Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο στρατηγός Μακρυγιάννης υπήρξε άριστος στρατιωτικός, πολιτικός, συγγραφέας και άνθρωπος και μέσα από τα κείμενά του φαίνεται η βασική του θέση: "Ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά". (Θεοφάνης Μαλκίδης, από την εισαγωγή)

[...] Το Μανιφέστο στη Καρθαγένης (Cartajena de Indias, 15 Δεκεμβρίου 1812) αποτελεί έναν απολογισμό και ταυτόχρονα μια ερμηνεία των εξελίξεων που οδήγησαν στην πτώση της Πρώτης Δημοκρατίας, δηλαδή της πρώτης ανεξάρτητης κυβέρνησης, της Βενεζουέλας. Αποτελεί επίσης κι ένα ανοιχτό πολεμικό κάλεσμα προς τους πολίτες της Κολομβίας για την εκδίωξη των Ισπανών από τη χώρα, ως ένα πρώτο βήμα για την απελευθέρωση και των υπολοίπων χωρών της περιοχής. Για την κατανόηση, επομένως, του κειμένου και κυρίως των θέσεων του Μπολίβαρ, είναι απαραίτητη μια αναφορά στις γενικότερες εξελίξει...

Δείγμα γραφής: ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟ εκεί που δεν υψώνονται ας πάψουμε να βλέπουμε βουνά γιατί στις κορυφές τους καθώς λένε κατοικούν οι θεοί και οι θεοί θέλουνε το κακό μας ΠΛΑΝΟΔΙΟ κέρματα να 'χα για φωνήεντα με σύμφωνο τον ήχο απ' του σκουφιού μου το ζητιάνεμα να κέρναγα τον στίχο

Πόσα άραγε έχει να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφησε πίσω του "Το Έγκλημα Του Ψυχικού", του Παύλου Νιρβάνα, "Τα Καλλιστεία Του Θανάτου", του Χρήστου Χαιρόπουλου και το "Έγκλημα Στο Κολωνάκι", του Γιάννη Μαρή; Την δική τους απάντηση, από τις εκδόσεις "Αιγαίον", θα δώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που, παίρνοντας από εκείνους την σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια της κοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήματα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων και της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνάμα να...

Τα καλά μας ρούχα... 25 Δεκεμβρίου 1959: Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω γιατί όταν ήμουν στο χωριό ένιωθα τόση χαρά τις μέρες των Χριστουγέννων. Έδωσα στον εαυτό μου πολλές διανοουμενίστικες ερμηνείες, όμως καμιά δεν με ικανοποιούσε. Θυμάμαι πολύ καλά τα Χριστούγεννα του 1959. Φορέσαμε τα καλά μας και πήγαμε στην Αγία Μαρίνα. Η εκκλησία ήταν γεμάτη, με τον κύριο Δυολύκη να δεσπόζει επιβλητικά στην πρώτη σειρά και εμάς τα πιτσιρίκια δίπλα του να περιμένουμε τον Κονόμο, τον παπά της εκκλησίας, να κάνει κανένα απ' αυτά τα υπέροχα "εξωεκκλησιαστικά" σχόλιά του. Έξω από την...

[...] Η αξία των αγώνων και των κειμένων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη δεν μπορεί να αποδοθεί με λίγες λέξεις, η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε και δημιούργησε ένα σημαντικό μέρος του έπους της Επανάστασης είναι αναμφισβήτητα σημαντική. Η συμβολή αυτή περνά τα όρια της Ελλάδας και γίνεται παράδειγμα και για άλλα επαναστατικά κινήματα, εμπνέοντας λαούς σε όλον τον κόσμο, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Λατινική Αμερική. [...] (Θεοφάνης Μαλκίδης, από την εισαγωγή)

[...] Ο Φίλιππος Στυλιανού έχει καταγράψει με τη φωτογραφική του μηχανή το 1981 στο βιβλίο του, "Πολιτικές τοιχογραφίες της Κύπρου 1955-1981", δεκάδες συνθήματα που αποτυπώνουν το πολιτικό κλίμα της τελευταίας περιόδου της Αγγλοκρατίας στην Κύπρο και των δύο πρώτων δεκαετιών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν ένα ευρηματικό και πρωτοποριακό βιβλίο που έτυχε της ανάλογης αναγνώρισης από το αναγνωστικό κοινό. Σήμερα, τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Φ. Στυλιανού επανέρχεται με την παρούσα έκδοση, "Οι τοίχοι γράφουν ιστορία". Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά χρήσιμο, καθώς με την παρακολού...

Συνάντησα τον Χρήστο Βακαλόπουλο για πρώτη φορά σ' ένα μπαράκι της Αθήνας. Συζητήσαμε για το Κυπριακό επί ώρες. Κάναμε αυτές τις κουβέντες άλλες δυο-τρεις φορές ακόμη, όταν ξαναεπισκεπτόμουν την Αθήνα. Την τελευταία φορά που τον είδα, έβγαινε από το βιβλιοπωλείο Νεφέλη στην Ασκληπιού και σ' έναν πεζόδρομο μιλούσαμε για το αφιέρωμα που θα έκανα στο περιοδικό Ένωσις με θέμα Τι είναι η πατρίδα μας. Του άρεσε πολύ η ιδέα, το είχε μάθει από τον Κακίση, και μου ζήτησε να γράψει και αυτός ένα κομμάτι. Πετούσα απ' τη χαρά μου, διότι είχε ένα αλλιώτικο πάθος για την Κύπρο, που μου ά...

[...] Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε, αλλ', αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για όλους όσοι τον γνωρίζουν μές απ' το έργο του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος! (Φώτης Μπατσίλας)

Μία συζήτηση του ποιητή Σωτήρη Κακίση με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Χρήστο Βακαλόπουλο για τους κωμικούς και το κιτς. Όταν ένας τόσο σημαντικός Έλληνας σκηνοθέτης, ο Γιώργος Πανουσόπουλος, αποφασίζει να συνομιλήσει μ’ έναν σπουδαίο ποιητή, τον Γιάννη Βαρβέρη, για βιβλία και όχι μόνο, πολλές φράσεις συγκινητικές και όχι μόνο καταγράφει το μαγνητόφωνο του Σωτήρη Κακίση. Πολλές εικόνες σαν του σινεμά, σαν του κινηματογράφου, από τις λέξεις τους ζωντανεύουν, αλλά και νοήματα συχνά σαν με καρδιά, όλο ψυχή ξαφνικά παρουσιάζονται. Μιλάνε για τον Σολωμό ως τον Καββαδία, για τον...

[...] Η εικαστική αποτύπωση του Αγώνα αποτελεί ακράδαντη απόδειξη της χάραξης της απελευθερωτικής του δύναμης στη συλλογική μνήμη και την ενσωμάτωσή της στον πολιτισμό μας. Με την πεποίθηση αυτή, στην παρούσα έκδοση αναπαράγουμε τον κατάλογο με τα έργα που είχαν παρουσιαστεί στην έκθεση που έγινε στην Λευκωσία το 1991 με πρόλογο την ομιλία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Λουκή Παπαφιλίππου. (από το προλογικό κείμενο)

[...] Όπως θα έλεγε ενδεχομένως κι ο Ν. Γ. Πολίτης, το ποιήμα αυτό των 112 στίχων δεν είναι απλώς μια ποιητάρικη εκδοχή το διγενικού θανάτου αλλά μία θεότη, όπως αυτή που έδωσε ο Θεός στον Χάροντα, δηλαδή μια ποιητική εικόνα, ένα θείο πράγμα, ένα γοργόνειο, που όποιος το αντικρίζει απολιθώνεται και μένει άφωνος μπροστά στην ακτινοβολία που εκπέμπει το ρωμαλέο κάλλος του. (από το προλογικό κείμενο)

Πόσα άραγε έχει, να συνεισφέρει, στον αναγνώστη το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο ξεκίνησε το 1913 με το "Ο Σέρλοκ Χολμς σώζων τον κ. Βενιζέλον" (Ανωνύμου), συνεχίστηκε το 1928 με "Το Έγκλημα Του Ψυχικού" (Π. Νιρβάνα), για να θέσει έναν πιο σταθερό θεμέλιο λίθο το 1952 με "Τα Καλλιστεία Του Θανάτου" (Χρ. Χαιρόπουλου) και το 1953 με το "Έγκλημα Στο Κολωνάκι" (Γ. Μαρή); Την δική τους απάντηση, από τις εκδόσεις Αιγαίον, θα δώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι ύψωσαν τα τελευταία χρόνια το αρχικό οικοδόμημα πέρα από τα όρια της κοινωνικής παθογένειας, φτάν...