Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα χιόνια άρχισαν να λυώνουν γι' άλλη μια φορά πάνω στα ψηλά βουνά, και τα κελαρυστά ρυάκια κατέβαιναν χαρούμενα τις πλαγιές για να έρθουν να ενωθούν με το νερό του ποταμού, φέρνοντας μαζί τους τη δροσιά του χιονιού και τις ιστορίες του χειμώνα που πέρασε. Το τραγούδι τους που αντηχούσε σ' όλες τις ρεματιές και τις χαράδρες, δεν ήταν τίποτ' άλλο παρά η διήγηση των όσων είχαν γίνει όλους εκείνους τους σκοτεινούς μήνες του χειμώνα, αχνό και γκριζωπό μέσα απ' τα πυκνά σύννεφα που έκρυβαν τον ήλιο. [...]

Δεν φτάνει μόνο να εύχεται κανείς κάτι. Πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει πότε οι ευχές του γίνονται πραγματικότητα και τότε να είναι ευχαριστημένος. Το "Γεφυράκι των ευχών" είναι ένα παραμύθι για "παιδιά" όλων των ηλικιών, γιατί όλες οι ηλικίες έχουν κι' από κάτι να ευχηθούν.

Ένα παραμύθι για ένα λαγουδάκι που το αντιμετώπιζαν με καχυποψία γιατί ήταν διαφορετικό από την υπόλοιπη οικογένειά του. Η ιδιαιτερότητα όμως όχι μόνο δεν είναι μειονέκτημα, αλλά είναι αυτό που κάνει τον καθένα μας να ξεχωρίζει. Έτσι, τα ζωάκια της κοινωνίας του δάσους, πολύ σύντομα θα πάρουν ένα καλό μάθημα από το γενναίο, διαφορετικό λαγουδάκι.

Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σπουδαίο; Τι πρέπει να κάνει για να μείνει στη μνήμη των ανθρώπων; Το παραμύθι μιλάει για ένα σπουδαίο άνθρωπο που του έστησαν το άγαλμα στην πλατεία του χωριού αλλά που τελικά αποδείχτηκε λιγότερο σπουδαίος απ' όσο θεωρούσε τον εαυτό του.

Η καρδιά μου, παιδιά μου, έχει μόνο εισόδους και καμμιά έξοδο. Εάν κάποιος εισέλθη σε αυτή δεν πρόκειται να εξέλθη, όσα προβλήματα και να μου δημιουργήση. Δεν θα ψυχρανθή η αγάπη μου, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου. Αγαπώ τα παιδιά μου, όπως είναι, θα ευχόμουν όμως να μη μένουν με τα ελαττώματά τους αλλά να προοδεύουν πνευματικώς. π. Επιφάνιος