθη; Σ’ έρημο τόπο πέταλα σκόρπια μαργαρίτας Θύμηση κι επιθυμία, σαλεύοντας Είμαστε ή δεν είμαι Εγώ ή ο Κανένας Αγάπα ή ν’ αγαπώ Θεοί και Δαίμονες μας προσπερνούν ποδοπατώντας Και όλο κρύβεσαι κάτω απ’ της πόρνης σου την μπούργκα Βουλιάζουν οι δρόμοι στην Καμπούλ Φοβάμαι Πού βρίσκεσαι καλειδοσκόπιο αόμματων Θριμμάτισε...

Η προσέγγιση Κροατών και Σέρβων λογίων στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, με την υποβάθμιση του παράγοντα της θρησκευτικής διαφοράς, από το ένα μέρος, και την έμφαση στη γλωσσική και εθνοτική συγγένεια από το άλλο, έδειξε ότι η γλώσσα και η θρησκεία μπορούν να αξιοποιηθούν ιδεολογικά, όποτε οι πολιτικές περιστάσεις το απαιτούν. Χωρίς αμφιβολία, η σερβοκροατική φιλολογική προσέγγιση στα μέσα του 19ου αιώνα, καθώς και η σερβοκροατική αιματηρή αντιπαράθεση στα τέλη του 20ου αιώνα, αναδεικνύουν το ζήτημα της πολιτικοποίησης της γλώσσας και του πολιτισμού γενικότερα.

Η δυνατότητα της κίνησης να μεταβάλλει τη μορφή και την ουσία των πραγμάτων και των καταστάσεων του εξωτερικού και του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, καθιστά εφικτή την κινηματογραφική απόδοση μιας εσωτερικής και συνάμα ιδιωτικής του εμπειρίας...

Στο πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος υποτάχθηκε σε έννοιες και αξίες που δημιούργησε σε τέτοιο βαθμό ώστε να συζητούμε ότι αξίες όπως η αλήθεια και το ψέμμα θεωρήθηκαν οντολογικά και αξιολογικά αυθύπαρκτες. Δεν είναι όμως αφ' εαυτού υπάρχουσες, υπάρχουν μόνο στο βαθμό που υπηρετούν την οντολογική πορεία του πνεύματος, συνεισφέρουν στο πέρασμα των ιδεών και των εννοιών που αφυπνίζουν και ολοκληρώνουν το πνευματικό ταξίδι του ανθρώπου επί της γης. Μέσα από μία κριτική αξιολογική ματιά στη ροή της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε ότι η αλήθεια και το ψέμμα υποχωρούν όταν το πνεύμα ορθώνε...