Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα στην επαναστατική φιλοσοφική προοπτική του Bruno, το άπειρο παρουσιάζει δύο κεντρικές διαστάσεις. Αφενός, χαρακτηρίζει το χώρο του σύμπαντος. Ακόμη και το κενό που, κατά τον Αριστοτέλη, υπάρχει πέρα από τα όρια του κόσμου, είναι και το ίδιο χώρος, εφόσον έχει τη δυνατότητα να περιέξει: από αυτή την άποψη είναι στη φύση του σύμπαντος να μην περατούται.

Πώς θεράπευαν οι αρχαίοι Έλληνες τον καταρράκτη; Πώς έβγαζαν τα βέλη από τις πληγές; Πώς αντιμετώπιζαν τον καρκίνο, τον ασκίτη, την επιπεφυκίτιδα. Πως απολύμαιναν τραύματα, πώς έκαναν βεντούζες; Πώς θεράπευαν το συνάχι, την αμυγδαλίτιδα, την πλευρίτιδα, την δυσκοιλιότητα; Ποιος ήταν ο τρόπος ζωής του υγιούς; Πότε βοηθούσαν τα θερμά λουτρά; Ποιες ήταν οι ιαματικές ιδιότητες των βοτάνων και των τροφών; Ποιες ήταν οι σωστές ιατρικές θεωρίες και πώς πρέπει να σκέφτεται ο γιατρός; Το "Περί ιατρικής" είναι μια πλήρης περιγραφή της αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής, ένα καταστάλαγμα...

Στο πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος υποτάχθηκε σε έννοιες και αξίες που δημιούργησε σε τέτοιο βαθμό ώστε να συζητούμε ότι αξίες όπως η αλήθεια και το ψέμμα θεωρήθηκαν οντολογικά και αξιολογικά αυθύπαρκτες. Δεν είναι όμως αφ' εαυτού υπάρχουσες, υπάρχουν μόνο στο βαθμό που υπηρετούν την οντολογική πορεία του πνεύματος, συνεισφέρουν στο πέρασμα των ιδεών και των εννοιών που αφυπνίζουν και ολοκληρώνουν το πνευματικό ταξίδι του ανθρώπου επί της γης. Μέσα από μία κριτική αξιολογική ματιά στη ροή της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε ότι η αλήθεια και το ψέμμα υποχωρούν όταν το πνεύμα ορθώνε...

Η δυνατότητα της κίνησης να μεταβάλλει τη μορφή και την ουσία των πραγμάτων και των καταστάσεων του εξωτερικού και του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, καθιστά εφικτή την κινηματογραφική απόδοση μιας εσωτερικής και συνάμα ιδιωτικής του εμπειρίας...

Η προσέγγιση Κροατών και Σέρβων λογίων στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, με την υποβάθμιση του παράγοντα της θρησκευτικής διαφοράς, από το ένα μέρος, και την έμφαση στη γλωσσική και εθνοτική συγγένεια από το άλλο, έδειξε ότι η γλώσσα και η θρησκεία μπορούν να αξιοποιηθούν ιδεολογικά, όποτε οι πολιτικές περιστάσεις το απαιτούν. Χωρίς αμφιβολία, η σερβοκροατική φιλολογική προσέγγιση στα μέσα του 19ου αιώνα, καθώς και η σερβοκροατική αιματηρή αντιπαράθεση στα τέλη του 20ου αιώνα, αναδεικνύουν το ζήτημα της πολιτικοποίησης της γλώσσας και του πολιτισμού γενικότερα.

ΝΤΥΣΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΙΗΜΑ Ποιος σε κρατά, των λέξεων χρυσόμαλλο δέρας Που χάνεσαι και λάμπεις κόμη της Βερενίκης Ασθμαίνουσα σχισμή ψάχνω το ανέγγιχτο ν’ αγγίξω - Ν’ αντισταθεί στο σίδερο ποιος ξέρει;- Ποιος άνεμος σκορπά του κήπου σου τα άνθη; Σ’ έρημο τόπο πέταλα σκόρπια μαργαρίτας Θύμηση κι επιθυμία, σαλεύοντας Είμαστε ή δεν είμαι Εγώ ή ο Κανένας Αγάπα ή ν’ αγαπώ Θεοί και Δαίμονες μας προσπερνούν ποδοπατώντας Και όλο κρύβεσαι κάτω απ’ της πόρνης σου την μπούργκα Βουλιάζουν οι δρόμοι στην Καμπούλ Φοβάμαι Πού βρίσκεσαι καλειδοσκόπιο αόμματων Θριμμάτισε...

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις της συνείδησης του δημιουργού μπορούν να εντοπισθούν τις νύχτες σε γλυκά ή αλμυρά νερά, σε λίμνες του εσωτερικού και του εξωτερικού, σε έλη προηγούμενων δεκαετιών, σε γερμανικά ποτάμια και δέλτα. Πολλές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη φύση σε τούτες τις "νύχτες με τα χέλια". Ταξίδια δίχως επιστροφή για τον προσωπικό θρήνο του ενός... και των πολλών, για την εύθραυστη αποδοχή της νέας κατάστασης. Επτά οι μέρες της δημιουργίας, επτά οι εσωτερικοί διάλογοι ακατέργαστης θεατρικότητας, -διάλογοι που λειτουργούν ως ιν...

Στα διηγήματα της συλλογής "Οι αντίχειρες των παλαιών θεών" πρόκειται για μία ιδιότυπη αποδεικτική διαδικασία, η οποία οδηγεί, με λογικά, αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα στην συνειδητοποίηση της σταδιακής παρακμής τής ανθρώπινης μοίρας, ενώ ο δρόμος έως το τέλος είναι ήδη γεμάτος αδιέξοδα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν δείχνονται μόνον ούτε κυρίως με ρεαλιστικές απεικονίσεις, αλλά και με συμβολισμούς και παραβολές, τροφοδοτούμενες και από τους ζοφερούς διαδρόμους τού υποσυνειδήτου. Δυνατά, ψυχογραφικά κείμενα, με ευπρόσδεκτο και συγ-κινητικό το δοκιμιογραφικό στοιχείο, ιστορίες σύντ...

Η ζωή μας είναι γεμάτη από σύμβολα και συμβολισμούς. Γεμάτη από μύθους, μυθοποιήσεις, αλλά και ερμηνείες μας για τα "πράγματα": ατομικές ή συλλογικές. Παρομοίως διαμορφώνουμε επίσης στάσεις απέναντι στον χρόνου που "κυλά". Και ακόμη, ακολουθούμε προβεβλημένα πρόσωπα και έχουμε την ανάγκη της καθοδήγησης απόέ ναν ηγέτη. Όλα αυτά είναι "πολύ ανθρώπινα" ασφαλώς. Είναι όμως πάντα ορθολογικά; Και πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Βιβλία. Φθάνουν στα χέρια μας με διάφορους τρόπους. Τα αγγίζουμε, μυρίζουμε τις σελίδες τους, τα σημαδεύουμε με σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχόλια. Τα αγαπούμε. Κάποιες φορές η αναγνωστική επικοινωνία μετατρέπεται σε ένα κείμενο του αναγνώστη και αποτυπώνει την εμπειρία της ανάγνωσης. Ένιωσα αρκετές φορές αυτή την ευτυχία, να αγγίζω τα νήματα της γραφής, να ψαύω τη μυστική τους ύφανση, τις βελονιές και τους κόμπους. Γιατί, για μένα, αναγκαία προϋπόθεση για να γράψω ένα κείμενο κριτικής προσέγγισης σε ένα βιβλίο είναι να μου ψιθυρίσει κάτι η γραφή του, κι εγώ να κοιτάξω προσε...

ΣΧΕΔΟΝ ΣΑΝ ΙΩΒ Δεν αποζητώ καμία έξοδο από την κοιλιά του κήτους. Ακόμα κι αν το σκοτάδι με καταπίνει καθημερινά αμάσητο και με αποβάλλει αναίσθητο στ’ αχώνευτα η υπομονή μου με συνεφέρνει τελικά. Έτσι κι αλλιώς έξω η θάλασσα αλυχτά για τον πνιγμό μου.