Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δύο πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, όπου η ανοιξιάτικη ομορφιά της φύσης είναι το πολύχρωμο και χαρωπό σκηνικό για να ταιριάξει ο αφηγητής όμορφες πςριγραφές με χαρούμενα έως κωμικά επεισόδια, γεμάτη ποίηση και ονειροπόληση. Ο άφθαρτος κυρ Αλέξανδρος θα μας πει ότι «ο Σωτήρ είναι συγκαταβατικότερος των επισήμων επί γης ερμηνευτών του» και ότι κατά την πρώτη νεότητα «η ζωή γίνεται εν με τον έρωτα και η ποίησις υποκαθιστά την πραγματικότητα εις το πνεύμα».

Δεν ήταν στις προθέσεις της γράφουσας ν' ασχοληθεί με τη... συγγραφή και την έκδοση τούτου του μικρού βιβλίου, που εν πολλοίς πρόκειται για ντοκουμέντο. Όταν έφτασε να γίνει γι' αυτήν απαγορευτικό να παραμένει πια μέλος της ΑΕΠΙ, υπέβαλε την παραίτησή της, χωρίς να έχει κατά νου ν' ασχοληθεί πιο πολύ με το θέμα αυτό. Φυσικά στο νου της δεν απέκλειε να χρησιμοποιήσει σε μελλονιική εργασία της κάποια στοιχεία από την εμπειρία της ως μέλος μιας μεγάλης προστατευτικής ειαιρείας περί τα πνευματο-ιδιοκτησιακά ζητήματα. Ωστόσο αυτό ήταν στα εάν και εφόσον καταπιανόταν με τέτοια...

Αρκετές δυσκολίες συναντά κανείς στην ερμηνεία του "Οιδίποδα τυράννου" του Σοφοκλή. Κι αυτό, γιατί δεν είναι δυνατή η εφαρμογή μιας γενικής ερμηνευτικής άποψης (σχετικά με το νόημα της τραγωδίας), χωρίς τον κίνδυνο να εκβιαστεί η τραγωδία σε επιμέρους σημεία. Φανερός είναι ο πειρασμός να δει κανείς το δράμα κάτω από μοιρολατρικό και θρησκευτικό πρίσμα, σαν δράμα σύγκρουσης με κοινωνικά ταμπού ή κάτω από άλλες ερμηνευτικές οπτικές που έχουν προταθεί και που είναι διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους. Από την πλευρά μου προσπάθησα να δω το ανθρώπινο στοιχείο στην τραγωδία. Άλλ...

Οι Έλληνες έδιναν το όνομα Αντιγόνη στις κόρες τους την Κατοχή. Ήταν και αυτό ένα κομμάτι της Εθνικής μας Αντίστασης. Χιλιάδες πονήματα, σε παγκόσμια κλίμακα, εκδίδονται ερμηνεύοντας την Αντιγόνη. Πάμπολλες οι θεατρικές παραστάσεις ανά την υφήλιο, οι φιλόσοφοι, παλαιότεροι και σύγχρονοι, δεν αποφεύγουν να δώσουν το δικό τους ερμηνευτικό στίγμα για την Αντιγόνη. Ο Σοφοκλής έχει βρει τον τρόπο να είναι διαχρονικά παρών, να προβληματίζει, να συναρπάζει με το κορυφαίο αυτό έργο του.

Σε τούτη την ερωτική ποίηση τόσο ανυμνείται και εξιδανικεύεται ο Έρωτας από την ποιότητα που του δίνει ο ποιητής ανυψώνοντάς τον σε ανώτατη μορφή αγάπης, ολότελα ανιδιοτελή, χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Τόσο πανανθρώπινη, θα λέγαμε παγκόσμια, πνευματικότητα παίρνει εδώ, που φαίνεται καθαρή η λατρεία του ωραίου ως υπέρτατης αξίας ζωής.

... Σωστή αποκάλυψη -σαν ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω- το μάθημα της "Γλωσσολογίας", καθώς ήρθε να ρίξει φως στα σκοτάδια, δίνοντας απάντηση στις συσσωρευμένες γλωσσικές απορίες μου. Στο μάθημα αυτό οι δάσκαλοι μας οι σοφοί -πούπουλο ας είναι το χώμα που τους σκέπασε- μας μίλησαν για γλώσσες, διαλέκτους και ιδιώματα πανάρχαια και για τα υφαντήρια όπου υφαίνονταν τα υλικά τους. Μας είπαν ακόμα για το μεγάλο δέντρο της Ινδοευρωπαϊκής γλώσσας -κλωνάρι του οποίου είναι η Αρχαία Ελληνική με παρακλάδια τις διαλέκτους της- και για την εξέλιξη της γλώσσας μας. Μιλούσανε κι εγώ ανέτρ...

Η εργασία "Σκοπέλου γεύσεως δώρα", δεν εκπονήθηκε μόνο για να καταγράψει τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της Σκοπέλου, να ανιχνεύσει την ιστορία τους και να εκθέσει τις συνήθειες με τις οποίες αρκετές από αυτές είναι άρρηκτα δεμένες, αλλά και με την ελπίδα να συμβάλει στο να μην πέσουν στη λήθη αυτές. Επιδιώκει να υπενθυμίσει επίσης ότι νόστιμο δεν είναι παρά ό,τι μας δίνει η φύση και να καταδείξει πώς μιας δρασκελιάς τόπος μπορεί να ξεπληρώνει την αγάπη, το σεβασμό και τον ιδρώτα των ανθρώπων του, όχι μόνο γιατί τους επιτρέπει με τα αγαθά του να διατηρηθούν στη ζωή,...

...μια και είμαι ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας, συμπαθάτε με και πέστε μου ειλικρινά και με συνείδηση, ήμουν εγώ ο γάιδαρος, ήμουν ο μόνος όνος, σ' αυτή την ιστορία; Η απαρχή της ιστορίας "περί όνου σκιάς" ανιχνεύεται σε πολλούς αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς και μνημονεύεται σε διάφορα έργα τους, περισσότερο σαν μια στερεότυπη παροιμία που αφορά σε κάτι που δεν έχει αξία για ν' ασχολείται κανείς. Ο Γερμανός ελληνιστής του 18ου αιώνα Christoph Martin Wieland συνέταξε έργο περί της ιστορίας των Αβδήρων, όπου πραγματεύεται και το θέμα της "περί όνου σκιάς",...

Αλήθεια, τόσα και μύρια άλλα τόσα... μπορεί να δει, ν' ακούσει και να ζήσει ο άνθρωπος όταν έχει "μάτια και αφτιά" σε μια μόνο ημέρα. Σε μια σειρά από δώδεκα διηγήματα βιωμένα από τις ατέλειωτες καθημερινές περιπλανήσεις. Η Ζουμπουλάκη μας περιγράφει με το χαρακτηριστικό, γεμάτο χιούμορ και ευαισθησία τρόπο που εκφράζει τις τραγικές μα και θαυμάσιες στιγμές που ζει ο άνθρωπος καθημερινά. Εικόνες της καθημερινότητας με τις ελπίδες, τις ψευδαισθήσεις, τους καημούς και τις απογοητεύσεις, είναι δοσμένες έτσι που μας συγκινούν βαθιά και μας προβληματίζουν. Διαβάζοντάς τα ζεις...

Στο έργο τούτο δε βλέπουμε νέους και ηλικιωμένους, παρά ανθρώπους με το νέο πνεύμα κι ανθρώπους με το παλιό. Ο Τυβάλδος λ.χ. είναι νέος, αλλά, με το παλιό πνεύμα. Οι άνθρωποι μ' αυτό το παλιό πνεύμα, άντρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι και νέοι, φέρνονται με τυρρανικό φανατισμό και τα ζητήματα τους τα λύνουν μόνοι τους με το σπαθί τους κι ούτε ξέρουν άλλους νόμους κι άλλο δίκιο: όλη τους η αγωγή και η κοσμοθεωρία τους είναι να κάνουν το δικό τους. Όλα και όλοι να υποταχτούν στο αυταρχικό τους έτσι θέλω. Γι' αυτό κι ο αγώνας των πρωταγωνιστών, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, είν...

Νομίζουμε ότι με τον "Ρήσο" έχουμε ένα παράδειγμα της παραγωγής του 4ου αι., που έφτασε σ' εμάς με το όνομα του Ευριπίδη. Τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά του έργου οδηγούν στη μετακλασική εποχή. Η ιστορία του πώς ο Οδυσσέας κι ο Διομήδης σκοτώνουν πρώτα τον Τρωαδίτη αντικατάσκοπο Δόλωνα και ύστερα τον βασιλιά των Θρακών Ρήσο, που λίγο πριν είχε εμφανιστεί με μεγάλα λόγια, για να υποστηρίξει τους Τρώες, πλάσθηκε με φανερή προσπάθεια να πετύχει δραματικό αποτέλεσμα. Albin Lesky, "Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας", Μετ. Αγ. Τσοπανάκη, Θεσσαλονίκη, 1972

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...