Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σχεδόν ποτέ δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για ποιήματα... Είναι τόσο ακατάλληλη για τον πιθανό αναγνώστη, όσο είναι συχνά και για τον ίδιο το δημιουργό. Ο κάθε ήχος, οι άνθρωποι γύρω και δίπλα μας, η κόπωση αυτής της μέρας, το πρόγραμμα της επόμενης, ο δισταγμός... μεταθέτουν πάντα τη στιγμή για «αργότερα»... ενώ το χαρτί στέκεται κατάλευκο και περιμένει βουβό, αμετακίνητο και σχεδόν απωθητικό μες στην ουδετερότητά του. Σαν τη σελίδα της ζωής μας στο παρόν... Η Ποίηση όμως δεν περιμένει απαραίτητα την καταγραφή της για να εκδηλωθεί. Διοχετεύεται γενναιόδωρα μέσα σε κάθε μας...

Κλείνεις τα μάτια, κρατάς για λίγο την αναπνοή και περιμένεις να σε προσπεράσει η αλήθεια. Βλέπεις, δεν μπορεί να σε πλησιάσει αυτό που δεν γνωρίζεις. Και συνεχίζεις, σαν να μην συναντήθηκες ποτέ μαζί της. Όμως, όσο κι αν προσποιείσαι, την αισθάνθηκες, έστω για μια στιγμή. Αντιμετώπισε την αλήθεια σου! Στυλώσου! Προχώρα μαζί της! Δεν έχεις άλλο δρόμο! Μέσα από την ιστορία της Ελένης και της Μαρίας ανατρέπονται τα πάντα, εκτός από την αλήθεια. Είστε έτοιμοι για το ταξίδι αυτό; Οπλιστείτε με δύναμη, γιατί η αλήθεια όσο και να πονάει, τελικά πρέπει να λέγεται.

"Οι τελευταίοι εραστές του Σουρεαλισμού' Ήταν μόνος. Εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Είχε ταξιδέψει σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα αλλά δεν την είδε πουθενά. "Αρκετά παράξενο", σκέφτηκε. "Θα 'πρεπε να βρίσκεται σε μια πορεία, σε μια κατάληψη, σε κάποιο πάτωμα. Σε όλα εκείνα τα μέρη που καταργήσαμε την κανονικότητα" Όμως όλα αυτά δεν είχαν πια σημασία. "Ίσως ξαναβρεθούμε μαζί σε κάποιο όνειρο", είπε και βυθίστηκε για πάντα στο κρεβάτι. Εκείνη τη στιγμή ένα κλειδί ακούστηκε στην πόρτα... "The Last of the Surreal Lovers" Alone. At his very beginning. Having travelle...

Στην αυγή της τεχνητής νοημοσύνης, του νέου Υπερανθρώπου, του πέρατος της τεχνολογικής μας εφηβείας, ο άνθρωπος συνεχίζει να θέτει τα ίδια ερωτήματα όπως τόσες χιλιάδες χρόνια πριν. Η δυναμική τους παραμένει αμετάβλητη στο πέρασμα των αιώνων, επιζητώντας διαρκώς νέες διατυπώσεις. Και οι δώδεκα συγγραφείς, ανοιχτοί και ειλικρινείς απέναντί τους, προσπαθούν να σώσουν τον αναγνώστη από την άβυσσο της ματαιότητας. Η βάση κάθε πίστης είναι η πίστη στη ζωή. Και με αυτή την πίστη γράφουν, τα εργαλεία τους όμως διαφέρουν. Η αξία της ίδιας της αναζήτησης δε σταματά ποτέ να δοκιμάζετ...

Το καράβι των Ποιητικών Συμπλεύσεων ξεκινά καινούρια, διαφορετικά ταξίδια σε άλλα... "μονοπάτια της γραφής". Αφήνει -για λίγο- τις θάλασσες και τις ακτές της ποίησης και πλέει προς το λιμάνι του σύντομου πεζού λόγου, του μικροδιηγήματος - αν υπάρχει λιμάνι, γιατί η λογοτεχνία, πάντα ανήσυχη και ρευστή, δε γυρεύει λιμάνια, καθώς αγαπά τα ταξίδια προς ποθητές Ιθάκες... κι ας ξέρει πως ποτέ δε θα τις βρει. Ποίηση και μικροδιήγημα μοιράζονται τη συντομία, την οικονομία λέξεων, τη λιτότητα εκφραστικών μέσων, την αφαίρεση, την ακρίβεια στην επιλογή των λέξεων, τη διακειμενικότ...

Η "Ατέλευτη άνοιξη" είναι ένα ποιητικό παραμύθι για μεγάλα "παιδιά". Αφηγείται την προσπάθεια ν' ανθίσει μια άνοιξη στην καρδιά ενός λύκου χειμώνα.

... Μαζεύτηκαν στο Δημαρχείο 14 άτομα. Απογοήτευση... Είχαμε κάνει καλή ειδοποίηση και περιμέναμε αρκετό κόσμο. Πώς θα καταλαμβάναμε τον "Αρμό" με τόσο λίγα άτομα; Παρ' όλα αυτά, αφού είχαμε μαζευτεί, έστω και αυτά τα λίγα άτομα, ξεκινήσαμε από το Δημαρχείο και αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος των γραμμών του παλιού τραμ, για να φτάσουμε στον "Αρμό". Εν τω μεταξύ, ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος, που ήταν τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, είχε μάθει, από τις προηγούμενες μέρες, ότι ετοιμάζαμε κινητοποίηση και είχε φέρει στον χώρο του Αρμού 1.000 άνδρες των ΜΑΤ, οι οποίοι είχαν π...

"Αυτό το παραμύθι, είναι η νέα σου πραγματικότητα...." Με την ισορροπία να επανέρχεται στους δύο κόσμους, ο χρόνος κυλά ανεπαίσθητα βάναυσα για την Αουρέλια, που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τέλος της αγάπης της, μέχρι την στιγμή που καταφέρνει να βρει μία διέξοδο και να εισχωρήσει και πάλι στον αόρατο κόσμο, αναζητώντας απαντήσεις που δεν τόλμησε να μάθει ποτέ. Ένα νέο δύσκολο κεφάλαιο ξεκινά με πρωταγωνίστρια την ίδια, όντας η μόνη που μπορεί, να ανατρέψει την καταστροφή των προγόνων της, με τον χρόνο να ρέει αντίστροφα, προς ένα τέλος βουτηγμένο στο χάος και την αν...

Μια σημερινή φωτογραφική περιπλάνηση στα μέρη που σύχναζε ο Καραβάτζο όσο ζούσε και δημιουργούσε στη Ρώμη, με οδηγό ανέκδοτα μέχρι τώρα στην Ελλάδα κείμενα και ντοκουμέντα της εποχής του (βιογραφίες συγχρόνων του, αστυνομικά αρχεία, επιστολές κλπ). Μέσα από τα ντοκουμέντα φωτίζεται η ταραχώδης ζωή του ζωγράφου Μικελάντζελο Μερίζι, γνωστότερου ως Καραβάτζο, την περίοδο που δημιουργούσε στη Ρώμη (1596-1606): Οι έντονες σχέσεις με τους άλλους ζωγράφους και με τον υπόκοσμο της Παπικής πρωτεύουσας, οι καθημερινές συνήθειές του, όσα έβλεπε και αποτύπωνε μαεστρικά στους καμβάδε...

Πού κρύβονται τα μυητικά των έφηβων; Κι αν υπήρχε ένα ημερολόγιο όπου θα μπορούσαμε να μάθουμε τις σκέψεις και τα προβλήματα τους, άραγε θα το διαβάζαμε; Γιατί ναι οι έφηβοι έχουν φωνή και θέλουν να ακουστούν και είναι η φωνή τους τόσο δυνατή που ναι φτάνει ως τα αστέρια... Ένα συναρπαστικό βιβλίο με πέντε αυτοτελείς ιστορίες έφηβων που η καθεμία πραγματεύεται κι από ένα διαφορετικό θέμα της εφηβείας όπως είναι ο εθισμός στο διαδίκτυο, ο ρατσισμός, η παχυσαρκία, οι ψυχοσωματικές αλλαγές της εφηβείας και η προκλητική πολλές φορές συμπεριφορά των έφηβων ιδωμένα με χιούμορ κα...

Δέκα μικροί αρχαιολόγοι στην Μπρεξίζα πάνε, ο ένας καίγεται απ' τα σύρματα κι εννιά ιδροκοπάνε. Εννιά μικροί αρχαιολόγοι το σκάμμα εποπτεύουν, ο ένας πέφτει μέσα του κι έτσι οκτώ μας μένουν. Οκτώ μικροί αρχαιολόγοι για καρότσι ψάχνουν, ο ένας παρασύρεται όμως κι επτά μας κάνουν. Επτά μικροί αρχαιολόγοι χώματα μαζεύουν, ο ένας όμως πνίγεται κι έτσι έξι απομένουν. Έξι μικροί αρχαιολόγοι ψάχνουνε σχοινί, ο ένας τους τυλίγεται και μένουν πια οι μισοί. Πέντε μικροί αρχαιολόγοι με την τσάπα σκάβουν, έχουμε ατύχημα μα οι τέσσερις μας φτάνουν. Τέσσερις μικροί αρχαιολόγο...

"Αν φοβάσαι το σκοτάδι μόνος όταν είσαι, με ένα από αυτά παρέα, τα σκοτάδια φεύγουν ακαριαία! Μπορείς να τα καλημερίσεις, να τους πεις τα μυστικά σου, με λίγα λόγια να ανοίξεις την καρδιά σου. Είναι απαλά, όλα όμορφα, φανταστικά και πολύ χαρισματικά. Ξέρουν πότε είσαι πεσμένος και από τα άσχημα επηρεασμένος, μα ξέρουν πως τα χάδια και η αγκαλιά είναι η μαγεία που όλα μα όλα τα νικά! Της παντοτινής αγάπης μυστικό, είναι η φιλία στον υπερθετικό". Μα πείτε μου αλήθεια, ποιος από μας δεν θα θελε να τον διαλέξει ένα μαγικό πλάσμα, για πάντα; "Το κορίτσι χωρίς όνομα" είναι ένα...

Τα παιδιά από μικρή ηλικία ξεκινούν να κάνουν όνειρα. "Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω..." Ονειρεύονται το επάγγελμα που θέλουν να κάνουν, για όλα όσα θέλουν να πετύχουν αύριο στη ζωή τους και είναι πολύ σημαντικό να πιστεύουν στον εαυτό τους. Ακόμα κι αν τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα προγραμματίζουμε, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματάμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας γιατί. . . "Τίποτα δεν συμβαίνει αν πρώτα δεν ονειρευτούμε" (C. Sandburg) Ένα βιβλίο για την αποδοχή στη διαφορετικότητα, τη σημασία να ονειρεύεσαι και να πιστεύεις στον εαυτό σου

Η ιδέα του να εκφράζεται κάνεις ελεύθερα, του να μην έχει καμιά απολύτως δυσκολία να μιλάει, να φανερώσει την όποια σκέψη του, ή ακόμα την οποία 'δύσκολη' αλήθεια έτυχε να γνωρίσει, δίχως τον φόβο των συνεπειών που μπορεί να προκαλέσει η πράξη του αυτή, η τόσο ασυνήθιστη για τις ανθρώπινες κοινωνίες διαχρονικά, ήταν κι είναι εξαιρετικά ελκυστική, παρά το γεγονός ότι είναι αποδεδειγμένα ζημιογόνο τούτο για όποιον δεν καταφέρνει να συγκροτήσει, να βάλει φρένο στη γλώσσα του. Και ήταν τελικά αυτή η ιδέα, το κίνητρο για το βιβλίο τούτο, το "Φωνές της Σιωπής", για το οποίο μπορ...

Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη, γέννημα θρέμμα του σανιδιού. Πνεύμα ελεύθερο και ατίθασο, παρουσιάζει στο κοινό που τη λάτρεψε ως μοναδική ιέρεια της θεατρικής τέχνης και την αμφισβήτησε ως ανήθικη Γυναίκα, τη δική της, προσωπική ιστορία. Ομολογώντας χωρίς ενδοιασμούς, με τον δικό της απαράμιλλο τρόπο, πως πάσχει από υπερβολικό πάθος, όχι όμως από απεριόριστη δύναμη. Για την παθιασμένη αυτή γυναίκα, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης δεν είναι το ισχυρότερο που διαθέτει ο άνθρωπος. Είκοσι τρεις μέρες και είκοσι τρεις νύχτες δίνει την ψυχή της σε θεατρικούς...

... Η Φιλήβη είχε σπουδάσει Τοπογράφος στο ΕΜΠ, της πήρε εφτά χρόνια να τελειώσει τη σχολή καθώς δεν την ενδιέφερε καθόλου το αντικείμενο και είχε από πολύ νωρίς μετανιώσει γι' αυτή την επιλογή. Όταν έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις δεν είχε καλά - καλά σκεφτεί τι ήθελε να κάνει στη ζωή της. Όλα θυσιάστηκαν στον βωμό της υποτιθέμενης επάγγελματικής αποκατάστασης, του κοινωνικού στάτους και της γνώμης της γειτόνισσας που έμενε από κάτω. Στη Βόρεια Ελλάδα αποκλείεται να είναι έτσι τα πράγματα, παρηγορούσε τον εαυτό της. Όλοι το λένε. Οι άνθρωποι εκεί είναι έξω καρδιά, φαΐ, τσουρ...

Η θεωρία του Χάους στηριγμένη σε μαθηματικά μοντέλα διατείνεται ότι πολλά από τα σημερινά γεγονότα έχουν μια ευαίσθητη εξάρτηση από προηγούμενα, ακόμη και το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Βραζιλία, μπορεί να δημιουργήσει σταδιακά έναν τυφώνα στην Ευρώπη! Επιχειρώντας μια αναγωγή στη ζωή μας, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, αν κάτι πήγαινε στραβά στην πρώιμη ζωή του παππού μας, μάλλον δεν θα υπήρχαν οι γονείς μας, άρα κι εμείς. Έτσι, λοιπόν, δεν θα γνωρίζαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Χρίστο Τσολάκη, δεν θα χαϊδεύαμε το σκάφος ενός μπουζουκιού, δεν θα παίζαμ...

Πάρος, ξημέρωμα 17ης Ιανουαρίου 2015. Ο βοριάς λυσσομανάει και το χιόνι πέφτει πυκνό για πρώτη φορά στο. νησί μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο Αργύρης κατεβαίνει να ελέγξει το καΐκι του και... Ένας άντρας βρίσκεται νεκρός να επιπλέει σαν ακυβέρνητη βάρκα, στο λιμανάκι της Νάουσας. Μια βέργα ψαροντούφεκου είναι καρφωμένη στο στήθος του. Στην τσέπη του, μαζί με άλλα αντικείμενα, υπάρχει και ένα μεταλλικό ασήμι ψαροκόκκαλο. Κανείς δε δίνει σημασία, έως ότου ανακαλύπτουν πως το ίδιο στοιχείο βρίσκεται σε έναν ακόμη νεκρό άντρα, αυτή τη φορά στη Νάξο. Το ψαροκόκκαλο είναι ένα απλό...

Δεν είχε καμιά σημασία πως είχαμε "κάψει" μερόνυχτα με αναλύσεις κάθε είδους. Πως ταυτιζόμασταν σαν ένας άνθρωπος. Δεν είχε καμιά σημασία πως παραγνωριζόμασταν, και από την καλή και από την ανάποδη. Άλλωστε, η έκπληξη ξεπετιέται εκεί που δεν την περιμένεις, μέσα από τα αναμενόμενα. Άλλαξα πόδι, στο σταυροπόδι, για να απαλλαγώ από το μούδιασμα του ποδιού που κουβαλούσε το φορτίο του άλλου μου ποδιού. Τον άκουγα να μου μιλάει για το "πείραμα" που σκαρφίστηκε, ενώ πίεζα το μυαλό μου να σκεφτεί τις κατάλληλες λέξεις που θα μπορούσαν να τον αποθαρρύνουν. Έπινα τον καφέ μου παρισ...

Το παρόν δεν αποτελεί ακαδημαϊκό εγχειρίδιο. Ούτε φυσικά αφορά μόνο τις Πανελλαδικές ή όπως αυτές θα ονομαστούν στο μέλλον. Είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο στον μακρύ δρόμο της Εκπαίδευσης και όχι μόνο. Στα πρώτα δώδεκα ολόκληρα χρόνια Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, τα οποία για πολλούς αποτελούν και τα μοναδικά (και καταϊδρωμένα) της ζωής τους. Και στην Παιδεία που απαιτείται για όλα αυτά τα χρόνια, πάντα και παντού άλλωστε.