Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας εξιστορεί με παραστατικό τρόπο τον αρχαίο πολιτισμό του νησιού, από την αυγή της ιστορίας του ώς το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου, με βάση τις πιο πρόσφατες έρευνες και ανακαλύψεις. Το κείμενο τεκμηριώνεται με πλουσιότατη εικονογράφηση, σχεδιαγράμματα, συγκριτικούς χρονολογικούς πίνακες και χάρτες.

Ο τόμος αυτός συνοδεύει, ως εικονογραφικό παράρτημα, την Αρχαία ελληνική ιστορία των Botsford/Robinson και περιλαμβάνει τους χάρτες και τα διαγράμματα της αγγλικής έκδοσης.

Πρόκειται για δύο ερωτικά ποιήματα του Μαρίνου Φαλιέρου ο οποίος ήταν μέλος του κρητικού κλάδου της βενετικής οικογένειας των Falier. Όλα τα ποιήματα του χρονολογούνται στην περίοδο 1420-1430. Τα δύο ποιήματα, γραμμένα σε πολιτικό στίχο κλασικής μορφής με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, χαρακτηρίζονται από έντονο, κάπως ρεαλιστικό ερωτικό στοιχείο, αλλά και από την αλληγορική διάθεση της αφήγησης του ονείρου.

Το λεύκωμα αυτό περιλαμβάνει 134 πίνακες με αντιπροσωπευτικά εκθέματα του Εθνικού Μουσείου, που καλύπτουν όλες τις φάσεις της αρχαίας ελληνικής τέχνης: νεολιθική, μυκηναϊκή, γεωμετρική, αρχαϊκή, κλασική, ελληνιστική. Η περιγραφή των έργων συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία και μια ιστορική επισκόπηση της αρχαίας ελληνικής τέχνης.

Την περίοδο 1860-1900 αναπτύσσεται ραγδαία στην Ελλάδα η πιστωτική δραστηριότητα. Η ανάπτυξη αυτή έχει ως επίκεντρο τις εργασίες της Εθνικής Τράπεζας, που λειτουργεί από το 1842 και κατέχει το εκδοτικό προνόμιο. Η πιστωτική δραστηριότητα προς τον ιδιωτικό τομέα παίρνει κυρίως τη μορφή προεξοφλητικών χορηγήσεων. Το αντικείμενο της μελέτης του Σ. Θωμαδάκη είναι η διερεύνηση των σχέσεων Τράπεζας-ιδιωτικού τομέα μέσα από αυτή τη λειτουργία.

Αντικείμενο της εργασίας αυτής είναι η ελληνική οικονομία κατά τη δικτατορία του Παγκάλου. Το ερώτημα που θέτει από την αρχή ο συγγραφέας είναι εάν οι δημοσιονομικοί και νομισματικοί χειρισμοί του παγκαλικού καθεστώτος αποτέλεσαν παρέκκλιση στην ιστορία του ελληνικού Μεσοπολέμου, ή καθορίστηκαν από οικονομικές δομές που ίσχυαν εκείνη την περίοδο.

Θέμα του βιβλίου είναι οι επιτυχημένες ή αποτυχημένες προσπάθειες δημιουργίας ελληνικών ατμοπλοϊκών επιχειρήσεων, με φορείς Έλληνες ιδιώτες, την Εθνική Τράπεζα ή το συνασπισμό ιδιωτών και Εθνικής, και με την άμεση συμμετοχή του ελληνικού κράτους, τόσο στο νομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Όμως η μετάβαση από την ιστιοφόρο ναυτιλία στην ατμοπλοΐα, αποτελεί μόνο το τεχνικό μέρος της διαδικασίας που οδήγησε στην εξέλιξη και αναπροσαρμογή της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας.

Το βιβλίο προσφέρει ένα παράδειγμα οικιακών δαπανών στην Αθήνα, στα μέσα του 19ου αιώνα. Η συγγραφέας σχολιάζει με πειστικότητα και με σποραδικές αλλά ενδεικτικές αναφορές στα αριθμητικά δεδομένα την επίπτωση των εξόδων διατροφής στα μικρά οικογενειακά εισοδήματα, αξιοποιώντας και προς την κατεύθυνση αυτή όσες ποσοτικές εκτιμήσεις προκύπτουν από την ανάλυση της πηγής που μας παρουσιάζει.

Κατά την παρουσίαση του ανέκδοτου έργου του Στρατηγού Μακρυγιάννη "Οράματα και Θάματα" σε ειδική συγκέντρωση στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη τον Δεκέμβριο του 1983, διάφοροι ομιλητές αναφέρθηκαν στη ζωή και το έργο του. Τα κείμενα των ομιλιών τους δημοσιεύονται σ' αυτό το τομίδιο.

Είναι το πρώτο έργο στη διεθνή βιβλιογραφία που αφιερώνεται στις γυναικείες προσωπικότητες της ρωμαϊκής ιστορίας, συνδυάζοντας παράλληλα μια ολοζώντανη περιγραφή της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής της Ρωμαίας, σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκε. Το βιβλίο καλύπτει μια περίοδο μεγαλύτερη από χίλια χρόνια: από την ίδρυση της Ρώμης ώς τον θάνατο του μεγάλου Κωνσταντίνου, από τη Λύκαινα ώς την Αγία Ελένη.

Ο κορυφαίος Γερμανός κλασικός φιλόλογος και ουμανιστής εμβαθύνει αριστοτεχνικά στο έργο και τη δράση του μεγάλου Αθηναίου ρήτορα, που ερμηνεύονται ως αδιάσπαστη ενότητα με κέντρο την προσωπικότητα του, καθώς αυτή εξελίσσεται μέσα από τα πολιτικά γεγονότα μιας εποχής που σημάδεψε καθοριστικά την πορεία της Ιστορίας.

Ο συγγραφέας παρακολουθεί τη ζωή του Δελμούζου και παράλληλα τις ζωηρές πνευματικές και πολιτικές ζυμώσεις που προκάλεσε στις αρχές του 20ου αιώνα το κίνημα του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού, ενώ παραθέτει αποσπάσματα από άρθρα και βιβλία που αντιπροσωπεύουν διάφορες περιόδους της ζωής του, από την εποχή του Σχολείου του Βόλου ως τα χρόνια της διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Η εργασία αυτή παρουσιάζει τα στοιχεία της δραστηριότητας της Ε.Τ.Ε. κατά υποκατάστημα και κατά τύπο χορήγησης. Τα στοιχεία του βιβλίου μπορεί να αποδειχτούν πολύ χρήσιμα σε κάθε μελέτη που αφορά τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, γιατί, εκτός των άλλων, φανερώνουν τη διείσδυση της Ε.Τ.Ε. στον γεωγραφικό-οικονομικό χώρο της ελληνικής επικράτειας και την ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών.

Πρόκειται για μεγάλο δείγμα από τις προεξοφλητικές εργασίες της Τράπεζας στην περιοχή της Αθήνας και του Πειραιά. Η δειγματοληψία καλύπτει οκτώ έτη. Χρήσιμες παρατηρήσεις για την ανάλυση των χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν την προεξοφλητική λειτουργία υπάρχουν στο συνοπτικό εισαγωγικό σημείωμα του επιμελητή της έκδοσης.

Το κοινό αυτό δημοσίευμα παρουσιάζει ποιοτικού και ποσοτικού τύπου πηγές που έχουν ως αντικείμενο, κατά κύριο λόγο, το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Σμύρνη. Το υποκατάστημα αποτελεί την κατακλείδα στο κεφάλαιο της μακρόχρονης οικονομικής ιστορίας του ελληνικού στοιχείου και των σχέσεών του με τους Τούρκους στη Μικρά Ασία.

Στον τέταρτο τόμο ειδικοί επιστήμονες εκθέτουν αναλυτικά τις μεθόδους που ακολουθούν οι ιστορικοί προκειμένου να αξιοποιήσουν κριτικά τα δεδομένα.

Ο καθηγητής Γ.Κ. Βλάχος ερευνά τον κόσμο του Ομήρου από τη σκοπιά του πολιτικού επιστήμονα. Μελετά τα ιδεολογικά και θεσμικά στοιχεία που συνθέτουν τις μορφές της εξουσίας και τις μεθόδους διακυβέρνησης στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, συσχετίζοντάς τα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα γλωσσολογικά και εθνολογικά δεδομένα, αλλά και με τους πολιτισμούς που προηγήθηκαν ή συμβάδιζαν με τον ελληνικό εκείνη την εποχή.

Αντικείμενο της εργασίας αυτής είναι η σχέση του εσωτερικού δανεισμού με το εγχώριο πιστωτικό σύστημα, δηλαδή την Εθνική Τράπεζα, κατά τα έτη 1844-1869 και επιπτώσεις της σχέσης της Εθνικής με το Δημόσιο στην πολιτική της έναντι του ιδιωτικού τομέα. Η υπερχρηματοδότηση του δημοσίου τομέα από τον τραπεζικό συμπίεσε τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού χωρίς όμως να τον απειλεί αφού ένα τμήμα των δημοσίων δαπανών επιστρέφει σ' αυτόν.