Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θεατρικοί μονόλογοι.

Ως έφηβοι, νιώθουμε συνήθως πως οι μεγάλοι δεν μας καταλαβαίνουν και πως οι πράξεις μας κρίνονται άδικα. Ο κόσμος μας χρωστάει και γι' αυτό ό,τι και αν σκεφτόμαστε, νιώθουμε, κάνουμε, πρέπει να συναντά χαμόγελο και αποδοχή. Μέχρι ποιο σημείο όμως όλα επιτρέπονται; Έως που δικαιολογούνται οι πράξεις μας από το ακαταλόγιστο του νεαρού της ηλικίας; Ως γονείς, άλλοτε ανησυχούμε (στην καλύτερη περίπτωση) και άλλοτε φρικάρουμε (στη χειρότερη) όταν τα βλαστάρια μας επιδεικνύουν αποκλίνουσες συμπεριφορές. Αποκλίνουσες; Σε σχέση με ποιον; Μήπως σε σχέση με τα δικά μας μυαλά και τ...

Η θαμπότητα της "άλω", η επικείμενη κακοκαιρία, το αναπάντεχο και το ρίσκο χαρακτηρίζουν μερικά διηγήματα. Μέσα στην ομίχλη του χρόνου, στη ζυγαριά των πεπραγμένων, στην επισκίαση των πλανητών ταράζουν την έκβαση των γεγονότων. Υπάρχουν όμως τα "στέμματα" για άλλα διηγήματα. Προμηνύματα και προπομποί καλοκαιρίας, απρόσκοπτων ταξιδιών στη θάλασσα και στη ζωή. Στέμματα δόξας για τις Μεσολογγίτισσες πρόσφυγες, τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ανδρέα Μουστοξύδη, τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Δημήτρη το δάσκαλο, τον αυστραλό ράφτη, τους ανθρώπους της εργ...

Το νησί της Κέρκυρας, στην Εποχή του Ορειχάλκου υπήρξε "To νησί της Σελήνης". Στην Αρχαϊκή εποχή, σε όλη την Ελλάδα, η λατρεία του Δία (πατριαρχία) είχε προβεί ήδη στην αντικατάσταση της αρχαιότερης λατρείας της Σελήνης, επιβάλλοντας ως επικρατούσα λατρεία αυτή του Δωδεκάθεου. Στην Μέδουσα, αρχαία Θεά της Σελήνης και της Ευκαρπίας, είχαν αποδοθεί αβάσιμες σατανικές ιδιότητες, αμαυρώνοντάς την και καθώς ο Περσέας την αποκεφάλιζε, στην αντίληψη των πιστών είχε συνδεθεί με την εικόνα ενός φοβερού και θανατηφόρου τέρατος που μόνο ως φόβητρο ήταν χρήσιμο. Στην Κέρκυρα του 6...