Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Απόρριψη" είναι ο τίτλος του τελευταίου διηγήματος της συλλογής. Όλα όμως τα διηγήματα έχουν να κάνουν με την απόρριψη. Οι πρωταγωνιστές τους γνώρισαν την απόρριψη από άλλους ανθρώπους, απ’ την κοινωνία, απ’ το σύμπαν. Άλλοι πάλι έθεσαν εαυτόν εκτός παιχνιδιού, εκτός της ζωής και της δημιουργικής, όπως λέμε, διαδικασίας. Κρύφτηκαν πίσω από γρίλιες, πίσω από χολή, πίσω από υπερωρίες, πίσω από αυταπάτες. Έγιναν θεατές, καλόβολοι ή κακόβουλοι, έγιναν θύματα, έγιναν άγιοι. Εδώ βρίσκονται κάποιες απ' τις ιστορίες τους.

[...] Ψάχνοντας, ρωτώντας, σκαλίζοντας τις μνήμες, κατόρθωσα να συγκεντρώσω φοιτητές Ιατρικής, γιατρούς, οδοντίατρους, φαρμακοποιούς και νοσοκόμους, με τα ονόματα των οποίων και με ορισμένες προσωπικές πληροφορίες, που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν, συνέταξα τον κατάλογο που καταλαμβάνει το πρώτο τμήμα του βιβλίου. Της δικής μου έρευνας έχουν προηγηθεί και άλλες αναφορές σε αντιστασιακούς γιατρούς. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας, το 1983, σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, τίμησε μια μεγάλη ομάδα γιατρών που είχαν συμμετάσχει στις αντιστασιακές οργανώσεις κατά τη διάρκεια της Κα...

[...] Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε, αλλ', αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για όλους όσοι τον γνωρίζουν μές απ' το έργο του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος! (Φώτης Μπατσίλας)

Οι αναθεωρητές ιστορικοί, εδώ και τριάντα-σαράντα χρόνια, προέβησαν σε μια βίαιη "αλλαγή παραδείγματος" στην ελληνική ιστοριογραφική επιστήμη, καταγγέλλοντας την προηγούμενη ιστορική ανάλυση ως "αναχρονιστική και εθνοκεντρική", επιβεβλημένη από την "ως τότε κυρίαρχη ελληνοχριστιανική ιδεολογία"... Ένας από τους διακηρυγμένους στόχους της νέας ιστοριογραφίας είναι και η απαλλαγή της ιστορικής αφήγησης από τα "στερεότυπα" και τους "μύθους", με τους οποίους υποτίθεται πως ήταν αυτή μέχρι τότε συνδεδεμένη. ... Από τους πρώτους "εθνικούς ιστορικούς μύθους" που μπήκαν αμέσως στ...

Η πρωτοφανής πυκνότητα των πολιτικών γεγονότων και η δραματοποίηση της ελληνικής δημόσιας σκηνής δεν μπορούν να κρύψουν τα δυο κεντρικά αποτελέσματα που είχε η υπάρχουσα διακυβέρνηση της κρίσης: υπονόμευση ακόμα και των τυπικών λειτουργιών μιας συνταγματικής δημοκρατίας και εκτόξευση της κοινωνικής οδύνης πολύ πέρα από τις λεγόμενες "ευπαθείς κατηγορίες" του πληθυσμού. Τα κείμενα που παρουσιάζονται εδώ συναντούν πλευρές αυτής της συνθήκης και των τραυματικών της επεισοδίων. Δεν έχουν φυσικά την αξίωση μιας περιεκτικής εξήγησης της κρίσης, αφού επικεντρώνονται στο παιχνίδι...

Συνάντησα τον Χρήστο Βακαλόπουλο για πρώτη φορά σ' ένα μπαράκι της Αθήνας. Συζητήσαμε για το Κυπριακό επί ώρες. Κάναμε αυτές τις κουβέντες άλλες δυο-τρεις φορές ακόμη, όταν ξαναεπισκεπτόμουν την Αθήνα. Την τελευταία φορά που τον είδα, έβγαινε από το βιβλιοπωλείο Νεφέλη στην Ασκληπιού και σ' έναν πεζόδρομο μιλούσαμε για το αφιέρωμα που θα έκανα στο περιοδικό Ένωσις με θέμα Τι είναι η πατρίδα μας. Του άρεσε πολύ η ιδέα, το είχε μάθει από τον Κακίση, και μου ζήτησε να γράψει και αυτός ένα κομμάτι. Πετούσα απ' τη χαρά μου, διότι είχε ένα αλλιώτικο πάθος για την Κύπρο, που μου ά...

Μία συζήτηση του ποιητή Σωτήρη Κακίση με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Χρήστο Βακαλόπουλο για τους κωμικούς και το κιτς. Όταν ένας τόσο σημαντικός Έλληνας σκηνοθέτης, ο Γιώργος Πανουσόπουλος, αποφασίζει να συνομιλήσει μ’ έναν σπουδαίο ποιητή, τον Γιάννη Βαρβέρη, για βιβλία και όχι μόνο, πολλές φράσεις συγκινητικές και όχι μόνο καταγράφει το μαγνητόφωνο του Σωτήρη Κακίση. Πολλές εικόνες σαν του σινεμά, σαν του κινηματογράφου, από τις λέξεις τους ζωντανεύουν, αλλά και νοήματα συχνά σαν με καρδιά, όλο ψυχή ξαφνικά παρουσιάζονται. Μιλάνε για τον Σολωμό ως τον Καββαδία, για τον...

[...] Ο στρατηγός Μακρυγιάννης υπήρξε άριστος στρατιωτικός, πολιτικός, συγγραφέας και άνθρωπος και μέσα από τα κείμενά του φαίνεται η βασική του θέση: "Ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά". (Θεοφάνης Μαλκίδης, από την εισαγωγή)

[...] Η αξία των αγώνων και των κειμένων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη δεν μπορεί να αποδοθεί με λίγες λέξεις, η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε και δημιούργησε ένα σημαντικό μέρος του έπους της Επανάστασης είναι αναμφισβήτητα σημαντική. Η συμβολή αυτή περνά τα όρια της Ελλάδας και γίνεται παράδειγμα και για άλλα επαναστατικά κινήματα, εμπνέοντας λαούς σε όλον τον κόσμο, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Λατινική Αμερική. [...] (Θεοφάνης Μαλκίδης, από την εισαγωγή)

[...] Το Μανιφέστο στη Καρθαγένης (Cartajena de Indias, 15 Δεκεμβρίου 1812) αποτελεί έναν απολογισμό και ταυτόχρονα μια ερμηνεία των εξελίξεων που οδήγησαν στην πτώση της Πρώτης Δημοκρατίας, δηλαδή της πρώτης ανεξάρτητης κυβέρνησης, της Βενεζουέλας. Αποτελεί επίσης κι ένα ανοιχτό πολεμικό κάλεσμα προς τους πολίτες της Κολομβίας για την εκδίωξη των Ισπανών από τη χώρα, ως ένα πρώτο βήμα για την απελευθέρωση και των υπολοίπων χωρών της περιοχής. Για την κατανόηση, επομένως, του κειμένου και κυρίως των θέσεων του Μπολίβαρ, είναι απαραίτητη μια αναφορά στις γενικότερες εξελίξει...

[...] Η εικαστική αποτύπωση του Αγώνα αποτελεί ακράδαντη απόδειξη της χάραξης της απελευθερωτικής του δύναμης στη συλλογική μνήμη και την ενσωμάτωσή της στον πολιτισμό μας. Με την πεποίθηση αυτή, στην παρούσα έκδοση αναπαράγουμε τον κατάλογο με τα έργα που είχαν παρουσιαστεί στην έκθεση που έγινε στην Λευκωσία το 1991 με πρόλογο την ομιλία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Λουκή Παπαφιλίππου. (από το προλογικό κείμενο)

[...] Όπως θα έλεγε ενδεχομένως κι ο Ν. Γ. Πολίτης, το ποιήμα αυτό των 112 στίχων δεν είναι απλώς μια ποιητάρικη εκδοχή το διγενικού θανάτου αλλά μία θεότη, όπως αυτή που έδωσε ο Θεός στον Χάροντα, δηλαδή μια ποιητική εικόνα, ένα θείο πράγμα, ένα γοργόνειο, που όποιος το αντικρίζει απολιθώνεται και μένει άφωνος μπροστά στην ακτινοβολία που εκπέμπει το ρωμαλέο κάλλος του. (από το προλογικό κείμενο)