Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν έχει νόημα να συνοψίζεις τους ανθρώπους" λέει η Βιρτζίνια Γούλφ. Βλέπουμε τον Ιάκωβο Φλάντερς όπως τον βλέπουν οι άλλοι. Βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιάκωβος. Ο Ιάκωβος, μικρός, βρίσκει ένα κρανίο αρνιού στην παραλία. Ο Ιάκωβος στο Καίημπριτζ κουβεντιάζει με τους φίλους του για τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Ο Ιάκωβος στη γιορτή. Ο Ιάκωβος στο Βρετανικό Μουσείο διαβάζει Μάρλοου. Τον βλέπουμε φευγαλέα καθώς βλέπει φευγαλέα τη Φλορίντα αγκαζέ μ' έναν άλλο. Ο Ιάκωβος στο δωμάτιό του διαβάζει την εφημερίδα: "Μια απεργία, ένας φόνος, ποδόσφαιρο, τα πτώματα που α...

"Όπως κι αν είναι η οδός Ιεροθέου -το μέρος τούτο μπρος στα περιβόλια- έχει μια σύσταση ξεχωριστή ολότελα. Ίσως να τη χρωστάει στο ρεύμα του ανέμου που κατεβαίνει από το βουνό -α, κάτι τρίβει ο άνεμος απ' το μυαλό του ανθρώπου, λεπταίνει ακόμη ως και τ' άψυχα. Τις νύχτες του καλοκαιριού, όσο λουφάζ' η άλλη χώρα μέσα στην ασφυξία της μαλάτσας, εδώ φυσάει το αγέρι του βουνού και μαστιγώνει τα αίματα... Ίσως το άλλο στοιχείο της, η σκόνη, να πρόσθετε την ξωτικιά του χάρη. Ο δρόμος τυλιγότανε μέσα σ' ένα κυματισμό από πέπλα, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις παίρνανε κάποιο περίγρα...

"Είμαι βυζί. Κάτι έγινε μέσα στο κορμί μου, και μ' έχει μεταμορφώσει σε θηλαστικό αδένα, που δε θυμίζει σε τίποτα την προηγούμενη ανθρώπινη μορφή μου". "Το καλύτερο βιβλίο του Ροθ μέχρι σήμερα... Έξυπνο, εξεζητημένο, υπέροχο, δαιμόνιο, και πολύ μα πολύ αστείο". (The New York Times Book Review)

Το πορτρέτο ενός Δουβλινέζου ξαναζωντανεύει με εικόνες τις κορυφαίες στιγμές στη ζωή του Τζέημς Τζόυς. Έρωτες, τρέλες, μεθύσια, φτώχεια, σπατάλη, φιλίες, έχθρες, συγκρούσεις, με δύο λόγια: όλες τις περιπέτειες που διαμόρφωσαν μιαν από τις μείζονες λογοτεχνικές μορφές του εικοστού αιώνα. Στο βιβλίο αυτό ο εικονογράφος Αλφόνσο Θαπίκο σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός μοναδικού ανθρώπου, που έζησε απόλυτα σύμφωνα με την πρωτοποριακή του λογοτεχνία.

...Η Τζωρτζέτ να χοροπηδάει, να κάνει πιρουέτες για ν' αποφύγει το μαχαίρι, ουρλιάζοντάς τους να σταματήσουν (και μόνο η μπενζεντρίνη να εμποδίζει τώρα την υστερία), αλλά εκείνοι γελούσαν, κι ο φόβος της να τους κάνει ακόμα πιο τολμηρούς· να πετάνε το μαχαίρι με μεγαλύτερη δύναμη και πιο κοντά στα πόδια της· το μαχαίρι να γλιστράει και να γκελάρει, να το μαζεύουν και να το ξαναρίχνουν στα πόδια που χόρευαν (η σκηνή να θυμίζει κακογυρισμένο γουέστερν)· τα γέλια, τα χοροπηδήματα κι οι πιρουέτες να σταματάνε απότομα καθώς η λεπίδα του μαχαιριού σφηνώθηκε στη γάμπα της. Η Τζωρτ...

Πρόκειται για μια μετάβαση από την πραγματικότητα στην περιοχή του ονείρου, όπου βρίσκουν έδαφος να πραγματοποιηθούν τα ιδανικά κι αυτές ακόμα οι καθημερινές επιδιώξεις του ανθρώπου.

... Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ' αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολόισιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά από πελλάγρα πρέπει να πεθάνουν, γιατί δε βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. Και οι γιατροί της δημαρχίας συμπληρώνουν τα πιστοποιητικά -πέθανε από υποσιτισμό- γιατί τα τρόφιμα πρέπει να σαπίσουν, πρέπει να σαπίσουν με το ζόρι. Οι άνθρωποι έρχονται με δίχτυα να ψαρέψουν πατάτες από το ποτάμι, μα...

... Και μες στη νύχτα μια οικογένεια κατασκηνώνει σε μια λακκούβα, κι έρχεται ακόμα μια οικογένεια και στήνουν τα τσαντήρια τους. Οι δυο άντρες ανακαθίζουν πάνω στα μεριά τους και οι γυναίκες αφουγκράζονται μαζί με τα παιδιά. Εδώ βρίσκεται ο κόμπος -όλοι εσείς που εχθρεύεστε τις μεταβολές και φοβόσαστε την επανάσταση. Θέλετε να χωρίσετε αυτούς τους δυο ανακαθισμένους άντρες· να τους κάνετε να μισούν, να φοβούνται, να υποψιάζονται ο ένας τον άλλο. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας εκείνου που φοβόμαστε. Αυτός είναι ο άξονας. Γιατί εδώ, το "έχασα τη γης μου" παθαίνει μια μεταβολή· ένα...

"Κι η Αμερική, μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος".

Μετά Τα μαύρα και Τα πολύ μαύρα ο Αρκάς επανέρχεται με ένα τρίτο αλμπουμάκι μακάβριας ιλαρότητας: Τα ροζ μαύρα! Τι σημαίνει όμως αυτός ο παράδοξος τίτλος; Τι σχέση έχει το μαύρο με το ροζ; Μα, όση σχέση έχει το σεξ με τον θάνατο. Γιατί αυτά είναι τα θέματα που πραγματεύεται αυτό το βιβλιαράκι: το σεξ και ο θάνατος. Ο κυνικά πνευματώδης Χάρος, που γνωρίσαμε στα προηγούμενα «μαύρα» μπαίνει τώρα στις κρεβατοκάμαρες των θυμάτων του, επεμβαίνοντας απρεπώς στις πιο ιδιωτικές τους στιγμές. Λάγνοι υπερήλικες και ρομαντικές γηραιές κυρίες βρίσκονται αντιμέτωποι με το αναπόδραστο μέσ...

Μετά Τα Μαύρα ο Αρκάς επανέρχεται με Τα πολύ μαύρα, προσφέροντάς μας μια ακόμα πιο χορταστική δόση σκοτεινού, αλλά πανέξυπνου χιούμορ. Ο βασικός πρωταγωνιστής κι εδώ είναι η μαυροντυμένη, δρεπανηφόρα φιγούρα του Χάρου, ενός Χάρου όμως, που μόνο φόβο δεν μας προκαλεί. Γιατί εδώ ο Μεγάλος Θεριστής αποδεικνύεται Μεγάλος Χιουμορίστας, και το μακάβριο δίνει τη θέση του στο ξεκαρδιστικά αστείο. Για άλλη μια φορά ο Αρκάς ξορκίζει τον θάνατο με το λυτρωτικό γέλιο, ένα γέλιο αβίαστο και πληθωρικό, που είναι πάντα κατάφαση ζωής.

Είναι γνωστό ότι το χιούμορ του Αρκά είναι μάλλον πεσιμιστικό. Δεν αποπνέει αυτό το χρυσογάλαζο χρώμα της αισιοδοξίας, αλλά αντίθετα, κινείται στις αποχρώσεις του γκρι. Από γκρι ανοιχτό μέχρι γκρι σκούρο. Μπορεί όμως να γίνει και μαύρο, κατάμαυρο. Κάτι που συμβαίνει σ΄αυτό το μικρό άλμπουμ, που κρατάτε στα χέρια σας. Εδώ ο μαιτρ του σκοτεινού χιούμορ βρίσκεται στο στοιχείο του και μεγαλουργεί. Ποτέ άλλοτε τόσο μακάβρια θέματα δεν έβγαλαν τόσο ζωηρό γέλιο! Ποτέ άλλοτε ο θάνατος δεν ενέπνευσε τόσο ζωντανά αστεία! Μια κορυφαία στιγμή του Αρκά που τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα. Με...

Είναι γνωστό ότι το χιούμορ του Αρκά είναι μάλλον πεσιμιστικό. Δεν αποπνέει αυτό το χρυσογάλαζο χρώμα της αισιοδοξίας, αλλά αντίθετα, κινείται στις αποχρώσεις του γκρι. Από γκρι ανοιχτό μέχρι γκρι σκούρο. Μπορεί όμως να γίνει και μαύρο, κατάμαυρο. Κάτι που συμβαίνει σ' αυτό το μικρό άλμπουμ, που κρατάτε στα χέρια σας. Εδώ ο μαιτρ του σκοτεινού χιούμορ βρίσκεται στο στοιχείο του και μεγαλουργεί. Ποτέ άλλοτε τόσο μακάβρια θέματα δεν έβγαλαν τόσο ζωηρό γέλιο! Ποτέ άλλοτε ο θάνατος δεν ενέπνευσε τόσο ζωντανά αστεία! Μια κορυφαία στιγμή του Αρκά που τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα. Μ...

Τα κεραμίδια που στάζουν είναι η μόνιμη επωδός στις συζητήσεις των γυναικών του μαχαλά. Είναι όμως και ο συνδετικός κρίκος σε μια σειρά από διάπλοκες αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο, που υφαίνουν τη νοσταλγία του τότε και την απόγνωση του σήμερα, κοιτάζοντας πάντα ένα μέλλον που ίσως και να μην είναι τόσο ζοφερό. Γεμάτο τρυφερότητα, αισιοδοξία και χυμούς ζωής, το τρίτο βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου είναι ένας μονόλογος για πολλές φωνές -φωνές των ανθρώπων που, σε πείσμα των πάντων, στέκονται όρθιοι.

Όταν ο Χάρος ξεφυλλίζει το προσωπικό του άλμπουμ, αναπολώντας τις πιο μαύρες στιγμές της Ιστορίας, τις καταστροφές, τις επιδημίες και τους πολέμους, τότε το άδειο του πρόσωπο γεμίζει νοσταλγία! Μια νοσταλγία φρικτή, αλλά και ξεκαρδιστικά αστεία. Ο Αρκάς, σ’ αυτό το τελευταίο βιβλίο της σειράς ΤΑ ΜΑΥΡΑ, μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο με οδηγό τον Χάρο και όχημα το μαύρο χιούμορ, που εδώ σκουραίνει κι άλλο και γίνεται κατάμαυρο. Διαβάστε αυτό το αλμπουμάκι και θα διαπιστώσετε ότι τα πιο σκοτεινά αστεία μπορούν να φέρουν το πιο φωτεινό και αβίαστο γέλιο.

Μια συναρπαστική ιστορία κατασκοπείας και μυστηρίου, που ανήκει πια στις κλασικές -και κορυφαίες- του είδους.