Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο νησί, στα ενοικιαζόμενα αραχτοί -πόσα χρόνια πριν;- κι από το διπλανό δωμάτιο είχαν ακούσει για πρώτη φορά εκείνο το γέλιο να πιάνει όλο τον χώρο, να εξαπλώνεται -καλοκαιράκι απόγευμα και τα παράθυρα ανοιχτά- παραδεισένιο. Ερχόταν απ' αλλού, αισθησιακό, ναρκισσευόμενο και κυκλογύριζε και ξεσπούσε ασυγκράτητο όλο εκρήξεις κι όλο δυνάμωνε σα να διηγιόταν μια ιστορία που κάποτε όλοι γνωρίζανε και με τον καιρό την είχανε ξεχάσει, κι ήταν γι' αυτό έτσι βουτηγμένοι στην κατήφεια. Γέλιο νέας γυναίκας που αγκάλιαζε όλο το απόγευμα, το τετράγωνο, την πόλη. Ποια ήταν; Ήταν ευτυχι...

"Έζησα στη Σκόπελο ως μόνιμος κάτοικος, χειμώνα-καλοκαίρι, από το 1987 έως το 2004. Ο οδηγός αυτός είναι αποτέλεσμα της αγάπης μου για το νησί και της ανάγκης που ένιωσα να μάθω πού βρίσκομαι. Έτσι, διάβασα αρκετά βιβλία και δημοσιεύματα για την ιστορία της Σκοπέλου, και συνάμα περπάτησα απ' άκρη σ' άκρη το νησί. Ιδιαίτερα με βοήθησαν οι συζητήσεις με σκοπελίτες: ζωντάνεψαν μες στο μυαλό μου τη ζωή του νησιού πριν την έλευση του τουρισμού, τότε που η Σκόπελος βασιζόταν στην παραγωγή λαδιού, ρετσινιού και δαμασκήνων (και, παλαιότερα, κρασιού). Τα τελευταία χρόνια γίνοντα...

Στη λέξη αναρχία το στερητικό άλφα δηλώνει την άρνηση της αρχής, δηλαδή την άρνηση της εξουσίας. Η αναρχία σαν ιδεολογία και σαν λέξη δεν έχει καμία σχέση ή συγγένεια με τη λογική του χάους. Αντιθέτως, η χαοτική κουλτούρα είναι αυτή που επιδιώκει μία κατάσταση χωρίς καμία οργάνωση, καμία πολιτική πρόταση, καμία ανθρώπινη αξία.

Φασίστα! Εγώ... φασίστας; Κι εγώ φασίστας; Μήπως; Ρετούς είναι όρος της φωτογραφικής τέχνης. Είναι το ανάλαφρο άγγιγμα του φωτογράφου με καλοξυσμένο μολύβι πάνω στο αρνητικό που διορθώνει τις λεπτομέρειες, τις απροσεξίες στους φωτισμούς, τις μικρές ασέβειες του χρόνου στα πρόσωπα. Ο εξωραϊσμός της πραγματικότητας, το τρυφερό χάδι του ψέματος πάνω στην αλήθεια. Το ΡΕΤΟΥΣ αφηγείται τη γέννηση ενός ιστορικού φωτογραφείου της Θεσσαλονίκης στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Ακολουθεί τους ανθρώπους του -δύο δίδυμους αδελφούς- και την εξέλιξή τους μέχρι το σήμερα: άνοδος, ακμή,...

Σε ποια κοινωνία ζούμε; Τι κοινωνία θέλουμε; Αυτά τα ερωτήματα συνιστούν την πολιτική. Δημοκρατία είναι να μπορούν όλες και όλοι να δίνουν τη δική τους απάντηση κάθε μέρα. Με απόψεις, πράξη και ζωή. Το βιβλιαράκι αυτό καταθέτει μια πρώτη γνώμη. "Κρίση αξιών" ή ευκαιρία άλλων επολογών ζωή; Όταν όλα ξεφτίζουν, τότε όλα μπορούν να επινοηθούν απ' την αρχή. Κυρίως ο έρωτας και η φιλία ως πηγές έμπνευσης μιας αυτόνομης κονωνίας. Αφετηρίες ζωής που αντλεί το νόημά της όχι από τη συσσώρευση πραγμάτων αλλά από τις σχέσεις ελεύθερων και ίσων ανθρώπων.

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού εξετάζουν από διάφορες οπτικές γωνίες τις σχέσεις της σύγχρονης πόλης με το αυτοκίνητο, ιδίως με το ιδιωτικό αυτοκίνητο. Πραγματεύονται τη σταδιακή εκτόπιση των άλλων τρόπων μετακίνησης, την επιβολή, πραγματική και φαντασιακή, του ιδιωτικού αυτοκινήτου, τη δομή της πόλης που δημιουργείται έτσι και εισηγούνται μέτρα για να βελτιωθεί η κίνηση και η ζωή μας στα αστικά κέντρα. Στο Επίμετρο, ο γνωστός αμερικανός στοχαστής Λιούις Μάμφορντ αναλύει τον "αμερικάνικο τρόπο θανάτου", δηλαδή τη λατρεία του ιδιωτικού αυτοκινήτου στις Η.Π.Α. Τα κείμ...

Όλοι ξέρουμε πως ζούμε σ' ένα κόσμο ενεργειακά φτωχό, εχθρικό, καταστροφικό και επικίνδυνο. Ξέρουμε όμως πως ζούμε και σε ένα κόσμο που ασταμάτητα αλλάζει και μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο για όλους μας, φτάνει να ξέρουμε, όσοι έχουμε λόγο να τον αλλάξουμε, πως θα τον αλλάξουμε. Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου αναλύει το πρόβλημα των ορυκτών καυσίμων, ως πρόβλημα εξουσιαστικού συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος και ως πηγή κατακτητικής βίας, οικονομικής στρέβλωσης, κοινωνικής καταπίεσης, φτώχειας και δυστυχίας και περιβαλλοντικής καταστροφής και αντιπαραθέτει σ'...

Τα μελετήματα, που συγκροτούν το βιβλίο, γράφτηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας. Από ένα σημείο και μετά έγινε κατανοητό από τον υπογράφοντα πως δεν αποτελούν παρά οπτικές γωνίες υπό τις οποίες αυτός παρακολουθεί το ποιητικό φαινόμενο, τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη νεωτερική ρυθμολογική εκδοχή του. Η ποίηση ήταν και είναι λόγος ρυθμικός, και προφανώς και η ποίηση που θα δημιουργηθεί στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον θα εξακολουθεί ενίοτε να επιδεικνύει, οπωσδήποτε να εγκιβωτίζει ή και απλώς να υπαινίσσεται τον ρυθμό ως sine qua non χαρακτηριστικό της....

"Διακρίνω μιαν ανήσυχη περισκοπική ματιά, η οποία, γερά γειωμένη στη γύρω πραγματικότητα, εμπνέεται από τα ερεθίσματα και τις εικόνες που προσφέρει η ζωή και τα μεταπλάθει σε ποίηση, με σαρκαστική τρυφερότητα". Σάκης Σερέφας

Το περιοδικό "Διαγώνιος" εκδόθηκε το 1958 στη Θεσσαλονίκη και εντυπωσίασε με την ποιότητα και την αρτιότητά του. Είναι πια καιρός ν' αρχίσει η αποτίμηση του ρόλου του στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης. Αυτό επιχειρεί να κάνει ο λογοτέχνης και μελετητής Γιώργος Μολυβίδης, ξεκινώντας από τα κείμενα κριτικής ποίησης, πεζογραφίας, δοκιμίου και ζωγραφικής που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό κατά την πρώτη πενταετία και υπογράφονται κυρίως από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον Π. Μουλλά, τον Ηλία Πετρόπουλο. Όπως τονίζει ο συγγραφέας, επέλεξε να ασχοληθεί με τα κείμενα κριτικής κατά τ...

"Παλιός μελετητής των ουτοπιών κι εγώ, βλέπω με ιδιαίτερη συμπάθεια το βιβλίο της Μαρία-Λουίζα Μπερνέρι, γιατί είναι η περιεκτικότερη και διεισδυτικότερη μελέτη των ιδεωδών πολιτειών που έχει γραφεί μέχρι σήμερα. Αυτό, που δίνει στο βιβλίο την ιδιαίτερη αξία του, είναι το τολμηρό μυαλό και το φλογερό πνεύμα της συγγραφέως του. Η Μπερνέρι είναι εχθρός των δυνάμεων, που θέλουν να μετατρέψουν τον άνθρωπο σε δουλικό αυτόματο και φίλος όλων όσα ευνοούν την ελευθερία και την δημιουργική έκφραση. Η Ουτοπία έχει τόσο πολλούς κύκλους, όσους η Κόλαση του Δάντη· η Μπερνέρι είναι ο κ...

[...] Το βιβλίο αυτό έχει στόχο να συνεισφέρει στον εμπλουτισμό της συζήτησης για τους στόχους και τις μεθόδους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, μέσα από την παρουσίαση προτάσεων που αποσκοπούν στη διαμόρφωση υπεύθυνων και ενεργών πολιτών. Αποτελεί προϊόν του έργου μιας διεθνούς ομάδας εργασίας για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, που συντονίζεται από το "Διεθνές Δίκτυο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης - Πόλις", δίκτυο ατόμων και οργανισμών από περισσότερες από εξήντα χώρες, που ιδρύθηκε το 1994. Η δράση του δικτύου εγγράφεται στο πλαίσιο της "Συμμαχίας για έναν κόσμο υπεύθυνο, πλ...

Έχω την υπόνοια ότι το ανθρώπινο κάλλος από αρχαιοτάτων χρόνων υπέστη μια σημαντική νοητική διαστρέβλωση, με αποτέλεσμα να αναγορευθεί σε έργο τέχνης και να υπαχθεί στην Αισθητική και, μέσω αυτής, στην Ηθική, διαστρέβλωση εξαιρετικής αντοχής, παρά τη δαιμονοποίησή του κατά περιόδους από τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα, όπως επίσης και ότι υπήρξε δέκτης μιας απαράδεκτα προνομιακής μεταχείρισης σε σχέση με τις υπόλοιπες "φυσικές καλλονές", φαινόμενο αναμενόμενο μέσα στον γενικευμένο ανθρώπινο επεκτατισμό. Είναι αυτονόητο ότι το φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομέν...

"Συνάμα αλληλογραφία και δοκίμιο, το βιβλίο αυτό της Ετέλ Αντνάν συνοψίζει την ευαισθησία και τη διεισδυτικότητά της, που την έχουν κάνει διάσημη σε ολόκληρο τον κόσμο. Παγκόσμια έκθεση γυναικείου βιβλίου στη Βαρκελώνη, ημερίδα για τον Ιμπν Αραμπί στην Μούρθια, συζητήσεις για τον πόλεμο του Κόλπου στη Γερμανία, επιστροφή στη λαβωμένη Βηρυττό, με ενδιάμεσους σταθμούς την Αιξ-αν-Προβάνς, τη Σκόπελο, το Άμστερνταμ, τη Ρώμη. Στο τέλος του αιώνα και της χιλιετίας μας, με υπόβαθρο τον πόλεμο στον Κόλπο και τον εμφύλιο στην πατρίδα της, τον Λίβανο, τα γράμματα αυτά μετατρέπονται...

Τι λόγο έχουν οι καλλιτέχνες, οι πιο ελεύθεροι και ανεξάρτητοι άνθρωποι της κοινωνίας, άνθρωποι που ζουν «σαν τα κρίνα του αγρού» να συναθροίζονται, να οργανώνονται και να καταπιάνονται με θεωρητικές συζητήσεις; «Καλλιτέχνη, μη μιλάς· δημιούργησε!». Τα λόγια αυτά τα έχουμε ακούσει συχνά από ανθρώπους που δήλωναν αρμόδιοι να μιλούν, να σκέφτονται και να ενεργούν για λογαριασμό μας: πολιτικούς, διανοούμενους, βιομήχανους, καθηγητές, τεχνοκρίτες και άλλους. Και πάντα μας πρόδιδαν. Δημιουργώ, σκέφτομαι και μιλώ. Αλλά οι σκέψεις δεν βγαίνουν από το στόμα. Ολόκληρο το κορμί του...