Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γιάννης Σαλλάς. Μαζί του ασχολήθηκε πρωτίστως η λογοτεχνία και μάλιστα μια λογοτεχνία που θεωρήθηκε κομματικά αιρετική πριν καταξιωθεί στις συνειδήσεις των αναγνωστών. Έτσι τον γνωρίσαμε ως Φάνη στις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του Στρατή Τσίρκα. Στη συνέχεια, μέσα από την "ποίηση της ήττας" ακούσαμε το πραγματικό του όνομα. Αισθανθήκαμε τις σιωπές και τα κενά του αριστερού αφηγήματος στην τραγική διαπίστωση του Μανώλη Αναγνωστάκη, σ' ένα ακόμα σπάραγμα στο Υστερόγραφο. "Δεν ήξερε κανείς τους ποιος ήταν ο Γιάννης ο Σαλάς". Αυτό το "κανείς τους", ακολουθούμενο από τη φράση του π...

Όταν δύο περιστατικά -με την ευρύτερη έννοια- τα ενώνει ο χρονισμός έχουμε μια σύμπτωση· όταν τα ενώνει ο λογισμός μετάπτωση το ένα στο άλλο με σοβαρότατες πάντα επιπτώσεις είτε γάμου είτε διαζυγίου!

Η εργασία αυτή αποσκοπεί να δώσει γενικά στοιχεία για τους παραδοσιακούς νησιώτικους χορούς, κυρίως ως προς την μορφολογία και τους ρυθμούς τους. Δεν έγινε καταγραφή βημάτων κατά χορό, γιατί πιστεύουμε, πως η κίνηση διαμορφώνεται ανάλογα με την ατμόσφαιρα, την εξέλιξη του χορού, τη διάθεση του χορευτή, τη συνάρτηση με τη μουσική και άλλους παράγοντες.

[...] Οι χοροί της Μακεδονίας μπορεί να χωριστούν σε δύο ενότητες. Στους κατ' εξοχήν τοπικούς και σε εκείνους που παρουσιάζουν φανερές επιδράσεις από γειτονικές περιοχές. Τοπικούς χορούς συναντάμε κυρίως στην κεντρική Μακεδονία, ενώ στη δυτική υπάρχουν κάποιες επιδράσεις από την Ήπειρο και τη Θεσσαλία. Το ανατολικό τμήμα εξάλλου παρουσιάζει θρακικές επιδράσεις, ενώ σε πολλές περιοχές συναντάμε χορούς από τον Πόντο, τη Μ. Ασία και την Ανατολική Ρωμυλία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στις περιοχές αυτές έχουν εγκατασταθεί και αφομοιωθεί με τον τοπικό πληθυσμό πολλοί πρόσφυγε...

Η Ήπειρος έχει να παρουσιάσει πλούσια καλλιτεχνική και πνευματική παράδοση που η άνθησή της ξεκινάει από τα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς. Σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι και εξαίρετοι λαϊκοί τεχνίτες έδωσαν πλούσια δημιουργήματα στην εθνική μας ζωή. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε και η μουσικοχορευτική της παράδοση.

Οι σελίδες αυτού του βιβλίου είναι πλημμυρισμένες από αναμνήσεις των μαθητικών χρόνων κάποιων παιδιών, που φοίτησαν στο Ε' Γυμνάσιο Αρρένων της συνοικίας, για την οποία ο ίδιος ο συγγραφέας είχε γράψει πριν μερικά χρόνια ένα βιβλίο, που είχε τον τίτλο "Η ωραία Νεάπολις και τα παρεξηγημένα Εξάρχεια". Αναφέρεται στα χρόνια της περιόδου 1937-1945, όταν δηλαδή μπήκαν στο τότε Οκτατάξιο γυμνάσιο και μετά αποφοίτησαν το 1945, ύστερα από πολλές περιπέτειες ειδικότερα στα χρόνια του πολέμου 1940-41 και της Κατοχής 1941-1944. Το 2017 συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια από την είσοδο το...

[...] Το δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου αναφέρονται στο κουρείο και τον κουρέα και τη θέση που είχε το επάγγελμα αυτό στην ελληνική κοινωνία του 19ου και του 20ού αιώνα, αλλά και στη σημερινή. Παρακολουθείται η εξέλιξη του επαγγέλματος, όπως και η εξέλιξη της ανδρικής κόμμωσης και αναζητούνται τα αίτια γι' αυτές τις αλλαγές. Για την τεκμηρίωση του περιεχομένου των κεφαλαίων αυτών παρέθεσα αποσπάσματα από συνεντεύξεις των κουρέων, που έχουν άμεση σχέση με όσα αναφέρονται στα εν λόγω κεφάλαια. Ο λόγος τους χρησιμοποιείται αυτούσιος σε μια προσπάθεια να τοποθετηθούν...

Την ιδέα να γράψω την ιστορία της ζωής της Σοφίας Αφεντάκη, την οποίαν εικονίζει η "Κοιμωμένη" του Γιαννούλη Χαλεπά, την συνέλαβα την άνοιξη του 1950. Τότε έμαθα ότι διεξήγοντο διαπραγματεύσεις μεταξύ του ιδιοκτήτου της "Κοιμωμένης", στρατηγού Χατζημιχάλη και ομίλου αμερικανών, δια την πώλησίν της και μεταφοράν της στο εξωτερικό. Ως δημοσιογράφος, απεκάλυψα το γεγονός δια του Τύπου και η καμπάνια μου εκείνη επροκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση και μέγιστο δημοσιογραφικό θόρυβο. Αποτέλεσμα υπήρξε η σωτηρία της "Κοιμωμένης" και η οριστική παραμονή της στην Ελλάδα. Αλλά αμέσως μου...

Είδε τον επαίτη, ανάμεσα σε δύο υπεύθυνους του σταθμού. Πλησίασε περισσότερο. "Η επαιτεία απαγορεύεται", ενημέρωσε τον επαίτη ο υπεύθυνος. "Κι' εσύ επαιτούσες", συμπλήρωσε με αυστηρό ύφος. "Εγώ, εγώ δεν, δεν απαντούσα". "Ζητιάνευες", του φώναξε στη γλώσσα του ο άλλος υπεύθυνος. "Έλεγα τον πόνο μου και τα βάσανά μου", δικαιολογήθηκε. "Λοιπόν, φύγε αμέσως, διαφορετικά θα καλέσουμε την αστυνομία". Το τρένο συνέχισε τη διαδρομή του. Κοίταξε τα πρόσωπα των επιβατών. Πόσοι άραγε από αυτούς, ήσαν επαίτες χωρίς να το γνωρίζουν οι υπεύθυνοι και το σπουδαιότερο, να το αγνοούν ακόμη κ...

[...] Προσπαθεί, λοιπόν, το "Αθηναϊκό Ημερολόγιο" κάθε χρόνο να παρουσιάσει από τις σελίδες του όχι μόνο το χτες, αλλά επιδιώκει να προβάλλει και το σήμερα, δημοσιεύοντας κείμενα και φωτογραφίες για την Αθήνα, που έφυγε, αλλά και για την Αθήνα που ζούμε τώρα, την Αθήνα, που, δυστυχώς, για τους παλιούς κατοίκους της είναι πια μια πόλη αγνώριστη, μια πόλη απάνθρωπη, χωρίς ούτε ίχνος από την παλιά της ομορφιά. Κανείς βέβαια δεν πίστευε, ότι μπορούσε με το πέρασμα του χρόνου να μη συμβούν ανατροπές σε όλους τους τομείς και κυρίως στο σκηνικό, που χαρακτηρίζει μια πόλη-πρωτεύουσ...

Όταν, διαβάζοντας την ψυχή μου, καταγράφω στο χαρτί τους παλμούς της, ο ήλιος, το φεγγάρι, η θάλασσα, ο ουρανός, τα δέντρα, συνυπάρχουν στην παλέτα της γραφής μου, απ' όπου αντλώ χρώματα ζωής. Συνδαιτυμόνες μου τα πουλιά, δίνουν το ρυθμό στην ανάσα. Έτσι, από παλμό σε παλμό και από στίχο σε στίχο, προσπαθώ να στεγασθώ στο μέρος όπου φως και μουσική περιφρουρούν το κάλλος: στην ποίηση.

"... Καθώς γεγονότα και περιστατικά διαδέχονταν το ένα το άλλο με κινηματογραφική ταχύτητα, άρχισαν να ζωντανεύουν οι λέξεις, οι φράσεις να γίνονται αέρινα, εξωτικά, πρόσωπα αναγνωρίσιμα, άλλα φτιασιδωμένα κι άλλα καλυμμένα με προσωπείο. Ανέβαιναν στη σκηνή, έπαιζαν κάποιο ρόλο, έκαναν τον κύκλο τους, συρρικνώνονταν ευθύς στο αιθέριο περίβλημά τους κι εξαφανίζονταν στο πουθενά. Βρισκόμουν σε άλλη διάσταση, σε θέατρο παραλόγου, ακροατής και θεατής, εκτός τόπου και χρόνου, σ' ένα περιβάλλον εξωπραγματικό. Έβλεπα τα διαδραματιζόμενα και άκουγα. Τίποτε άλλο δεν μπορούσα να κάν...