Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πόσες φορές, άραγε, σταθήκαμε ξάγρυπνοι κάτω από το φως των αστεριών ψάχνοντας στο ουράνιο σύμπαν την απάντηση για το τι είναι αγάπη; Πόσες φορές την ψάξαμε σε γελαστές καρδιές, σε λαβωμένα δάκρυα, σε ήχους στεναγμών; Τη βλέπαμε να σεργιανά στις τρυφερές σελίδες ενός κοριτσίστικου ημερολογίου κρυμμένη σε αναμνήσεις για κείνο το πρώτο νεανικό σκίρτημα με τον ξανθομάλλη Paul, να ακουμπά χαμένη στον παράνομο έρωτα του Μάνου με τη Χριστίνα, να ξεγλιστρά στη βαριά σκιά της Λευκής σελίδας, στις πελάδες του Μεσολογγίου, να δραπετεύει στον Πάνο και την Αμαλία, ακροβάτες μιας Καμ...

"... Όλα θα σας τα πω... πρώτα όμως, θα ήθελα να πω στον κόσμο να αλλάζει. Να αλλάζει την εμφάνισή του, να αλλάζει το μέσα του. Βέβαια, δεν μπορούν να κάνουν όλοι τη δική μου αλλαγή", τόνισε ο άντρας γελώντας, "αλλά όλοι μπορούμε να αλλάζουμε. Να αλλάζουμε απόψεις, συναισθήματα, να αλλάζουμε το σωστό με το άθος και το λάθος με το σωστό. Μόνο οι αλλαγές μάς εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μας πηγαίνουν παραπέρα", είπε στο τέλος και άρχισε να ξετυλίγει το νήμα της ζωής του.

Μία συλλογή με διηγήματα και ποιήματα. Ένα βιβλίο γεμάτο φόβους, αγωνίες, απορρίψεις, συγκινήσεις, χαρές και συμφορές· ιστορίες που η ίδια η ζωή έχει γεννήσει. Εσύ θα αποφασίσεις ποιες από αυτές τις ιστορίες επιθυμείς να κάνεις δικές σου. Και ίσως, όταν τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, αντικρίσεις στον καθρέφτη της ψυχής σου έναν άνθρωπο με περισσότερα βιώματα και εμπειρίες.

Μια τυχαία χριστουγεννιάτικη συνάντηση δημιουργεί βαθύτερα ερωτήματα. Τρεις γυναίκες και η φουφού της Ραλλού στην Τσιμισκή...

Σήκωσα το άδειο μου σώμα, σύρθηκα ως το σαλόνι, κρατήθηκα και πέταξα την τσακισμένη μου φιγούρα στον καναπέ. Ένα ερείπιο από κομμάτια ψυχής, ραγισμένα, σακατεμένα. Δεν ήμουν μόνη... Ένα τσιγάρο συντροφιά, ένα σκέτο ουίσκι κι ένα ταξίδι στη χώρα των αναμνήσεων... Αυτή ήταν η διαδρομή μου κι απόψε.

Το καλοκαίρι τελείωνε, το έβλεπε. Τα καράβια ήταν πιο γεμάτα, τα φιλιά μεταξύ συγγενών και φίλων πιο πολλά και η ευχή για καλό χειμώνα αντικαθιστούσε το "γεια σου". Η Χριστίνα μετρούσε τις μέρες που έμεναν. Ήταν λίγες. Ο καιρός πέρασε πιο γρήγορα απ’ όσο περίμενε και φοβόταν ότι το μόνο πράγμα που δεν της είχε "περάσει" ήταν ο Γιάννης. Μπορεί εκείνος να μην ήξερε πού ζούσε ή πού δούλευε η Χριστίνα, μπορεί να μην τον άφησε να χωρέσει πουθενά στο μικρό, μαγικό μέρος που γνώρισε, αλλά μέσα της κάτι πονούσε ακόμα.

Η ποιητική συλλογή του Χρήστου Γνωμικού "Άσαρκες νοσταλγίες" κέρδισε στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης 'Κ.Π. Καβάφης', το βραβείο λυρισμού 'Πίνδαρος' το 2017.

Όλες οι σκέψεις μου, όλοι οι φόβοι, υλοποιούνται μπροστά στα μάτια μου. Σαν το μυαλό μου να καθοδηγεί ό,τι κινείται γύρω μου και τον χρόνο που τρέχει, έτσι ώστε τα πράγματα που περιμένω, να με πλησιάζουν χωρίς να με αγγίζουν. Ζω μέσα σε μια κόλαση φτιαγμένη από τους φόβους μου. Έχω πεθάνει κι έχω έναν άγγελο συνοδό που με ελέγχει. Μέχρι να αποφασίσει αν θα με αφήσει εδώ, ή αν θα με πάρει μαζί του σε έναν παράδεισο αντίστροφο αυτής της κατάστασης. Σε ένα μέρος όπου η ηρεμία θα οδηγεί τη σκέψη μου, όπου δε θα καλώ μετεωρίτες να πέσουν πάνω μου, αλλά θα καθορίζω ο ίδιος την τρ...