Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δύο νέοι άνθρωποι που έχουν μια θλιμμένη ιστορία πίσω τους: και οι δύο κατοικούν στο ίδιο αστικό αθηναϊκό τοπίο. Εκείνος τη βρίσκει όμορφη, εύθραυστη, ξεχωριστή. Εκείνη δίνει νόημα στη ζωή του, χωρίς να έχει καν αντιληφθεί την παρουσία του. Θα βρει τον τρόπο να την προσεγγίσει; Θα διαλέξει τα σωστά λόγια να μοιραστεί μαζί της; Κι εκείνη; Θα γίνει αποδέκτης του θαυμασμού του; Θα θελήσει να τον εντάξει στο μικρόκοσμό της;

Όταν ένας νέος αφιερώνει την ζωή του στην καριέρα, δεν αφήνει περιθώρια για την δημιουργία οικογένειας. Διευθυντής σε μεγάλο Τραπεζικό Ίδρυμα και γνωριμία με όλα τα σημαίνοντα πρόσωπα της χώρας. Τι άλλο θα μπορούσε να αποζητήσει, χωρίς να το έχει πετύχει; Στα πενήντα παίρνει την μεγάλη απόφαση. Γάμος και υιοθεσία από το Παρίσι, τα δυο μεγάλα βήματα της ζωής του. Η Ελλάδα όμως, βυθίζεται στους Βαλκανικούς Πολέμους. Η μετάθεσή του στην Θεσσαλονίκη, τον φέρνει αντιμέτωπο με την Τουρκική κατοχή, την απελευθέρωση της πόλης, αλλά και την μεγάλη πυρκαγιά που ψαλίδισε τα όνειρα και...

Η Παρδαλοσκουφίτσα είναι ένα σύγχρονο παιδί. Ζει σε μια μεγάλη πόλη, ίσως ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι εκείνο το παιδί που δεν μιλάει με κανέναν στα διαλείμματα. Ίσως, πάλι, να είναι ένα παιδί με διαφορετική εμφάνιση από τα άλλα ή με διαφορετικές δεξιότητες από τα υπόλοιπα. Μπορεί να ήμουν κάποτε εγώ ή ίσως να είσαι εσύ. Άλλοτε θα τη βρεις ανάμεσα σε χαρούμενες παρέες παιδιών κι άλλες φορές κρυμμένη πίσω από τα βιβλία της να διαβάζει για κάποιο διαγώνισμα. Θα τη συναντήσεις στον δρόμο για το σπίτι της γιαγιάς ή στο πάρκο να ψάχνει "εκείνο το κορίτσι...". Μπορεί να σου θ...

Μικροί χώροι σαν κουτιά οι μπουάτ, αποτέλεσαν ένα μοναδικό φαινόμενο μουσικού πολιτισμού. Μέσα στη μαγική τους παρεΐστικη ατμόσφαιρα, ζυμώθηκαν όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού και αναδείχτηκαν σημαντικοί καλλιτέχνες. Επιχειρώντας ένα νοσταλγικό ταξίδι στις είκοσι πιο ενδιαφέρουσες μπουάτ, ξαναβρίσκουμε ένα ξεχασμένο κόσμο με τραγούδια, ευτράπελα και ζουμερά γεγονότα. Ανακαλύπτουμε ακόμα, ένα διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας με ιδιαίτερο ήθος, φιλοσοφία και... προβληματισμό.

"Γιατί με αποκαλείς πριγκίπισσα;", τον ρώτησε κάποιο βράδυ αυθόρμητα. "Είσαι όμορφη σαν πριγκίπισσα. Τα αστέρια είναι το στέμμα σου και η βροχή το φόρεμά σου. Η σιωπή και η μοναξιά, οι αυλικοί σου. Πριγκίπισσα της μοναξιάς. Της δικής μου μοναξιάς...". Alba είναι το όνομά της. Πριγκίπισσά μου, την αποκαλεί ο πατέρας της και σαν πριγκίπισσα τη μεγαλώνει. Είναι ο Μάρκο Λεβόζο, ένας από τους ισχυρότερους άντρες της μαφίας του Παλέρμο στη δεκαετία του '80. Στα 11 της αναγκάζεται να τη φυγαδεύσει μακριά. Καταλήγει σαν την ξυπόλητη Σταχτοπούτα στο ορφανοτροφείο του Βόλου,...

... Όσο μιλούσα άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου! Πονούσε η καρδιά μου. Ήθελα τον μπαξέ μου, το ποταμάκι, την παρέα με τα γέλια, την ανέμελη ζωή που είχα πριν έρθουν οι αλλαγές, πριν έρθει ο πόλεμος, πριν έρθει ο υπάλληλος να μου πάρει το πουκάμισο. Το Καχέτι ήθελα, πριν το κάνουν εταιρεία, ήθελα το βραβείο που άνοιγε τις πόρτες στα μαγαζιά, τη μάνα μου να παίζει πιάνο, να μιλάει για τα πλάνα και το μέλλον. Και δεν μπορούσα να τα πω. Έτρεχαν τα δάκρυαά μου γι' αυτά που είχα και τα έχασα. Τα έχασα κι εγώ και οι άλλοι χωρίς μάχη. Τα έχασα με τα χέρια κάτω. Νόμιζα πως θα τα ε...

Παρουσιάστηκα για την θητεία μου στα μέσα της δεκαετίας του '80, μετά από αναβολή λόγω σπουδών. Είχα, ήδη, ένα παιδί και μου κόβανε τρείς μήνες, θα υπηρετούσα δεκαοκτώ. Τρεις μήνες λιγότερο, όπως και να το κάνεις, ήταν κάτι... ... Δεκαοκτώ μήνες! Αδύνατο να θυμάσαι κάθε μέρα, κάθε επεισόδιο, κάθε πρόσωπο. Μόνο αυτά που σου έκαναν εντύπωση, που νομίζεις πως είχαν κάποια σημασία και πάλι, όχι όλα. Εμένα, πάντως, όλα μου έκαναν εντύπωση, τότε. Ήμουν σε "αποστολή", έτσι αισθανόμουν. Είχα τις κεραίες υψωμένες στην αδικία, στη μείωση της προσωπικότητας, σε θέματα παραβίασης της...

Ο Αλέξανδρος ήταν παρών... Με πλησίασε με χαμόγελο, με χαιρέτησε και ξεκίνησε να μου μιλάει προφανώς γιατί ήθελε να το μοιραστεί και να ξαλαφρώσει. ''Τάσο, είμαι πολύ στεναχωρημένος. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις αλλά μένω στα Καμίνια σ' ένα πολύ μικρό διαμέρισμα. Η γυναίκα μου μαγειρεύει από νωρίς το βράδυ γιατί ξυπνάει από τις 5 το πρωί για να ξεκινήσει να καθαρίζει σκάλες. Έχουμε και ένα μικρό παιδί 13 χρονών, ο μοναδικός μας μέχρι στιγμής παράδεισος. Χθες, Παρασκευή βράδυ, μου είπε ο μικρός: ''Μπαμπά, να παραγγείλουμε πίτσα με κόκα κόλα να φάμε;" Του είπα ότι εδώ και πολύ κ...

Πρόκειται για ένα ποιητικό ανθολόγιο που φιλοξενεί ενδεικτική δουλειά 19 ποιητών από όλη την Ελλάδα.

Μέσα από κάποιες σύντομες σημειώσεις, που ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι κράτησε στο διάστημα που επισκεπτόταν τον Λέοντα Τολστόι στο σπίτι του στη Γκάσπρα της Κριμαίας και ένα γράμμα που γράφτηκε υπό την επήρεια της "φυγής" και του θανάτου του Τολστόι, ξεπροβάλλει ανάγλυφη η προσωπικότητα αυτής της επιβλητικής μορφής των ρωσικών γραμμάτων...

Τι θα μπορούσε αν μη τι άλλο να κάνει ένας ζωγράφος περπατητής των Αθηνών, με το χρόνο και την απόσταση κατακερματισμένη; Το έργο "Στα Cafe της αναμονής" γεννήθηκε όχι από πρόθεση, ούτε με κάποιο σχέδιο στο μυαλό μου. Προέκυψε από την συνήθεια να σημειώνω και να σχεδιάζω όπου και αν βρισκόμουν, κυρίως όμως, μόνος και αναμένοντας. Περιμένοντας στα διάφορα cafe των Αθηνών για να έρθουν κάποιοι φίλοι ή να έρθει η ώρα για να μου πει: "σήκω, είναι η ώρα να σηκωθείς, για να είσαι συνεπής στην επόμενη συνάντηση"..

"Σημειωματάριο Ανησυχίας". Προσωπική κατάθεση σημειώσεων που πυροδοτούσε η καθημερινότητα σεργιανώντας εκεί που συναντιούνται ή συχνάζουν οι άνθρωποι για να κοινωνούν τις ανάγκες τους. Χρόνια τώρα η κρίση στοιβάζει τα όνειρα εναποθέτοντας τα πράγματα για αργότερα. Η άρνηση να δούμε το χρόνο που κυλάει χωρίς να μας λογαριάζει, κάνει τη στάση, τη συμπεριφορά μας, πολλές φορές, αλλόκοτη. Ίσως, να παραβλέπουμε αυτά που μας λείπουν, ή αυτά που μας παίρνουν, τα οποία, δεν είναι τίποτε άλλο από την αξιοπρέπεια, του να ζεις ως άνθρωπος Η ανησυχία είναι πηγή δημιουργικότητας και...

Η νουβέλα "Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς (1884-1886)" κατέχει κεντρική θέση στη δημιουργία του Τολστόι των χρόνων 1880-1890. Το θέμα της -η εξιστόρηση του τέλος ενός δικαστή- ο Τολστόι το καθορίζει σαν "περιγραφή του απλού θανάτου ενός απλού ανθρώπου". Το βασικό νόημα του έργου βρίσκεται στους συλλογισμούς που κάνει ο άρρωστος πάνω σ' όλη την περασμένη ζωή, καθώς και το συμπέρασμά του πως η "ευπρεπής, εύθυμη ευχάριστη ζωή" είναι χειρότερη κι' από τη φρίκη του θανάτου. Οι κοινωνικοί θεσμοί, που τυλίγουν σαν ιστός αράχνης τη ζωή του Ιβάν Ίλιτς με την υποκρισία και την ψευτιά, ξε...

Για μια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα και να εξαφανιστώ. Δεν άντεχα άλλο τα νεκρά βλέμματα, τις ψυχρές αγκαλιές, τα σκυμμένα κεφάλια. Άρχισα να ψάχνω για νέα ζωή. Μα τρίμματα αναμνήσεων μου 'φράζαν τον δρόμο. Είπα στην οικογένειά μου πώς ένιωθα. Κοντινά συναισθήματα, κοντινές σκέψεις, κοντινά πεταρίσματα μπερδεμένων ψυχών. Να φύγω, σκέφτηκα ξανά. Μα οι χαραμάδες άρπαξαν τις σκέψεις μου γρήγορα και τα θέλω μου τρέξανε να με πιάσουν. Σαν άοπλος στρατιώτης στα χέρια τους έπεσα. Να μείνω, έπρεπε, για ν' αποκρούσω τις παγίδες τους και ν' αποδείξω πως υπήρχε ενα...

Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. 1915. Στρατοί και στόλοι συρρέουν στη Θεσσαλονίκη, που ήδη είναι ένα μωσαϊκό φυλών, θρησκειών, οσμών και χρωμάτων, προσφύγων από παντού και τραυματιών. Ο πληθυσμός σκαρφαλώνει από εκατόν πενήντα στις πεντακόσιες χιλιάδες. Οι μοίρες των ανθρώπων αλέθονται στα σαγόνια του πολέμου. Ταυτόχρονα η πόλη γίνεται μια απέραντη πανήγυρη, ιδιαίτερα στην παραλιακή ζώνη του λιμανιού και των κακόφημων συνοικιών. Φώτα, μουσικές, πορνεία και αλκοόλ δίνουν μια άλλη όψη στο πολεμικό δράμα, που εκτυλίσσεται κάμποσα χιλιόμετρα στα μέτωπα έξω απ' την πόλη. Η Αυγερινή...

Η Ντίνα έχει ένα παράξενο χάρισμα (ή κατάρα;). Προβλέπει ζοφερά γεγονότα, συχνά και θανάτους, στη ζωή της και στη ζωή των γύρω της. Όλα ξεκίνησαν από εκείνη τη φοβερή νύχτα του τροχαίου, εικοσιδύο χρόνια πίσω, τη νύχτα που σημάδεψε τη ζωή της. Εδώ και τέσσερα χρόνια κατάφερε να ναρκώσει το χάρισμα -ή την κατάρα;- που τη στοιχειώνει. Κάποιος όμως έχει γλιστρήσει στο μυαλό της και κατάφερε να ξυπνήσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τώρα η προφητεία αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τα μηνύματα ενός άγνωστου αποστολέα στο κινητό της και από τα όνειρά της. Κι αυτήν τη φορά ο εφιά...

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ Είναι ο άνεμος που σκόρπισε τα φύλλα, είναι μια θλίψη που βραδιάζει μοναχή, είναι του κήπου μας τα κόκκινα τα μήλα, που τα σαπίζει ο αγέρας κι η βροχή. Στη μοναξιά, στο χαλασμό και στο σκοτάδι, ψάχνω στη μνήμη την εικόνα σου να βρω, να ξαποστάσω στης ανάσας σου το χάδι, να λησμονήσω της θυσίας το σταυρό. Τραγούδι στήνει ο βοριάς έξω στη στράτα, για να μερώσουν οι καημοί στη έρμη γη, μα συ απ' όλα τα τραγούδια ένα κράτα, αυτό που ζει και μου ματώνει την πληγή. Είναι μια θάλασσα που μέσα της με κλείνει, είναι ένα κύμα που με πάει στ...

Το θεατρικό Έργο "Σωκράτης, η ιδέα που νικά το θάνατο" αποτελείται από δυο Πράξεις και έξι πρόσωπα. Στην Πρώτη Πράξη συμμετέχουν τρία πρόσωπα: Ο Σωκράτης, ο Πλάτων και ο Αριστόδημος. Το περιεχόμενο της μεταξύ τους συζήτησης αφορά το ζήτημα του Έρωτα με βάση τις απόψεις που διατυπώθηκαν στο Συμπόσιο του Πλάτωνα... Στη Δεύτερη Πράξη, ο Σωκράτης έχει ήδη καταδικαστεί κι εκεί στο κελί που κρατείται, συμμετέχουν πέρα από τα παραπάνω πρόσωπα, η θεά της σοφίας Αθηνά, η θεά της δικαιοσύνης Θέτιδα κι ο πολιτικός Άνυτος... Στη συζήτηση που ακολουθεί, για την αδικία που διαπράχτ...

Κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται ξαφνικά έγκλειστοι σε ένα βαγόνι τρένου. Δεν υπάρχει διαφυγή, καμία πόρτα, καμία διέξοδος. Ο χρόνος κυλά -ή δεν κυλά- και οι ήρωες βυθίζονται σιγά σιγά στη λήθη, καθώς οι αναμνήσεις τους σβήνουν αργά και βασανιστικά, με έναν θλιβερά απροσδιόριστο τρόπο, που συγχύζει και διογκώνει τον πόνο της ύπαρξης τους. Πρέπει να ανακαλύψουν ξανά ποιοι είναι. Τι συνέβη στα αλήθεια. Τελικά σε έναν κόσμο που στερείται λογικής, είμαστε όλοι ξένοι;