Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σαν να ζωντάνευε στο μαγέρικο σκηνή θεάτρου και μέσα της πέρναγε όλη η παλιά παράδοση. Ο Παναγής ο Πειραιώτης, ο Τζίμης απ' τις Τζιτζιφιές, ο Λόρδος, ο Ντουμάνης. Οι μάγκες οι παλιοί με τα καμώματά τους και τα γλέντια τους, Λεβέντες, οι πιο πολλοί παράνομοι με δεύτερο σπίτι τη φυλακή." Από το "Μαγαζί" "Αρπάζονταν από πάνω της με απόγνωση και το ηλίθιο χαμόγελο του νικημένου. Κι εκείνη τους έδινε μια σπρωξιά. Με μια γρήγορη και αποφασιστική κίνηση τους γκρέμιζε. Για να τους βλέπει ύστερα να σέρνονται, ανίκανοι ακόμα και να τη μισήσουν, παραδόμενοι σ' έναν ρόλο βουβής θυσί...

Ο έρωτας, άλλοτε φρενήρης και άλλοτε με τον αργό ρυθμό των σιδηροδρόμων της Ευρώπης, πάει κι έρχεται. Αν και τις χωρίζουν τρία τέταρτα του αιώνα, δύο ιστορίες κυνηγιούνται μαζί του πάνω στις σιδηροτροχιές ως το τέλος της αθωότητας. Τα Βαλκάνια φλέγονται πάλι κι ένα τυχαίο γεγονός-μια βόμβα που θα χωρίσει το τρένο τους στα δύο- θα θέσει σε κίνηση εκείνην κι εκείνον. Εκείνη, το όνειρο κάθε γλύπτη, εκείνος ένας νεαρός με επίσημο ένδυμα και όνομα με χωρίστρα. Η αφήγηση κλείνεται στις τουαλέτες των σταθμών και αναπνέει στις σκιές των δέντρων. Οι διάλογοι ασφυκτιούν μέσα σε τηλεφ...

"Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα. Ουχί Ασίμος· ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμοφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το "Άσιμος" με γιώτα. Γιατί όταν λέμε "ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής..." η λέξη "άσημος" παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη "τραγουδιστής" και γράφεται με ήτα. Ενώ το "Άσιμος" είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου". "Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ' ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα 'μαι πια εγώ. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορού...

Άπιαστο όνειρο για τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους της ηπειρωτικής χώρας, ασφαλές καταφύγιο για τους πλούσιους και τα στελέχη των πολυεθνικών, προστατευμένη από μια διεφθαρμένη και σκληρή ιδιωτική αστυνομία, η Χρυσή Πόλη, το τεράστιο αυτό κινούμενο νησί, υψώνεται μεγαλόπρεπα μέσα από τα γαλάζια νερά του ωκεανού, μυστηριώδης και απόμακρη. Όταν όμως εξαφανίζεται σ' ένα ναυάγιο η σύζυγος του Χάρισον Μπανκς, προέδρου μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες που έχουν ως έδρα τους τη Χρυσή Πόλη, μια τεράστια συνωμοσία αρχίζει να ξεδιπλώνεται...

Οι εξωγήινοι όλων των ειδών που αποτελούν την Αρμάδα, αυτή τη τεράστια νηοπομπή από διαστημόπλοια αστρικού αποικισμού, χωρίζονται σε ψυχοπαθείς, σ' αυτούς δηλαδή που δεν έχουν καμία τηλεπαθητική ικανότητα, και σε ψυχοδυναμικούς, οι οποίοι μπορούν να διαβάσουν τη σκέψη όλων των άλλων. Αυτός ο χωρισμός όμως παύει να ισχύει όταν η Αρμάδα συναντά για πρώτη φορά έναν αντιπρόσωπο του ανθρώπινου είδους, την Νάβις. Γιατί η Νάβις έχει μια μοναδική δύναμη. Κανείς από τους εξωγήινους της Αρμάδας δεν μπορεί να μπει στο μυαλό της, κανείς απ' αυτούς δεν μπορεί να διαβάσει τη σκέψη της...

Σεπτέμβρης του 2052. Ο Τράβις, ιδιοκτήτης και πιλότος ενός φορτηγού διαστημοπλοίου, έχει αναλάβει τον ανεφοδιασμό του τροχιακού μετεωρολογικού σταθμού "Ουρακάν", ο οποίος έχει κατασκευαστεί από την πολυεθνική εταιρεία Μπάξτερ & Μάρτιν, ειδικά για την αντιμετώπιση των τυφώνων. Η κατάσταση διαγράφεται προσοδοφόρα για όλους... ή μήπως οι μόνοι κερδισμένοι στο τέλος θα είναι οι διεθνείς ασφαλιστικές εταιρείες;

"Η μπροσούρα που έγραψε ο Σπέρας στη φυλακή για την απεργία και τα φονικά γεγονότα της Σερίφου είναι ίσως το σημαντικότερο ντοκουμέντο για την πραγματική ιστορία του εργατικού κινήματος". "Έχοντας την πλειοψηφία στους τσιγαράδες και στους καπνεργάτες, ο Σπέρας, ο Κουχτσόγλου κι ο Φανουράκης υποστηρίζουν στο 1ο και 2ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ την αυτόνομη πάλη των εργαζομένων και καταφέρονται ενάντια στο συγκεντρωτικό σύστημα μιας εργατικής ηγεσίας που θα καναλιζάρει την πρωτοβουλία της εργατιάς." "Το δεύτερο συνέδριο της ΓΣΕΕ έγινε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1920. Δεν υπήρχαν...

Προχωράμε σ' έναν αποχαιρετισμό. Κοιτάζουμε τις Πόρτες. Το καράβι περνάει σε καμπύλη και απομακρύνεται προς το λιμάνι -κι εγώ, πόσο ακόμα θα μείνω μαζί τους; Κύματα, κύματα, μέχρι το βάθος της ψυχής μου, σ' αυτόν τον καταραμένο τόπο όπου πορευόμαστε πριν να φανούν τα αστέρια, μαζί με τις προσευχές των κεκοιμημένων. Σε πλήρη επίγνωση, ψάχνοντας να βρω αυτή τη γυναίκα. Που τίποτα δεν απέφυγε και έσωσε κάτι από μας όταν είπε: "Τί μου μένει τώρα, μετά από τρεις μήνες; Μα... το βλέμμα των ανθρώπων"-.

Δεκαετία του '70. Η Ιταλία βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ο αναβρασμός είναι διάχυτος σε όλους τους τομείς. Από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τα πανεπιστήμια. Το κύμα καταστολής έχει σαν αποτέλεσμα τις πρώτες φυλακίσεις αγωνιστών. Η επαφή πολιτικών και ποινικών κρατουμένων σε επίπεδο αγώνων και διεκδικήσεων μετατρέπει τη φυλακή -για πρώτη φορά τόσο μαζικά- σε επαναστατικό εργαστήρι. Οι έγκλειστοι αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με επαναστατικές ιδέες. Οι αγώνες στο εσωτερικό των φυλακών δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την κοινωνία. Η αλληλεγγύη που εκφράζεται από αρκετές οργα...

Κατηγορούμενος για ένα φόνο που δεν διέπραξε, κυνηγημένος από αστυνομικούς και επαγγελματίες δολοφόνους, προδομένος από τους συνεργάτες, ο Χάρισον Μπανκς, πρόεδρος της Χρυσής Πόλης, έχει σοβαρούς λόγους να φοβάται όχι μόνο τη σκιά αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί στο προσκήνιο τώρα εμφανίζεται κάποιος που του μοιάζει σαν δίδυμος αδελφός. Ποιος είναι άραγε αυτός ο μυστηριώδης σωσίας του που του έχει πάρει τη θέση και διοικεί πλέον την επιχειρηματική αυτοκρατορία της Χρυσής Πόλης; Ποιος είναι αυτός ο δεύτερος Χάρισον Μπανκς;

Δεκέμβριος του 2052. Το διαστημικό κέντρο του Κουρού έχει ετοιμαστεί για την μεγαλύτερη και πιο σημαντική εκτόξευση στην ιστορία του. Δίπλα σχεδόν στις εγκαταστάσεις του διαστημικού κέντρου, μέσα στη ζούγκλα της Γουιάνας, ο Τράβις, ο πιλότος, ξαναβρίσκει τα ίχνη του Βλαντ Νίρκι του κακοποιού που κατέστρεψε τον διαστημικό σταθμό Ουρακάν κι έγινε αιτία να χάσει το διαστημόπλοιό του. Έτσι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για μια νέα θανάσιμη αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο αντιπάλους...

Είναι η σπαραξικάρδια κραυγή του ανθρώπου που ξέρει ότι κανένας δεν θα σεβαστεί την ακεραιότητα του σπιτιού του, την αξιοπρέπεια της γης του και την ελευθερία των δικών του, αν δεν επιβάλλει το σεβασμό σε εχθρούς και αντιπάλους. Η σπαραξικάρδια και βαθιά κραυγή ενός λαού, που έχει σιχαθεί τον εξαναγκασμό, την επιβολή και τις συκοφαντίες κάθε είδους και που έχει μάθει καλά το δίδαγμα της ιστορίας: κανένα δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται και δεν παραχωρείται χωρίς μακρόχρονο αγώνα που απαιτεί, ταυτόχρονα, πίστη και θάρρος. Η ανεξάρτητη Χώρα των Βάσκων θα περάσει από το σχέδιο στην...

Μια ιστορία που μιλάει για τον Μεταβαρόνο, τον κύριό μου. Αχ, Τόντο, ο Μεταβαρόνος! Είναι ο πιο σκληρός, ο πιο απρόβλεπτος απ' όλους. Εναι ο πιο μεγάλος. Είναι ο μεταπολεμιστής! ... είναι μεγάλη ιστορία, Λοθάρ. Ξεκινάει από τον Όθωνα τον προπάτορα και σνεχίζει με όλους τους απογόνους του. Θα σου διηγηθώ τώρα την απόκρυφη ιστορία της κάστας των Μεταβαρόνων.

Μια ιστορία που μιλάει για τον Μεταβαρόνο, τον κύριό μου. Αχ, Τόντο, ο Μεταβαρόνος! Είναι ο πιο σκληρός, ο πιο απρόβλεπτος απ' όλους. Εναι ο πιο μεγάλος. Είναι ο μεταπολεμιστής! ... είναι μεγάλη ιστορία, Λοθάρ. Ξεκινάει από τον Όθωνα τον προπάτορα και σνεχίζει με όλους τους απογόνους του. Θα σου διηγηθώ τώρα την απόκρυφη ιστορία της κάστας των Μεταβαρόνων.