Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για το Μουσείο Μπενάκη ο χρόνος είναι μια έννοια σχετική, επειδή στη λογική που διέπει το σκεπτικό του συνυφαίνονται, νομοτελειακά θα τολμούσα να πω, το παρελθόν και το παρόν με το νόημα του μέλλοντος. Το ίδιο θα έλεγα για το σχετικό επίσης αντίβαρο της έννοιας του χώρου, μια και το γεωγραφικό ανάπτυγμα του μουσειακού περιεχομένου αγκαλιάζει ισότιμα την τωρινή ιστορική τοπική πραγματικότητα με την ευρωπαϊκή της διάσταση και την οικουμενική της προοπτική. Έτσι και η συνάντηση του Γιάννη Τσαρούχη με τη Lila de Nobili, ένα εξαιρετικά σημαντικό πολιτιστικό γεγονός αποκαταστημέ...

[…] Η φετινή χρονιά τιμά την κατάθεση ενός αρχιτέκτονα που υπηρέτησε ισότιμα και ισάξια την επιστημονική θεωρία όσο και την εφαρμοσμένη πράξη της αρχιτεκτονικής, σε μια περίοδο μάλιστα εξαιρετικά κρίσιμη για τη μεταπολιτευτική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Ενός ανθρώπου ο οποίος τίμησε το Μουσείο Μπενάκη με την εμπιστοσύνη του, καταθέτοντας το σύνολο της πνευματικής του παραγωγής στις συλλογές των αρχιτεκτονικών και των φωτογραφικών αρχείων του ιδρύματος, όπως άλλωστε τίμησε και τον τόπο του, όχι μόνο με τη δουλειά του αλλά και με τη δυναμική παρουσία του στο εξωτερικό: του Χα...

The extensive work of restoration, with responsibility entailed, that has been in process during the last 25 years on the Sacred rock of the Acropolis, has now acquired a concrete and imperative time-frame. By the year 2004 - a chronological land - mark for the Greece because of the Olympic Games - the result will be manifest in its entirely, as the works are proceeding systematically and rapidly. The photographic chronicle exhibited here records the progress of the works. It is thus of tremendous value, not only artistically but also because it provides material evidence....

Αναζητώ, προσπαθώ, επιθυμώ να συναντήσω κάποιον ειδήμονα που θα μπορούσε να μου πει τι είναι σήμερα, στο κατώφλι της 3η χιλιετίας, η γλυπτική. Να μου δώσει τον ορισμό της, τα σύνορα της. Να μου πει τι είναι, τι δεν είναι γλυπτική. Μετά από εβδομήντα χρόνια αδιάκοπης εργασίας δεν είμαι σε θέση σήμερα να πω ποια είναι η τέχνη της γλυπτικής. Φαίνεται παράλογο. Σήμερα, έχοντας υπόψη μου τα αντικείμενα, τις δημιουργίες που ονομάζονται γλυπτά, που γίνονται δεκτά ως γλυπτά, διερωτώμαι αν η γλυπτική είναι άραγε μόνο μια τέχνη που ως μέσο έκφρασης έχει τη λάξευση ή την πλαστική, ή...

Η Ασπασία Παπαδοπεράκη είναι ένας στέρεος άνθρωπος. Στέρεη η γλυπτικής της, στέρεη και η θεωρητική της ματιά. Γι' αυτό και αναζητά τις σταθερές εκείνες γεωμετρικές σχέσεις στη δομή των συνθέσεων του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, που ανάγουν το σχεδιαστικό υπέδαφος των έργων του σ' ένα ευανάγνωστο σύστημα αριθμητικών αναλογιών. Η ιχνηλασία της αυτή δεν διευκολύνει μόνο την κατανόηση μια βαρυσήμαντης ζωγραφικής δημιουργίας, αλλά και τη συνειδητοποίηση του τι οφείλει η μεγάλη τέχνη στην ευρύτητα του γνωστικού πεδίου, σ' έναν βαθύτερο δηλαδή προβληματισμό. Ανεξάρτητα βέβαια από τον...

Συγκεντρωμένο πληροφοριακό υλικό σχετικό με το "Δωδεκαήμερο", όπως ονομάζεται η περιόδος από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Θεοφάνεια. Στον εκπαιδευτικό φάκελο επισημαίνονται θέματα από τον εθιμικό κύκλο, στα οποία θα έπρεπε να επικεντρωθεί η πρώτη επαφή των παιδιών με την παραδοσιακή ζωή και τέχνη. Ο εκπαιδευτικοί έχουν την απόλυτη ελευθερία να επιλέξουν το θέμα που θα παρουσιάσουν, τους τρόπους που θα ακολουθήσουν και τις μεθόδους που θα εφαρμόσουν. Το εκπαιδευτικό υλικό συνοδεύεται από προτάσεις για την καλύτερη επεξεργασία του, ιδέες για πιθανές συζητήσει...

Aspassia Papadoperaki is a person of sound experience. Her sculpture is sound and solid and so is her theoretical approach. That is why she seeks out those stable geometric relationships in the structure of Domenikos Theotokopoulos' compositions, which elevate the design substrate of his works to a comprehensible system of numerical propositions. Her quest facilitates not only the understanding of a profoundly important and creative instance of painting, but also the awareness of what great arts owes to the breadth of the artist's field of knowledge, that is to a deeper dis...

Η νέα έκδοση του Τμήματος των Αρχείων της Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής επισημοποιεί ορισμένες αρχές βασικής σημασίας για τη λειτουργία του Μουσείου Μπενάκη, από τις οποίες θα πρέπει να εξαρθεί ο "ανοικτός" χαρακτήρας ενός πνεύματος που ενθαρρύνει της συνεργασία με άλλους ομόλογους φορείς, αντίστοιχα ιδρύματα και ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων και ξένων μελετητών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η επιστημονική επιτροπή του τμήματος και η Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, στις εφαπτόμενες ιδιαίτερα στενών σχέσεων με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο και...

[...] Η έκδοση του τόμου αυτού, από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος", το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο και το Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από την κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων, στοχεύει στην παρουσίαση και την ανάδειξη της δράσης του θρυλικού θωρηκτού "Γεώργιος Αβέρωφ" κατά την περίοδο αυτή. Το λεύκωμα Το θωρηκτό "Γεώργιος Αβέρωφ" κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 περιγράφει το ιστορικό απόκτησης του θωρηκτού και της ένταξής του στον ελληνικό στόλο καθώς και τις κυριότερες επιχειρήσεις στις οποίες έλαβε...

Το λεύκωμα τού Νίκου Οικονομόπουλου Οικονομόπουλος, φωτογράφος (Economopoulos, photographer), δίγλωσση συνέκδοση του Μουσείου Μπενάκη και των εκδόσεων Μεταίχμιο, είναι ένα ταξίδι σε διάφορους τόπους μέσα από τις φωτογραφίες του μεγάλου Έλληνα φωτογράφου. Το φωτογραφικό ταξίδι συμπληρώνεται και από τα κείμενα του Άγγελου Δεληβορριά και του Πλάτωνα Ριβέλλη, που διευκολύνουν τη γνωριμία μας με το φωτογράφο Νίκο Οικονομόπουλο. Ο τελευταίος πολύ εύστοχα παρατηρεί ότι, [...] το λεύκωμα αυτό τού Νίκου Οικονομόπουλου, που συγκεντρώνει δουλειά πολλών ετών, βοηθάει να διαπιστώσουμε τ...

Το βιβλίο "Είδωλα καμόντων. Μια προσωπική Νέκυια" περιλαμβάνει είκοσι έξι μεγάλους πίνακες του ζωγράφου Χρόνη Μπότσογλου, οι οποίοι με τον ενιαίο τίτλο "Μια προσωπική Νέκυια" θα εκτεθούν από τις 18 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη. Η λέξη Νέκυια, που περιλαμβάνεται στον τίτλο, μας παραπέμπει στην ενδέκατη ραψωδία της Οδύσσειας, στην οποία ο Οδυσσέας, δασκαλεμένος από την Κίρκη, πηγαίνει στον Άδη για να ρωτήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία σχετικά με την επιστροφή στην Ιθάκη. Στον Άδη ο Οδυσσέας συναντά αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Στη Νέκυια του Μπότσογλου, ο δ...

Ένα μεγάλο μέρος του κειμένου αυτού γράφτηκε για να διαβαστεί σε ένα σεμινάριο για τη φωτογραφία. Ένα απρόσμενο γεγονός με ανάγκασε να μην παρευρεθώ. Για να το γράψω βασίστηκα σε υποθετικές ερωτήσεις ακροατών. Στην απόφασή μου να το εκδώσω, πρόσθεσα ημερολογιακές σημειώσεις που από χρόνο σε χρόνο κρατούσα.

Ο Κώστας Μπαλάφας είναι ένας γνήσια λαϊκός καλλιτέχνης, αφενός γιατί ο λαός είναι ο βασικός πρωταγωνιστής των φωτογραφιών του, αφετέρου γιατί σ' αυτόν κυρίως απευθύνεται αυτό το έργο. Εκτός από ανεξάντλητη πρώτη ύλη δηλαδή, οι άνθρωποι του λαού αποτελούν και τον τελικό αποδέκτη του έργου του. Η θεματική του έργου του, με ελάχιστες ίσως μικρές παρενθέσεις, είναι αξιοσημείωτα συνεχής και συνεπής, και υπήρξε κατά βάση η καταγραφή μιας μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας σε κάθε της έκφανση. Η Ελλάδα όμως μέσα από τις φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα δεν είναι γραφική, καρτ-ποσταλι...

Έτσι κι αλλιώς ένα ιστορικό γεγονός δεν ξεγίνεται. Η αποτύπωσή του μάλιστα με τον μοναδικό και αδιάψευστο τρόπο της φωτογραφίας προσφέρεται, προφανώς, για κάθε είδους θεώρηση, αναδρομή, αποτίμηση και αξιολόγηση, για πληροφόρηση και για διδασκαλία, προσφέρεται, τέλος πάντων, ως η μαρτυρία εκείνη που μπορεί ψυχρά και αντικειμενικά να περιγράψει το ιστορικό συμβάν. Αυτήν ακριβώς την περιγραφή, την απεικόνιση του ιστορικού συμβάντος επιχειρεί ετούτο το βιβλίο μέσα από μια σειρά φωτογραφιών που, με τον τρόπο της η κάθε μία, δίνουν τις τραγικές του διαστάσεις και εικονογραφούν το...

Το έντυπο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης "Από τα πορτρέτα του Φαγιούμ στις απαρχές της τέχνης των βυζαντινών εικόνων", που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη από 24 Ιουνίου έως 26 Ιουλίου 1998.

Υπαινικτική, με την προβολή κάποιας λεπτομέρειας αντί του όλου, με μεταπτώσεις από το φαινομενικό στο μεταφυσικό χαρακτήρα του απεικονιζόμενου θέματος, η φωτογράφηση των αρχαίων στη δεκαετία του 1930-1940 δεν εμφανίζεται δέσμια της επιστημονικής δεοντολογίας. Βέβαια, οι συγκλονιστικές φωτογραφικές ερμηνείες της αρχαίας τέχνης συνυπήρχαν δίπλα στις πιο ακαδημαϊκές λήψεις, συχνά στο έργο του ίδιου του φωτογράφου, και τούτο ισχύει κατεξοχήν για τη Νέλλη.

Σημαντικότατη φυσιογνωμία της έντεχνης ελληνικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, όταν για πρώτη και, μέχρι στιγμής, τελευταία φορά η μουσική αυτή συνδεόταν φυσιολογικότατα με ένα παγκόσμιο σύστημα μουσικής παιδείας και παραγωγής (το ιταλικό), ο ζακυνθινός συνθέτης Παύλος Καρρέρ (1829-1896) διεκδικεί την ευγνωμοσύνη μας όχι μόνο για τη μουσική του δημιουργία αλλά και για τα ανεκτίμητα απομνημονεύματά του, των οποίων το χειρόγραφο ο Γιώργος Λεοτσάκος δημοσιεύει και σχολιάζει εδώ ολόκληρο για πρώτη φορά.

Η απόδοση της οφειλόμενης τιμής στην μνήμη όσων μας ευεργέτησαν με τις πνευματικής τους καταθέσεις και τα υποδείγματα του ήθους τους προσμετράται σε ό,τι γενικά και αόριστα μπορεί να θεωρηθεί ως κοινωνικό χρέος. Συνειδητοποιώντας το χρέος αυτό εντελώς προδρομικά, το Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε το 1987 μια σειρά ομιλιών γύρω από τη ζωή και του έργο του Χρήστου Καρούζου, χωρίς ωστόσο να αποτολμήσει την έκδοσή τους, για λόγους οικονομικής τότε δυσπραγίας. Η κατάσταση άλλαξε εν τω μεταξύ ριζικά, και το 2002 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η προγραμματισμένη ημερίδα στη μνήμη του Στέ...

Το εκπαιδευτικό υλικό "Αθήνα 1896: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το φωτογραφικό λεύκωμα του Αλμπερτ Μάγιερ" εκδόθηκε στα πλαίσια του προγράμματος Ολυμπιακή Παιδεία και βασίστηκε στο βιβλίο: "Ολυμπιακοί Αγώνες 1896: Το φωτογραφικό λεύκωμα του Άλμπερτ Μάγιερ" εκδόσεις "Εξάντας" - Ιστορικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη, Αθήνα 1995.

Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο. Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες... Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητ...