Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν ήρθε μια εποχή που το τυρί άρχισε να λιγοστεύει επικίνδυνα, μαζεύτηκαν ως συνήθως όλες οι γάτες μαζί για να βρούνε λύση στο πρόβλημα. Τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα γιατί εν τω μεταξύ είχαν σηκώσει κεφάλι και τα ποντίκια και ζητούσαν το μερίδιο που τους αντιστοιχούσε από τα αποθέματα. Στη μεγάλη αίθουσα των συνεδριάσεων υπήρχε μεγάλη αναταραχή, αντεγκλήσεις, νυχιές, δαγκώματα, χαμός. "Κάτω τα χέρια από τα ποντίκια! Είμαστε όλοι ζώα!" νιαούριζαν ακίνδυνα όσοι κάθονταν στα αριστερά. "Τα θεμελιώδη δικαιώματα των ποντικών είναι άμεση συνάρτηση των γατίσιων συμφερόντων"...

Το φορτηγό σταμάτησε στη μέση του δρόμου και από το μεγάφωνό του μια φωνή άρχισε να διαλαλεί: «Εντός ολίγου θα μοιραστούν σε όλους δωρεάν γυάλινες μυγοσκοτώστρες, μαζευτείτε, κυρίες και κύριοι, μην παραλείψετε να πάρετε, είναι εντελώς άχρηστο αλλά είναι δωρεάν, θα πάρει ο άλλος και εσύ όχι; ελάτε, κυρίες και κύριοι...» και συνέχισε να επαναλαμβάνει τα ίδια, μέχρι που από περιέργεια μαζεύτηκαν κάποιοι, το φορτηγό καθυστερούσε να ανοίξει, μαζεύτηκαν κι άλλοι, αναμονή. [...]

Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Ινστιτούτου (ΙΝΑ), έπεσα τυχαία πάνω σε ένα ρεπορτάζ για τη Βηρυτό του 1984. Οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις από τους κατοίκους ενός δρόμου κοντά στην πράσινη γραμμή που έκοβε την πόλη στα δύο. Μια γυναίκα, αποκλεισμένη από τους βομβαρδισμούς μέσα στο διαμέρισμά της, είπε κάτι που με τάραξε: "Όπως και να 'χει, ξέρετε, νομίζω πως, ίσως, λίγο-πολύ, είμαστε ασφαλείς εδώ". Αυτή η γυναίκα ήταν η γιαγιά μου.

Δεν έχω ξανααισθανθεί την αναγκαιότητα να μιλήσω για τη δουλειά μου και ελπίζω να μην ξανασυμβεί, αλλά τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια γι' αυτές τις ιστορίες. Εκεί μέσα είναι αποτυπωμένο ένα μεγάλο κομμάτι του νεώτερου εαυτού και του κόσμου μου. Άνθρωποι που γνώρισα, μέρη που βρέθηκα, ιστορίες που περισσότερο τις είδα, τις άκουσα ή έστω τις αφουγκράστηκα, παρά τις φαντάστηκα. Το πανταχού παρόν δύσμορφο τέρας της διαχρονικά αξιόσπαστης Αθήνας, η Φυτευτή στα Πατήσια, η παλιά Ομόνοια, η Αχαρνών, οι θλιβερές αλάνες-χωματερές στα Λιόσια και στο Περιστέρι. Οι χημείες, τα rare, τα μπάχ...