Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ονειρεύομαι ότι κάποιος μου λέει: "Δεν μπορείτε να βρείτε το κλειδί των αινιγμάτων, δεν μπορείτε να έχετε την απάντηση σε κάθε ερώτημά σας, παρά μέσω του ονείρου. Πρέπει, λοιπόν, να δείτε αυτό το όνειρο". Με παίρνει, ως εκ τούτου, ο ύπνος στο όνειρο και ονειρεύομαι, στο όνειρο, ότι βλέπω αυτό το απόλυτο, αποκαλυπτικό όνειρο. Ξυπνάω, στο όνειρο. Θυμάμαι, στο όνειρο, το όνειρο του ονείρου· "ξέρω" τώρα, μια απέραντη, γαλήνια ευδαιμονία απλώνεται μέσα μου. Στο ξύπνημα, στο πραγματικό ξύπνημα, θυμάμαι πράγματι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομαι, θυμάμαι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομα...

[...] Εμπειρότερος μετά τη μετάφραση του "Αγαμέμνονος", όχι όμως έμπειρος, τολμώ να ομολογήσω ότι ο Αισχύλος δεν μεταφράζεται ή, να το πω αλλιώς, η γλώσσα μας σήμερα δεν επαρκεί για την ποιητική μεταφορά της τραγωδίας και ιδιαίτερα των έργων του Αισχύλου, με τις πολυάριθμες και συνήθως ανανταπόδοτες άπαξ λέξεις που συνηθίζει να χρησιμοποιεί ο ποιητής -για να μείνω μόνο σε μία από τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Έτσι, ενώ η μετάφραση των μονολόγων και των διαλόγων είναι τις περισσότερες φορές δυνατή και ικανοποιητική, η μετάφραση των χορικών αποδεικνύεται σχεδόν δυνατή και α...

Η μεταφυσική ανάγκη της σύνοψης και η φυσική ανάγκη της εκτόνωσης ικανοποιούνται αμφότερες με τον αφορισμό, που η διατύπωσή του τείνει προς τη σιωπή. Τους συνομιλητές ή τους ακροατές του ο Κούντσους δεν τους έβρισκε σε αμφιθέατρα ή επιστημονικά συμπόσια. Προτιμούσε τα εστιατόρια και τις μπυραρίες της πόλης του. Σε μέρη όπου τα αγαπημένα θέματα συζήτησης ήταν το ποδόσφαιρο και τα χαρτιά, αυτός πότε-πότε πετούσε τις εμπρηστικές του φράσεις: "Ο θάνατος είναι η τελευταία κραυγή της ζωής" ή "Όποιος αγαπάει την αλήθεια πρέπει να παντρευτεί την αμφιβολία".

Ο Σίλλερ (από κοινού με τον Γκαίτε ο κορυφαίος κλασικός της γερμανικής λογοτεχνίας) είναι ο κατ' εξοχήν τύπος του ποιητή και στοχαστή. Η φιλοσοφία του συνιστά κυρίως μετεξέλιξη, συμπλήρωση αλλά και αναθεώρηση του Καντ. Οι σημαντικότερες συμβολές του έγκεινται στην ανθρωπολογία, τη φιλοσοφία της ιστορίας και του πολιτισμού, την ηθική, την αισθητική και την ποιητική. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σκέψης του είναι η διαλεκτική, η δραματική δυναμική των στοχασμών και η σύνθεση. Ως έργο και αποστολή του ανθρώπου προβάλλεται η ενότητα και η ολότητά του (η κατάκτηση της μέγιστ...

Ταχυδρόμησα το κείμενο αυτού τού βιβλίου στον Στρατή Τσίρκα από ένα παρισινό ταχυδρομείο, rue d'Aboukir. Στον φάκελο έγραφα τη λέξη LIVRE. Σε σχετική ερώτηση του υπαλλήλου διευκρίνισα ότι πρόκειται για το χειρόγραφο ενός βιβλίου. "Για μένα", είπε εκείνος, "όσο δεν έχει ακόμη εκδοθεί δεν είναι ακόμη βιβλίο". Το πήρε να το ζυγίσει και μου έδωσε να συμπληρώσω ένα γκριζωπό χαρτάκι - δήλωση περί της αξίας του περιεχομένου. Περίμενα και αφού το ζύγισε (προσεκτικά), ρώτησα, επειδή δεν ήξερα (ακόμη), τι τελοσπάντων με συμβούλευε εκείνος να γράψω στη δήλωση. "Ω, βάλτε objet sans val...

Ένας από τους λόγους τους λυσιακού corpus που έχουν σχεδόν αγνοηθεί από τη νεότερη φιλολογική έρευνα είναι ο εικοστός, ο επιγραφόμενος "Υπέρ Πολυστράτου", του οποίου η γνησιότητα έχει εντονότατα αμφισβητηθεί. Δεν υπάρχει γι' αυτόν σε ολόκληρο τον 20ό αι. ούτε αναλυτική ερμηνευτική έκδοση ούτε ειδική μονογραφία. Οι παλαιότεροι μελετητές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πρόκειται για έναν από τους λιγότερο ελκυστικούς λόγους του corpus. Η εκτίμηση αυτή οφείλεται κυρίως στη χαλαρότητα της δομής, στην τραχύτητα του ύφους και στην ελλειπτική και ενίοτε σκοτεινή διατύπωση. [...]

Τα προλογικά σημειώματα, όπως αυτό, είναι αντιπαθητικά κατά τούτο: Ενώ συντάσσονται μετά τη συγγραφή όλων των περιεχομένων, δημοσιεύονται στις πρώτες σελίδες της έκδοσης. Όπως συμβαίνει στα δημόσια θεάματα δηλαδή, που ξεκινούν τις παραστάσεις τους αφού προσέλθουν καθυστερημένες οι αρχές και καταλάβουν τις περίοπτες θέσεις. Και για να αποσπάσουν (οι πρόλογοι) την αναγκαία, τη στοιχειώδη συμπάθεια του αναγνωστικού κοινού, τους αναθέτουμε χρέη θυρωρού, κηπουρού ή καθαρίστριας. Σημειώνουμε εδώ λοιπόν, ότι τα γραπτά που ακολουθούν προέρχονται από τη "Γαλέρα", την "Ελευθεροτυπ...

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ Την υπογραφή του μαθαίνει στο χαρτί, η μέσα του μουτζούρα τι σκεπάζει, τι ξεδιπλώνει σε πόσα φλιτζάνια με καφέ θα βυθιστεί. Στις καμάρες του ήτα κρύβει ένα καλοκαίρι τα κεφαλαία σχεδιάζει με φροντίδα. Ο τόνος κάνει στο ύψιλον τσουλήθρα μ' ένα σάλτο μορτάλε στέκεται πάνω από το έψιλον. Από το λάμδα κόβει τις περικοκλάδες για να πετάει ελεύθερα πάνω από τις σκεπές του ωμέγα, με τη δικιά του ανάσα βάζει στη θέση του το σίγμα. Πρόσεξε! Το ρω θα στραγγαλίσεις με τις πολλές τεχνικές. Σκόρπια δέλτα πι όμικρον μαζεύει πάνω στο λευκό με υπομονή κ...