Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πόσο αντέχει η καρδιά να καλύπτει τον έρωτα με τη θέρμη της ανιδιοτέλειας ώστε να δεις τον άνθρωπο που λατρεύεις ευτυχισμένο, έστω και χώρια από σένα; Αν ο μύθος κι ο χρόνος μπορούν να συμπορευτούν κι αν η αγάπη μπορεί να μετρηθεί με την ηλικία τότε οι ερινύες παίρνουν θέση στο αέναο μαρτύριο που κατατρέχει το νεαρό δάσκαλο. Ο θεός Απόλλωνας διδάσκει στον διαλεχτό μαθητή Υάκινθο την τέχνη του ακοντισμού. Ο Ζέφυρος όμως ζηλεύει την ιδανική τους σχέση και φυσάει το ακόντιο προς τον Υάκινθο, σκοτώνοντάς τον. Ο Απόλλωνας πιστεύει ότι έσφαλε αυτός φέροντας τύψεις αιώνιες ώσπου...

Με λένε Εύα, Εύα Κουμαριανού. Δε με λένε δηλαδή ακριβώς έτσι, αλλά έτσι το θέλησα εγώ. Και έτσι με γνωρίζουν όλοι οι φίλοι και ο περίγυρός μου. Φαίνεται ότι μόλις ξεκίνησες να διαβάζεις τις πρώτες αράδες αυτού του βιβλίου και ειλικρινά δε θα μπορούσα να σου υποσχεθώ πολλά. Η ζωή ξέρεις με έχει κάνει να συγκεντρώνω τα θέλω μου στο δικό μου πεδίο απαιτήσεων και να δίνω μόνο όσα μπορώ και αυτό θα πρέπει να το σεβαστείς. Είμαι τρανς, τρανσέξουαλ, τραβεστί, περίπου με αυτά τα επίθετα μπορείς να με προσδιορίσεις και, κρατάς στα χέρια σου την αυτοβιογραφία μου, όσα δηλαδή θ...

"Το παιδί μου είναι γκέι" είναι μια συλλογή από επιστολές γονιών που έχουν έναν ομοφυλόφιλο γιο ή κόρη. Τα γράμματα έχουν γραφτεί με σκοπό να βοηθήσουν άλλους γονείς να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, καθώς και να βοηθήσουν γκέι άντρες και γυναίκες που σκέφτονται να αποκαλύψουν την αλήθεια. Λίγοι γονείς το αποδέχονται εξαρχής ενώ πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκονται σε σύγχυση. Δεν είναι σίγουροι πού μπορούν να αποτανθούν για βοήθεια και πώς να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Σε αυτό το βιβλίο, οι γονείς μιλούν για τα συναισθήματα που βιώνου...

Ξέρεις πόσες νύχτες ξόδεψα να σε περιμένω κάτω από αυτό το ταβάνι που απόψε και τους δυο μάς σκεπάζει και παράλογα μας κρύβει από το φως των αστεριών και το φεγγάρι; Το φεγγάρι - που πολύ θα χαιρόταν να μ' έβλεπε μαζί σου. Σαν κουρασμένο μου φάνηκε την τελευταία φορά χρόνια και χρόνια εκεί επάνω κρεμασμένο να προσπαθεί μάταια να φωτίσει τόση γκρεμισμένη ανθρωπότητα... "Το αγαπημένο παιδί της μοναξιάς" είναι ένας σύγχρονος σπαραγμός για τα σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής, την ασφυκτική απομόνωση που μαστίζει την εποχή μας, και τη συναισθη...

Μια μέρα θα με πουν φακίρη/ μεσ' απ' το στήθος μου έβγαλα κόκκινα περιστέρια/ μεσ' απ' τα μάτια μου καπνό/ πέρασα ξίφη στα όνειρά μου/ διέπραξα κλοπές δι' υποβολής/ από αγάπη σας ορκίζομαι, από τύψεις ίσως/ μια μέρα θα με πουν ομοφυλόφιλο/ εκείνον ευγενή κι' ομοφυλόφιλο/ εμένα πονηρό απλώς/ θα με πουν οχιά: έναν κοινό προδότη!/ Εμπρηστή!/ οι τίμιοι συμπολίτες μου/ θα 'ρθουν και θα κοπρίσουνε τον τάφο μου (εικονικόν)/ μα τα παιδιά τους - α, οι έφηβοι!/ Αυτοί θα μ' αναστήσουνε, και θα με πούνε ποιητή/ Δεν Ντρέπομαι (Κώστας Ταχτής - Καφενείο το "Βυζάντιο" κι άλ...

Ο Μιχάλης, για τους δικούς του λόγους, οδηγείται μακριά από τα όρια του εαυτού του, πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της χώρας του. Γίνεται ανεκπλήρωτος πόθος για έναν Δανο-Ισλανδό, ο φίλος μιας πολυεθνούς παρέας στην Κοπεγχάγη κι ενός ζευγαριού γυναικών στο Σάμσε. Ένας κόσμος που ταλαντεύεται ανάμεσα στην ποίηση ενός αυτόχειρα ποιητή και στο μοίρασμα ζωής με έναν ακαδημαϊκό. Ένα αποσιωποιημένο ταξίδι μιας τρανς με τον Μπιορν και του Μιχάλη με έναν μυστηριώδη κοκκινοτρίχη. Δεσμοί που διαρκούν πολύ ή λίγο, ανάλογα με το πόσο σχετικός πλανάται ο χρόνος στην αλήθεια ή τ...

Κάπου στη μέση αυτής της ταινίας, μετά από ένα μεγάλο μονόλογο-αποκάλυψη, ξετυλιγμένο με τα μάτια χαμηλωμένα πάνω από ένα πιάτο γαριδάκια, έναν μονόλογο φτιαγμένο δηλαδή με μια δόση τραγωδία κι άλλη μια δόση σαπουνόπερα, κάπου εκεί λοιπόν, στη μέση της ταινίας, τη στιγμή της αποκάλυψης ενός μυστικού τρομερού, οι θεατές καλούνται να συνειδητοποιήσουν τι έχουν ήδη δει μπροστά στα μάτια τους σε δυο διαφορετικές, απόλυτα ερωτικές, σκηνές, λίγη ώρα νωρίτερα. Σε αυτό το σημείο η ταινία "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα, που, όπως και οι ήρωές της, έχει αυτοσυστηθεί με την αφέλεια μικρ...

"Είμαι ευτυχισμένος, είμαι ερωτευμένος, αγαπώ, είμαι γεμάτος ενθουσιασμό Είμαι μια ζωή κομμάτια. Είμαι δυστυχισμένος, είμαι ψεύτης, είμαι δειλός, είμαι ένοχος Είμαι μια ζωή κομμάτια. Είμαι μόνος. Είχα ανάγκη να τα πω, να μοιραστώ το βίωμά μου. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου, να ξαλαφρώσω λίγο από τη ντροπή και το αίσθημα ενοχής που κουβαλώ. Είχα ανάγκη να βρω κάποιον που δεν θα με έκραζε, δεν θα με κατηγορούσε παρά μόνο θα μ’ άκουγε. Διάλεξα εσάς. Ίσως θέλω να προστατέψω τον εαυτό μου με το να τα διηγούμαι σε σας. Σαν να λέω "Κοίτα, μπορώ να τα πω, δεν είμαι ένο...

Μετά από πολλά χρόνια αφάνειας ή περιθωριοποίησης, το θέμα της -μη ετεροφυλόφιλης- σεξουαλικότητας, άρχισε να εμφανίζεται ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και κοινωνικού διαλόγου και στον Κυπριακό και Ελλαδικό χώρο. Έχοντας επίγνωση της τεράστιας σημασίας που έχει η εμπειρική τεκμηρίωση και ανάλυση δεδομένων για τις εμπειρίες και ανάγκες της ΛΟΑΤ κοινότητας, και η μελέτη του κοινωνικοπολιτικού κλίματος και των εξελίξεων υπό το πρίσμα συνεκτικών θεωρητικών μοντέλων, οι επιμελητές του παρόντος τόμου επιχειρούν μια σύνθεση των ευρημάτων των πρώτων συστηματικών μελετών για...

Όταν κυνηγάς ό,τι αγαπάς, ο χρόνος μπορεί να υπομένει μέχρι να εκπληρώσεις τις διεκδικήσεις σου. Ο νεαρός Αλεξάντρ γνωρίζει τον ηλικιωμένο Πιερ στον οίκο ευγηρίας όπου εργάζεται στα 1961. Κάτι που για χρόνια κρατιόταν μυστικό, φέρνει αυτούς τους δυο ανθρώπους μαζί. Με αγωνία ο Πιερ διηγείται την προσωπική του ιστορία με τον Θεόδωρο ή Τεό, που ήταν και ο πρώτος μη καταγεγραμμένος πιλότος. Η φιλία κι ο έρωτας ενός ευρωπαίου αστού με έναν Έλληνα μετανάστη αγκαλιάζει το χρόνο και βρίσκει τη δίοδο που γεφυρώνει τις μνήμες μέσα από τους δύσκολους αλλά και λυτρωτικούς δρό...

Ο Σκοτ σηκώθηκε. Δεν του άρεσε να νιώθει ότι είναι έρμαιο της κατάστασης, ότι δεν έχει κανένα έλεγχο του τι συμβαίνει. "Λοιπόν" είπε και κάθισε στην άλλη άκρη του κρεβατιού, ακριβώς απέναντι από το φάντασμα, "εσύ πρέπει να είσαι το Χριστουγεννιάτικο Πνεύμα του Παρελθόντος". "Σωστά, αναιδές νιάνιαρο". Ο Σκοτ κούνησε : "Κόψε κάτι, παππού. Λοιπόν, να τελειώνουμε, τι έχεις να μου δείξεις;" "Κάποτε είχες περισσότερο σεβασμό για τους μεγαλύτερούς σου" είπε με αυστηρότητα το φάντασμα του Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Σκοτ δυσκολευόταν ν’ απομακρύνει το βλέμμα του από τα μάτια του φαν...

Δέκα διηγήματα, δέκα διαφορετικές ιστορίες είναι αυτές που θα "γεμίσουν" τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αυτής της Ανθολόγησης Διηγημάτων, ως καρπός ενός Διαγωνισμού Διηγήματος, ενός κάπως "διαφορετικού" διαγωνισμού, του πρώτου Διαγωνισμού Ομοφυλόφιλου Διηγήματος στην χώρα μας που διοργάνωσαν οι Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης από τον Ιανουάριο, έως τον Οκτώβριο του 2005. Εννέα μήνες του μιλούσα, το χάιδευα, το νανούριζα, το κανάκευα αυτό το μωρό. Εννέα μήνες του έδειχνα τα χρώματα και το αγαπούσα όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά. Περπατούσα στο χωριό μου και η ευτ...

Απόσπασμα απ' το βιβλίο: [...] Τα τρία τελευταία χρόνια ζούσα απίστευτα πράγματα: Το 1979 πρωταγωνίστησα σε μια μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα. Το 1980 έβγαλα το πρώτο αυτοβιογραφικό μου βιβλίο. Αρχές ετούτης της χρονιάς έβγαλα το δεύτερο βιβλίο μου, το "Πόσο πάει;" Και τώρα θα έπαιζα για πρώτη φορά στο θέατρο. Είχα πιάσει τη ζωή μου και την είχα στρίψει 180 μοίρες. Όλα εκείνα που μου τα είχαν αρνηθεί, ή που είχαν προσπαθήσει να μου τα αρνηθούν, απεδείκνυα ότι μπορούσα να απλώσω τα χέρια μου και να τα πιάσω. Από μια κατάσταση που οι άλλοι επέλεγαν για μένα κα...

[...] Σε διάβασα Χρήστο μου όπως τη λέξη φυλακή αυτή καθαυτή. "Φυλάσσω" είναι το ρήμα της και εύχομαι να σε διαβάσουν κι άλλοι για να θυμούνται ότι ο προορισμός της λέξης είναι να φυλάει τους ανθρώπους από ανθρώπους. Κανείς δεν έσωσε τον κόσμο σκοτώνοντας τα όνειρα για να εξαφανιστούν οι εφιάλτες και οι κληματαριές... (Λιάνα Κανέλλη, θέρος 2007) [...] Τώρα που διαβάζω αυτά τα ποιήματα μου μοιάζουν σαν ένα χαμόγελο αγάπης για τον κόσμο. Ω, μην τρομάζετε. Δεν είναι ένα ύπουλο χαμόγελο, από αυτούς που η κοινωνία τους θεωρεί τέρατα, αλλά ένας μορφασμός, που κρύβει απελπ...

Το διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά, "Όταν σκάνε τα λουλούδια", δημοσιεύτηκε το 1913, στα "Γράμματα της Αλεξάνδρειας", ενώ το βρίσκουμε στη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Τριανταδύο διηγήματα", το 1921. Μέσα σ' αυτό το μικρό διήγημα, ο Βουτυράς τοποθετεί την πρώτη άμεση, γυμνή, όσο και αφοπλιστική σκηνή λεσβιακού ερωτισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία. Στο διήγημα "Όταν σκάνε τα λουλούδια", ο ρεαλισμός της περιγραφής τα φέρνει όλα στο φως. Είναι προφανές ότι η δημοσίευση του διηγήματός του, εντάσσεται μέσα στο πνεύμα του ηδονισμού και του αισθητισμού που διαποτίζει τα λογοτεχν...

Το "μυθιστόρημα" του Γιάννη Παλαμιώτη "Οι φίλοι ή Παραχάραξη ηθικής", που επανεκδίδεται από τον Πολύχρωμο Πλανήτη 26 χρόνια μετά την αρχική του έκδοση, καταπιάνεται με την παράλληλη πορεία προσωπικών αναζητήσεων και τις συναντήσεις τεσσάρων νέων ανθρώπων στην κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο προ και επί χούντας, μέχρι τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Ο συγγραφέας, με παιγχνιώδη πρόθεση, αναμειγνύει πραγματικό με φανταστικό, παραχαράσσει την ηθική διάσταση των ηρώων και ανατέμνει τους χαρακτήρες σαν δεύτερος κρυφός εαυτός, αναδεικνύοντας εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν το...

"Ο Επίσημος τον κοίταζε επίμονα και μια καταφρονετική γκριμάτσα ζωγραφιζόταν στα λιπόσαρκα χείλη του. Ήταν φανερό πως δεν του έκανε όρεξη να συνεχίσει. Η κουρντισμένη φωνή και το παράξενα απόμακρο ύφος του Κερκυραίου που σού έδινε την εντύπωση ότι μιλάς για χρώματα σ' έναν τυφλό, τον είχαν μάλλον αποθαρρύνει. Έριξε μια ματιά στους επιτελείς του σα να τους έλεγε "Κοιτάχτε ρε έναν άνθρωπο!" κι ύστερα γύρισε πάλι βαριεστημένα προς το μέρος του. Περισσότερο για να του δώσει την ευκαιρία να μιλήσει παρά για να μάθει οτιδήποτε, άρχισε να ρωτάει ορισμένα πράγματα σχετικά με την επ...

Σε κάποια ψηλά σημεία του κάστρου, τον αγκάλιαζε, τον έσφιγγε πάνω του και τον φιλούσε τρυφερά στο λαιμό, και απλώνοντας το χέρι τού έδειχνε κάτι από το γύρω τοπίο που απλωνόταν μπροστά τους. Στιγμές και εικόνες λες ερωτευμένων κινηματογραφικών ηρώων, σε ένα εξελισσόμενο σενάριο, που ζουν την αρχή του έρωτά τους ρομαντικά στις επάλξεις ειδυλλιακών κάστρων, ανάμεσα σε μισογκρεμισμένες πολεμίστρες και σε ύψη δυσθεώρητα σα να πετούν στα ουράνια. Ήταν μια ευτυχισμένη μέρα και για τους δυο, που τελείωσε με βολτούλες στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, αφήνοντάς τους για την επ...

Η Μήδεια, η Κλυταιμνήστρα, οι γυναίκες της Λήμνου, οι πενήντα κόρες του Δαναού... Γυναίκες στιγματισμένες μέσα στο χρόνο, παρεξηγημένες για τα κίνητρα τους. Τα ονόματα τους δεν κληρονομήθηκαν ποτέ ξανά, στιγματισμένα κι αυτά. Γυναίκες δυναμικές, εκρηκτικές, που δεν άντεξαν να τις ταπεινώσουν, να μην τις υπολογίζουν. Έθεσαν τους δικούς τους όρους. Διάλεξαν το τίμημα της δράσης από την αδράνεια, από τον αργό θάνατο των συμβιβασμένων ζωών στις οποίες οι άλλοι τις καταδίκασαν. Η ιστορία γράφτηκε χωρίς εκείνες, εξοστρακίζοντας τες στις καταραμένες μορφές που στοιχειώνουν...