Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Στα ακριτικά τραγούδια, που είναι γνήσιο έργο του ανώνυμου λαού, για πρώτη φορά στο μεσαίωνα παρουσιάζεται ο λαός δημιουργός, με μια δύναμη πρωτόγνωρη, μέσα στη βυζαντινή λογοτεχνία, τ' ακριτικά τραγούδια μ' όλο που δεν τα γνωρίζουμε στην πρώτη τους μορφή παρά στις κατοπινές επεξεργασίες τους και παραλλαγές, που διαμορφώθηκαν στο στόμα του λαού με τον καιρό, ξεπερνούν ό,τι ως τότε είχε δημιουργήσει η λόγια παράδοση σε ζωντάνια, σε φαντασία, σε γνήσια θερμή, ορμητική ποίηση. Ήταν που δεν είχε τίποτα το κοινό με τα αττικίζοντα μιμητικά λογοτεχνήματα της λόγιας παράδοσης,...

Ο έντεχνος λόγος (ποίηση και πεζογραφία) είναι αποκύημα της μεγαλοφυΐας που αποβλέπει στο υπερανθρώπινο μέσα σε ένα κατάλληλο κλίμα προδρομικής δημιουργίας. Η μύηση επομένως στις αρχές της κλασικής πνευματικής δημιουργίας μέσω τεχνοκριτικών συγγραμμάτων, των οποίων εδώ επιχειρείται μια επιλεκτική διαπραγμάτευση, είναι καθοριστικής σημασίας τόσο για τους νέους δημιουργούς όσο και για την αξιολόγηση του αισθητικού περιεχομένου των έργων. Οι αξιολογικές επισημάνσεις τους καταδεικνύουν ότι τελικά ένα έργο για να έχει τη σφραγίδα του καλλιτεχνήματος απαιτεί εναρμονισμένη μέριμν...

Η δομή του "Αίαντα" είναι σαφής και ευσύνοπτη. Η σύντομη αλλά δραματική προλογική σκηνή βοηθεί αποφασιστικά να φωτιστεί η καταστροφή και να παρουσιαστεί η μορφή του Αίαντα, καθώς και του Οδυσσέα. Από διπλή σκοπιά, και του ανθρώπου και του Θεού, δηλώνεται η αστάθεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Το πρώτο και κύριο μέρος διαγράφει την πορεία του Αίαντα από την ασφυκτική απόγνωση ως την πτώση πάνω στο ξίφος του. Η επιβράδυνση με την παραπλανητική ρήση διακόπτει αυτή τη γραμμή, προκαλώντας καινούργια κλιμάκωση με την ένταση που φέρνει η προφητεία του Κάλχαντα. Ένα δεύτερο μέρος, συντ...

Ο τίτλος του έργου σημαίνει πράγματι και το θέμα του, πως είναι ερωτικό, και τη μορφή του, πως είναι περίτεχνη. Με τη λεχτική του χάρη ακόμη και την οπτική, είναι σαν μικρογραφία σε δαχτυλιδόπετρα, που συμβολίζει όλον τον άνθρωπο που φοράει το δαχτυλίδι. Κανένα άλλο έργο του Σαίξπηρ δεν έχει τόσο, θα λέγαμε, λογοτεχνικό φόρτο, τόσες ρίμες, τόσες στροφές, σε μορφή σονέτου είτε μπαλάντας, τόσα λογοπαίγνια, σχή­ματα λόγου κι εξυπνάδες. Είναι μέσα απ' όλα αυτά που η ζωή κι η αγάπη περνάει και χάνεται.

Διαδοχικές σκηνές αυξανόμενης αναμονής. Το μισό σχεδόν έργο έχει τελειώσει, όταν φτάνει ο Αγαμέμνων με την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα και η Κλυταιμνήστρα τον πειθαναγκάζει να διαπράξει το αμάρτημα της υπερηφάνειας περπατώντας σε κατακόκκινο χαλί μέχρι την είσοδο του παλατιού. Η Κασσάνδρα, μ' ένα έξαλλο τραγούδι, λέει στον άπιστο χορό ότι είδε σε όραμα την καταδίκη της οικογένειας από την αρχή ως το τέλος, με αποκορύφωμα τα επικείμενα εγκλήματα - το θάνατο του βασιλιά και το δικό της. Μπαίνει μέσα και μόνο τώρα ακούγεται από το παλάτι η κραυγή του θανάτου, που περίμεναν...