Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον και με σκληρές συνθήκες ζωής, ο αναγνώστης παρακολουθεί, από την παιδική ηλικία, τη συγκρότηση της προσωπικότητας ενός καθημερινού ανθρώπου. Αυτός λοιπόν, ως ηθοποιός πλέον, μας αφαιρεί την αυλαία για να εισέλθουμε ως τα παρασκήνια της τέχνης γιατί όχι και της ζωής! Με μια εκ βαθέων εξομολόγηση απομυθοποιείται ο λαμπερός κόσμος των θεατρίνων και η ζωή παίρνει τη δέουσα αξία της. Πολλές προσωπικές δραματικές στιγμές του αναγνώστη μπορεί και να ταυτίζονται με βιωματικές καταστάσεις ενός ηθοποιού, όπως παραστατικά καταγράφονται σ' αυτό...

Η "Επιστροφή στον Ταΰγετο" είναι μια ποιητική σύνθεση με θεατρικότητα. Το ποιητικό αυτό δρώμενο διατηρεί σταθερό έναν προσανατολισμό. Λειτουργεί όμως σ' έναν ακαθόριστο τόπο και χρόνο εξωτερικά, ενώ εσωτερικά σε μεταθέτει σε ιστορικές διαδρομές και καταστάσεις. Αυτές ακριβώς οι διαδρομές και οι καταστάσεις προσωποποιούνται αόριστα είτε με φωνές είτε με το Χορό και με μόνο σταθερό άξονα τον Αναχωρητή που είναι κι ο κεντρικός ήρωας. Ο μύθος αυτού του έργου προσπαθεί και διαμορφώνει ουσιαστικά έναν διάλογο ανάμεσα στον Αναχωρητή και στη γενιά που έρχεται. Στο περίγραμμα του...

Το βιβλίο αυτό εμπεριέχει ιστορικά ντοκουμέντα, που αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας και σχολιασμού στη διεθνή βιβλιογραφία, γιατί αφορούν μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις αντάρτικου θεάτρου στα παγκόσμια χρονικά. Περιέχονται σ' αυτό θεατρικά έργα, εκθέσεις και ημερολόγια της ίδρυσης και λειτουργίας ενός θιάσου, της "Λαϊκής Σκηνής", ερασιτεχνών ηθοποιών-αγωνιστών της Εθνικής μας Αντίστασης 1941-45 που περιόδευε σε περιοχές της απελευθερωμένης Ελλάδας για να ψυχαγωγεί και να τονώνει το φρόνημα των αγωνιζόμενων Ελλήνων και να προβάλλει τον πολιτισμό στους χειμαζόμενους πνευματ...

Μια πολυκύμαντη εκπαιδευτική ζωή με πολλές μετακινήσεις, αποσπάσεις, μεταθέσεις, αλλά και εμπειρίες μοναδικές από σχολεία, ταξίδια, άγνωστους τόπους, πολέμους, πολιτικά συστήματα, ελληνικά νησιά με την ομορφιά και την ιδιομορφία τους. Μετεμφυλιακή Ελλάδα, Λευκωσία, Αλεξάνδρεια, Αντίς Αμπέμπα, Αμοργός, Σκιάθος. Σχολεία κατερειπωμένα μετά τον εμφύλιο, όπου όμως φοιτούσαν ευάγωγα και φιλομαθή παιδιά. Σχολεία παλάτια στη Λευκωσία αλλά και κίνδυνοι από τις διακοινοτικές ταραχές που θα καταλήξουν σε πόλεμο με θλιβερό επακόλουθο τη διχοτόμηση της Κύπρου. Στην Αλεξάνδρεια ο Ελληνισ...

Υπάρχει όμως και μια λησμονημένη πλευρά του φιλοσοφείν στην οποία οφείλουμε να εγκύψουμε με την ακριβέστερη προσοχή. Αν η φιλοσοφία προσπαθεί να φθάσει στα ριζώματα του ανθρωπίνως υπάρχειν, οδηγείται σε εύδιους τόπους, σε τόπους οι οποίοι δεν υπόσχονται βέβαια τελική ανάπαυση, αλλά ακρίβεια και πειθώ που μπορούν να αποτελέσουν αφετηρίες συνεπούς λογισμού. Ήδη ανοίγονται ορίζοντες αναθέασης κρυμμένων αληθειών οι οποίες αποτελούν την πεμπτουσία του ανθρωπίνως υπάρχειν. Ήδη ο πρωτοθαυμασμός γίνεται δημιουργική εμπνοή και ακμαίος λογισμός που διενώνει λόγο και συναίσθημα, είναι...

Στο ταξίδι του έρωτα οι εμπλεκόμενοι χαίρονται, πονούν, ματώνουν, πληγώνονται, απελπίζονται, μετανιώνουν, συγκρούονται, απογειώνονται, μα στο τέλος προσγειώνονται απότομα. Υπάρχουν περίοδοι που ο έρωτας αποτελεί κίνητρο ζωής, αυτοσκοπό, κυρίαρχο θέμα και εποχές που αδιαφορούμε για αυτόν ή τον απαξιώνουμε. Κατά τη διάρκεια της εμπλοκής μας, πέφτουμε στην παγίδα φέρνοντας τον άλλον στα μέτρα μας, βλέποντάς τον μέσα από τα δικά μας μάτια, όπως θα θέλαμε να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι, νομίζοντας πως μπορούμε να τον αλλάξουμε. Εν ολίγοις, όταν δεν βρίσκουμε αυτό που θέλ...

Ακούτε! Βγαίνω απ' τα δόντια της Μέδουσας και χουγιάζω να φύγουν οι λύκοι. Το αίμα μου βουτάει στην οργή, παίρνει λιθάρια απ' τα βουνά της και πετροβολά. Τι γυρεύετε απ' το λαό αγρίμια μιαρά, που θυμιατίζετε την αδικία; Οι μυλόπετρες είναι άγιες, αλέθουν σιτάρι για ψωμί δεν κάνουν κιμά τα παιδιά μας... Πού πάτε μέδουσες; Η ρίζα γεννά αμέτρητες φλόγες, να τρέμετε την οργή τους. Ακούτε!

Η Ελλάδα έχει δύο Νόμπελ, και έναν ποιητή, τον Καβάφη, που πάει να απωθήσει στο περιθώριο τον Πάουντ, τον Έλιοτ, τον Περς, τον Ουγκαρέτι ακόμη και τον Ρίλκε για να αναφερθώ στους μεγάλους ποιητές των μεγάλων γλωσσών. Κώστας Γεωργουσόπουλος Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, να βουτήξει την πένα του στο μελανοδοχείο της έρευνας, για τον Κ. Π. Καβάφη, το μόνο που θα κατορθώσει είναι να μεγεθύνει την άγνοιά του, γι' αυτή την σπουδαία προσωπικότητα που έζησε σε μια εποχή, κατά την οποία οι ποιητικές σχολές, με τα βέλη στη φαρέτρα σημάδευαν η μία την άλλη. Μέσα από φαντασι...

Σήμερα, στη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και στην έξαρση του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, συστατικών στοιχείων της φασιστικής ιδεολογίας, ταυτόσημης με τη βαρβαρότητα, αυτό το έργο του Παντελή Πουλιόπουλου, είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Εκδίδεται για πρώτη φορά, μετά την πρώτη δημοσίευσή του το 1925. Ο Π. Πουλιόπουλος, παλιός Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, θεμελιωτής του μαρξισμού και του τροτσκισμού στην Ελλάδα, εντάσσεται στην πλειάδα εκείνη των αγωνιστικών μορφών των μαρξιστών διανοουμένων, που πλαισιώσανε το τότε νεαρό ΚΚΕ στα πρώτα του βήμ...

Ήρθε η άνοιξη και είμαι χαρωπή γιατί είσαι κοντά μου εσύ. Στη γλάστρα άνθισε το γιασεμί, μυρίζει και αγάλλεται η ψυχή, γιατί είσαι κοντά μου εσύ. τραγούδια λένε τα πουλιά πετώντας στου δέντρου τα κλαδιά, λεν στο Θεό: "ευχαριστώ" και 'γω σου λέω: "σ' αγαπώ".

Κοιτώντας απ' τις γρίλιες της "Σιωπής" μου, επιχειρώ να εμφυσήσω πνοή ζωής στα συναισθήματα μου, θλιμμένες παραστάσεις, στα σκονισμένα ετοιμόρροπα τραπεζάκια των θαμπόφωτων παραμυθιών μου... Να ανιχνεύσω, το αχνό χαμόγελο, στη σκιά κάποιας αγαπημένης μου μορφής... Να αγγίξω, το ένα, το μοναδικό μου όνειρο, που αιωρείται παγιδευμένο στην ξύλινη αραχνιασμένη σκεπή της μνήμης μου, προτού αυτό χαθεί, χωρίς οίκτο, στη δίνη των αγριεμένων σκιάχτρων της συνείδησής μου...

Στα "Γεωργικά" του Βεργιλίου προσφέρεται μια αλληγορική και ποιητική περιγραφή της ιδανικής πολιτείας με πρότυπο τον κόσμο των μελισσών. Επικαλούμενος ο ποιητής τις γνωστές "αρετές" του κόσμου των μελισσών, της κοινωνίας μεταξύ τους, κοινωνίας η οποία στο έργο παραλληλίζεται με εκείνη των θεών, μας προσφέρει όντως ένα ιδιότυπο κοινωνικό ιδανικό το οποίο συνοψίζεται στο αξίωμα, θα λέγαμε, κατά το οποίο η συλλογικότητα προηγείται της ατομικότητας. Αντίποδας στην ιδιοτελή προσπάθεια απόκτησης αγαθών η ποιητική αλληγορία του Βεργιλίου στηρίζεται στον κόσμο της φιλαλληλίας, ορθώ...

Ο γηραιός κοινός νους, ο δρόμος της ορθολογικοποίησής τους, στηρίζεται σε ένα σύνολο εννοιών, οι σπουδαιότερες απ' τις οποίες είναι: Πράγμα, Το ίδιο ή διαφορετικό, Είδη, Πνεύματα, Σώματα, Ένας χρόνος, Ένας χώρος, Υποκείμενο και κατηγορήματα, Αιτιακές επιδράσεις, Το φανταστικό, Το πραγματικό... Τη στιγμή που ο πραγματισμός κάνει αυτή την ερώτηση, βλέπει την απάντηση: Αληθινές ιδέες είναι εκείνες τις οποίες εμείς μπορούμε να αφομοιώσουμε, να εγκυρώσουμε, να επιβεβαιώσουμε και να επαληθεύσουμε. Ψευδείς ιδέες είναι εκείνες τις οποίες δε μπορούμε να... Άλλη εκτός απ' αυτήν τ...

Ένας αγωνιστής του απελευθερωτικού αγώνα με περιπετειώδη θητεία στις "αυλές" του Ελληνισμού της Διασποράς αλλά και της μαχόμενης Πατρίδας, φίλος και μαθητής του Εθνεγέρτη Ρήγα Φεραίου, μας προσφέρει σύντομη αλλά συγκινητική βιογραφία μιας μεγάλης ψυχής, του Εθνομάρτυρά μας. Όντως στις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα αναγνωρίζει με συγκίνηση τους παλμούς και του ιδεώδη, καθαρά ελληνοπρεπή, του Ρήγα και θα μεταρσιωθεί σε βαθμό που θα συνειδητοποιήσει τι κρύβεται στη ζωή και στη δράση των ωραίων ψυχών. Πρόκειται για συναρπαστικό ανάγνωσμα το οποίο δεν αφήνει επιφανει...

Σημαντικές συζητήσεις-συνομιλίες με σπουδαίες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών. Ποιητές, συνθέτες, ζωγράφοι, επιστήμονες, όλοι καινοτομούν με τις απαντήσεις τους σε θέματα που αφορούν, όχι μόνο την τέχνη τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και την ίδια την ύπαρξη. Οι ερωτήσεις του Γιώργου Πολ. Παπαδάκη, διεισδυτικές και ουσιαστικές, "προκαλούν" τον συνομιλητή να εμβαθύνει και να ξεδιπλώσει τις απόψεις του, σε αρκετές δε περιπτώσεις εκτεταμένες, εν είδει δοκιμίου, προσφέροντας τη γνώση και την εμπειρία του στον αναγνώστη. Οι απόψεις για την ποίηση, την πεζογραφία, τ...

"Θέα μέσα απ' το φεγγίτη" "Κοιτάζω μέσα απ' το φεγγίτη της πόλης το θολό τοπίο και στο στενάκι έναν ξενύχτη μες τη βροχή και μες το κρύο. Λειψό απόψε το φεγγάρι μες τις ομίχλες μπαινοβγαίνει, φαλάγγι ο πόνος μου έχει πάρει το γέλιο μου που αργοπεθαίνει. Στο αντικρινό το παραθύρι χλωμή η εικόνα σου και σένα, μες την αλάνα ένα τσαντίρι και ένας μπεκρής με άδειο ποτήρι, με τα μυαλά του σαλεμένα.

Η Κυρία με τας Καμέλιας ονομαζόταν Αλφονσίν Πλεσί. Ήταν ψηλή, πολύ αδύνατη, με μαύρα μαλλιά και τα μεγάλα της μάτια, που έμοιαζαν φτιαγμένα από σμάλτο, θύμιζαν γιαπωνέζα. Ήταν μια από τις τελευταίες και λίγες εταίρες που είχαν αισθήματα. Επιπλέον, ποτέ όσο ζούσε δεν ήταν γνωστή ως η κυρία με τις καμέλιες. Η επωνυμία αυτή, που έδωσα στην Μαργκερίτ είναι δικό μου εύρημα. Αν όμως ζητήσετε να δείτε το μνήμα της στο νεκροταφείο της Μονμάρτης, ο φύλακας θα σας οδηγήσει και κάτω από τις λέξεις "Αλφονσίν Πλεσί" θα δείτε ένα στεφάνι με ψεύτικες άσπρες καμέλιες, στερεωμένο στο μάρμαρ...