Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το χειμώνα του 1946-47, έπειτα από πολλά διηγήματα -ελάχιστα όμως δημοσιευμένα- έγραψα μια νουβέλα με τον προσωρινό τίτλο "Μεταξύ Λέμπεργκ και Τσέρνοβιτς". Αργότερα, όταν δημοσιεύτηκε, λεγόταν πια "Το τρένο ήρθε στην ώρα του". "Ήταν πολύ βαρύς εκείνος ο χειμώνας, πρέπει να κράτησε ως τον Απρίλη, ή και το Μάη του '47. Δε θυμάμαι πια τι δυσκολίες συνάντησα στο γράψιμο. Θυμάμαι μόνο τις δυσκολίες του χειμώνα σε μια κατεστραμμένη μεγαλούπολη, και τα προβλήματα που ήταν κοινά για όλους τους κατοίκους της. Εκείνη τη χρονιά δούλευα όλη μέρα, όχι πολύ εντατικά όμως, για να επισκ...

Η Κατερίνα Μπλουμ, μια νεαρή και ωραία οικιακή βοηθός, που έπειτα από σκληρή δουλειά έχει καταφέρει ν' αποκτήσει διαμερισματάκι και -μεταχειρισμένο- Φολκσβάγκεν, γίνεται άθελά της "πρόσωπο της ημέρας": σ' ένα αποκριάτικο πάρτυ, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Λούντβιχ Γκαίτεν που, όπως αποδεικνύεται, καταζητείται από την αστυνομία για διάφορα "εγκλήματα". Έτσι η Κατερίνα βρίσκεται άξαφνα στο στόχαστρο του κίτρινου Τύπου -που εκπροσωπείται από την Εφημερίδα- και απελπισμένη από το διασυρμό της, καταφεύγει στη μόνη άμυνα που της απομένει: δολοφονεί τον διεφθαρμένο δημοσιογράφο Τα...

Η τύφλωση είναι μια επιβλητική αλληγορία για την αντιπαράθεση του πνεύματος με την πραγματικότητα, για το μεγαλείο και την αθλιότητα του μοναχικού στοχαστή μέσα στον κόσμο. Πρωταγωνιστής της Τύφλωσης είναι ο Κην, ένας διάσημος σινολόγος, που ζει απομονωμένος μέσα στη γιγάντια βιβλιοθήκη του. Όλος ο κόσμος γι' αυτόν βρίσκεται μέσα στο κεφάλι του, αλλά το κεφάλι του δεν μετράει διόλου για τον έξω κόσμο. Όταν η γριά, κουτοπόνηρη οικονόμος του τον παγιδεύει και τον αναγκάζει να την παντρευτεί, ο Κην έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την καθημερινή ζωή, και "σώζεται" αναζητώ...

Χρέος του συγγραφέα είναι να θυμάται "πως οι καταστροφές που έχουν συμβεί στον κόσμο μας είναι τρομακτικές, και τόσο μεγάλες, που κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι θα τις γιατρέψουμε μέσα σε λίγα χρόνια": αυτά έγραφε ο Χάινριχ Μπελ σ' ένα δοκίμιο με τίτλο: "Η λογοτεχνία των ερειπίων". Για τον Μπελ ήταν ζήτημα ηθικής τάξεως να περιγράψει τον πόλεμο και τη μεταπολεμική εποχή όπως ακριβώς ήταν, και τα πρώτα του διηγήματα είναι απ' τα καλύτερα της γερμανικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας. Ο Μπελ δεν αναλώνεται σε επιφανειακούς ρεαλισμούς. Το βλέμμα του εισχωρεί βαθιά, και μέσα από...

"Ο αναγνώστης θα διασκεδάσει στην αρχή, έπειτα θα νιώσει κάποια αμηχανία, και τελικά θα δοκιμάσει την παγωνιά του θανάτου, και θα γεμίσει απέραντη θλίψη. Είναι μεγάλη χαρά να ανακαλύπτει κανείς συγγραφείς με την οξυδέρκεια και τη μαεστρία της Μπέρυλ Μπέηνμπριτζ". (Daily Mirror) "Μια γκροτέσκα ιστορία, που η Μπέηνμπριτζ την αφηγείται μ' ένα ύφος απατηλά απλό, για να αναδείξει ακόμη πιο έντονα τον Τρόμο". (Financial Times)

Ο Χανς Σνηρ, γόνος πλούσιας και ισχυρής οικογενείας, εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι, αηδιασμένος από την ψευτιά και την υποκρισία των δικών του και των "ισχυρών" που τους περιστοιχίζουν, και διαλέγει το μόνο επάγγελμα που τον αντιπροσωπεύει: γίνεται κλόουν, δίνει παραστάσεις από πόλη σε πόλη, κι έχει μαζί του τη Μαρί, την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Έπειτα από έξι χρόνια δύσκολης συμβίωσης, η Μαρί τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί έναν σπουδαίο παράγοντα του γερμανικού καθολικισμού, κι ο Χανς, που δεν καταφέρνει να την ξεπεράσει, κατρακυλάει σταθερά. Ζητιάνος πια, θα...

... Ο Τζόζεφ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τα γέρικα ρυτιδιασμένα κλωνιά του. Τα μάτια του φωτίστηκαν καθώς αναγνώρισαν και καλωσορίσανε, γιατί η δυνατή και απλή οντότητα του πατέρα του, που είχε παραμείνει στα νεανικά του χρόνια σαν ένα σύννεφο ειρηνικό, είχε μπει μέσα στο δέντρο. Ο Τζόζεφ σήκωσε το χέρι του σ' ένα χαιρετισμό. Είπε πολύ σιγανά: "Χαίρομαι που ήρθες, κύρη μου. Δεν είχα καταλάβει ώσαμε τώρα πόση μοναξιά είχα δίχως εσένα". Το δέντρο αναδεύτηκε ανάλαφρα. "Είναι καλή γης, καθώς βλέπεις" συνέχισε ο Τζόζεφ σιγανά. "Θα σ' αρέσει να μείνεις, κύρη μου". Κούνησε τ...

Ναι, ο παππούς ήθελε να γίνει θηριοδαμαστής για να σκάσουν όσοι δεν τον πίστευαν, όλοι να σκάσουν. Δεν έβγαζε όμως τσιμουδιά. Την άραζε σ' ένα μέρος που είχε πάπιες. Τώρα πέθανε, γιατί έπινε πολύ. Κάποια φορά στη ζωή του πρέπει να το χώνεψε πως δε θα γίνει θηριοδαμαστής. Από τότε άρχισε να βρίσκει πολύ ακριβό το εισιτήριο του τσίρκου (...) (...) Ο ύπνος του ήταν ακανόνιστος, κοιμόταν πολύ και παντού, και σε λίγο ξυπνούσε. Τα λιοντάρια είχαν χαθεί απ' τα όνειρά του, και μαζί τους χάθηκαν και τα όνειρα. Δεν ήξερε πια πως είναι οι όμορφες κοπέλες και άφηνε υπέρογκα φιλοδωρήμ...

Τρεις άνθρωποι, αδέκαροι κι απελπισμένοι, παίζουν κορόνα γράμματα τη ζωή τους ψάχνοντας για χρυσάφι στην έρημο του Μεξικού. Όταν η τύχη τους χαμογελάσει, θα δουλέψουν σαν τρελοί, αποφασισμένοι να γίνουν επιτέλους πλούσιοι. Όμως ο θάνατος τούς παρακολουθεί από κοντά. Στα βουνά τριγυρίζουν επικηρυγμένοι ληστές, και κανένας δεν ξέρει πόσο αθώοι είναι οι Ινδιάνοι. Υπάρχει ακόμη ο στρατός και η έφιππη αστυνομία. Κι οι φθόνος, το μίσος, ο φόνος...

Η Χάνα γέλασε και κούνησε το κεφάλι. "Μα το δέχομαι, Κάρολιν. Κάνεις έρωτα με γυναίκες, κι εγώ κάνω έρωτα με άντρες. Ωραία. Και τι σημασία έχει;" Ώστε πηδιέται με τον άντρα της, σκέφτηκε η Κάρολιν. Άντρες; Με ποιον άλλον πέρα από τον δικό της άντρα; Ίσως να μην ήταν τόσο καθωσπρέπει όσο φαινόταν. Κι αυτά τα ξιπόλητα πόδια; "Δεν πιστεύεις στ' αλήθεια ότι είναι ωραία". Η Κάρολιν ήξερε ότι μια γυναίκα που δεν έχει νιώσει πόθο για μιαν άλλη γυναίκα θεωρεί το λεσβιασμό σαν κατώτερη μορφή σεξουαλικότητας, που ταιριάζει μόνο στις ανώριμες και χωρίς θηλυκότητα. Αυτό δεν ήταν σωσ...

Είναι Σάββατο. Και η μέρα του Σαββάτου σημαίνει πολλά πράγματα για το οργισμένο ομορφόπαιδο που λέγεται Άρθουρ Σήτον: σημαίνει φανταχτερά ρούχα, μεθύσι, ατέλειωτες τσάρκες στα μπαρ, ατέλειωτες τσάρκες σε ξένα κρεβάτια. Έχει ειδική αδυναμία στο τζιν και στην μπίρα (που τ' ανακατεύει) και στις παντρεμένες (που κι αυτές τις ανακατεύει). Είτε βγαίνει κουτρουβαλώντας από συμπλοκή, είτε χώνεται αθόρυβα σε γυναικείες κρεβατοκάμαρες, ο Άρθουρ Σήτον μένει πιστός στη φιλοσοφία του: "Η ζωή είναι ωραία, φτάνει να μην το βάλεις κάτω!"

Αν είστε καθωσπρέπει έμπορος έργων τέχνης, και θέλετε να σιγουρέψετε τον Ρέμπραντ σας (τον ζωγραφιστό -ή τον ζωντανό, που σας ζωγραφίζει κατά παραγγελία), πιάστε πρώτα τον Άγιο! Κι αν πάλι είστε κόρη της καλής κοινωνίας, αθώα και ερωτευμένη μέχρι θανάτου, σκεφτείτε το δύο φορές πριν συστήσετε τον καλό σας στον μπαμπά σας... Γιατί όσο καλός και Άγιος κι αν είναι, ο μπαμπάς σας μπορεί να μη χαρεί καθόλου που θα τον γνωρίσει!

Μια συναρπαστική ιστορία κατασκοπείας και μυστηρίου, που ανήκει πια στις κλασικές -και κορυφαίες- του είδους.

Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, εξασκώ στο Μέξικο Σίτι το χρήσιμο επάγγελμά μου. Συνίσταται κατά πρώτον, αποκτήσατε τη σχετική εμπειρία, στο να προβαίνω σε δημόσια εξομολόγηση όσο συχνότερα γίνεται. Κατηγορώ τον εαυτό μου, επί μακρόν και δια μακρών. Δεν είναι δύσκολο. Τώρα πια έχω μνήμη. Προσοχή όμως, δε με κατηγορώ χονδροειδώς, με δυνατά στηθοκοπήματα. Όχι, πλέω απαλά, πολλαπλασιάζω τις αποχρώσεις καθώς και τις παρεκβάσεις, προσαρμόζω εντέλει τα λόγια μου στον ακροατή, τον οδηγώ να πλειοδοτήσει. Αναμειγνύω ό,τι με αφορά και ό,τι αφορά τους άλλους...[...]

"Σ' αυτό το μυθιστόρημα τα πάντα είναι φανταστικά, εκτός από τον τόπο: ο τόπος είναι αθώος" λέει ο Χάινριχ Μπελ για τις "Γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι". Ο τόπος είναι η σημερινή Βόννη, όχι η καθημερινή αλλά η απόκρυφη. Είναι το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων που εξελίσσονται μόνο στα παρασκήνια. Ο Μπελ δεν προσωπογραφεί. Οι ήρωές του, αλλοιωμένοι και "δυσανάγνωστοι", είναι ωστόσο πρωταγωνιστές στη σκηνή της Βόννης. Οι γυναίκες όμως, που συνήθως αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία στο φόντο, περνούν εδώ σε πρώτο πλάνο. Μέσα στον κόσμο των ανδρών, έναν κόσμο δολοπλοκιών και χοντρού...

Στα έγκατα του κτιρίου της Όπερας, υπάρχει ένας άγνωστος κόσμος. Ένας κόσμος που, σαν τη δαντική κόλαση, κατεβαίνει κύκλο κύκλο ώς τα βάθη της γης, κατοικημένος από σκιές εργατών, τεχνικών και προνομιούχων αστέγων. Εκεί, πλάι στην υπόγεια λίμνη, έχει το σπίτι του το Φάντασμα... Το Φάντασμα, που απαιτεί μισθό απ' τους διευθυντές της Όπερας, και τον παίρνει! Το Φάντασμα. Αγγελος της Μουσικής, που μεταμορφώνει την άσημη Κριστίν Νταέ σε μεγάλη ντίβα! Το Φάντασμα, σατανικός δολοφόνος και πληγωμένος εραστής, που λαχταρά ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Ο "Πέρσης" και ο υποκόμης ντε Σαν...

Όταν ο εφευρέτης γίνεται καπνός, και κανείς απ' τους ενδιαφερόμενους δεν τον έχει στο χέρι, όταν οι ασυρματιστές καταλήγουν στον πάτο της θάλασσας και οι βομβιστές πέφτουν θύματα βομβαρδισμού, όταν οι ωραίες και μοιραίες γυναίκες πληθαίνουν επικίνδυνα, και καθεμιά παίζει το δικό της παιχνίδι, όταν ο ψεύτικος ντετέκτιβ έχει αληθινή ταυτότητα, κι ο αληθινός τραβιέται και δεν φτάνει... Τότε η παρτίδα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ο Λέμυ Κώσιον βγάζει τον άσο απ' το μανίκι του.