Επιστροφή στον Ταΰγετο

Η "Επιστροφή στον Ταΰγετο" είναι μια ποιητική σύνθεση με θεατρικότητα. Το ποιητικό αυτό δρώμενο διατηρεί σταθερό έναν προσανατολισμό. Λειτουργεί όμως σ' έναν ακαθόριστο τόπο και χρόνο εξωτερικά, ενώ εσωτερικά σε μεταθέτει σε ιστορικές διαδρομές και καταστάσεις. Αυτές ακριβώς οι διαδρομές και οι καταστάσεις προσωποποιούνται αόριστα είτε με φωνές είτε με το Χορό και με μόνο σταθερό άξονα τον Αναχωρητή που είναι κι ο κεντρικός ήρωας. Ο μύθος αυτού του έργου προσπαθεί και διαμορφώνει ουσιαστικά έναν διάλογο ανάμεσα στον Αναχωρητή και στη γενιά που έρχεται. Στο περίγραμμα του Γέροντα, διακρίνουμε: τη ροή της παράδοσης, τη σοφία των εμπειριών και την προφητική διάθεση του ποιητή, τρία στοιχεία, που εναρμονιζόμενα μεταξύ τους, παράγουν μια πραγματικότητα η οποία τίθεται ενώπιον των νέων. Από την άλλη μεριά οι νέοι αναγνώστες (Φωνές) με τη γνωστή διστακτικότητα και απορία και άλλα πολλά, κρατούν ουσιαστικά την άλλη όχθη. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται ο Χορός πότε συμφωνώντας με τα λεγόμενα του Ποιητή και πότε ερμηνεύοντας ή υπογραμμίζοντας καταστάσεις που διευκολύνουν τη συνειδητοποίηση τους από τα νέα παιδιά. Είναι φανερό πλέον ότι στη δομή αυτή μύθου και χαρακτήρων εμφανίζονται τα θεατρικά στοιχεία αυτού του έργου. Τέτοια που επιτρέπουν την ένταξή του σ' ένα "θέατρο ανάγνωσης" για το ραδιόφωνο. Η "Επιστροφή στον Ταΰγετο" έχει έναν βαθύτατο ποιητικό στοχασμό που περικλείει σοβαρότατες αντιθέσεις και λειτουργεί απελευθερωτικά για τη νεότητα. Μαρί Μανούσου-Σταυριανού, θεατρολόγος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης