Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μικρό βλαχόπουλο ... Έβγα βλαχόπουλο να ιδείς, στη βίγλα ν' αγναντέψεις, κι αν είν' πενήντα κι εκατό κόψε τους τα κεφάλια κι αν είν' πιο περισσότεροι γύρνα κι έλα πίσω. Βγαίνει στη βίγλα και βιγλά, στη βίγλα κι αγναντεύει, γλέπει τους κάμπους πράσινους, τους κάμπους Αραπάδες. Δεν είν' πενήντα κι εκατό, παρά 'ναι τρεις χιλιάδες. Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται. (Δημοτικό τραγούδι)

...Απ' έξω γράψαμε "ποιήματα". εγώ δεν ξέρω αν είμαι ποιητής, ξέρω όμως πως ανά πάσα στιγμή αιφνίδια και απροειδοποίητα ξεχύνονται χείμαρροι με λέξεις στη σκέψη μου... που αφρίζουν επιθετικά στο λογικό και στις αισθήσεις μου... και επειδή τίποτα δεν έχει αξία αν δεν το μοιράζεσαι, όλες τις αφρισμένες λέξεις που πρόλαβα να θυμηθώ με αγάπη τώρα τις μοιράζομαι μαζί σας... - Μεταξύ αγνώστων - Βλέμματα διασταυρωμένα - Χάος κενό και μοναξιά - Ανολοκλήρωτος - Μια συγχορδία ακόμα - Προστάτευσέ με - Ομορφιά και μοναξιά - Τα φωτισμένα παράθυρα...

Αμερική, Αμερική! Είμαι ποιητής του ποταμού Hudson και του ύψους πάνω από αυτόν, των φώτων, των άστρων και των γεφυρών Είμαι επίσης αυτο-ανακηρυσσόμενος ο βραβευμένος του Ατλαντικού των καρδιών των λαών, διασχίζοντάς τον στη νέα Αμερική. Delmore Schwartz (1913-1966)

Πώς σκέφτεται κανείς για να φθάσει στη σωστή διάγνωση; Στο ερώτημα αυτό δεν θα βρει κανείς εύκολα απαντήσεις στα συμβατικά συγγράμματα. Αλλά ούτε και στις ιατρικές σχολές διδάσκεται αναλυτικά η διαδικασία που ακολουθεί ένας γιατρός για να καταλήξει σε συμπεράσματα. Στο βιβλίο αυτό, με τρόπο απλό, κατανοητό και ευχάριστο (ακόμα και όταν πρόκειται για μαθηματικές έννοιες), με αναφορές σε επιστημονικά άρθρα, αλλά και σε βιβλία γιατρών-λογοτεχνών ή κείμενα ιατρικών δημοσιογράφων και, αρκετά συχνά, με παράθεση αποσπασμάτων από διάσημα λογοτεχνικά έργα, αναπτύσσονται οι...

Το βιβλίο "Αναρχικώς... πολιτευόμενοι", αποτέλεσμα μακρόχρονης προσπάθειας, αποτελεί ακριβή απεικόνιση του τρόπου, με τον οποίο εξελίχτηκε η πορεία, αλλά και η πολιτική αυτού του τόπου. Με αναρχία! Με έλλειψη δηλαδή αρχών, με ασυνέπεια, με πάθος και ενίοτε με βία, που υπονόμευε τις ελπίδες του λαού, αλλά και τους "ευγενείς" στόχους πολλών πολιτικών. Διότι η αλήθεια είναι ότι αν και υπήρξαν πολλοί, οι οποίοι σημάδεψαν την πορεία αυτού του τόπου με τις αποφάσεις τους και εργάστηκαν με πάθος για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής του λαού που εκλήθησαν να κυβερνήσουν, στην προσπά...

[Μικρό δείγμα γραφής: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ Θα σε κλαίω όπως κλαίω τους νεκρούς μου. Θα γυρνάς μες τα ερείπια του νου μου. Και αν μια μέρα πάλι θα σε συναντήσω, Θα γελάσω σαν νεκρός ή θα δακρύσω. ]

Μόνο μια διάνοια θα μπορούσε να χωρέσει χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης σε λίγες μόνο σελίδες και να δημιουργήσει ένα πραγματικό έπος σε 5 μόνο μέρες. Ένα ανθρώπινο έπος, μια καταιγιστική περιπέτεια για την αιώνια μάχη μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Εμπνευσμένος από τη θρυλική μονομαχία στο σκάκι του Γκάρι Γκασπάρωφ με έναν υπερεξελιγμένο υπολογιστή, τα κατορθώματα του υπερμαραθωνοδρόμου Κωσταντίνου Καρνάζη και από την ταινία ο "Εξολοθρευτής", ο "πολεμοχαρής" συγγραφέας βρίσκει την αφορμή για να περιγράψει μια ακόμη μεγάλη μάχη ανάμεσα σε δύο αντίπαλους που αρνούνται να το...

Πόσα ήθελα και θέλω να πω σε όλους αυτούς που με περιβάλλουν σε αυτή την πιάτσα της Αθήνας και της ευρύτερης Αθήνας. Πόσα! Με ρωτούν για την πολιτική. Ποια πολιτική φίλε μου, του λες. Έχεις δει πώς καταντά τους ανθρώπους; Δεν σε τρομάζει αυτό; Όχι, πώς να τον τρομάξει... Βλέπει το τώρα ο άλλος, το προνόμιο, τη σπέκουλα, τη θησαύριση και δεν σκέφτεται το παράπλευρο, το κόστος, το μετά… Αχ αυτό το μετά. Η αποτυχία, η αποστρατεία, η απαξίωση, η αδιαφορία. Δεν αντέχεται. Από αυτούς. Οι υπόλοιποι έχουν τις ζωούλες τους και προχωρούν. Όσοι αποζητούν όμως και μετά χάνουν, ηττώνται...

Η παρούσα διήγηση αποτελεί μια νωπογραφία της δεκαετίας του '40. Μια νωπογραφία χωρίς τις κλασικές αποχρώσεις του μαύρου. Χωρίς να τις αρνείται, τις αποσύρει στο βάθος από το οποίο αναδύονται τα φωτεινά χρώματα που κυριαρχούν στη σφριγηλότητα της ζωής που αναπηδά πολύχρωμη από το μελανό. Σαν τ' αστέρια που λάμπουν μέσα στην άβυσσο τη μελανή, σαν ζωοδότες γραφικοί, συναρπαστικοί και αναίτιοι. Όσο κι αν εκπλήττει, αυτή είναι η ζωή που έζησα και την ανακαλώ σαν ταξίδι στη δεκαετία του '40. Για να φανεί πώς έβλεπα εγώ τους άλλους, τότε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, και πώ...

... Μέσα σ' αυτόν τον πανικό που βίωνε ο Ζαν, ο οποίος έβλεπε το σφυροκόπημα του αυστριακού πυροβολικού να θερίζει κεφάλια και σώματα και τα γαλλικά τάγματα να αποδεκατίζονται από τα εξαιρετικά εύστοχα αυστριακά πυρά, ένοιωσε την απελπισία να τον κυριεύει. Ξαναέζησε τα λόγια του Λαν, ότι δεν ξέρεις αν θα ξημερώσει το αύριο που περιμένεις. Όμως η απελπισία δεν τον γέμισε απογοήτευση αλλά οργή. Ένα κύμα θυμού διαπέρασε κάθε νεύρο του σώματός του. Θυμός για την υπάρχουσα κατάσταση, θυμός για τη φτώχια του και τις δυσκολίες που είχε ζήσει ως τότε, αλλά κυρίως θυμός που δεν θα μ...

Ένα μοναχικό κορίτσι στα τέλη της εφηβείας, φύση ανήσυχη με έντονη τάση για προβληματισμό και αναζητήσεις, ζει τις ταραγμένες μέρες του '73-'74 στην Κύπρο.Τα προσωπικά της προβλήματα συνυφαίνονται μ' αυτά της πατρίδας της, στον ουρανό της οποίας απειλητικά συσσωρεύονται τα σύννεφα, που ξεσπούν τελικά στη συμφορά του Ιούλη του 1974.Η ματιά της εκτείνεται από βαθειά προσωπική ώς ψυχρά αποστασιοποιημένη, καθώς προσπαθεί να τηρήσει τις ισορροπίες μέσα στη δίνη των συγκρουόμενων πολιτικών παθών, που απειλεί να συμπαρασύρει και τον πιο ψύχραιμο παρατηρητή.