Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι εικόνες περνούσαν, όπως μια κινηματογραφική ταινία, μπροστά από τα μάτια του, που κρατούσε κλειστά, γιατί πολύ του άρεσε αυτό το γλυκό όνειρο. Είχε γυρίσει πίσω εξήντα περίπου χρόνια, στην εποχή που παιδί έχτιζε με τους αγαπημένους φίλους παραμυθένιους πύργους. Είχε αφήσει τη σκέψη του να ταξιδέψει στους δρόμους της παλιάς γειτονιάς του, εκεί στην Ιπποκράτους 100, που ήταν κάποτε το σπίτι του. Η μαγεία των παιδικών χρόνων, έτσι όπως είχε ξανάρθει ολοζώντανη και τη ζούσε έντονα με τη φαντασία του, τον έκανε να αισθάνεται ευτυχισμένος. Δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το μεγάλο...

Τον λένε Ντάνκαν. Φτιάχνει τραγούδια καλά.Τα τραγουδάει μετά μ' ένα τρόπο μοναδικό, σα να σιωπά και να'ναι μόνος. Φτιάχνει τραγούδια για να μετρήσει το αδύνατο, για να ξαναγευτεί τη λύπη τής άρνησης σαν αναγκαία τιμωρία που διψάει. Παιδεύεται για να φτάσει στο δεν μπορώ. Από πολύ νέος, το αισθητήριό του, τού είχε απαγορεύσει τέτοιους συμβιβασμούς με την ευτέλεια και την ανοησία.

[...] Το μικρό αυτό βιβλίο δεν είναι Ιστορία του Διαφωτισμού και δεν έχει εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα. Έχει συγκεκριμένο στόχο: ερευνά ορισμένα μόνο θέματα ιδεολογίας και αισθητικής, έτσι όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τα διάφορα έργα των λογίων, όσο κατά τη γνώμη μου έχουν για τον καιρό μας επίκαιρη σημασία. Το βιβλίο υποχρεωτικά εκτείνεται -έστω και συνοπτικά- στον ευρωπαϊκό (κατά κύριο λόγο, στο γαλλικό) Διαφωτισμό, από τον οποίο αρδεύτηκε στο πιο μεγάλο μέρος της, η ανθρωπιστική συλλογιστική των Ελλήνων λογίων του 18ου αιώνα, αυτή που σε μια συγκεκριμένη εποχή (1750-1821),...

"Ο κύκνος κι αυτός" περιγράφει το διχασμό ενός ανθρώπου ανάμεσα στον έναστρο κρυφό κόσμο της πνευματικότητάς του και στο μίζερο φανερό κόσμο της προσωπικής του ζωής: "Μπορεί να έχεις την ωραιότερη ιδέα της γης. Μια ιδέα παγκόσμια, σωτήρια, να σε καίει και να σε παρασέρνει ψηλά. Και στην προσωπική σου ζωή, ένα μικρό γελοίο εμπόδιο, να σου βάζει τρικλοποδιά και να σ εξευτελίζει. Να σε καταδικάζει σε μια καθημερινότητα που όχι μόνο δεν εγκρίνεις μα που περιφρονείς μέχρι θανάτου. Και να τη συνεχίζεις..."

"Ποιος είναι ο Ελαιώνας της Αθήνας; Μέχρι πότε υφίστατο κατ' ουσίαν και όχι μόνο κατ' όνομα; Σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει το βιβλίο αυτό, φωτογραφίζοντας την πορεία του Ελαιώνα από τότε που ήταν το ιερό δάσος της πόλεως των Αθηνών, έως σήμερα που κανείς δεν μπορεί να ορίσει τι ακριβώς είναι. Ιστορικές πηγές επιχειρούν να συνθέσουν τη διαχρονική εικόνα της περιοχής, ενώ οι μαρτυρίες των κατοίκων της, καθιστούν δυνατή την κατανόηση των αλλεπάλληλων μετασχηματισμών της, μεταφέροντας τον παλμό μιας ζωής που πλέον δεν υπάρχει". (Στέλα Κουρέλη)

Γιάννης Σαλλάς. Μαζί του ασχολήθηκε πρωτίστως η λογοτεχνία και μάλιστα μια λογοτεχνία που θεωρήθηκε κομματικά αιρετική πριν καταξιωθεί στις συνειδήσεις των αναγνωστών. Έτσι τον γνωρίσαμε ως Φάνη στις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του Στρατή Τσίρκα. Στη συνέχεια, μέσα από την "ποίηση της ήττας" ακούσαμε το πραγματικό του όνομα. Αισθανθήκαμε τις σιωπές και τα κενά του αριστερού αφηγήματος στην τραγική διαπίστωση του Μανώλη Αναγνωστάκη, σ' ένα ακόμα σπάραγμα στο Υστερόγραφο. "Δεν ήξερε κανείς τους ποιος ήταν ο Γιάννης ο Σαλάς". Αυτό το "κανείς τους", ακολουθούμενο από τη φράση του π...