Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είχα αυτή τη συνήθεια, να θέλω στο τέρμα να διασχίζω το άδειο βαγόνι. Προσποιούμουν ότι καθυστερώ, τους άφηνα όλους να βγουν και στο τέλος περπατούσα στον έρημο διάδρομο μέχρι την πρώτη του πόρτα. Από εκεί έβγαινα· όταν ήξερα ότι δεν υπάρχει άλλη ψυχή μέσα, όταν τα φώτα μες στον συρμό χαμήλωναν και οι πόρτες του ξέμεναν ανοιχτές, λες και μόλις ήρθαν στην επιφάνεια ν' ανασάνουν. Ένας καλοντυμένος κύριος παραμιλά, κάποιος νεαρός στήνει χάρτινα πλάσματα στο βαγόνι, ένα ποδήλατο που δεν το χωρά ο τόπος, μια παρέα κοριτσιών διαμαρτύρεται στη βροχή, ο πιο απαιτητικός ανάπηρος...

Ένας απολυμένος λογιστής, ένας ιδιοκτήτης εταιρείας ιατρικών ειδών, ένας δημοτικός υπάλληλος νεκροταφείου και μια σπουδάστρια ψυχολογίας. Οι ζωές τεσσάρων ανθρώπων διασταυρώνονται σ' ένα νεκροταφείο. "Γωνία ζωής και θανάτου" το λέει ο απολυμένος λογιστής. Πράγματι, σ' αυτή τη "γωνία" θα πρέπει να επιλέξουν ποιον δρόμο θα τραβήξουν. Της ζωής ή του θανάτου; Παράλληλα, θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα ακολουθήσουν ή θα κόψουν τα νήματα που τους συνδέουν μεταξύ τους ή, ξεχωριστά, με το παρελθόν τους. Η μοίρα θα παίξει το δικό της παιχνίδι. Μετά, αυτό είναι στα χέρια τους....

Η αίσθηση που σου λείπει να ζεις ανθρώπινα, σε κάνει να ποθείς την καθημερινότητα. Ονειρεύομαι να κοιμάμαι σε στρώμα κανονικό για να μην πονάω το πρωί από την υγρασία να ξυπνάω από το ξυπνητήρι και όχι από τον ήχο της κλειδαριάς -που ανοίγει ο φύλακας και μας μετράει σαν πρόβατα-, να πίνω τον καφέ σε γυάλινο ποτήρι ν' ακούω τον ήχο που κάνουν τα παγάκια και ν' απολαμβάνω τη δροσιά του, να παίρνω τη μηχανή να πηγαίνω βόλτα παραλιακά, να μυρίζω τη θάλασσα και να ακούω τη μηχανή να ουρλιάζει, το μεσημέρι, να διαλέγω εγώ το φαγητό που θα φάω -και όχι να...

Συλλογή κειμένων (πεζών - ποιητικών) και φωτογραφιών με θέμα #to_mnimio_tou_agnostou_kallitexni, από τους συμμετέχοντες στην ανοιχτή πρόσκληση για έμπνευση. Συμμετέχουν οι: Μιλέβα Αναστασιάδου Κατερίνα Ανδριανάκη Ιωάννα Αργυρίου Γρηγορία Βασιλείου Ιωάννης-Νικόλαος Γρηγορίου Ελένη Δεληβοριά Νότα Δούσμανη Ίρις-Άννα Ζερβού Μαρίνα Καβαλλιεράκη Μαρία Καλεμκερίδου Χρύσα Κατσιτοπούλου Νικολέτα Κουντούλη Χριστίνα Λιβέρη Παναγιώτης Λίτσας Ναυσικά Μακράκη Γεωργία Μακρογιώργου Κώστας Μάνης Ιάκωβος Νικηφοράκης Σταυρούλα Παναγιωταροπούλου Αλεξάνδρα Παπαστεργιάδη...

Εκμαγείο δύσης το Ανεκπλήρωτο

Μ' ένα χέρι κι έναν μπόγο στα δέκα του αφήνει το νησί και ταξιδεύει λαθραία ως τον Πειραιά. Εκεί θα γίνει διακονιάρης, ώσπου η μοίρα θα του επιφυλάξει μια καλύτερη τύχη. Σε μια μέρα θα γίνει πλούσιος και θα γνωρίσει την κυρία Φρόσω, τη ματρόνα ενός φημισμένου οίκου ανοχής στα βόρεια προάστια. Αυτή θα τον μεγαλώσει και θα τον σπουδάσει. Πλοίαρχος πλέον, θα ξεκινήσει τις βρομοδουλειές στο Αιγαίο, μέχρι που ένα γράμμα από την Ιαπωνία θα τα φέρει όλα ανάποδα. Ο Αντρέας, ο "Χταπόδης", πρέπει να σκεφτεί πολλά. Τη ματρόνα, όλους τους γνωστούς από το τον οίκο ανοχής, το νησί του...

Ο Ορφέας, ένας γοητευτικός άνδρας, ερωτεύεται την ψυχαναλύτριά του και οδηγεί τον εαυτό του στα άκρα, για να την κατακτήσει. Η Ισμήνη, μια συντηρητική γυναίκα με έντονο ενοχικό στοιχείο, πειραματίζεται με τον έρωτα του ασθενή της, ενώ παράλληλα προσπαθεί να τον θεραπεύσει. Οι συναντήσεις των δύο και η αναπάντεχη εξέλιξη της σχέσης τους αποκαλύπτουν πόσο λεπτή και εύθραυστη είναι η ισορροπία του πνεύματος και πως κάτι που μοιάζει με βαρετή καθημερινότητα μπορεί να μετατραπεί σε ένα μοιραίο παιχνίδι.

Φθάνει μόλις εκεί, ανάμεσα στην ευτυχία και το παράλογο του κόσμου μία στιγμή να αγγίξεις, να ορίσεις και να οριστείς, να ανα-καλέσεις μνήμες του σώματος, απόηχους των σκέψεων, τους υπόκωφους ήχους των απωλειών, ύστερα, μες το φως ξαναγυρνάς σκορπίζοντας λέξεις για πράγματα και άλλες που ακόμη δεν έχεις ονομάσει, μήπως και βρεις τον εαυτό σου. Μια συνοχή, ένα νόημα ολοκληρωμένο.

Με τα κείμενα δεν αναμετριέσαι. Τα αφήνεις να σε πλησιάσουν όπως το αγρίμι που ξεπροβάλλει απ' τα δέντρα και στέκεις ήρεμος στα γόνατα. Χαμηλώνεις την ψυχή σου και αλλάζεις ανάσες. Τεντώνεις το χέρι δίχως κουβέντα, μήπως και το χαϊδέψεις. Αν το τρομάξεις θα φύγει, αν τρομάξεις θα σε καταπιεί. [...] Εκεί μόνο θα σε βρεις. Εκεί που θα γράφεις χωρίς δισταγμό. Εκεί που μιλάς γι' αυτά, μας μιλάς για όλα. Και εμείς θα διαβάζουμε ό,τι απέμεινε· όχι όσα δαψιλώς υπονοείς. Μόνο για εκείνα που βρήκαν τον χρόνο τους και πότισαν εκτός απ' την ψυχή σου και τις ανάσες μας. - Να υπ...

Λένε πως ένα βιβλίο είναι κι ένα ταξίδι. Μια συναρπαστική διαδρομή, όπου κάθε του σελίδα είναι και μια περιπέτεια. Κάπως έτσι, λοιπόν, κι αυτό που κρατάς στα χέρια σου, φίλε αναγνώστη, είναι το όχημα που θα σε ταξιδέψει σε μέρη μακρινά, σε τοπία όπου έζησαν ή και που ενδεχομένως φαντάστηκαν οι συγγραφείς του. Χάρη στη φιλότιμη προσπάθεια του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας και στο σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής που διοργάνωσε, ο μικρός εκείνος σπόρος που έκρυβαν μέσα τους, βλάστησε και άνθησε, ώστε να έχεις αυτήν την στιγμή το συλλογικό αυτό έργο. Είναι το απόσταγμα...

Το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με το 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγάζεται στο Κατάστημα Κράτησης Διαβατών Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά σειρά μαθημάτων δημιουργικής γραφής κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού έτους 2015-2016. Τα κείμενα που παρήχθησαν είναι ειλικρινείς εικόνες του εσώτερου κόσμου των μαθητών, αλλά και ιστορίες μυθοπλασίας που συνέθεσαν κατά τη διάρκεια των συναντήσεών μας. Εκφράζουν την επιθυμία επαναπροσδιορισμού της ζωής, το νέ...

Ο 2ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός "Μίμης Σουλιώτης" έρχεται από το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, τον "χώρο" που στεγάζει και θρέφει τα οράματα μιας ολόκληρης γενιάς λογοτεχνών. Αυτής της νέας γενιάς, πέρα από ηλικιακούς προσδιορισμούς και γενεαλογικές ταυτότητες, που απηχεί το αίτημα της αναγέννησης της συγγραφικής τέχνης και της κριτικής στάσης απέναντι στις παρηκμασμένες και ακατανόητες μεταμοντέρνες λογοτεχνίζουσες φυσιογνωμίες του καιρού μας. Συμμετέχουν οι: - Διηγήματα Ανδριανάκη Κατερίνα Αντωνόπουλος Γιώργ...

"Όλοι έχουμε τουλάχιστον μια κόρη", ήταν τα πρώτα λόγια του απαγωγέα στην μητέρα σας. Οι διαπραγματεύσεις θα καθορίσουν απρόσμενα τις εξελίξεις και ο απαγωγέας θα ασχοληθεί μαζί σου εξαντλώντας τα όρια της βίαιης φαντασίας. Οι στιγμές κυλούν με αγωνία για όλους και σε βρίσκουν ακινητοποιημένη σε μια καρέκλα, με λίγο φως και έναν πάγκο γεμάτο εργαλεία που προκαλούν πόνο. "Για κάθε δεύτερο χτύπημα του τηλεφώνου, η κόρη σου θα χάνει κι από ένα δαχτυλάκι". Όλα μοιάζουν με αδιέξοδο, μέχρι που το δικό σας μυστικό θα ξυπνήσει την αδερφή σου από έναν ονειρικό εφιάλτη και θα κάν...

Το "Ηλιοτριβείο" είναι ένα σεργιάνι στα μονοπάτια του μυαλού, άλλα έχουν πολύ χώμα, άλλα πολύ νερό, αλλά όλα έχουν πολύ δρόμο. Σε πράγματα που χάθηκαν, σε πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας και μας χαράζουν (ζουν με χαρά λοιπόν...). Είναι μια συλλογή ονομάτων, καταστάσεων, μηνών, ήλιου και ανήλιου, μνημών και εικόνων. Είναι ένα ταξίδι περασμένο από μια καρέκλα με τον ήλιο ή με μια λάμπα νυχτερινή να φωτίζουν.

Αφορμή είναι τα όνειρα αφορμή είναι οι λέξεις όταν τα δύο αυτά σμίγουν γίνονται αλφαβήτα πλασμένη από την αρχή αφορμή είναι, κι αρχή. 24 ποιήματα, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτας. Αφορμή συνάντησης η αγάπη, η απώλεια, ο λόγος, ο χρόνος, το χωρίς, το μαζί, το χθες και το αύριο. Τόπος; Όποιο σύμπαν γεννιέται μέσα από την ελπίδα. Με ρωτάς πώς γεννιούνται οι λέξεις... Σου απαντώ "Με την Ανάσα"