Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παιδική λογοτεχνία χάνει συχνά τον δρόμο προς τον αποδέκτη της. Προσπαθώντας να ικανοποιήσει και τους ενήλικες που παρεμβάλλονται πριν το βιβλίο φτάσει στα χέρια των παιδιών (εκδότες, κριτικούς, εκπαιδευτικούς και γονείς), πολύ συχνά στρέφεται και μιλά σ' αυτούς, αστειεύεται μ' αυτούς αντί να μιλά και να αστειεύεται με τα παιδιά στα οποία, θεωρητικά, απευθύνεται. Είναι χρήσιμο, λοιπόν, όσοι ασχολούμαστε με το παιδικό βιβλίο να προσέχουμε εάν ο αναγνώστης που διαγράφεται μέσα στις σελίδες και τις εικόνες του βιβλίου που μας ενδιαφέρει είναι πράγματι παιδί κι εάν τα πραγματ...

Όλα τα τραγούδια που περιέχονται στο βιβλίο είναι δουλεμένα ειδικά για παιδιά, ενώ υπάρχουν επίσης μελοποιημένα και διάφορα γνωστά ποιήματα. Σ' όλα έχουν ληφθεί υπόψη οι βασικοί παράγοντες πάνω στους οποίους "χρίζεται" ένα τραγούδι: χαρακτηριστικός ρυθμός, εύκολα διαστήματα, έκταση προσαρμοσμένη σ' αυτή της παιδικής φωνής. 100 παιδικά τραγούδια με τη μουσική τους, για το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό και το Γυμνάσιο.

Το βιβλίο αυτό θέτει στο επίκεντρο το πανεπιστήμιο, ως "λόγο" και ως πρακτική, ως θεσμό και ως οργάνωση. Αποτυπώνει τη σταδιακή διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής και ενός συγκροτημένου λόγου για το πανεπιστήμιο και το πολυπλόκαμο σύστημα διακυβέρνησης της ανώτατης εκπαίδευσης που διαμορφώθηκε σταδιακά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αναλύει τον μεταβαλλόμενο ρόλο του κράτους ως υποκειμένου, όχι πλέον κυρίαρχου, αλλά ενταγμένου σε περιφερειακές συσπειρώσεις, και τις επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής πάνω στην πολιτική για την ανώτατη...

Χρόνια τώρα, ο διάλογος και η πρακτική για τη μεταρρύθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας κλωθογυρίζει γύρω από ζητήματα εξουσίας και διοίκησης. Αντικατοπτρίζει το δόγμα ότι, αλλάζοντας τους συσχετισμούς εξουσίας και τους τρόπους διοίκησης μέσα στα ΑΕΙ, αυτομάτως το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο θα βρει τον δρόμο του προς την εξέλιξη και εν τέλει την αριστεία. Ο καθηγητής Κωνσταντίνος Σοφούλης με το βιβλίο του αυτό ανοίγει τον διάλογο προς τα ποιοτικά στοιχεία μιας μεταρρύθμισης. Η βασική υπόθεση εργασίας του είναι ότι οποιαδήποτε αναδιάταξη δυνάμεων και οποιοδήπ...

Ο παρών τόμος φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν σύγχρονο και ενημερωμένο Οδηγό για τη διεπιστημονική μελέτη του παραμυθιού, για όσους το "ζουν" ως ερευνητές του (εκπαιδευτικοί, φοιτητές) αλλά και για το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Με αφετηρία τη θεωρητική διατύπωση ότι κάθε είδος της λαϊκής αφήγησης αποτελεί μια ξεχωριστή οντολογική κατηγορία που μεσολαβεί μεταξύ της γλώσσας, των συμβόλων και της πραγματικότητας (κατά την έκφραση του Αμερικανού λαογράφου Dan Ben-Amos), το παραμύθι γίνεται αντικείμενο μελέτης ως προς τον πλούτο των μορφών, των επεξεργασιών και των σημασιών του στην ι...

Η δύναμη του παρελθόντος έγκειται στην αντίληψη που έχουμε γι' αυτό ως κάτι διαμορφωμένο, τετελεσμένο, άρα και έγκυρο. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα οδήγησε συχνά την πολιτική να χρησιμοποιήσει την ιστορική ή ακόμη και τη μυθολογική παράδοση για να επικυρώσει πολιτικές πρακτικές, να εξηγήσει ιδεολογίες, να διαμορφώσει πολιτικές συνειδήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν το παρελθόν τους για να κατακυρώσουν το παρόν τους είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου. Ο μύθος και η ιστορική μνήμη μετασχηματίζονται σε πολιτικά εργαλεία. Ο Οδυσσέας μεταμορφώνεται σ...

Μία φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ, ένα πρόγραμμα Διεκπεραίωσης το οποίο εντοπίζει στα σκουπίδια ένα μωρό. Και αποφασίζει -ενάντια στους κανόνες της γεμάτης "ευμάρεια" και τεχνητή νοημοσύνη πόλης- να σώσει αυτό το περίσσιο παιδί. Το παραβολικό παραμύθι του Θανάση Τριαρίδη "Το περίσσιο παιδί" μεταφέρεται για πρώτη φορά επί σκηνής από τη νεοσύστατη ομάδα Ich Bebe, θίγοντας το ζήτημα των ανεπιθύμητων νεογέννητων και εγκαταλελειμμένων παιδιών.

Ως μέρος της ευρωπαϊκής, η ελληνική κρίση επέτεινε τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια και αποσάθρωσε το ήδη ελλειμματικό δίκτυο κοινωνικής προστασίας. Κλονίστηκε, έτσι, η κοινωνική συναίνεση καθώς υπονομεύθηκε το μεταπολιτευτικό οικονομικοκοινωνικό μοντέλο και μεγάλο μέρος των συστημάτων αναφοράς. Η κρίση ξέσπασε: α) σε μια οικονομία την οποία προ πολλού χαρακτηρίζει ο πλουτισμός χωρίς ανάπτυξη, σε μια κατά βάση κρατικοδίαιτη οικονομική ελίτ και ένα κράτος - εργοδότη εξαρτημένο από εξωτερικό δανεισμό, β) σε μια δημόσια διοίκηση αναποτελεσματική, γ) σε ένα κοινό που ε...

Το παρόν βιβλίο συνιστά μία ανάλυση του πολιτικού συστήματος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Καταρχάς πραγματεύεται τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν, τελικά, στην πτώση του ρωσικού απολυταρχικού συστήματος διακυβέρνησης, καθώς επίσης και τα ιδεολογικά ρεύματα που συνέβαλαν στην επιτυχία των Επαναστάσεων του 1917. Εν συνεχεία αναλύει την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με την επικράτηση του Κόμματος των Μπολσεβίκων, τα μέτρα που ελήφθησαν για την επίτευξη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, και το νέο θεσμικό πλαίσιο, που ορισ...

Το ποιητικό έργο "The Prelude or Growth of a Poet's Mind" (Το Προανάκρουσμα ή η Ανάπτυξη της Διάνοιας ενός Ποιητή) - Το Πρελούδιο, όπως αναγράφεται ελληνκά στο βιβλίο μου - του William Wordsworth (1770-1850), του σημαντικότερου από τον κύκλο των Άγγλων ρομαντικών - σύμφωνα με τους επιφανέστερους μελετητές της αγγλικής ποίησης-, είναι ένα πολύστιχο (8.482 στίχοι), αυτοβιογραφικό σε μεγάλο βαθμό, ποίημα, χωρισμένο σε δεκατρία κεφάλαια ("βιβλία", όπως τα λέει) και θεωρείται κορυφαίο της ποιητικής δημιουργίας του. Το Πρελούδιο είναι μια μεγάλη ποιητική αφήγηση και σύνθεση, σ...

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί το περιεχόμενο ομιλίας που δόθηκε στο εαρινό Colloquim Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου την Τρίτη, 22 Μαρτίου 2016, όπου προσκλήθηκα να μιλήσω για την ποίησή μου. Η αναφορά ενός ποιητή στο έργο του για ευνόητους λόγους συνιστά ταυτοχρόνως ευκαιρία και κίνδυνο. Αποδεχόμενος την ευκαιρία προσπάθησα όσο μπορούσα να μειώσω τον κίνδυνο επικεντρώνοντας τον λόγο μου στην έκθεση των προσωπικών βιωματικών ψυχοπνευματικών προϋποθέσεων της ποιητικής εργασίας μου (χρησιμοποιώντας ως παραδ...

"Το σπίτι με τα εφτά αετώματα": μυθιστόρημα, του Ναθαναήλ Χόθορν. Ένας τόμος σε σχήμα 16ο , σ.σ. 344". Τα περιεχόμενα αυτού του βιβλίου δε διαψεύδουν τον πλούσιο, πυκνό και ρομαντικό τίτλο του. Διαθέσαμε μια ώρα σχεδόν σε κάθε αέτωμα χωριστά -ήταν μεγάλη η απόλαυση που νιώσαμε. Το βιβλίο αυτό μοιάζει με ωραία, παλιά κάμαρα, πλούσια αλλά και συνετά επιπλωμένη με κείνο ακριβώς το είδος των επίπλων που είναι τα πιο κατάλληλα για να την επιπλώσουν. Διαθέτει πολυτελέστατες κουρτίνες όπου είναι πλεγμένες σκηνές από τραγωδίες! Υπάρχουν παλιές πορσελάνες με σπάνια σχήματα, απλωμένε...

Γιατί ο Παπαδιαμάντης ονόμασε τη συλλογή διηγημάτων που δεν κατόρθωσε να εκδώσει "Θαλασσινά Ειδύλλια"; Βάσει ποιων ευρωπαϊκών συμφραζομένων παραβάλλεται με τους Ολλανδούς ζωγράφους; Πως γίνεται -χωρίς ούτε ένα εκδεδομένο βιβλίο- να αποτελεί πόλο κριτικού ενδιαφέροντος στην εποχή του; Σε ποιους ορίζοντες προσδοκιών προσελήφθη το έργο του έως τις μέρες μας; Και με ποια ιδεολογικά ή αισθητικά κριτήρια κατηγορήθηκε ή επαινέθηκε; Σε ποιον βαθμό το έργο του υποτάσσεται στις προδιαγραφές του ηθογραφικού διηγήματος και πως συνομιλεί με τον κυρίαρχο λόγο της εποχής του; Αυτά είναι...