Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Από την στρεβλή κατεύθυνση της οικονομίας επλήγησαν όλοι οι τομείς και περισσότερο ο Πρωτογενής, η Γεωργία. Οι καθηλωμένες, σκόπιμα, τιμές των προϊόντων της, κάτω ακόμα και από το κόστος παραγωγής, ανάγκαζαν τους αγρότες να εγκαταλείπουν βίαια τα χωράφια ομαδικά και να καταφεύγουν σε πόλεις, πρόσφυγες στην πατρίδα τους. Η συνεχής καθήλωση αμοιβών εργαζομένων και συνταξιούχων με παράλληλη επιβάρυνση τους με φόρους και υψηλές τιμές προϊόντων, βύθιζαν βαθμιαία σε φτώχεια και απόγνωση εργάτες, συνταξιούχους και μεσαία στρώματα, με την υστεροβουλία Ελλήνων και ξένων να δαμ...

...μια και είμαι ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας, συμπαθάτε με και πέστε μου ειλικρινά και με συνείδηση, ήμουν εγώ ο γάιδαρος, ήμουν ο μόνος όνος, σ' αυτή την ιστορία; Η απαρχή της ιστορίας "περί όνου σκιάς" ανιχνεύεται σε πολλούς αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς και μνημονεύεται σε διάφορα έργα τους, περισσότερο σαν μια στερεότυπη παροιμία που αφορά σε κάτι που δεν έχει αξία για ν' ασχολείται κανείς. Ο Γερμανός ελληνιστής του 18ου αιώνα Christoph Martin Wieland συνέταξε έργο περί της ιστορίας των Αβδήρων, όπου πραγματεύεται και το θέμα της "περί όνου σκιάς",...

Όταν οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν τα σπήλαια, επιδόθηκαν στην καλλιέργεια και άρχισαν να παράγουν πλεονάσματα αγροτικών προϊόντων. Αυτά αποτέλεσαν τη δύναμη της αέναης ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Η κατεργασία τους γινόταν χειροτεχνικά, όπως π.χ. το σιτάρι με στούμπισμα, κατόπιν με χειρόμυλα και τελικά με την Ελαφρά Βιομηχανία. Η ανάπτυξη Ελαφράς Βιομηχανίας δημιούργησε, μαζί με άλλες κοινωνικές απαιτήσεις, τη Βαριά Βιομηχανία. Όλες οι σημερινές πλούσιες χώρες, Αμερική, Ρωσία κ.ά., διάνυσαν ανά τους αιώνες αυτόν τον κύκλο ανάπτυξής τους. Και παρ' όλη την τωρινή πρόοδό τους,...

"... Και μπορείτε να βγάλετε εύκολα άδεια και να χτίσετε χωρίς να φοβάστε κανέναν. Η Λουίζα μου έχει φάει τ' αφτιά, να ιδείς μαμά τι καλός που είναι ο κ. Ρώτας , πώς μας βοηθάει, κι όταν δεν έχει δουλειά παίζει μαζί μας... Τα χάσαμε, καταθορυβηθήκαμε. Ο Ρώτας έπιασε τα δυο χέρια της κυρά Δικαίας, που δε μπορούσε πια να συγκρατήσει τα δάκρυα και της είπε: Άκουσε σε παρακαλώ. Εμείς δεν έχουμε χρήματα γι' αγορές. Ούτε ψάχνουμε να βρούμε ευκαιρίες ν' αγοράσουμε χτήματα κοψοχρονιά. Αν είχα θα σε δάνειζα για να το κρατήσεις να το καλλιεργείς να σου αποδίνει εισόδημα. Είναι κρίμα...

Αναγνώστη, έγραψα και αναφέρθηκα στα κλέη και τα πάθη της γενιάς μου. Της γενιάς του 1940. Της γενιάς που από νωρίς μπήκε στις μεγάλες περιπέτειες της χώρας. Της γενιάς που απότομα, μέσα σε μια μέρα, οι έφηβοι έγιναν άντρες και αγωνιστές, στρατευμένοι στο χρέος για την υπεράσπιση της πατρίδας. Έγραψα για την αντίσταση του έθνους, όταν ενωμένος ο Ελληνικός Λαός, οι πατριώτες, αγωνίζονταν για τη Λευτεριά, την επιβίωση και την Ανεξαρτησία. Όταν η Ελλάδα είχε ανέβει στα ουράνια. Μίλησα, έγραψα μετά, για την πτώση στα Τάρταρα, για τον ξεπεσμό και τον αδελφοκτόνο διχασμό. Όταν...

Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στις γλωσσικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές, πολιτικές, οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών: ελληνικού και ρωσικού. Ως κύριο παράδειγμα για τη μελέτη αυτή επιλέχτηκε η κατηγορία των ελληνικών γλωσσικών δανείων ορθόδοξου-εκκλησιαστικού περιεχομένου, διότι η αναγέννηση της Ορθόδοξης πίστης στη Ρωσία έντονα αντανακλάται στη ρωσική γλώσσα, η οποία ως μηχανισμός μνήμης του ρωσικού έθνους έχει διατηρήσει κάθε λεπτομέρεια στη πορεία της Ορθοδοξίας στα ρωσικά εδάφη. Γενικοί στόχοι της μελέτης: - περιγραφή της επιδράσεως του ελληνικού-ορθοδόξου πνεύμα...

... Σωστή αποκάλυψη -σαν ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω- το μάθημα της "Γλωσσολογίας", καθώς ήρθε να ρίξει φως στα σκοτάδια, δίνοντας απάντηση στις συσσωρευμένες γλωσσικές απορίες μου. Στο μάθημα αυτό οι δάσκαλοι μας οι σοφοί -πούπουλο ας είναι το χώμα που τους σκέπασε- μας μίλησαν για γλώσσες, διαλέκτους και ιδιώματα πανάρχαια και για τα υφαντήρια όπου υφαίνονταν τα υλικά τους. Μας είπαν ακόμα για το μεγάλο δέντρο της Ινδοευρωπαϊκής γλώσσας -κλωνάρι του οποίου είναι η Αρχαία Ελληνική με παρακλάδια τις διαλέκτους της- και για την εξέλιξη της γλώσσας μας. Μιλούσανε κι εγώ ανέτρ...