Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Πώς περιγράφουν τον ιδιόρρυθμο σκηνοθέτη φίλοι και συνεργάτες του - Ο ίδιος για τα παιδικά του χρόνια - Τολμηρές αφηγήσεις - Οι προτιμήσεις κι οι έρωτές του - Το πάθος του για τη ζωή - Το ταξίδι του στην Ελλάδα - Το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες - Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του - Οι αντιθέσεις του με το αμερικάνικο καλλιτεχνικό κατεστημένο - Ο Βέρνερ Φασμπίντερ και οι επιδόσεις στην ομοφυλοφιλία

Διελεύσεις στο μετρό: μια πορεία ανάμεσα στα σημεία και τα συμβολικά μονοπάτια που διασχίζουν το υπέδαφος. Εκεί όπου ο λόγος ανακατεύεται με το θόρυβο και οι μάσκες αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα από εκείνα που ξέρουμε να κρύβουμε. Τυχαίες συναντήσεις με τους όμοιούς μας και τους "διαφορετικούς", με τη μοναξιά της πόλης, τους φόβους, τις σύγχρονες μόδες, τα γκράφιτι και όλα τα είδη των ρατσισμών. Ο ιστορικός ηγέτης των Ερυθρών Ταξιαρχιών μετατρέπεται σε ταξιδιώτη που, αφού πέρασε το κατώφλι της φυλακής -στην οποία, για δεκαοχτώ χρόνια γνώρισε την σκληρή εμπειρία της κάθειρξ...

Η μουσική γινόταν ολοένα και ζωηρότερη, οι χορεύτριες στροβιλίζονταν φρενιτιωδώς· παράξενα γέλια και συρριχτές φωνές ακούγονταν απ' άκρου σ' άκρο της μισοσκότεινης αίθουσας· αναπηδούσαν οι φλόγες των πυρσών και ριγούσαν οι πύρινες γλώσσες στις μεγάλες εστίες· κρασί και νερό αναμιγνύονταν ακατάπαυστα· μέλη γυμνωμένα, ασπαίροντα, συμπλέκονταν και αποσύρονταν, όπως σ' ένα χθόνιο, μαγικό χορό· καταρράκτες από μαλλιά μαύρα, πυρρά, ξανθά χύνονταν προς τα υπόγεια σκότη και ανάβλυζαν πάλι από χαίνουσες πηγές· τα οράματα υλοποιούνταν, συναντούσαν τα περιιπτάμενα όνειρα και συγχρωτίζ...

Βαλσαμωμένα κεφάλια και ουρές αλιγατόρων, ακουμπισμένα στο πάτωμα, φωσφορίζουσες νεκροκεφαλές ανθρώπων και πέντε διακοσμημένες με ζωγραφιές ανθρωποθυσιών, ξύλινες κούκλες με ανθρώπινο σώμα σε φυσικό μέγεθος, ακρωτηριασμένες όμως φριχτά και με τον πόνο αποτυπωμένο στο πρόσωπό τους, σχέδια με σταυρωμένους κι ευνουχισμένους Ισπανούς εξερευνητές στους τοίχους, μια προφίλ φωτογραφία του Καστοριάδη με μαλλιά, μαύρος σημαίες με λευκά αποτυπώματα χεριών δίχως το δερμάτινο περίβλημά τους, μια ενδιαφέρουσα συλλογή στιλέτων -μαζί με τους στόχους τους που είχαν αποκολληθεί από ανθρώπιν...

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα στο καφενείο της "Ανατολής". Το εξώφυλλο της πόλης πετάριζε απαλά και διαλυόταν πίσω από τους βολβούς των ματιών μας, το κρασί κυλούσε ζεσταίνοντας τις αλλεπάλληλες διηγήσεις που σχημάτιζαν στρώματα, τρυφερές ή αγριεμένες απολήξεις των γήινων κομματιών που διασχίσαμε, εκείνη κι εγώ. Το αγόρι φρόντιζε τη μουσική, με αόρατες κινήσεις ενορχήστρωνε τη νύχτα, μας πρόσφερε φρούτα που είχε καθαρίσει προσεκτικά, σημάδευε με το παιδικό πιστόλι τους ιριδισμούς του φεγγαριού, στο λιμάνι. Έπειτα ήρθε και στάθηκε ανάμεσά μας, κοίταξε για λίγη ώρα το δαχτυλίδι τη...

Κάποτε στη Μαδρίτη, το μπαρ του Chicote ήταν κάπως σαν το Stork, χωρίς τη μουσική και τις μικρούλες, ή ίσως σαν το μπαρ "μόνο για άντρες", του Waldorf, αν επέτρεπαν την είσοδο στα κορίτσια. Έρχονταν, μια κι ο λόγος, μα ήταν κέντρο κυρίως για αντρική πελατεία και οι γυναίκες δεν "έχαιραν ιδιαιτέρας εκτιμήσεως." Ο Πέδρο Chicote ήταν ο ιδιοκτήτης και διέθετε μιαν από κείνες τις προσωπικότητες που από μόνες τους φτάνουν και περισσεύουν για ένα μαγαζί. Ήταν μπάρμαν καταπληκτικός, πάντα διακριτικός, πάντα ευδιάθετος, κι είχε ένα ανεξάντλητο απόθεμα κεφιού. Σήμερα το κέφι είναι κά...

Η Λογοτεχνία είναι ένα τεράστιο παλίμψηστο, μια πυκνή στιβάδα με αναρίθμητους γλωσσικούς χιτώνες ή αλλιώς, ένα αιώνιο μουρμουρητό (chuchotement) που αρχίζει με τους πρώτους αβέβαιους φθόγγους για να φτάσει σε εκείνη τη μεγαλειώδη ανακεφαλαίωση ολόκληρης της Λογοτεχνίας που, σύμφωνα με τον Μπόρχες, συνοψίζεται στον "Οδυσσέα" του Joyce. Μέσα σ' αυτό τον κυκλικό λαβύρινθο οι ποιητικές φωνές συγχέονται, συντήκονται, αλληλοϋποβλέπονται ή αλληλοπεριχωρούνται. Το σύγγραμμα αυτό περιέχει παλιότερες και νεότερες, δημοσιευμένες και αδημοσίευτες μελέτες. Σύνοψη μιας δεκαπενταετούς...

Δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που οι οικογένειες τους είναι φίλοι, συναντούν κατά τη διάρκεια του παραθερισμού τους σε ένα νησί των Κυκλάδων ένα συνομήλικό τους αγόρι που ζει σ' αυτό. Η συνάντησή τους εκεί στην αρχή της εφηβείας, ζυμωμένη με τις μυστικές ανεξιχνίαστες διαδρομές που υπαγορεύει το παγανιστικό Αιγαίο και η μητέρα Αθήνα, θα παραμείνει ο άσβεστος φάρος που θα αναβοσβήνει σε όλη τη ζωή τους δείχνοντας το δρόμο της ένωσης ανθρώπων που έχουν γεννηθεί κάτω από διαφορετικούς κοινωνικούς και οικογενειακούς αστερισμούς.

Κι έτσι, εφηύρα τα Παράφορα Πνεύματα που κατοικούν αυτό το βιβλίο. Χρειαζόμουν τη συντροφιά τους, προπάντων για να κρατήσω την καλή μου διάθεση, μέσα σε κακά πράγματα.

Όμως όλα τα σώματα ξεθωριάζουν -αλλιώτικα δεν θα ήταν τόσο ερωτικές κάποιες λάμψεις τους- συνήθως σε στιγμή που δε θα θέλαμε να συμβεί αυτό. Και τότε παλιννοστούμε έχοντας την πικρή γεύση του ανολοκλήρωτου να κυριαρχεί σ' ένα σαστισμένο μυαλό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το τελευταίο πράγμα που προγραμματίζεται στη ζωή είναι ο θάνατος. Δύσκολα τακτοποιείται στη συναισθηματοθήκη πριν την εμφάνισή του κι έτσι το δωμάτιο της ιστορίας μας είναι σχεδόν πάντα ακατάστατο. Αν δεν υπήρχαν ο έρωτας κι ο θάνατος, η ισορροπία δε θα 'ταν ετοιμόρροπη και θ' αυτοκτονούσαμε από πλήξη.

Δεκαετία του εξήντα, ξένη καλλιτεχνική παροικία στην Ύδρα, η γενιά των μπήτνικς, βουδισμός, ναρκωτικά είναι τα βασικά θέματα του βιβλίου. Το μυθιστόρημα στηρίζεται σε προσωπική εμπειρία της συγγραφέως.

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών: "Ασταθές πεδίο", "Παλινωδίες της αναπαράστασης" και "Η παράδοξη οικειότητα του αγνώστου". [Δείγμα γραφής: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ GIORGIO DE CHIRICO φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως ΣΚΟΤΑΔΙ (από τη συλλογή: "Ασταθές πεδίο: ποιήματα με συγκεκριμένο θέμα", 1982) ]

Αν η μετάφραση της ποίησης μπορεί ν' αναζητήσει νόμιμα μια δικαίωση, θα τη βρει ίσως όχι, ή μάλλον όχι με τρόπο πλήρη, στην τελική μορφή του μεταφρασμένου ποιήματος, που θα πάρει το δρόμο της προς κάποιον οσοδήποτε μικρό ή μεγάλο αριθμό βιβλιοθηκών. Επιθυμία του μεταφραστή της ποίησης δεν είναι να κάνει στη γλώσσα του ένα άλλο βιβλίο παράλληλο με εκείνο του ποιητή που μεταφράζει, αλλά να αναγνώσει τρόπον τινά πρακτικά και απόλυτα, ενώπιος ενωπίω, ένα κείμενο που αγαπά εκθέτοντας τον εαυτό του στο ρίσκο μιας γραπτής ανάγνωσης στη γλώσσα που αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο δική...