Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εξυπακούεται ότι όλες οι συνταγές που παρουσιάζω εδώ είναι αυθαίρετες, καρπός της αυθαίρετης επιλογής μου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένας συγγραφέας είναι ο διαιτητής που αποφασίζει όσον αφορά τις ιδεοληψίες και τις λέξεις μέσα από ένα σχεδόν απεριόριστο δυναμικό ιδεοληψιών και λέξεων. Πολλές από τις συνταγές αυτές μπορεί κανείς να τις γευτεί και στα εστιατόρια.

Με το άρθρο αυτό ο Dirac ιδρύει επιτυχώς τη σχετικιστική κβαντομηχανική και διαπιστώνει θεωρητικά την ύπαρξη του πρώτου σωματιδίου αντιύλης, του ποζιτρονίου. Μετά την πειραματική του ανακάλυψη δίκαια το παρόν άρθρο θεωρείται ως το κείμενο συγκρότησης της σύγχρονης επιστήμης των στοιχειωδών σωματιδίων, η δε εξίσωση Dirac, ου κατασκευάζεται σε αυτό, δεσπόζει σε μεγάλο μέρος της φυσικής και σε όλη τη σύγχρονη χημεία. Εκτός των άλλων επιτυχιών του, εδώ προκύπτει για πρώτη φορά ως φυσιολογική θεωρητική συνέπεια η κβαντομηχανική ιδιότητα του σπιν, ενώ τίθενται τα θεμέλια μιας πιο...

[...] Μια επισκόπηση της παγκόσμιας ιστορίας αποκαλύπτει πως σε όλες τις κοινωνίες, από τις πιο πρωτόγονες ως τις πιο αναπτυγμένες, η άσκηση βίας πάνω στο άτομο αποτελεί το προνομιακό όπλο κάθε εξουσίας. Είναι επίσης ιστορικά διαπιστωμένο ότι όπου γιγαντώνεται η κεντρική εξουσία, όπου θεοποιείται το κράτος στην άλφα ή βήτα μορφή του, εμφανίζεται αυτομάτως και η καταπίεση, που εκφράζεται με την εκμηδένιση του ατόμου, την καταστολή της διαφωνίας, την ποινικοποίηση των αμφισβητήσεων και τα βασανιστήρια. Η υπερτροφική εξουσία ταυτίζεται πάντοτε με τον πολιτικό δεσποτισμό και οπ...

Τα "Γράμματα από το βουνό" του Jean-Jacques Rousseau είδαν το φως της δημοσιότητας στα 1764 κυρίως ως κείμενα υπεράσπισης των δύο κορυφαίων έργων του φιλοσόφου, του "Αιμίλιου" και του "Κοινωνικού Συμβολαίου", που είχαν ήδη προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων στην καθεστηκυΐα τάξη της Ευρώπης του 18ου αιώνα. Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, ο Rousseau υπερασπίζεται τις απόψεις του στο θεολογικό ζήτημα και προβάλλει τις κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις του απέναντι στην εκκλησιαστική και την κοσμική εξουσία του καιρού του, ιδίως απέναντι στους άρχοντες της αγαπημένης του Γενεύης που π...

[...] Ο Viollet-le-Duc είναι πραγματικά ένας από τους ελάχιστους φιλέλληνες, έστω κι αν δεν τα κατάφερε νά 'ρθει ποτέ του στη χώρα μας: μόνο μέχρι τη Σικελία πήγε, κι όσα γράφει για την ελληνική αρχιτεκτονική βασίζονται σε μελέτες που έκανε επί τόπου στη Μεγάλη Ελλάδα. Τα όσα είπε κι έγραψε για την ελληνική αρχιτεκτονική, τον Παρθενώνα, το Ερεχθείο, τις ελληνικές πόλεις και τα ελληνικά μνημεία γενικά, είναι όχι μόνο από τα κολακευτικότερα λόγια που έχουν γραφτεί για τους αρχαίους συμπατριώτες μας, το πνεύμα και τις τέχνες τους, αλλά είναι ίσως από τα κολακευτικότερα λόγια π...

Από την αρχαιότητα ως τον εικοστό αιώνα. Εξωνημένοι ή χωρίς ήθος δοξολογούν μονάρχες, αυτοκράτορες, στρατοκράτες, πάπες, δόγηδες και πολιτικοοικονομικούς μεγιστάνες, εξωραΐζοντας τις αντιλαϊκές κακουργίες τους. Επαίσχυντοι πλαστογράφοι της ιστορίας. Το καθήκον του πνευματικού κόσμου απέναντι στις επερχόμενες παγκόσμιες συμφορές.

[...] Οι παροιμίες είναι λακωνικές και γλαφυρές φράσεις που κατακυρώνουν και διαιωνίζουν τη σοφία των λαών. Εξεικονίζουν τη συμπεριφορά των μελών της κοινότητας στις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις, απέναντι στην εξουσία και τη θρησκείας, σε ό,τι αφορά τον καθημερινό βίο, την εργασία, τη φτώχεια και τον πλούτο, τη ζωή και το φυσικό περιβάλλον. Οι ανθρώπινες επαφές και πράξεις, η φιλία, το ήθος, οι συνήθειες, ο έρωτας, οι αρνητικές πλευρές της ζωής, οι ανάγκες και οι δοκιμασίες κρίνονται, εγκωμιάζονται ή στιγματίζονται με λαϊκά αποφθέγματα, καυστικά ή σκωπτικά, δηκτικά...