Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λόγια που αντέχουν στο χρόνο, γιατί αντιστέκονται στο χρόνο, επειδή δεν χάνουν το νόημα και την αλήθεια τους. Θα έλεγα μάλιστα ότι, με το πέρασμα του χρόνου, αποχτούν μια άλλη λάμψη. Αυτό δεν φανερώνουν, άλλωστε, τα λόγια του Φερνάνδο Σαβατέρ για τη φιλοσοφία και την πολιτική και του Λεωνίδα Κύρκου για την υποχρέωση του πολίτη "να ανασκουμπωθεί"; Ή η απόφανση του Εμμανουήλ Κριαρά, "η παιδεία χειμάζεται σήμερα", και του Σταύρου Κουγιουμτζή, "ζούμε σε μια αντιαισθητική, αντιπνευματική εποχή"; [...] Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται συνεντεύξεις που είχα την τιμή και τη χαρά ν...

Πρόκειται για ένα σημαντικό δοκίμιο που φωτίζει μια από τις γόνιμες και δημιουργικές περιόδους της σύγχρονης σκέψης. Το δοκίμιο με φόντο την μεγάλη επανάσταση του γαλλικού Μάη δείχνει πως οι επαναστατικές ιδέες, η ψυχανάλυση, ο στρουκτουραλισμός, ο σουρρεαλισμός, ο μαρξισμός και η φιλοσοφική σκέψη επενεργούν στη διαμόρφωση της σκέψης και του έργου δύο ιδιαίτερα σημαντικών διανοητών του Πιερ Κλοσσόφσκι και του Ζακ Λακάν.

"ΝΕΙΚΟΣ": Με αίμα, κόπρο και στάχτη τα λόγια μου φτιάχνω το πινάκιο του πατρός συνθλίβω στη λάρνακα του νόμου λόγου λόγον εξοχετεύων και τα κοτυλήδονα της μέθης βυθίζουν την πόλη στο λείψανο ασήμι του νείκους

Στην παρούσα ελάσσονα μονογραφία τίθεται υπό κριτική διερεύνηση το μεγαλύτερο μέρος των φεμινιστικών θεμάτων από την εποχή της Mary Wollstonecraft και μετά, δηλαδή από το φιλελεύθερο φεμινισμό και τον John Stuart Mill έως το ριζοσπαστικό φεμινισμό ή το δεύτερο κύμα του φεμινισμού στη διάρκεια των δεκαετιών 1960 και 1970, με αποκορύφωμα τις πρόσφατες εξελίξεις στο γυναικείο ζήτημα, που μέσω της μεταφεμινιστικής προσέγγισης έχουν αποκτήσει πλέον το περιεχόμενο μίας διευρυμένης αναταραχής του φύλου, εάν υιοθετήσουμε αυτόν τον προσφιλή όρο της Judith Butler, κομίζοντας στο προσ...

ΜΕ ΠΟΡΦΥΡΩΣΑΝ Και είχαν πένθος σκοτεινό δυσανάλογο. Ήταν χιλιόμετρα λινού υφάσματος που βάζαν όρια καρφιά μετά τ΄ αφήναν. Και ρίχναν άγκυρες Νερά που ζεματούσαν. Της αγάπης τα αίματα

"Η ψυχή είχε, από πάντα", λέει ο Λακάν, "και μ' έναν τρόπο αμνημόνευτο, αποθηκευμένο αυτό που την έχει διαμορφώσει, σε σημείο να την κάνει ικανή να γνωρίζει". Είναι ακριβώς αυτό που βρίσκεται στην αρχή της ιδέας της πλατωνικής ανάμνησης, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να βρει πρόσβαση σε μια γνώση που έχει ήδη. Ο Φρόυντ αποκάλεσε "σκοτεινή γνώση" αυτήν την εσωτερική πραγματικότητα και χαρακτήρισε την "ενδοψυχική αντίληψη" ως έναν τρόπο γνώσης της. Το υποκείμενο είναι ο τόπος μιας ασυνείδητης γνώσης, που ταυτόχρονα παραγνωρίζει θεμελιακά... Ο αναλυτής, και στο τέλος της διαδι...

Αντί επιλόγου... Υπάρχει κάτι σκληρό σε τούτη δω τη (γυναικεία) ποίηση. Κάτι που ξεφεύγει από το θηλυκό στοιχείο της συνηθισμένης γραφής και αντιτάσσεται και αντιπαλεύει το ιδανικό και το βέλτιστο στη στιχουργική τέχνη της ποίησης για να καταλήξει ατελεύτητο μέσα από την αποδόμηση των ιδεών και των εικόνων. Με άλλα λόγια, η ποίηση της Ξένιας συγκινεί. Άλλοτε συμπαγής, άλλοτε θλιμμένη και κάποτε τόσο ρεαλιστική που κάθε προσπάθεια ανάγνωσης δεν έχει καμία τύχη αν δε συνδυαστεί με μια πλατιά και πανανθρώπινη διανόηση για τις αδικίες τούτου του μάταιου κόσμου. Γιατί οι "ήρ...

Ο Σκαρίμπας, που έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα, και ο Βουτυράς στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού, υπήρξαν συγγραφείς βαθιά αιρετικοί, ιδιόρρυθμοι και χαρισματικοί. Περιθωριακοί και οι δύο, κινήθηκαν στα κράσπεδα του λογοτεχνικού κατεστημένου. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι, με όπλο το ισχυρό του ένστικτο, ο Γιάννης Σκαρίμπας εισήγαγε τον υπερρεαλισμό και το παράλογο στη χώρα μας και ο Δημοσθένης Βουτυράς μέσω όσμωσης τη ροή της συνείδησης. Δεν υπήρξαν λόγιοι. Ίσως γι' αυτό πολεμήθηκαν και οι δύο από την περίφημη γενιά του '30 και τους εκπροσώπους της, θεωρητικούς της λογοτε...

Ακούω καθημερινά για τόσους ανθρώπους που φεύγουν και το μυαλό μου πετάει. Αν έφευγα κι εγώ; Με μια ποιότητα ζωής που φθίνει όλο και περισσότερο... πώς μπορεί κανείς να μην το σκέφτεται; Υποθέτω πως είμαι σε πένθος όχι μόνο για την απώλεια των δυο πιο κοντινών μου ανθρώπων αλλά για την κατάντια και την ντροπή που ζω την έλλειψή τους μέσα στον πόλεμο που μας βρήκε, αυτό που οι πολιτικοί μας αποκαλούν κομψά "οικονομική κρίση". Γιατί, αναπόφευκτα συνδέω αυτό που ζω εγώ στην προσωπική μου ζωή με την μιζέρια που βουλιάζει η κοινωνία μας. Οι σχέσεις των ανθρώπων κλονίζονται όταν...

Στην αρχή μιας ανάλυσης υπάρχει η μεταβίβαση, έννοια, την οποία ο Φρόϋντ συνδέει με την ορμή επανάληψης. Για τον Λακάν αυτή "δεν στοχεύει τίποτε άλλο εκτός από την ιστορικοποιητική χρονικότητα της εμπειρίας της μεταβίβασης, έτσι και το ένστικτο του θανάτου εκφράζει στην ουσία το όριο της ιστορικής λειτουργίας του υποκειμένου" (σελ. 318). Το όριο αυτό είναι ο θάνατος και "αναπαριστά το παρελθόν με την πραγματική του μορφή", δηλαδή "το παρελθόν που εκδηλώνεται ανεστραμμένο μέσα στην επανάληψη", ριζικά διαφορετικό από το φυσικό παρελθόν, το επικό παρελθόν, και το "ιστορικό παρ...

Η κρίση, αποτελεί ένα ολικό φαινόμενο, ένα ολικό κοινωνικό γεγονός, το οποίο διασταυρώνεται και διαπερνά όλα τα επίπεδα της ζωής, ένα πολυεδρικό φαινόμενο που τέμνει, διαποτίζει και διαποτίζεται από όλα τα άλλα. Η εμφάνιση μιας ποικιλίας αντιστάσεων και κινημάτων με πρώτη εκείνη των πλατειών, που επαναφέρουν το διαθετικό (affective) στοιχείο στο δημόσιο χώρο, μας καλούν να κατανοήσουμε τις πράξεις των ανθρώπων και να τις συλλάβουμε ως πάθη-επηρεασμούς, δηλαδή ως καθορισμένες πραγματικότητες εμπνευσμένες από την πρακτική ορθολογικότητα των μαζών στις γειτονίες και στο κέντρο...