Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διαβόητη ή διάσημη; Μισητή ή αγαπημένη; Πέρα από τους χαρακτηρισμούς εχθρών ή φίλων, η Έμμα Γκόλντμαν υπήρξε αναμφισβήτητα από τις πρωταγωνιστικές μορφές των κοινωνικοπολιτικών και επαναστατικών κινημάτων που συντάραξαν την ανθρωπότητα στα τέλη του 19ου και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Αναρχική ακτιβίστρια, εμπνευσμένη ομιλήτρια, διέδωσε με τον λόγο και την πένα της τις αξίες της ισότητας και της ανεξαρτησίας της γυναίκας, του ελεύθερου έρωτα και του ελέγχου των γεννήσεων, υποστήριξε παθιασμένα την ελευθερία του λόγου και εναντιώθηκε με συνέπεια στον μιλιταρισμό...

Οι σταγόνες της βροχής στάζουν από τα πλατιά φύλλα του αιωνόβιου δέντρου πριν καταλήξουν στην παλάμη του πατέρα. Το τρεχούμενο νερό λένε, καθώς κυλάει, αν συναντηθεί με περισσότερες από πέντε πέτρες, είναι καθαρό.

"Ας εντυπωθεί επίσης στο νου του αναγνώστη το σημαντικότερο: πως αυτά τα κείμενα είναι όλα γραμμένα από ανθρώπους, οι οποίοι πίστευαν στην κατάργηση όλων των διαχωρισμών και που για πρώτη φορά πιάνουν την πένα, για να κάνουν πράξη ακριβώς αυτό, να καταργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα σ αυτούς που γράφουν και σ εκείνους που δεν γράφουν και κατ επέκταση το διαχωρισμό ανάμεσα σε καθοδηγητές και καθοδηγούμενους". "Δεν παραθέτω κείμενα ανούσια, ξύλινα, κοινότοπα, κείμενα της μιας και μόνο χρήσης, κείμενα που επαναλαμβάνουν βασικές αρχές, αλήθειες έστω, ή εκφράζουν οργή και αγανά...

...Και κάπου εκεί λοιπόν νομίζω ότι κατάλαβα τον "μύθο" του Υπερσιβηρικού. Είναι όλα αυτά, τα καλά και τα στραβά που κουβαλάμε μέσα μας και που αυτό το μεγάλο ταξίδι μας βοηθά να τα αναδείξουμε. Μάλιστα μια πραβαντνίκ με είχε προϊδεάσει στην αρχή του ταξιδιού, απαντώντας στην ερώτησή μου για το πόσο σκληρή είναι η δουλειά στην τρίτη θέση: "Αγαπητέ μου εξ Ελλάδος δημοσιογράφε, συχνά η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι χειρότερη και από τις πιο βρώμικες τουαλέτες"... Το συναρπαστικό ταξίδι με τον "Υπερσιβηρικό" στάθηκε αφορμή για μια περιήγηση στην ιστορία της Ρωσίας από την...

Αυτή η εικόνα που μας πολιορκεί από παντού, μιας ανυπότακτης φύσης την οποία πρέπει να τιθασεύσει η ορθολογική ανθρωπότητα, μας έχει κληροδοτήσει μια εξουσιαστική μορφή λογικής, επιστήμης και τεχνολογίας, τον κερματισμό της ανθρωπότητας σε ιεραρχίες, τάξεις, κρατικούς θεσμούς, γένη και έθνη. Έχει θρέψει τα εθνικιστικά μίση, τα ιμπεριαλιστικά εγχειρήματα και μια παγκόσμια φιλοσοφία διακυβέρνησης, η οποία ταυτίζει την τάξη με την κυριαρχία και την υποταγή.

Δεν υπηρετούν θητεία οι στίχοι δεν στοιχίζονται σε πειθαναγκασμούς απειθαρχούν στην ιεραρχία ιεραρχούν αυτοβούλως τα πεδία βολής δεν βολεύονται παρά στο μάτι του στόχου κυκλώνουν ακάματα το μαντρότοιχο της τετράγωνης λογικής με θρυαλλίδες εκρηκτικής αστροφεγγιάς παίρνουν αμπάριζα τις αμπάρες τις ξεκλειδώνουν με νήφον φως και δραπετεύουν απ' τα στρατόπεδα με τρελόχαρτο.

"δηλαδή το μεγάλο λάθος όσων ασχολούνται με αυτά τα φαινόμενα είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα ότι δεν είναι μόνο ζήτημα μιας ομάδας εγκληματιών δολοφόνων τρελών ανθρώπων που θέλουν να γίνουν πάμπλουτοι όσο πιο γρήγορα γίνεται αλλά είναι ένα ζήτημα νοοτροπίας του τόπου επειδή το ζήτημα είναι ότι εσύ ζεις σε ένα μέρος όπου τίποτα δεν σου είναι εξασφαλισμένο δηλαδή εσύ από τη στιγμή που γεννιέσαι δεν έχεις κανένα δικαίωμα καμία εγγύηση δεν έχεις τίποτα τίποτα απολύτως".

Η μονογραφία για τον Δημήτριο Μάτσαλη, προϊόν συστηματικής μελέτης στον τύπο της εποχής, δεν εξιστορεί μόνο ένα επεισόδιο του πρώιμου αναρχισμού στην Ελλάδα του ύστερου 19ου αιώνα (1896), αλλά τοποθετώντας την ενέργεια του Μάτσαλη τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή πραγματικότητα της εποχής, αποδεικνύει ότι ήταν μια τυπική περίπτωση "έμπρακτης προπαγάνδας". Εκτός από την ιστορική του αξία, το βιβλίο έχει και μια αναμφισβήτητη επικαιρότητα, καθώς αναδεικνύει τη συζήτηση γύρω από την επαναστατική βία που έγινε μετά την ενέργεια του 1896, για να καταδειχθεί, όπως επισημαίν...

Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Ινστιτούτου (ΙΝΑ), έπεσα τυχαία πάνω σε ένα ρεπορτάζ για τη Βηρυτό του 1984. Οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις από τους κατοίκους ενός δρόμου κοντά στην πράσινη γραμμή που έκοβε την πόλη στα δύο. Μια γυναίκα, αποκλεισμένη από τους βομβαρδισμούς μέσα στο διαμέρισμά της, είπε κάτι που με τάραξε: "Όπως και να 'χει, ξέρετε, νομίζω πως, ίσως, λίγο-πολύ, είμαστε ασφαλείς εδώ". Αυτή η γυναίκα ήταν η γιαγιά μου.

Τη νύχτα εκείνη που καίγονταν τα Εξάρχεια με πρόσωπα βγαλμένα από φλαμανδικούς πίνακες με λιγοστούς φωτισμούς σε απαλό κιτρινωπό χρώμα, με μάτια γάτων που βλέπανε στο σκοτάδι, με τον πόθο και το πάθος της ανατροπής στο αίμα, στην ψυχή, στο μυαλό και στα χέρια, γυρνάγανε οι σκιές μας στα αναχώματα και στα οδοφράγματα που είχαμε στήσει την ημέρα και απωθούσαμε τους οργανωμένους που έρχονταν να τα χαλάσουν.... Και κάθε νύχτα καιγότανε η πλατεία με τα μεθύσια, τις ξέφρενες συζητήσεις, τις ασυναρτησίες, τους έρωτες, τις φωνές, τους τσακωμούς, τους ντενεκέδες των σκουπιδιών που κ...

Δεν έχω ξανααισθανθεί την αναγκαιότητα να μιλήσω για τη δουλειά μου και ελπίζω να μην ξανασυμβεί, αλλά τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια γι' αυτές τις ιστορίες. Εκεί μέσα είναι αποτυπωμένο ένα μεγάλο κομμάτι του νεώτερου εαυτού και του κόσμου μου. Άνθρωποι που γνώρισα, μέρη που βρέθηκα, ιστορίες που περισσότερο τις είδα, τις άκουσα ή έστω τις αφουγκράστηκα, παρά τις φαντάστηκα. Το πανταχού παρόν δύσμορφο τέρας της διαχρονικά αξιόσπαστης Αθήνας, η Φυτευτή στα Πατήσια, η παλιά Ομόνοια, η Αχαρνών, οι θλιβερές αλάνες-χωματερές στα Λιόσια και στο Περιστέρι. Οι χημείες, τα rare, τα μπάχ...

- Πότε θα σταματήσει ο τυμπανιστής να βαράει το ταμπούρλο του; - γιατί ο Άη - Βασίλης φοράει κόκκινα ρούχα; - μπαμπά, πετάνε οι ελέφαντες; - υπάρχει σπρέι που σε κάνει ορατό; - γιατί οι αριθμοί στοιχειώνουν τα όνειρά σου; - μπορεί το υπερπέραν να μας δώσει απαντήσεις; - ένας Αμερικάνος κάνει εμπόριο κεφαλών, κάποιοι όμως εμπορεύονται ζωντανή σάρκα... - αμαρτωλέ! Οι τεχνο-φρίκ Ταλιμπάν της θρησκείας καραδοκούν! - ποιες είναι οι φυλές των Αθηναίων και πού θα τις βρείτε; - ο καθημερινός ρατσιστής καβαλάει μοτοσακό. - έχουν τα λιοντάρια πολιτική συνείδηση; - πόσες γλ...

Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα μέτρα ασφαλείας στις αεροπορικές πτήσεις; Πώς μπορεί να επηρεάσει ο υπερπληθυσμός την κληρονομιά που ένας σύζυγος αφήνει στη χήρα του; Τι άλλο θα μπορούμε να κάνουμε μέσω Internet; Ποιο θα είναι το τίμημα για να ταξιδέψουμε στο διάστημα; Φαντάζεστε μια θεοκρατία του ζωδιακού κύκλου; Μήπως η βαρύτητα είναι νόμος του κράτους και όχι της φυσικής; Σ' αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα, ο Αλέκος Παπαδόπουλος δίνει αναπάντεχες απαντήσεις μέσα από δεκαέξι διηγήματα, με γλώσσα πότε καταιγιστική, πότε στοχαστική, άλλοτε ανατρεπτική, κάποτε χιουμοριστ...

Βιβλία για το Μάη του 1968 έχουν γραφτεί πολλά και κάθε δέκα χρόνια καινούργιοι τίτλοι και πολυτελή άλμπουμ έρχονται να προστεθούν στις επανεκδόσεις των παλαιών. Μερικά γραμμένα από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης, τα περισσότερα γραμμένα από ειδικούς κάθε είδους - εκείνους που το κίνημα περιφρόνησε όσο κανέναν άλλον: πολιτικούς, συνδικαλιστές, κληρικούς, δημοσιογράφους, καθηγητές πανεπιστημίου, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, πολεοδόμους ακόμα και από τον Διευθυντή Αστυνομίας του Παρισιού! Το άμεσο βίωμα της εξέγερσης απομακρύνεται μέσω της αναπαράστασής του. Αυτό όμως δεν...

Φυλακισμένος εδώ και έξι μήνες σε ένα κάτεργο χαμένο στην απέραντη Ανταρκτική, ο Χάρισον Μπανκς είναι πλέον ένας αριθμός: ο 990320. Απελπισμένος και ολομόναχος ο Μπανκς δεν φαντάζεται ότι κάποιοι όχι μόνο δεν τον έχουν ξεχάσει αλλά προσπαθούν ακόμα να πετύχουν το σκοπό τους -να τον σκοτώσουν.

Η "Χωματερή" δεν έχει ήρωες ανθρώπους, παρά συγχυσμένα σκουλήκια, διαβολικές κατσαρίδες, φασιστικά μυρμήγκια, παρανοϊκούς γλάρους, ποντίκια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και αυτοκτονικού ντελίριου, κρανία που φιλοσοφούν και καρχαρίες που τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους. Σε έναν βιομηχανικό πολιτισμό που παράγει μόνο σκουπίδια, η "Χωματερή" ήρθε να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να απολαύσει χαιρέκακα το δύσκολο θάνατο της ειρωνείας.