Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας νεαρός δάσκαλος, προσπαθώντας να απαντήσει στην απορία του αδελφού του "από πού έρχονται τα παιδιά στον κόσμο" αλλά και να βελτιώσει το πενιχρό εισόδημα του, ανακαλύπτει ότι το βρέφος των γειτόνων του - πριν ακόμα μάθει να μιλά - παράγει κάποιους περιέργους ήχους, που δεν είναι παρά η γλώσσα του πλανήτη όπου ζούσε πριν γεννηθεί στη Γη. Όμως η ανακάλυψη αυτή δεν είναι το μοναδικό παράδοξο που συναντά ο νεαρός δάσκαλος στην αρχή της επαγγελματικής του ζωής. Ακόμα πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι το βρέφος συνάντησαν - ως φοβισμένο πολίτη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος -...

Στεναγμοί και ουρλιαχτά από ανείπωτα δεινά αντηχούσαν μέσα μου. Θυμόμουν με πίκρα ονομασίες πόλεων, μέρη που αγάπησα και με πρόδωσαν, τα χιονισμένα βουλεβάρτα, τα κρυστάλλινα νερά του Δούναβη, τα βιολετί δειλινά, τα πορφυρά σύννεφα, τους χαμένους έρωτες που 'ρθαν και φύγαν σαν τα βαπόρια της οδύνης. Οι δυνάμεις που μ' οδηγούσαν να συλλογιέμαι και να σκέφτομαι δεν ήταν λέξεις, ήταν η ζωή μου. Μια θύελλα. Ένα μακρινό άστρο. Ένα δάκρυ... Με το "Brooklyn" ο Μιχάλης Μοίρας ολοκληρώνει την Τριλογία της Νέας Υόρκης (προηγήθηκαν "Ο Λαθραίος" και ο "Παίχτης στο Χρόνο"). Και το βιβλ...

Τα δέκα κείμενα, εκτός των δύο εισαγωγικών, που βλέπουν σήμερα το φως της δημοσιότητας στον συλλογικό αυτόν τόμο, αποτελούν οι, κατάλληλα εκ των υστέρων επεξεργασμένες, ανακοινώσεις, οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια της ημερίδας η οποία οργανώθηκε στις 15 Μαΐου 1993 για την καλύτερη γνωριμία του ελληνικού κοινού με το σημαντικό έργο του διακεκριμένου Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu και ιδιαίτερα το σχετικό με την κοινωνιολογία της παιδείας (της εκπαίδευσης και της πολιτισμικής κοινωνικοποίησης). Θα πρέπει να τονιστεί ότι εμείς οι συγγραφείς και όταν επεξεργαστήκαμε τι...

Να πώς έχουν τα γεγονότα: έφυγα μ' ένα τουρμποτρένο, πέρασα τις ζώνες του σκοταδιού, τις μαυρόασπρες βιομηχανικές ζώνες, τα κυμαινόμενα σύνορα. Έπειτα, κοιτώντας πίσω μου είδα τους ψυχεδελικούς χορούς στο Φίλμορ και στο Άβαλον και πιο πίσω τα χούλα-χουπ και τα φουρώ και τον Έλβις Πρίσλεϋ να τραγουδάει το "Lawdy Miss Clawdy". Και λίγο πιο μπροστά, το Άλφαμπετ Σίτυ, το βασίλειο των βανδάλων. Κι εγώ στεκόμουν στη μέση, πάνω στα συντρίμμια κι ο ήλιος με διαπερνούσε κι έπειτα με διαπερνούσε η νύχτα. Κι έλεγα, ας έρθει η βροχή, ας έρθει η βροχή. Όταν έβρεχε στη λεωφόρο D, οι φωτι...

Αν η μετάφραση της ποίησης μπορεί ν' αναζητήσει νόμιμα μια δικαίωση, θα τη βρει ίσως όχι, ή μάλλον όχι με τρόπο πλήρη, στην τελική μορφή του μεταφρασμένου ποιήματος, που θα πάρει το δρόμο της προς κάποιον οσοδήποτε μικρό ή μεγάλο αριθμό βιβλιοθηκών. Επιθυμία του μεταφραστή της ποίησης δεν είναι να κάνει στη γλώσσα του ένα άλλο βιβλίο παράλληλο με εκείνο του ποιητή που μεταφράζει, αλλά να αναγνώσει τρόπον τινά πρακτικά και απόλυτα, ενώπιος ενωπίω, ένα κείμενο που αγαπά εκθέτοντας τον εαυτό του στο ρίσκο μιας γραπτής ανάγνωσης στη γλώσσα που αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο δική...

Στις παραμονές της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τη γέννηση του Φράνκο, ένας συγγραφέας εκλαϊκευτικών βιβλίων και βιογραφιών διασήμων ιστορικών προσώπων παίρνει την εντολή από τον εκδότη του να γράψει μια βιογραφία του δικτάτορα όπου ο ίδιος θα αφηγείται τη ζωή του. Ο Μαρθιάλ Πόμπο, αντιφρανκικός μια ολόκληρη ζωή, ξεκινά το γράψιμο αλλά όταν δεν μπορεί πια να αφήσει ασχολίαστα όσα λέει ο στρατηγός απαντάει στον αυτοβιογραφούμενο. Στην ουσία απαντάει με σχιζοφρενικό τρόπο στον ίδιο του τον εαυτό και προσπαθεί να παρουσιάσει, σε αντίστιξη προς την αφήγηση του στρατηγού, μερικές...

Η μουσική γινόταν ολοένα και ζωηρότερη, οι χορεύτριες στροβιλίζονταν φρενιτιωδώς· παράξενα γέλια και συρριχτές φωνές ακούγονταν απ' άκρου σ' άκρο της μισοσκότεινης αίθουσας· αναπηδούσαν οι φλόγες των πυρσών και ριγούσαν οι πύρινες γλώσσες στις μεγάλες εστίες· κρασί και νερό αναμιγνύονταν ακατάπαυστα· μέλη γυμνωμένα, ασπαίροντα, συμπλέκονταν και αποσύρονταν, όπως σ' ένα χθόνιο, μαγικό χορό· καταρράκτες από μαλλιά μαύρα, πυρρά, ξανθά χύνονταν προς τα υπόγεια σκότη και ανάβλυζαν πάλι από χαίνουσες πηγές· τα οράματα υλοποιούνταν, συναντούσαν τα περιιπτάμενα όνειρα και συγχρωτίζ...

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα στο καφενείο της "Ανατολής". Το εξώφυλλο της πόλης πετάριζε απαλά και διαλυόταν πίσω από τους βολβούς των ματιών μας, το κρασί κυλούσε ζεσταίνοντας τις αλλεπάλληλες διηγήσεις που σχημάτιζαν στρώματα, τρυφερές ή αγριεμένες απολήξεις των γήινων κομματιών που διασχίσαμε, εκείνη κι εγώ. Το αγόρι φρόντιζε τη μουσική, με αόρατες κινήσεις ενορχήστρωνε τη νύχτα, μας πρόσφερε φρούτα που είχε καθαρίσει προσεκτικά, σημάδευε με το παιδικό πιστόλι τους ιριδισμούς του φεγγαριού, στο λιμάνι. Έπειτα ήρθε και στάθηκε ανάμεσά μας, κοίταξε για λίγη ώρα το δαχτυλίδι τη...

Βαλσαμωμένα κεφάλια και ουρές αλιγατόρων, ακουμπισμένα στο πάτωμα, φωσφορίζουσες νεκροκεφαλές ανθρώπων και πέντε διακοσμημένες με ζωγραφιές ανθρωποθυσιών, ξύλινες κούκλες με ανθρώπινο σώμα σε φυσικό μέγεθος, ακρωτηριασμένες όμως φριχτά και με τον πόνο αποτυπωμένο στο πρόσωπό τους, σχέδια με σταυρωμένους κι ευνουχισμένους Ισπανούς εξερευνητές στους τοίχους, μια προφίλ φωτογραφία του Καστοριάδη με μαλλιά, μαύρος σημαίες με λευκά αποτυπώματα χεριών δίχως το δερμάτινο περίβλημά τους, μια ενδιαφέρουσα συλλογή στιλέτων -μαζί με τους στόχους τους που είχαν αποκολληθεί από ανθρώπιν...

Η Λογοτεχνία είναι ένα τεράστιο παλίμψηστο, μια πυκνή στιβάδα με αναρίθμητους γλωσσικούς χιτώνες ή αλλιώς, ένα αιώνιο μουρμουρητό (chuchotement) που αρχίζει με τους πρώτους αβέβαιους φθόγγους για να φτάσει σε εκείνη τη μεγαλειώδη ανακεφαλαίωση ολόκληρης της Λογοτεχνίας που, σύμφωνα με τον Μπόρχες, συνοψίζεται στον "Οδυσσέα" του Joyce. Μέσα σ' αυτό τον κυκλικό λαβύρινθο οι ποιητικές φωνές συγχέονται, συντήκονται, αλληλοϋποβλέπονται ή αλληλοπεριχωρούνται. Το σύγγραμμα αυτό περιέχει παλιότερες και νεότερες, δημοσιευμένες και αδημοσίευτες μελέτες. Σύνοψη μιας δεκαπενταετούς...

Δεκαετία του εξήντα, ξένη καλλιτεχνική παροικία στην Ύδρα, η γενιά των μπήτνικς, βουδισμός, ναρκωτικά είναι τα βασικά θέματα του βιβλίου. Το μυθιστόρημα στηρίζεται σε προσωπική εμπειρία της συγγραφέως.

Όμως υπάρχει μια τελειωτική απορία. Η ιστορία στον νου μου είναι σαν εκείνες τις εικόνες της Γκεστάλτ που τη μια στιγμή δείχνουν έναν αντικείμενο και την άλλη στιγμή ένα άλλο, κι ενώ το διφορούμενο σχέδιο παραμένει πάντοτε το ίδιο. Η ίδια ιστορία δείχνει πότε το δικό του πρόσωπο αποτρόπαιο και πότε το δικό μου. Η εύκολη λύση ότι και οι δύο φταίξαμε εξίσου δεν επαρκεί. Γιατί δεν υπάρχει αυτό το "εξίσου".

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών: "Ασταθές πεδίο", "Παλινωδίες της αναπαράστασης" και "Η παράδοξη οικειότητα του αγνώστου". [Δείγμα γραφής: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ GIORGIO DE CHIRICO φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως σκιά φως φως σκιά φως σκιά φως σκιά σκιά φως σκιά φως ΣΚΟΤΑΔΙ (από τη συλλογή: "Ασταθές πεδίο: ποιήματα με συγκεκριμένο θέμα", 1982) ]

Το βιβλίο του Έκο για τον Τζαίημς Τζόυς αποτελεί ένα πολύτιμο κλειδί για την κατανόηση του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα. Ο Έκο εξετάζει διεξοδικά όλες τις "ποιητικές", τις κατασκευαστικές τεχνικές, και τους στόχους του Τζόυς από τα πρώιμα γραπτά του μέχρι τις δύο τελευταίες μεγάλες συνθέσεις του, τον "Οδυσσέα" και το γριφώδες νυχτερινό έπος "Finnegans Wake". Ο Έκο αποκαλύπτει με την ανάλυσή του το βάθος και το κύρος του μετασχηματισμού που προκάλεσε ο Τζόυς στη Σύγχρονη Λογοτεχνία και γενικότερα στην ιστορία του πολιτισμού μας.