Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μεγαλοφυΐα του ποιητή στον "Έμπορο" πήρε αυτό το στοιχείο του μύθου με το ομόλογο και τη λύτρα ανθρώπινο κρέας, το δραματοποίησε και το 'φερε στο φως της σκηνής, αντιμέτωπους, ενώπιος ενωπίω τον νόμο της πολιτείας -πολιτείας εμπόρων- με το δίκαιον του τοκογλύφου.

Πολλά γράφηκαν και λέχθηκαν για τη στάση μου στο αντάρτικο, την προσχώρηση μου στον ΕΛΑΣ, τον αγώνα του ΕΛΑΣ. Έγιναν κριτικές ευνοϊκές μα και αντίθετες. Κάθε ένας κρίνει με το χαρακτήρα του, νομίζοντας τις σκέψεις του σαν μόνον ορθές· άλλος πάλι έχει προκατάληψη κρίνει με κακή πίστη και άλλος κρίνει κακά από άγνοια. Υπάρχουν ακόμη και συμπαθούντες τον απελευθερωτικόν αγώνα που δεν ξαίρουν τα γεγονότα. Οι εαμικές εφημερίδες, τα περιοδικά και διάφορες μονογραφίες έγραψαν αρκετά και μπορούσε όποιος ενδιαφερόταν και ήθελε, να μάθει τι έγινε στην Ελλάδα τα χρόνια της κατοχής...

Σκύβω στο όκιο. Εδώ στενεύει ο κύκλος. Ζήτημα αν πιάνει το μάτι μια επιφάνεια τριάντα τετραγωνικά μέτρα μέσα από το ελλειπτικό του σχήμα. Εδώ νιώθω άνετα. Τόσος είναι ο κόσμος που χωράει η ψυχή μου...

ΓΡΑΜ. Εδώ ν' το κατηγορητήριο του λόρδου Χάστιγξ· που, καλλιγραφημένο με μεγάλα γράμματα, θα το διαβάσουν σήμερα στον άγιο Παύλο: και πρόσεξε τι ωραία συνέπεια έχει: έντεκα ώρες έκαμα να το αντιγράψω, τι χτες τη νύχτα ο Κέιτσμπυ μου το 'στείλε. Το πρωτόγραφο εχρειάστη άλλο τόσο για να γίνει· κι όμως πριν από πέντε ώρες ζούσε ο Χαστιγξ άμεμπτος, ακατάκριτος, αθώος, ελεύθερος. Ωραίος κόσμος πράγματι! Ποιος είναι τόσο βλάκας που να μη βλέπει ετούτη τη χειροπιαστήν απάτη; Κι όμως ποιος έχει τάση τόλμη να μην κάνει πως δεν τη βλέπει; Είναι κακός αυτός ο κ...

Ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Β΄, το πιο καθαρά ιστορικό από τα ιστορικά δράματα του Σαίξπηρ, είναι ο βασιλιάς που για ν' ανταποκριθεί στα έξοδά του νοίκιασε το βασίλειό του σε έναν ιδιώτη κόντε. Ο βασιλιάς , που κατά το σχόλιο: "χρεοκόπησε σαν ιδιώτης", έχει ωστόσο την απαίτηση ό,τι κάνει να 'ναι καθαγιασμένο άνωθεν, παρουσιάζεται επικίνδυνα ανεύθυνος και ανάξιος για οποιοδήποτε αξίωμα.

Πάντα για τις σκλαβωμένες πατρίδες είναι χλωμός ο λόγος ο παλιός: "Εις οιωνός άριστος..." και περπατάει στο νου των υποδούλων, παίρνει μορφή Θεομήτορος και παρουσιάζεται λαμπρή οπτασία στη βοσκοπούλα της Λωραίνης και της δίνει εντολή να παρατήσει τα πρόβατα και να αναλάβει, αυτή η ταπεινή "να λευτερώσει την πατρίδα της από αυτή τη συμφορά".

Ενώ το πρώτο μέρος "Ερρίκος ΣΤ΄" σημαδεύεται αρχή αρχή με την κηδεία του Ερρίκου Ε΄, πατέρα του Ερρίκου ΣΤ΄, τούτο, το δεύτερο μέρος, αρχίζει με το μπάσιμο στη σκηνή και τη στέψη της νεοφερμένης και νεόκοπης βασίλισσας Μαργαρίτας. Ο ρόλος της Μαργαρίτας με πρόσβαρον εκείνον του Σάφοκ, μοιραίος και για την ίδια, θα γκρεμίσει και τους Λάγκαστερ.

Στον "Ερρίκο τον Όγδοο" η πορεία του έργου πορεύεται μέσα από εικόνες τελετών και το σχολιασμό τους. Τελετές με σπάνια λαμπρότητα και πλούτο, όπως για τη συνθήκη ειρήνης ανάμεσα σε Αγγλία και Γαλλία. Και "τελετές" με τυπική, τρομοκρατική επισημότητα, όπως η εκτέλεση του δούκα Μπάκιγχαμ, τέλος η τελετουργική φαντασμαγορία από την τελετή της βάφτισης της Ελισάβετ και τη σπαρταριστή περιγραφή του συγκεντρωμένου πλήθους στην αυλή.

Στο έργο τούτο, που 'χει πρωταγωνιστή ένα βασιλιά, εθνικό ήρωα της Αγγλίας, και θέμα του την κατακτητική νικηφόρα του εξόρμηση εναντίον της Γαλλίας, ο Σαίξπηρ αποκαλύπτει και το ρόλο της Εκκλησσίας. Ο αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπρυ και ο επίσκοπος Ελύ υποβάλλουν στο νεαρό βασιλιά μια πρότασή - απαίτησή του στο γαλλικό θρόνο. Και βέβαια ο Ερρίκος ο Ε΄ εδέχθη την... αγία πρόταση μ' ενθουσιασμό, αφού και παλιά και τότε και τώρα οι επιτυχίες της Εξουσίας κρίνονται περισσότερο από την ικανότητά της ν' αρπάζει τα ξένα, παρά να δημιουργεί δικά της...

"....Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος. Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλάει του ξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί η τιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Ή ένα χέρι; Ή να πάρει τον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρει τη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι 'ναι η τιμή; Μια λέξη. Τι 'ναι αυτή η λέξη τιμή; Αέρας. Ομορφοστολισμένος λογαριασμός! Ποιος την έχει; Αυτός που πέθανε την Τετάρτη. Την αισθάνεται; Όχι. Την ακούει; Όχι. Είναι λοιπόν πράμα αναίσθητο; Ναι, για τον πεθαμένο. Μα δε θα ζήσει με τους ζωντανούς; Οχι. Γιατί; Η συκοφαντία δε θα το ανεχτεί. Γι' αυτό...

Ο Σαίξπηρ εδώ παρουσιάζει την Αγγλία όπως βγαίνει από τη μεσαιωνική της κατάσταση, χωρισμένη σε φέουδα και δουκάτα, με χωροδεσπότες και αφέντες που άλλοι την "παχτώνουν" και άλλοι την ξαναμοιράζονται. Όπως και στον "Ερρίκο Δ΄" πρώτο μέρος , έτσι και εδώ, κυριαρχεί η μορφή του Φάλσταφ. Μα "ούτε ο Φάλσταφ δε θα μπορούσε ποτέ να ύποψιαστεί την άβυσσο που χωρίζει την ανθρώπινη φύση από την πολιτική συμπεριφορά". Και η σκηνή όπου ο Φάλσταφ ζητοκραυγάζει τον μόλις ανακηρυγμένο βασιλιά Ερρίκο Ε΄: "Δία μου, βασιλιά μου! Εσένα λέω σπλάχνο μου!" και η απάντηση: "Δε σε γνωρίζω, γ...

Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι: αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι. Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου. Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνήθεια των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τούς λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατ...

"Χωρίς αμφιβολία ο Ν. Ζαχαριάδης είναι η δυναμικότερη πολιτική φυσιογνωμία που ανέδειξε το ΚΚΕ σ' όλη του την ιστορία. Είναι φυσιογνωμία που δεσπόζει θετικά ή αρνητικά στην ιστορία του ΚΚΕ. Η προσωπική του σφραγίδα υπάρχει και σήμερα ακόμα σε κάθε εκδήλωση του ΚΚΕ και των ομάδων που προέκυψαν από τη διάσπασή του.[...] Ακόμα και σήμερα πολλά χρόνια μετά την καθαίρεσή του και το θάνατό του, η μορφή του, το στιλ της δουλειάς και οι ιδέες του πλανιόνται πάνω από το ΚΚΕ και τις ομάδες που προέρχονται από αυτό. Ακόμα και όταν τον αναθεματίζουν, χρησιμοποιούν την ίδια τη φωνή τ...