Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις 20 του μηνός περνούσε ο Λέντς από τα βουνά. Οι παρυφές και οι υψηλές βουνοπλαγιές μέσα στα χιόνια, οι κοιλάδες κάτω γκρίζα πετρώματα, πράσινες εκτάσεις, βράχοι και έλατα. Ήταν υγρασία και ψύχρα, το νερό φλοίσβιζε από τα βράχια και πηδούσε πάνω απ' το μονοπάτι. Τα κλαδιά στα έλατα κρεμόντουσαν βαριά μες στον υγρό αέρα. Στον ουρανό περνούσαν γκρίζα σύννεφα, αλλά όλα τόσο πυκνά, και η ομίχλη όλο ατμούς περνούσε βαριά και υγρή μεσ' απ' τους θάμνους, τόσο οκνυρή, τόσο αδέξια [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

ΜΟΝΑΧΑ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ΞΑΓΡΥΠΝΟΥΣΕ Μ' έσπρωξαν βίαια στο μέλλον μου με προσταγές μα- δώντας το γαλάζιο: Και σάστισαν, σταυρώνοντας τα χέρια τους τα δέντρα Δάκρυσαν οι φτωχές μου εληές, ανατριχιάσανε τα στά- χυα, κι απλώθηκαν παντού σκιές. Και μες στη νύχτα -που βούλιαζε στο αίμα μου, νάρ- κωνε την ψυχή μου- Μονάχα ο Άγγελός μου ξαγρυπνούσε παίζοντας με πε- φτάστερα Να μη με πάρει ο ύπνος του θανάτου.

[...] Το πρώτο κείμενο αυτού του βιβλίου, ο "Λόγος για τα πάθη του έρωτα", είναι το πρωιμότερο απ' τα τέσσερα και πρέπει να γράφτηκε γύρω στο φθινόπωρο του 1653. Ανήκει στην κοσμική του περίοδο και σώζεται σε δύο χειρόγραφα, που ανακαλύφθηκαν το ένα το 1843 απ' τον Victor Cousin, και το άλλο το 1907 απ' τον Augustin Gazier. Ένα μεγάλο μέρος της κριτικής αμφισβήτησε έντονα την απόδοση αυτού του κειμένου στον Πασκάλ, πρόβλημα που παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα, έστω κι αν το πνεύμα που το διατρέχει φαίνεται ολότελα συγγενικό, αν όχι το ίδιο, μ' εκείνο των "Σκέψεων". Το δεύτε...

Στη νιότη του ο άνθρωπος παλεύει να γνωρίσει και να κυβερνήσει το σώμα του· στα γεράματά του να το συντηρήσει, να το σώσει ή, τέλος, ν' απαλλαγεί από αυτό ανώδυνα. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος προετοίμασε το λογοσέλιδο αυτό βιβλίο όταν πια είχε συνειδητοποιήσει, και με πόση οδυνηρή καρτερία, πως δεν μπορούσε πλέον να σώσει το σώμα του και προσπαθούσε, με άκρα αξιοπρέπεια, ν' απαλλαγεί όσο πιο ανώδυνα γινόταν από αυτό. Τότε ήταν, αρχές φθινοπώρου του 1986, που μου εμπιστεύτηκε πως είχε αποφασίσει να δημοσιεύσει τον πρώτο τόμο της "Αυτοβιογραφίας" του που μου είχε δώσει να με...

Συγκεντρώσαμε στον μικρό αυτό τόμο ορισμένα κείμενα, άλλα ανέκδοτα, άλλα δημοσιευμένα στο περιοδικό ελευθερίας και γλώσσας "Ευθύνη". Ο τίτλος του βιβλίου "Οι εκτροπές της κουλτούρας" αποδίδει τον προβληματισμό για την ενότητα και την πολλαπλότητά της. Ειδικά τώρα, που έπεσαν πολλά ιδεολογικά συρματοπλέγματα, και ξεπεράστηκαν πολλά χαρακώματα. Η συμβολή στην αέναη δημιουργία της είναι υπόθεση όλων μας, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς "μονοπώλια" (από το προλογικό σημείωμα του συγγραφέα)

Το τομίδιο αυτό αποτελεί μια περιορισμένη ανθολόγηση κειμένων ενός από τους κορυφαίους ποιητές του αιώνα μας και μία προσπάθεια να γίνουν κάπως γνωστά στους Έλληνες αναγνώστες ο τρόπος του στοχασμού του και οι γωνίες αντιμετώπισης και μελέτης νευραλγικών θεμάτων του πνευματικού μας πολιτισμού.

Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...