Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συλλογή "Σάτουρα", το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Εουτζένιο Μοντάλε, στο οποίο περιλαμβάνεται η ενότητα των "Ξενία", συγκεντρώνει και συστηματοποιεί τα ποιήματα που γράφτηκαν στο διάστημα μεταξύ 1962 και 1970· το βιβλίο κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά από τον έγκριτο εκδοτικό οίκο Mondadori. Περιλαμβάνονται, συνολικά, εκατόν τρία ποιήματα, τα οποία χωρίζονται σε τέσσερις γενικές ενότητες. Πρόκειται για τα Ξένια I και II (ενότητα πρώτη και δεύτερη) και τη Σάτουρα I και II (ενότητα τρίτη και τέταρτη). Τα ονόματα των ενοτήτων είναι ενδεικτικά των θεμάτων που διαπραγματεύονται...

Στον προκείμενο τόμο δημοσιεύονται δοκίμια και κριτικά κείμενα τα οποία φιλοξενήθηκαν σε λογοτεχνικά, έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά ως βιβλιοκριτικές και αφορούν σε βιβλία των Βασίλη Αμανατίδη, Γιάννη Αντιόχου, Γιώργου Βέη, Χάρη Βλαβιανού, Νίκου Ερηνάκη, Γιάννη Ευθυμιάδη, Βασίλη Ζηλάκου, Κώστα Κουτσουρέλη, Γιώργου Παναγιωτίδη, Στρατή Πασχάλη, Δημήτρη Περοδασκαλάκη, Γιώργου Πρεβεδουράκη, Βασίλη Ρούβαλη, Σωτήρη Σελαβή, Αγγελικής Σιγούρου και Χάρη Ψαρρά. Τα δε κείμενα που αναφέρονται στις ποιήτριες Χλόη Κουτσουμπέλη και Ειρήνη Παραδεισανού δημοσιεύονται για πρώτη φορά....

Όταν ο λόγος της επιθυμίας πάψει να χωρίζεται σε σημαίνοντα και σημαινόμενα, και διακρίνεται συνοπτικά σε οδύνη και ηδονή, τότε μπορούμε να μιλάμε για τον τόπο του Λόγου. Έναν χώρο που προσδιορίζεται με το ερώτημα "πώς είναι εκεί;". Ώστε ο συμβολικός κόσμος (άγραφος νόμος), ο Άλλος, γίνεται αυτόματα φορέας συναισθημάτων. Μακριά από τον έλεγχο που κρατά τον εαυτό άνευρο. Μια μαριονέτα... Και η ετερότητα, η αινιγματικότητα της επιθυμίας και το φράγμα της γλώσσας, συμμαζεύονται από την αντίδραση οδύνης και ηδονής. Μια διαπάλη για την επίσχεση των αντιθέσεων. Και την ευημερία....

Η παρούσα δοκιμική εργασία αποσκοπεί στη σκιαγράφηση του γνωστού-άγνωστου αλλά και σημαίνοντος εκπροσώπου της "Γενιάς του 1930", Γιώργου Σαραντάρη. Προσωπικότητα με εμβληματική παρουσία στα ελληνικά και στα ιταλικά γράμματα, με σκέψη στοχαστική και γραφίδα μοντερνιστική, κατέθεσε ένα έργο πολυεπίπεδο (ποιητικές συλλογές, δημοσιεύσεις, κείμενα, φιλοσοφικά δοκίμια, μεταφράσεις, κριτικογραφία), συναρτώμενο από τις εξελίξεις στα ευρωπαϊκά γράμματα κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Στο πλαίσιο αυτό οργανώνεται η προσέγγιση της ποιητικής του. Συγκεκριμένα, εξετάζεται: α. η ε...

Η έκδοση περιλαμβάνει το πρωτότυπο σολωμικό σχεδίασμα και τη μετάφρασή του. Στο επίμετρο (με τίτλο "Μια σημείωση για την Donna Velata του Διονύσιου Σολωμού"), ο Στέφανος Ροζάνης εστιάζεται στην "απόκρυφη, αλλά αποκαλυπτική μορφή" της γυναικείας φιγούρας και την παραλληλίζει -μέσα από το πρίσμα του ρομαντικού μαγικού ιδεαλισμού- με τη "Φεγγαροντυμένη" στον Κρητικό. Στο κεφάλαιο "Αναφορές στο ιταλικό έργο" παρατίθενται αποσπάσματα από την προσέγγιση του κειμένου από μεταφραστές και μελετητές του (Γ. Καλοσγούρος, Γ. Αποστολάκης, Κώστας Καιροφύλας/Vincenzo Biagi, Λ. Πολίτης, Στ...

Ο Γιώργος Παναγιωτίδης ανήκει στους εκπροσώπους της "αμήχανης" ποιητικής γενιάς του '90. Στα βιβλία "Ρύνια" (α' έκδοση 1985 - β' έκδοση 2002), "Τα όντα εκεί" (α' έκδοση 1995), "Ονόματα μόνο" (α' έκδοση 1995) και "Δι' οδών" (α' έκδοση 2002), το "κείμενο" είναι εκείνο που αναδεικνύεται ως φορέας μιας ιδιότυπης ποιητικής νοημοσύνης με ποικίλα χαρακτηριστικά. Η συμπαγής και ενιαία φόρμα του μικρού πεζού με τη λογική και τα θραύσματα του πεζού ποιήματος, ο ειρμός με την κομψή συστολή και διαστολή, ο υπαρξιακός και ασθματικός μετεωρισμός, η στοχαστική αύρα που περιδινείται γύ...

[...] Δεκαεπτά χρόνια μετά την τελική έκδοση των δοκιμών μου στη σπαραγμένη γλώσσα και στις σιωπές του Διονυσίου Σολωμού, πιστεύω ότι η ευεργεσία της ανάγνωσης δεν εγκατέλειψε το κινδυνώδες έργο του δημιουργικού αναθεωρητισμού (για να δανειστώ την ορολογία του Harold Bloom) που υποκίνησε τις δοκιμές μου αυτές, και έτσι ελπίζω να συνεχίσει να αναζωογονεί τα ερμηνευτικά εγχειρήματα και να αναδεικνύει την ανάγκη της αναμόχλευσης των παθών τα οποία συγκροτούν τα έργα και τις ημέρες των ποιήσεων του Σολωμού. Αλλά επιπλέον, καινούργια ίχνη μπορεί να συμβάλλουν προς την κατεύθυνσ...

ΒΙΟΣ ΕΤΩΝ 47 τελεία στη γενιά σου λαχνός λεχώνας σου χαρίστηκε παιδί λαχάνιαζες με αγρίμια κάπως υπερβολικά -είπαν σκάλες επι-βίωσης ανέβαινες καιρό τα βράδια σβήνοντας προσεκτικά τα ίχνη σου πέρασε η ώρα άνθη βυθού υψώνονται, γνέφουν τα όνειρα δεν άλεσε ο μύλος Πότε θα βγεις από το αρχαίο πηγάδι; Πώς; Πόσο θόρυβο θα κάνεις;

Η σύγχρονη ιρλανδική ποίηση ακολουθεί τους αντικατοπτρισμούς των ιστορικών περιπετειών της χώρας. Από τους κέλτικους μύθους και τη γαελική παράδοση, δεδομένα απαραίτητα για την εντρύφηση της εθνικής ταυτότητας των Ιρλανδών, κατά τις αρχές του εικοστού αιώνα, έως τη σημερινή εταίρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην εξέλιξη της κοινωνίας και στη θέση της στη νέα πραγματικότητα του νέου αιώνα, η ποιητική δημιουργία "δηλώνει παρούσα" διαρκώς.

Η συλλογή "Σε λήθαργο" αποτελεί κατάθεση του Γιώργου Περικλέους στο corpusτης λυρικής ποίησης. Ο νεοεμφανιζόμενος ποιητής προβάλλει άμεσα τη στοχαστική επιδίωξή του με διάθεση παρατήρησης του κόσμου μέσα από το πρίσμα του. Τα συναισθήματα αναμειγνύονται με τις διαδρομές της σκέψης, το βλέμμα "αγγίζει" με λεπτότητα το παρόν, τα ουσιώδη νοηματοδοτούνται μέσα από τη λεπτομέρεια των πραγμάτων, μέσα από τη γόνιμη σύνδεση του εγώ και του εμείς. ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ Μια πόλη φτιάχνω με καινούργιους δρόμους, κι όλο αυτοί μου χορταριάζουν κι όλο καινούργια κτήρια υψώνω,...

Πρωτοποριακός πεζογράφος και ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μαχητικός αρθρογράφος αλλά και αμφιλεγόμενος ιστορικός, ο Γιάννης Σκαρίμπας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πεζογράφους της λεγόμενης "Γενιάς του '30". "Ιδιότυπος, αντικομφορμιστής, αναρχικός, πρωτότυπος, μοναδικός, αιρετικός, στυλίστας, σουρεαλιστής" είναι κάποια από τα επίθετα που τον συνοδεύουν. Ο κατακερματισμός της ταυτότητας των ηρώων, η ιδιάζουσα γλώσσα του, η εξάρθρωση της σύνταξης, η υψηλή αυτοαναφορικότητα της γραφής του, η εσωτερική διακειμενικότητα, οι παραδοξολογίες, το υπερρεαλιστικό στο...

Η ποίηση του Γιώργου Σταυρακάκη είναι ουσιαστικά δραματική. Αυτού του είδους η δραματική συγκίνηση συνοδοιπορεί ισορροπημένα με έναν διάχυτο λυρισμό ο οποίος κατανέμεται ισόποσα σε όλη σχεδόν την έκταση του ποιητικού σώματος. Λανθάνει έτσι ένας ερωτισμός στα ενδότερα του στίχου που κλιμακώνει σε διάφορους αναβαθμούς ποιότητας το αίσθημα της συγκίνησης και την ποιότητά του. Το ανέφικτο, το εκτός ορίων, το εφήμερο, το σχετικώς μη ορατό, το σκοτεινό,το υπαινικτικό και το ανοίκειο γίνονται εστίες καταφυγής του ποιητικού υποκειμένου, του ποιητικού ιστού τελικώς. Όλα αυτά λειτ...

Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Μαννούρη αποτελεί φωτεινό δείγμα δημιουργικής ενασχόλησης ενός "μαέστρου" νοός με τον κόσμο των λέξεων. Η εισόδεια συγγραφική κατάθεση του νεαρού πιανίστα και μουσικολόγου, η "Ατραπός" του, συναρθρώνεται μέσα από τις εκφραστικές αναζητήσεις του γύρω από πεδία όπως η εσωτερική συνοχή, το συναίσθημα, η λυρική αντίληψη του κόσμου, η γοητεία του λεπτού κι απτού βλέμματος στα πρόσωπα. Η "φωνή" του δημιουργού απλώνεται εδώ ήπια και κατευναστική, βέβαιη, ανάμεσα στους στίχους, για να υπενθυμίζει τη δύναμη της ποίησης, την ολιγόλογη παράθεση ε...

Οι "Λεύγες" είναι συνθετικό έργο εκδιπλούμενο σε εννέα μέρη. Υποστηρίζει την εξαγνιστική διαδρομή της ύπαρξης προς το σημείο εκκίνησης, στη μήτρα της ανθρώπινης τραγωδίας. Με αυτό το ζητούμενο το έργο συνδέεται εκλεκτικά τόσο με την ομηρική κατάβαση (ραψωδία λ στην "Οδύσσεια") όσο και με τη "Θεία Κωμωδία" (του Δάντη στην ανάβασή του προς μία Εδέμ). Στην πορεία αυτή -για τον αναγνώστη- αποκαλύπτονται ερωτήματα και στοχαστικές αφορμές, εικόνες συνειρμικές και αποφάνσεις του συγγραφέα για το τι σημαίνει ομορφιά, ματαιότητα, έμπνευση, ανάταση, άρνηση, εμπέδωση, ολοκλήρωση....

ΜΙΑ ΤΕΧΝΗ Η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί τόσα πολλά πράγματα φαίνονται προσηλωμένα στο να χαθούν που ο χαμός τους δεν είναι καταστροφή. Χάνεις κάτι κάθε μέρα. Πέρα από την ταραχή σαν χάσεις τα κλειδιά σου, άσχημα η ώρα πάει στα χαμένα. Η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί. Ασκήσου λοιπόν να χάνεις πιο γρήγορα να χάνεις πιο πολύ: τόπους και πρόσωπα και όπου προόριζες για σένα να ταξιδέψεις. Τίποτα από αυτά δεν θα φέρει την καταστροφή. Έχασα τη φροντίδα της μητέρας μου. Και κοίτα! Το τελευταίο ή προτελευταίο χάθηκε από τρία σπίτ...

Σε ό,τι αφορά στα ελληνικά γράμματα, είναι αλήθεια ότι από τις αρχές του 20ού αιώνα, και ιδίως στην περίοδο του Μεσοπολέμου, η πεζογραφία και η ποίηση άρχισαν ν' αποδεσμεύονται από τα παλαιότερα πρότυπα και να ανανεώνονται. Ένας από τους γνήσιους εκφραστές αυτής της περιόδου ήταν ο Δημήτριος Καπετανάκης (1912-1944), προικισμένος με θαυμαστή πνευματική δεκτικότητα και δημιουργικότητα. Ήταν "ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας απόλυτος Έλλην, ένας περιπλανώμενος διαβάτης της Οικουμένης" για τον στοχασμό του οποίου προβάλλει επιτακτικά το χρέος της προσέγγισης καθώς έχουν ήδη συμπ...

ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΕΣ Και τ’ ασημένια και τα χάλκινα αντικείμενα Συνήθως τα στιλβώνουν μέχρι ν’ αστράψουν Όμως εμείς τ’ αγαπάμε Επειδή οι αναμνήσεις μας τα θάμπωσαν Πάνω τους κάθονται τα σκονισμένα βήματα του χρόνου

Τα "Αταξίδευτα" είναι ποιήματα στα οποία στοιχειοθετείται ένα μικρό λυρικό πλαίσιο. Ο δημιουργός τους αφήνει το στίγμα του στοχασμού του επάνω σε σύντομες ποιητικές φράσεις. Διαβαθμίζει το ενδιαφέρον η στιχουργική αφήγηση, προοικονομείται η δύναμη της λέξης, καθίσταται εμφανής η διάθεση καταγραφής του ιδεώδους κόσμου. Για τον ποιητή είναι αναγκαία η αφετηρία της σκέψης και ο προορισμός του συναισθήματος. ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ Έκλεισε η πόρτα Σπαρμένο σκοτάδι ολόγυρα Κάτι χαραμάδες μονάχα το χαϊδεύουν φωτός ψιθύρους ακουμπώντας στον κόρφο του Ιστορίες αχνοφαίνονται Ψίθυρ...