Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε πλάσμα στη γη, από τη μέρα που θα γεννηθεί μέχρι το θάνατό του, βρίσκεται υπό συνεχή επιρροή από τις φυσικές δυνάμεις του σύμπαντος. Ο μυστικός κύκλος του πεπρωμένου απελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε είδους σκοταδισμό, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τις κοσμικές επιδράσεις. Η φύση έχει καθορίσει τους κύκλους της, που διαδέχονται ο ένας τον άλλον στους αιώνες. Την επίδρασή τους δέχεται καθημερινά ο άνθρωπος και θα ήταν, λοιπόν, παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι δεν επιβάλλει η φύση σε όλα τα δημιουργήματά της και μάλιστα με τόση ακρίβεια. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο...

Ο Ναός του Σολομώντος, που οικοδομήθηκε επί επτά ή κατ' άλλους οκτώ περίπου χρόνια, μεταξύ 1012 π.Χ.-955 π.Χ., υπήρξε το επιστέγασμα του ηγέτη που προσπάθησε να ενοποιήσει τα δύο βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα σε ενιαίο Κράτος-Έθνος. Ο Ναός αντικατέστησε την "Σκηνή του Μαρτυρίου" που στέγαζε την "Κιβωτό της Διαθήκης" το Θρησκευτικό Σύμβολο του Λαού του Ισραήλ, περιέχοντας το Κείμενο που συνέταξε ο ένθεος Μωυσής κατά θεϊκή επιταγή. Οι Βαβυλώνιοι καταστρέψανε τον Ναό το 586 π.Χ. οδηγώντας στην αιχμαλωσία τον λαό του Ισραήλ. Ανοικοδομήθηκε μετά την επιστροφή από την αιχμα...

Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν το πρότυπο για τον Μανώλη Μαρκάκη. Απ’ τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει το ένα βιβλίο του μετά το άλλο, θέλοντας να μπει στο πνεύμα και τη σκέψη του. Παρακολουθούσε τις δημοσιεύσεις στον τύπο, συναντιόταν με συγγενείς του: Λευτέρη και Στέλιο Αλεξίου (αδελφό και ανιψιό) της Γαλάτειας και Έλλης Αλεξίου, και με άλλους ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, για να μαθαίνει από πρώτο χέρι οτιδήποτε σχετιζόταν με αυτόν. Αρκετές από τις πληροφορίες του δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Όσο για μένα, είχα και μια επί...

Σαν τις φλόγες π' ανάβουν τη φωτιά, έτσι ας ανάψει μέσα μας το αίσθημα της αγάπης και του αλτρουισμού. Σαν τον καπνό που απλώνεται σε κάθε μεριά του ορίζοντα, έτσι ας απλωθεί σ' όλο τον κόσμο η ωραία προσκοπική ιδεολογία μας. Σαν τις σπίθες που πέφτουν και σβήνουν, έτσι ας σβήσουν μέσα μας τα κακά συναισθήματα μας. Σαν τη ζεστασιά που μας χαρίζει η καλή μας φωτιά, έτσι ας ζεστάνουν τις καρδιές των ανθρώπων, οι καθημερινές καλές μας πράξεις.

Το να μιλήσεις στην εποχή μας για κάποιον απλοϊκό, μικροσκοπικό ανθρωπάκο, που με ένα ραβδί και χωρίς σακούλι γύριζε, πριν διακόσια χρόνια, στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα κηρύσσοντας "τον λόγο του Θεού", μοιάζει να σπέρνεις στάρι στη θάλασσα. Μοιάζει. Γιατί στην πραγματικότητα, είναι σα να ρίχνεις βάλσαμο σε πληγωμένο... Ο πληγωμένος είναι, γνωστό δα, ο άνθρωπος της εποχής μας, και το βάλσαμο η πίστη, η θρησκεία μας που σαν έρθει σε επαφή με την "πληγή" κάνει ν' "αντιδρά", αδιάφορο αν αρνητικά ή θετικά, κάθε οργανισμός που δεν πέθανε ακόμη... Έτσι, το να μιλήσεις στις μέρες...

Ο μικρός Περικλής μέσα από τις μαγικές ιδιότητες μιας καραμέλας θα ψυχαγωγηθεί και θα μάθει. Θα ψυχαγωγηθεί με τα ανάποδα παραμύθια, θα μάθει για τα μεγάλα αρχαία μνημεία, θα πάρει θέση στα οικολογικά προβλήματα του καιρού, θα κρίνει τον κυβερνοχώρο και με τα έξυπνα επιχειρήματά του θα τονίσει την ανάγκη της επικοινωνίας και της ανταπόκρισης των μεγάλων στις απορίες και τα ερωτήματα των παιδιών. Μέσα από το κείμενο και τα υπέροχα τραγούδια του έργου, τα παιδιά θα βιώσουν τις μεγάλες ανθρωπιστικές αξίες της αγάπης, της φιλίας, της ειρήνης και του δημοκρατικού διαλόγου.

Εμείς φτιάχνουμε μια οικογενειούλα, πιθηκάκια και πάπαλα! Εσείς βρε θεόμουρλοι, τι θέλατε και φτιάξατε ένα εξάμβλωμα σαν τον καπιταλισμό; Μαζόχες είσαστε, να ζείτε σ' ένα σύστημα εξάρτησης; Όλα είναι εξαρτημένα από δεσμά κι' από δεσμεύσεις: μια απέραντη σκλαβιά, μια κατάντια ζωής, αλλά κυρίως ψυχής, γιατί οι ψυχές σας ζουν τρομαγμένες κι' ολομόναχες, μέσα σ' έναν κόσμο απάτης. Ξέρει μήπως κανένας σας τίποτ' άλλο εκτός από απάτες; Αν κάποτε οι απάτες γκρεμίζονταν, και τολμούσες να κοιτάξεις πίσω, θα 'μενες στήλη άλατος! Είσαστε τα μόνα ζώα που έχετε ανάγκη, να δικαιολογείτε...

Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, είναι σήμερα, 34 χρόνια μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, ένας από τους πιο γνωστούς και διάσημους ποιητές μας. Οι εκδόσεις των λίγων βιβλίων του -τρεις ποιητικές συλλογές και τρία πεζά- είναι πάρα πολλές, όσο δε για τις μελοποιήσεις των ποιημάτων του από σημαντικούς δημιουργούς, συνθέτες και ερμηνευτές, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, η Μαρία Κωχ και η αείμνηστη Μαρία Δημητριάδη, έχουνε σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων δίσκων. Ο Νίκος Καββαδίας στο έργο του είναι συνήθως ο "δράστης" και ο άφθαστο...

Η φυγή, ως συναίσθημα και επιθυμία, παίζει κυρίαρχο ρόλο στην αφήγηση του κάθε συγγραφέα. Υπάρχουν συγγραφείς που ικανοποιούν αυτό το συναίσθημα, ταξιδεύοντας αδιαλείπτως κι άλλοι μένοντας αμετακίνητοι σ' έναν τόπο, "φυλακισμένοι" οικειοθελώς, με μοναδική τους πυξίδα τη φαντασία τους. Με αυτά τα διηγήματα ο συγγραφέας, επιχειρεί ένα ταξίδι στο παρελθόν... Μόνο που, όσες φορές και αν ξεκίνησε το ίδιο μονοπάτι, βρίσκεται ακόμα στην αρχή του... Σκιαγραφεί τους ήρωές του με αμεσότητα και ρεαλισμό... Ειδικά στον "Τρελό του καραμελάδικου", επιχειρεί να προσεγγίσει και να αιτιο...

"Ο υπαρξιακός Καζαντζάκης" αφορά, ασφαλώς, τη φιλοσοφική τοποθέτηση της συγγραφέως, ταυτόχρονα, όμως δίνει και μια άλλη διάσταση που καλύπτει την πορεία του στα μονοπάτια της σκέψης έως και την τελική του καταξίωση ως ύπαρξη. Ο δυϊσμός του Καζαντζάκη, που εδώ υπερτονίζεται, του δίνει μεν το στίγμα του βαθιά σκεπτόμενου ανθρώπου αλλά και του χωρίς μεταφυσική υπαρξιακού όντος, που αφού καλλιεργηθεί στη διάσταση που τον χαρακτηρίζει περισσότερο και βρει τον πραγματικό του εαυτό, επιθυμεί να τον προσφέρει στην ανθρωπότητα. Με αυτή την έννοια ανατρέπονται οι μέχρι τώρα μύθοι π...

Το βιβλίο τούτου αξίζει να μεταφραστεί σε κάθε ξένη γλώσσα και να κυκλοφορήσει σε όλα τα σχολεία του κόσμου. Αυτό θα ανάψει τη φωτιά της αμφισβήτησης, της ρήξης και της επανάστασης των συνειδήσεων όλων των νεολαιών του κόσμου... Με τη γνώση της άγνοιας θα γίνει το γκρέμισμα της σημερινής φαύλης και χωρίς ήθος κοινωνίας και θα ανοίξει ο δρόμος για μια καινούργια συμπαντική και πανανθρώπινη κοινωνία, μια κοινωνία της γνώσης, του ήθους, της αλήθειας, της αρετής, της ειρηνικής συμβίωσης όλων των ανθρώπων, των λαών και των πολιτισμών. Ο άνθρωπος, φύσει, γνώσει και εντελεχεία,...

Όταν όλα μοιάζουν χαμένα ή έτσι τουλάχιστον φαίνονται, ανάμεσα στο σκοτάδι της απόγνωσης και στα γκρίζα σοκάκια της θλίψης, αναπάντεχα, σιγοφέγγει, κάπου μακριά, ένας άσβεστος φάρος, για να θυμίζει πως τίποτα δεν έχει τελειώσει, γιατί ακριβώς, δεν έχει ακόμα αρχίσει...

Παιδί στην Κατοχή, έφηβος στον εμφύλιο και ενεργός πολίτης έκτοτε, συμμετείχα σε πολιτικές συζητήσεις επί παντός επιστητού και έχω ακούσει για το κάθε θέμα διαμετρικά αντίθετες απόψεις: την άποψη του βενιζελικού και του βασιλικού, του κομμουνιστή και του εθνικόφρονα, του δημοκρατικού και του λάτρη της δικτατορίας, του αναρχικού και του νομοταγή, του ακροαριστερού, του κεντροαριστερού, του κεντρώου, του κεντροδεξιού, του ακροδεξιού και του αριστεροδέξιου, του φανατικού Ορθόδοξου Χριστιανού και του άθεου, του διεθνιστή και εθνικιστή, του εργοδότη και του εργαζόμενου κ.λ.π. κ....

Ο Κοκτώ θαύμαζε και λάτρευε την Πιάφ. Έγραψε για κείνη δύο μονολόγους "Το φάντασμα της Μασσαλίας" και "Ο ωραίος αδιάφορος". Στο δεύτερο, ο Κοκτώ σχοινοβατεί και ψυχαναλύει ανάμεσα στον "υπόκοσμο" και τον "αξιοπρεπή κόσμο μας". Στο "Ο ωραίος αδιάφορος", εκμαιεύει όλα τα συναισθήματα μιας πόρνης για τον ζιγκολό της. Μια ύπαρξη από κείνες που είχαν την ατυχία να γεννηθούν μέσ’ τη μιζέρια, υπάρξεις χαμένες από την αρχή της ζωής τους, που αγκιστρώνεται από έναν ζιγκολό για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Όλα τα τρυφερά πρωτόγονα, παθιασμένα συναισθήματα μιας ψυχής χαμένης. Α...

Οδός Φαλαισίας, η εν Αθήναις... Μια προσπάθεια καταγραφής αλλά και "διάσωσης" μνημών -κι αυτό για χάρη εκείνων στους οποίους αφιερούται το παρόν- που έχουν σχέση με τα δύσκολα, αλλά όμορφα χρόνια των δεκαετιών του '40 και του '50. Ένα νοσταλγικό "ταξίδι" στην γειτονιά της οδού Φαλαισίας, στον Βοτανικό, που έχει την αφετηρία του στο 1944 (πρώτες μνήμες) και τέρμα του στο 1962, χρόνια όπου ένα παλιό, απλό μα "ζεστό" πατρικό σπίτι γκρεμίστηκε και οι ένοικοί του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την όμορφη παλιά γειτονιά, παίρνοντας μαζί τους, εκτός από την οικοσκευή τους και τι...

Το βιβλίο αυτό είναι μια μικρή ιχνηλασία στο ποιητικό σώμα και αίμα του Λέσβιου Νομπελίστα ποιητή. Γίνεται μια προσπάθεια προσέγγισης σε επιμέρους θεματικούς άξονες της γραφής του καθώς και σε ποιητικές συλλογές του ιδωμένες ξεχωριστά. Τα κείμενα έχουν δημοσιευθεί σε χρονική περίοδο είκοσι πέντε χρόνων και είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα με συγκεκριμένες αναφορές στο ποιητικό του έργο.

Καλέ μου ήρωα στεριάς, δεινέ θαλασσομάχε που προσπερνάς μακάρια και των θεών το πάθος όσο και αν τους φαίνεσαι ο εξουθενωμένος που παραδίδει την πνοή στων κεραυνών το μίσος και στων κυμάτων την οργή που αποδεκατίζουν τόσους γενναίους ναυτικούς της θάλασσας καμάρι μείνε μαζί μου στο τερπνό, στο μαγικό παλάτι αντάμωσε τα χείλη μου, το απαλό μου στήθος άπλωσε τα χεράκια σου σε όλο μου το σώμα να νιώσουμε την άπλωση στου έρωτα τη χάση.... (Σελίδα 24) * * * Ήταν ωραίο το θέαμα στη χάση των ματιών υπάρχει η άλλη όραση που μας γλυκοκοιτάει προτού την αντικρίσουμε...

Οι μεγάλοι μας κωμικοί, οι χαρισματικοί αυτοί τύποι, που κάθε μέρα, ελέω TV, έρχονται στα σπίτια μας, σαν δικοί σας άνθρωποι, της οικογένειας, για να μας χαρίσουν το γέλιο, τη χαρά, την αισιοδοξία, είχαν και την αθέατη πλευρά τους, την άγνωστη στο μεγάλο κοινό όψη τους. Στο βιβλίο αυτό θα γνωρίσουμε τη λαμπρή καλλιτεχνική τροχιά τους αλλά θ' ανοίξουμε και κάποιες μυστικές μέχρι τώρα πόρτες της πολυτάραχης ζωής τους, κάποιες άγνωστες σελίδες της προσωπικής ιστορίας τους. θα πλησιάσουμε περισσότερο την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που λατρέψαμε, όχι βέβαια με προθέσεις σκανδαλ...

Απαγορεύσεις... Τις βιώνουμε καθημερινά και παντού, έτσι ώστε να έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Κάποιες παράλογες... Κάποιες κοινότοπες... Άλλες κάνουν τον άνθρωπο και δυσφορεί, άλλες τις αποδέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη... Έχε αναρωτηθεί κάποιος, αν, μέσω των απαγορεύσεων, όποιας μορφής, δεν επιχειρείται έλεγχος του νου και κατ' επέκταση, χειραγώγησης της κοινωνίας; Ας εξεταστεί και αυτή η διάσταση...