Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κρίση, αποτελεί ένα ολικό φαινόμενο, ένα ολικό κοινωνικό γεγονός, το οποίο διασταυρώνεται και διαπερνά όλα τα επίπεδα της ζωής, ένα πολυεδρικό φαινόμενο που τέμνει, διαποτίζει και διαποτίζεται από όλα τα άλλα. Η εμφάνιση μιας ποικιλίας αντιστάσεων και κινημάτων με πρώτη εκείνη των πλατειών, που επαναφέρουν το διαθετικό (affective) στοιχείο στο δημόσιο χώρο, μας καλούν να κατανοήσουμε τις πράξεις των ανθρώπων και να τις συλλάβουμε ως πάθη-επηρεασμούς, δηλαδή ως καθορισμένες πραγματικότητες εμπνευσμένες από την πρακτική ορθολογικότητα των μαζών στις γειτονίες και στο κέντρο...

Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη Δημοκρατία αλλά και την Τραγωδία. Στην Τραγωδία ο χορός αποκάλυπτε τη σκληρότητα της ύπαρξης. Όμως οι πολίτες μπορούσαν να αντέξουν τη σκληρότητα αυτή μέσω της θέασης. Ο σύγχρονος μετανεωριτικός πολίτης τής ύστερης δημοκρατίας "ταλαντεύεται συνεχώς ανάμεσα στις παντόφλες και στο οδόφραγμα" και ίσως να νοσταλγεί την Εποχή των Άκρων, όπως θα προτιμούσε κάποιος να ενθυμείται τη δημοκρατία ως τραγωδία παρά την ατέρμονη επανάληψή της ως φάρσα ή να "τελειώσει ο κόσμος με μια έκρηξη παρά με έναν άθλιο μικρό λυγμό". "Το βιβλίο αποτυπώνει ένα μέρ...

Το "Κεφάλαιο" του Μαρξ είναι πράγματι η ανωτάτη σχολή της θεωρητικής σκέψης. Ένας επιστήμονας που ειδικεύεται σε οποιοδήποτε πεδίο της γνώσης μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως πηγή των πιο πολύτιμων ιδεών όσον αφορά τη θεωρητική μέθοδο έρευνας. Οι φιλόσοφοι και οι λογικολόγοι πρέπει να κάνουν αυτόν τον θησαυρό πιο προσβάσιμο. Βέβαια, ένας μόνο συγγραφέας και ένα μόνο βιβλίο δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας αυτό το καθήκον, παρά μόνο σε έναν πολύ περιορισμένο βαθμό. Με βάση την πολυπλοκότητα και το μέγεθος της αναγκαίας εργασίας, αυτό το καθήκον απαιτεί μια ολόκληρη σειρά μελετών...

Περιληπτικά η υπόθεση: "Τον Ιανουάριο του 2010, δύο αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής επισκέπτονται στο σπίτι της στην Ικαρία μια γυναίκα, για να της πάρουν κατάθεση. Τι έχουν εναντίον της; Τι τους κρύβει εκείνη; Πώς θα καταλήξει η αναμέτρησή τους να ανασκαλίσει απωθημένα μέχρι και της Μακεδονικής Ιστορίας; Η ανακρινόμενη θα αποφασίσει να γράψει τελικά τη δική της πλέον κατάθεση, όπου αφηγείται και συζητάει για την αριστερά, τις γυναίκες, τον εθνικισμό, τις μειονότητες. Για τις προσωπικές και κοινωνικές μας περιπέτειες και ουτοπίες, σε μια κρίσιμη εποχή για την Ελλάδα και τ...

"Η ψυχή είχε, από πάντα", λέει ο Λακάν, "και μ' έναν τρόπο αμνημόνευτο, αποθηκευμένο αυτό που την έχει διαμορφώσει, σε σημείο να την κάνει ικανή να γνωρίζει". Είναι ακριβώς αυτό που βρίσκεται στην αρχή της ιδέας της πλατωνικής ανάμνησης, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να βρει πρόσβαση σε μια γνώση που έχει ήδη. Ο Φρόυντ αποκάλεσε "σκοτεινή γνώση" αυτήν την εσωτερική πραγματικότητα και χαρακτήρισε την "ενδοψυχική αντίληψη" ως έναν τρόπο γνώσης της. Το υποκείμενο είναι ο τόπος μιας ασυνείδητης γνώσης, που ταυτόχρονα παραγνωρίζει θεμελιακά... Ο αναλυτής, και στο τέλος της διαδι...

Αντί επιλόγου... Υπάρχει κάτι σκληρό σε τούτη δω τη (γυναικεία) ποίηση. Κάτι που ξεφεύγει από το θηλυκό στοιχείο της συνηθισμένης γραφής και αντιτάσσεται και αντιπαλεύει το ιδανικό και το βέλτιστο στη στιχουργική τέχνη της ποίησης για να καταλήξει ατελεύτητο μέσα από την αποδόμηση των ιδεών και των εικόνων. Με άλλα λόγια, η ποίηση της Ξένιας συγκινεί. Άλλοτε συμπαγής, άλλοτε θλιμμένη και κάποτε τόσο ρεαλιστική που κάθε προσπάθεια ανάγνωσης δεν έχει καμία τύχη αν δε συνδυαστεί με μια πλατιά και πανανθρώπινη διανόηση για τις αδικίες τούτου του μάταιου κόσμου. Γιατί οι "ήρ...

Στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι από μαύρο μαόνι, αλλά και στο ξύλινο πάτωμα, παντού ήταν στιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο χιλιάδες βιβλία, χωρίς καμμιά μεθοδολογία και τάξη. Ξεχώρισα τους "Πανδέκτες" τού Ιουστινιανού και τις "Νεαρές", δίπλα στους "Πειρασμούς του Αγίου Αντωνίου", του Φλωμπέρ. Οι "Βρυκόλακες" του Ίψεν κοιμόντουσαν πάνω στην "Παρακμή της δύσης" του Σπένγλερ, και ο "Δον Κιχώτης" του Θερβάντες ακουμπούσε την πονεμένη απ' τις ξυλιές ράχη του, στις "Ελεγείες του Ντουΐνο" του Ρίλκε. Το "Εγκώμιον του εγκλήματος" του Μαρξ, το "Εγκώμιον της Μωρίας" του Εράσμου και το τελε...

Οι τυφώνες στην εποχή τους ξεριζώνουν δέντρα αρπάζουν στέγες πλημμυρίζουν τις ακτές σηκώνουν κύματα βουνά βουλιάζουν καράβια Οι τυφώνες στην εποχή μας ξεριζώνουν θεμέλια αρπάζουν το αύριο πλημμυρίζουν τα χέρια με αίμα σηκώνουν συρματοπλέγματα βουλιάζουν αθώες ψυχές.

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει τρία άρθρα τα οποία έχουν ως κοινό θέμα τους τον Άκη Πάνου, αλλά δημοσιεύτηκαν σε τρία διαφορετικά έντυπα και κατά τα λοιπά είναι αρκετά διαφορετικά το ένα από το άλλο. Μεταξύ άλλων, οι διαφορές έχουν να κάνουν με το χρόνο: το πρώτο δημοσιεύτηκε σχεδόν δύο χρόνια αφού γράφτηκε, το τρίτο λίγες μόλις μέρες και ανταποκρινόταν σε μία φλέγουσα επικαιρότητα. Επίσης, το πρώτο γράφεται σε μια περίοδο κατά την οποία ο Πάνου ήταν σχεδόν άγνωστος, ενώ το τελευταίο τη στιγμή που ο κόσμος μιλούσε γι' αυτόν περισσότερο από κάθε άλλη φορά - αλλά για λάθος...

"ΝΕΙΚΟΣ": Με αίμα, κόπρο και στάχτη τα λόγια μου φτιάχνω το πινάκιο του πατρός συνθλίβω στη λάρνακα του νόμου λόγου λόγον εξοχετεύων και τα κοτυλήδονα της μέθης βυθίζουν την πόλη στο λείψανο ασήμι του νείκους

Λόγια που αντέχουν στο χρόνο, γιατί αντιστέκονται στο χρόνο, επειδή δεν χάνουν το νόημα και την αλήθεια τους. Θα έλεγα μάλιστα ότι, με το πέρασμα του χρόνου, αποχτούν μια άλλη λάμψη. Αυτό δεν φανερώνουν, άλλωστε, τα λόγια του Φερνάνδο Σαβατέρ για τη φιλοσοφία και την πολιτική και του Λεωνίδα Κύρκου για την υποχρέωση του πολίτη "να ανασκουμπωθεί"; Ή η απόφανση του Εμμανουήλ Κριαρά, "η παιδεία χειμάζεται σήμερα", και του Σταύρου Κουγιουμτζή, "ζούμε σε μια αντιαισθητική, αντιπνευματική εποχή"; [...] Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται συνεντεύξεις που είχα την τιμή και τη χαρά ν...

...Ο κύριος καθηγητής μπήκε στην αίθουσα, είπε κάτι εισαγωγικά και κάλεσε στην έδρα τη δεσποινίδα Καραμπίνη-Ιατρού και τον κύριο Πολίτη για να φωτίσουν τους συμφοιτητές τους με τις εργασίες τους. Καθώς προχωρούσα προς την έδρα, έβλεπα τον καθηγητή να αλλάζει χρώματα και να δείχνει ανήσυχος, κάπως νευρικός. Πήγα στην έδρα και για πρώτη φορά είδα τον κόσμο απ' αυτή τη μεριά: η αίθουσα γεμάτη, στο βάθος διέκρινα την καλή μου φίλη, δυστυχώς μακαρίτισσα σήμερα, Σοφία Σκοπετέα, και δίπλα της τον Γιώργο Κεχαγιόγλου, τριτοετείς τότε φοιτητές. Πρώτη φορά θα μιλούσα σε τόσο μεγάλο ακ...