Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Κίνημα του Δεκέμβρη του 1944 αποτελεί ένα κορυφαίο επεισόδιο της πορείας του ΚΚΕ για την κατάκτηση της εξουσίας. Η πορεία αυτή, που άρχισε με την οργάνωση της αντίστασης κατά των δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας και τελείωσε με την απελευθέρωση, δεν ήταν ευθύγραμμη αλλά γεμάτη απροσδόκητους πολιτικούς ελιγμούς και παλινδρομήσεις. Η οργάνωση των ένοπλων δυνάμεών του, η επιβολή ολοκληρωτικής πειθαρχίας στο εσωτερικό τους, η πολιτική κατάκτηση της μάζας με ένα ιδεολογικό αμάλγαμα, ταξικά αποχρωματισμένο, πατριωτικού οίστρου και αποθεωτικού λαϊκισμού, η κατάργηση της στοιχειώ...

"Η κατανόηση του μεσογειακού μπρουταλισμού των Δημήτρη και Σουζάνας Αντωνακάκη -συμπυκνωμένη σκέψη η οποία τους ακολουθεί εδώ και τρεις δεκαετίες ως προς τον τόπο, το τοπίο και την κατασκευή- προϋποθέτει ότι έχει ληφθεί υπόψη το οικουμενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η αρχιτεκτονική των πενήντα τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Η αρχιτεκτονική τους, εντάσσεται σε ένα πλαίσιο το οποίο ξεπερνά άνετα τα σύνορα της Ελλάδας, δηλαδή αυτά του Παλαιού Κόσμου. Το έργο τους προφανώς εγγράφεται επίσης, θεωρούμενο από πολλές απόψεις, σε μια συνέχεια ορισμένων τάσεων που παραπέμπ...

Η Αθήνα είναι η πόλη-μανιφέστο της συγχρονικότητάς μας: μια πόλη θορυβώδης, με ατμοσφαιρική ρύπανση, μια πόλη εκτεταμένη και αποσπασματική. Απέναντι στις πόλεις της κουλτούρας και του ορθού λόγου προβάλλεται ως πόλη του μύθου και του χάους. Απέναντι στις πόλεις της τάξης, του μέτρου, ενσαρκώνει το υπέρμετρο και την απουσία κανονισμού. Επίσης, μοιάζει να είναι η πρέσβειρα στην Ευρώπη των αενάοκ επεκτεινόμενων μεγαλουπόλεων της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, από το Σάο Πάουλο έως την Καλκούτα, από το Τόκυο έως το Μεξικό. Το 1997, δεκατέσσερις ομάδες αρχιτεκτόνων ανταποκρίθ...

"Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου", την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Κι ας ήξερε πως η Κατερίνα Κροκανθρώπους αναζητούσε. Αλλά κι εκείνη τον προειδοποιούσε: "Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;" "Πρέζες υπάρχουν πολλές, αλλά η ηρωίνη σκοτώνει", της τραγουδούσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος και η Κατερίνα έδειχνε να συμφωνεί: "Μιλάω για την ηρωίνη, γιατί αποδεκάτισε τα παιδιά". Και... "Πάνω κάτω η Πατησίων / Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά / που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών /...

Το βιβλίο αυτό είναι μια κριτική επισκόπηση του συνόλου της αισθητικής σκέψης, την οποία παρακολουθεί στην ιστορική της εκδίπλωση αφού προηγουμένως σταθμίσει το ανθρωπολογικό εύρος των φαινομένων που εμπίπτουν στην έννοια της. Κριτική επισκόπηση με την έννοια ότι στην άρθρωση των μεγάλων αισθητικών θεωριών πασχίζει να διακρίνει ειδικές κοινωνιοπολιτισμικές δομές που δεν είναι εκ πρώτης όψεως εμφανείς στις διατυπώσεις τους, και ιστορική εκδίπλωση τους με την έννοια ότι τις ακολουθεί κατά τη χρονική τους ανάδυση, επισημαίνοντας τις ρήξεις που τέμνουν αυτή την ακολου...

Οι σφαίρες που ρίχτηκαν στον Ρούντι έβαλαν τέλος στο όνειρο της μη βίας. Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει. Όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στις τρύπες (τις πόλεις-δορυφόρους), στις απαίσιες πέτρες των καινούργιων κτιρίων, στους παιδικούς κήπους και στα σχολεία, στις πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες, στα αναρίθμητα υπνοδωμάτια-παλάτια. Ουλρίκε Μάινχοφ, 1968. " Η Ουλρίκε άκουγε τον Μπάαντερ με μεγάλο θαυμασμό. Αυτός ο νέος άνδρας είχε οικοδομήσει την επαναστατική του ταυτότητα με στερήσεις, με αυτομόρφωση, με πείσμα. Ό,τι δ...

Στην πραγματεία αυτή ο γερμανός φιλόσοφος Γιόχαν Γκόντφρηντ Χέρντερ (1744-1803) πραγματεύεται την καταγωγή της γλώσσας και υποστηρίζει τη θέση ότι η γλώσσα είναι ανθρώπινη δημιουργία, απορρίπτοντας ταυτόχρονα τη θεϊκή και ζωική καταγωγή της. Επιπλέον εδώ ο Χέρντερ, ξεφεύγοντας από τα στενά όρια μιας συγκριτικής γλωσσολογίας, προσφέρει κάποιες βασικές ιδέες της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας του, τις οποίες αυτός θα αναπτύξει αργότερα στα μεγάλα του φιλοσοφικά έργα. Όπως έγραψε ο Isaiah Berlin: "Η ανθρωπολογία, και όχι η μεταφυσική ή η λογική, αριστοτελική, λαϊμπτσιανή ή καντιανή...

"Ήταν ολοφάνερο πως ήμουν ανεπιθύμητος σ' αυτή τη γειτονιά. Παρ' όλα αυτά θα συνέχιζα να τους μοστράρω τη φάτσα μου, τουλάχιστον μέχρι να βρω τη μικρή".

Ονομάζεται TRI-JJ 68. Είναι ένας παγωμένος πλανήτης που κατοικείται από ήρεμους αυτόχθονες που ζουν σε αρμονία με το φυσικό τους περιβάλλον. Για τους κυβερνήτες της Αρμάδας όμως, αυτό ο αφιλόξενος και άγονος πλανήτης δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον. Τον προσπέρασαν όπως και τόσες χιλιάδες άλλους. Τώρα όμως που η διαστημική νηοπομπή της Αρμάδας ξαναπερνά από τον TRI-JJ 68 τα πάντα έχουν αλλάξει: σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχει γεννηθεί πάνω στον πλανήτη ένας καινούργιος πολιτισμός που έχει φτάσει ήδη στη βιομηχανική εποχή. Αυτό κινεί την περιέργεια της Συνέλευσης, η οποία...

Μια ιστορία που μιλάει για τον Μεταβαρόνο, τον κύριό μου. Αχ, Τόντο, ο Μεταβαρόνος! Είναι ο πιο σκληρός, ο πιο απρόβλεπτος απ' όλους. Εναι ο πιο μεγάλος. Είναι ο μεταπολεμιστής! ... είναι μεγάλη ιστορία, Λοθάρ. Ξεκινάει από τον Όθωνα τον προπάτορα και σνεχίζει με όλους τους απογόνους του. Θα σου διηγηθώ τώρα την απόκρυφη ιστορία της κάστας των Μεταβαρόνων.

Ο Θεός τα 'φτυσε. Την αράζει στο γραφείο του σε ένα από τα πολλά αστροπλυντήρια του πλανήτη Παπαθέα. Αλλά τι σχέση έχει ο Δημιουργός του σύμπαντος μ' αυτή τη συνθετική κούκλα που είναι κατασκευασμένη για να ικανοποιεί όλες τις ορέξεις των αρσενικών από πλανήτη σε πλανήτη; Γιατί τραβάει σαν τον μαγνήτη όλες τις φασαρίες, τις ανακατωσούρες και τα μπερδέματα; Μπορεί κάτι να γνωρίζει ή να προαισθάνεται η Πάπισσα Λουδοβίκα. Μπορεί να 'ναι κάποιο μυστικό που ξέρουν μόνο οι αλλόκοτοι κάτοικοι της Λευκής πόλης. Μπορεί, απλούστατα, να μην το ξέρει κανένας. Πάντως, όταν θα μαθευτεί...

Αύγουστος 2001 - Νέα Υόρκη Ο Άλακ Σίνερ έχει κόψει το τσιγάρο. Έχει ανοίξει και πάλι το γραφείο του. Η κόρη του Τσέριλ είναι ετοιμόγεννη. Η κατάσταση θα ήταν ειδυλλιακή, αν δεν εμφανιζόταν η Τζιλ Οουτς, η φίλη του Φράνκι του "γαλανομάτη". Και να που ο Σίνερ αναλαμβάνει μια σκοτεινή υπόθεση, όπου μπλέκονται τα μυστικά κέντρα εξουσίας, η μαφία και η τρομοκρατία... Ο Jose Munoz και ο Carlos Sampayo με αφορμή τα τραγικά γεγονότα της "11ης Σεπτεμβρίου", καταδύονται στον σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.

Το μικρό άχρηστο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους αναρχικούς και ανατρεπτικούς ντανταϊστές καλλιτέχνες και απευθύνεται αποκλειστικά σε "γερά στομάχια". Αν και είμαι σίγουρος ότι κατά βάθος βοηθάει το πεπτικό σύστημα. Σημειωτέον ότι περιέχει δεκαεφτά άχρηστες ασπρόμαυρες εικόνες, οι οποίες προηγήθηκαν των άχρηστων κειμένων που τις συνοδεύουν. Έγινε προσπάθεια, οι άχρηστες αυτές εικόνες, να θυμίζουν τα "μαγικά" σχέδια του Hans Arp (1886-1966). Τα δε δεκαεφτά άχρηστα κείμενα που τις διανθίζουν είναι γεμάτα από χρυσάφι και κοπριά. Και όχι...

Ο Ήλιος πεθαίνει. Σε μια υπέργηρη και εξαντλημένη Γη, στην αχανή Ακρόπολη της Ακατάλυτης Πόλης Νέσσου, ο μαθητευόμενος βασανιστής Σεβέριαν προδίδει τον όρκο της συντεχνίας του. Εξόριστος πλέον, ο Σεβέριαν ξεκινά ένα περιπετειώδες ταξίδι στα ζοφερά, γεμάτα κινδύνους τοπία του απώτερου μέλλοντος. Σ'έναν κόσμο όπου τίποτα και κανείς δεν είναι μόνο αυτό που δείχνει, η εξορία του μπορεί να αποδειχθεί αρχή μιας αναζήτησης με έπαθλο τον Νέο Ήλιο.

Από τις αυθεντικότερες και πιο ποιοτικές φωνές που μίλησαν για τον κινηματογράφο στην χώρα μας, ο Περικλής Δεληολάνης (1963-2004) άφησε μια κληρονομιά δημοσιευμένων κειμένων τα οποία αξίζει να ανακαλυφθούν από τη νέα γενιά των σινεφίλ, και συγκεντρώνονται για πρώτη φορά στην παρούσα έκδοση. Όσοι αγαπούν το σινεμά θα βρουν στον τόμο αυτό γραπτά που εξακολουθούν να ξαφνιάζουν με την ενέργεια των ιδεών και την μαχητική φιλοσοφική τους στάση απέναντι στη μεγάλη οθόνη, μα και στον κόσμο μας. Στις σελίδες τους κρύβεται ένας μικρός οδηγός ιδιωτικής σινεφίλ απόλαυσης που πηγαίνει...

Η αρχιτεκτονική πράξη δεν συντελείται εν κενώ. Εγγράφεται σε μια ιστορική διάρκεια, εντάσσεται σε ένα κοινωνικό, πολιτισμικό και διανοητικό περιβάλλον, μορφοποιείται σε έναν κατασκευαστικό κώδικα. Και αντλεί την έμπνευση της, πρώτα και κύρια, από την ψυχή του αρχιτέκτονα, που επεξεργάζεται δημιουργικά μια λύση. Πυρήνας της αρχιτεκτονικής δημιουργίας είναι η φαντασία και το πάθος του αρχιτεκτονούντος υποκειμένου. Αναφερόμενος σε αυτή την πτυχή, ο Νίκος Σιδέρης αναπτύσσει μια συνεκτική θέση: "Η αρχιτεκτονική είναι η φαντασίωση του αρχιτέκτονα διατυπωμένη στη γλώσσα της κατα...

"Το ροζ του δέρματος", τα ερωτικά πεζογραφήματα του Βαγγέλη Κατσάνη, είναι ένα σπονδυλωτό βιβλίο με καυστικό χιούμορ και απίθανες ανατροπές, που καταγράφει απροσχημάτιστα και χωρίς σεμνοτυφίες τον έρωτα στις διαφορετικές μορφές και εκφάνσεις του, στην εμπορευματοποίησή του, ακόμα και στις διαστροφές του. Μέσα από σκληρές σκηνές, μέσα από το τερατώδες ον που είναι ο άνθρωπος (για να θυμηθούμε και μια αγαπημένη έκφραση του Κορνήλιου Καστοριάδη), ο Κατσάνης με διαλεκτικό τρόπο αναδεικνύει την άλλη πλευρά του έρωτα: την τρυφερή και ανθρώπινη, αυτήν που αντιστέκεται. Η τρυφερότη...

"Πρέπει να κλείσουμε αυτό το στόμα", έλεγαν κρυφίως οι γερμανοί αξιωματούχοι για την Ουλρίκε. Η ψυχή της, η σκέψη της, η φωνή της, όσο κι αν προσπαθούσαν να τη φιμώσουν, έφθανε έξω από τη φυλακή μέσω των δικηγόρων -συχνά πυκνά και από μόνη της. Σαν ένα αερικό, ένα στοιχειό που τίποτε δεν μπορεί να το κρατήσει. Δρασκελούσε τους τοίχους, τα πλέγματα, τις διπλοσκοπιές. Κορόιδευε τις κάμερες, τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, τους φύλακες, τους επόπτες. Γινόταν αόρατος άνθρωπος και γλίστραγε μέσα από τους μπάτσους και τις ειδικές δυνάμεις του στρατού. Ξεχυνόταν στην άνοιξη που θέριευε...