Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παιδικός έρωτας του Δημήτρη και της Αντιγόνης ήταν μοναδικά θεϊκός τίποτα δεν έδειχνε να μπορεί να τον κλονίζει. Έπρεπε όμως να χωρίσουν για λίγο. Να κάνουν τις σπουδές τους. Οι αποστάσεις μεγάλες και απομακρύνθηκαν, χάθηκε ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί όμως; Τους χώρισαν; Ή μήπως κάτι άλλο βρέθηκε και τους κράτησε μακριά. Κάποιες παρεξηγήσεις, κάποια λάθος πρόσωπα που βρέθηκαν στο δρόμο τους έγιναν αιτία και αφορμή να χωρίσουν. Δεν αγάπησαν ούτε αγαπήθηκαν ξανά όσο αγάπησε ο ένας τον άλλον. Μέχρι που η Αντιγόνη γνώρισε και παντρεύτηκε τον Ντίνο, ζούμε μαζί του έναν έρωτα...

Μια ιστορία αγάπης... ένας δυνατός έρωτας ανάμεσα στον Πέτρο και στην Ρία. Όταν η μητέρα της, λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, της αποκάλυψε το μυστικό πο έκρυβε μέσα της, έφυγε η γη κάτω από τα πόδια της, άγγιξε τα όρια της τρέλας. Γιατί δεν μπορούσε να ζήσει με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε; Εκείνη έπρεπε να πληρώσει τις αμαρτίες της μητέρας της; Το μόνο στήριγμα που είχε και η μόνη της παρηγοριά ήταν το λατρεμένο της περιστεράκι. Το συναίσθημα που ένιωθε γι’ αυτόν ήταν πολύ δυνατό για να τον αποχωριστεί. Θα έπρεπε όμως να παλέψει μόνη της, και μόνο με τη δύναμη τ...

Στιγμές. Πραγματικές; Φανταστικές; Άνθρωποι που αγάπησαν. Ή ίσως όχι; Μικρές πινελιές στην ζωγραφιά της ζωής που μοιάζει ακίνητη κι ας αλλάζει συνεχώς. Μικροπράγματα.

Σμύρνη 1921 Αγαπητή αδελφή. Είμαστε καλά, το αυτό επιθυμούμε και για σας.. Πότε, επιτέλους, θ' αποφασίσεις να ιδείς τον αδελφό σου και τη νύφη σου; Πότε θ' αποφασίσεις να ξεκολλήσεις απ' το νησί; Τι είναι αυτό που σε δένει πια μαζί του; Και μη μου πεις πως είναι αυτός ο κρυόμπλαστρος ο άντρας σου, ούτε, βέβαια, οι δυο αδελφές μας. Βάζω στοίχημα πως ούτε θα βλεπόσαστε. Θαρρώ πως νισάφι πια, Βασιλική, έπραξες ως τώρα όλα όσα θα 'πρεπε να κάνει μια κόρη για τους γεννήτορές της, για το γιο σου, για το νησί… Μη θαρρείς πως δεν πικράθηκα και 'γώ για τον άδικο χαμό τ...

Δέκα τρία πορτρέτα ανθρώπων που αντιμετώπισαν βία.

Η πενηντάχρονη πια εγγονή, σε ένα ταξίδι στο νησί, ύστερα από κάποια μισόλογα για κατάρες και περιουσίες μιας μαυροφορεμένης χήρας, θ’ ανακαλύψει το ημερολόγιο που της άφησε η γιαγιά της. Το ημερολόγιο, το γράμμα που έφτασε σε ανύποπτο χρόνο στα χέρια της και η μαρτυρία του παπά για την εξομολόγηση ενός ετοιμοθάνατου, στάθηκαν η αφορμή ν’ ανιχνεύσει τη ζωή της, την ταυτότητά της κατά τη διάρκεια των δεινών μιας ταραγμένης εποχής... Ταξίδι στο σκληρό παρελθόν η προσωπική της διαδρομή. Η δύναμη της ψυχής της όμως θα την οδηγήσει στην αλήθεια και λαμπερή θα βρεθεί μπροστά της...

Εγώ σαν μεγαλώσω Θα γίνω ηθοποιός Μην με κοιτάς μικρούλα Υπάρχει λόγος σοβαρός: Η αδελφή μου η μία Που είναι μουσικός Φυσάει με το τρομπόνι Και γίνομαι καπνός! Η αδελφή μου η άλλη Σπουδάζει γλυπτική Ο ματρακάς της όμως Είναι μια απειλή! Ο αδελφός μου πάλι Στη φιλαρμονική Φοράει στολή μεγάλη Πολύ φοβιστική! Εγώ σαν μεγαλώσω Θα γίνω ηθοποιός Σεντόνι θα φοράω Τρόμος και πανικός Όλους θα τους ρωτάω Έναν έναν και με σειρά Είμαι το φάντασμά σου Δεν με φοβάσαι και μένα μια φορά!

This book argues against the unjust claims of Turkey on Greece's territorial integrity and sovereignty. It goes back to history of Christendom to prove that the Ecumenical Patriarchate of Constantinople is not just the head of the small Greek religious minority but it is the fountainhead of all Christendom. All Christians, Orthodox, Catholics, Protestants and other Christian churches consider the Patriarchate as their mother church. The Patriarchate has a history of 1.400 years. Therefore, it has the right to exist in today's Turkey and to continue to perform its ecumenical...

Εκείνο το Δεκέμβρη πεθαίναμε στο κρύο. Ξαφνικά σαν να πάγωσαν όλα. Όρμαγε το κρύο θαρρείς σαν θεριό Έξω από το άντρο του. Κρεμότανε πάνω στους τοίχους Σερνότανε στα πατώματα Θεριό σου λέω. Δεν ήταν που άλλαξε το κλίμα κάθε άλλο. Ήτανε τα χρόνια της κατοχής από το Νομισματικό Πρώτα πάγωσαν οι σοφίτες Μαζί και εκείνη των μεσημεριών. Κατόπιν όλα τα πατώματα και τα ισόγεια. Μείναμε μόνοι και παγωμένοι. Η έλλειψη καυσίμων βλέπεις, και φόβος της αρρώστιας Μας είχε αποξενώσει από καιρό Υπήρχαν βέβαια και κάποια αντισηπτικά Αλλά όσοι τα χρησιμοποιούσαν έβγαζ...

Επιτέλους, ανασαίνω. Γράφω για σένα, για μένα, γράφω για μας. Οι αναμνήσεις αναδύονται, τρέχουνε, ξεμυτίζουν, ξεδιπλώνω το κουβάρι, ξεδιπλώνω τη ζωή μας. Το ένα φέρνει το άλλο και η αναπόληση με παρασέρνει. Θύμησες αγαπημένες, αλησμόνητες, στιγμές δικές μας, στιγμές καθημερινές, στιγμές ευτυχίας που με γεμίζουν και ανυπόμονα στριμώχνονται μες το μυαλό μου. Γράφω ακόμη και για τους άλλους που έφυγαν, αλλά ανεξίτηλα παραμένουν στις αδιάψευστες πτυχές της καρδιάς μου και είναι αναμφίβολα σαν ένα μνημόσυνο, σαν μια επίσκεψη στην περασμένη εκείνη εποχή!