Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κείμενα του Πιοτρ Κροπότκιν: Στους νέους, νόμος και εξουσία, το εξεγερσιακό πνεύμα, η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, η επαναστατική κυβέρνηση κ.ά.

Η οικογένεια είναι δέντρο σκιερό για τα μέλη της. Κάποιες, όμως, αποδεικνύονται ανίσκιωτοι ξέρακες κι άλλες, ακόμη χειρότερα, έχουν κλαδιά που σφίγγουν και συνθλίβουν. Ευτυχώς που υπάρχει η αγάπη των ξένων, η φιλία και ο έρωτας...

Αγάπη, ελευθερία, στέρηση, νοσταλγία, υποκρισία, ελπίδα, δημιουργία... Αξίες, ήθη, βιώματα και εικόνες από την κοινωνική και οικογενειακή ζωή, την πολιτική επικαιρότητα και τον πολιτισμό της τρέχουσαςν καθημερινότητάς μας, που αναδεικνύουν θέματα, ιστορίες και αξιοπερίεργα γεγονότα που μπορούν να συμβούν στον καθένα μας. Μνήμες, πρόσωπα και ανθρώπινοι χαρακτήρες που αποκαλύπτονται από μία διεισδυτική αφήγηση ενός καυστικού και συνάμα τρυφερού λόγου, που περιπλανάται αέναα στον χρόνο, συνδέοντας το σήμερα με την ηθογραφία μιας εποχής που παρήλθε...

Στη λέξη αναρχία το στερητικό άλφα δηλώνει την άρνηση της αρχής, δηλαδή την άρνηση της εξουσίας. Η αναρχία σαν ιδεολογία και σαν λέξη δεν έχει καμία σχέση ή συγγένεια με τη λογική του χάους. Αντιθέτως, η χαοτική κουλτούρα είναι αυτή που επιδιώκει μία κατάσταση χωρίς καμία οργάνωση, καμία πολιτική πρόταση, καμία ανθρώπινη αξία.

Τι είναι κακό; Ποια είναι η φύση του και η προέλευσή του; Είναι υπαρκτό ή ψευδαίσθηση, ιδέα, έλλειψη του αγαθού; Είναι σύμφυτο με την ανθρώπινη υπόσταση, εγγενές, ή επίκτητο; Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον να αναχαιτισθεί αποτελεσματικά;

"Ποια είναι η φιλοσοφία σας στη ζωή;", ρωτάμε τον συμπολίτη μας, και εννοούμε όχι τόσο τον φόρτο της ζωής, όσο το πολυτελές περίσσευμα του τρόπου με τον οποίο την βλέπει κανείς πλαγίως διά μέσου αυτού του λαβυρίνθου ανάλαφρων λείων τοίχων. Ο συγγραφέας δεν αρκέστηκε στην εικονογραφική της έκθεση, στο μύθευμα ότι δύναται κάποιος εύκολα και απλά να κατισχύσει αυτής. "Φύσις διδαγμάτων κρατεί"! Σαν σε ανατροπή, όμως, επήλθε το δικό του βάσανο: η αναστοχαστική σκέψη είναι η απομυζημένη ζωή και η παθογνωστική διασάφηση αυτής της ζωής εντός ικανού αριθμού στοχαστικών πεδίων. Προσω...

Θεσσαλονίκη του ’60. Εξοχές. Μονοκατοικίες, λουλουδιασμένες αυλές, αλάνες (πεδία εκτόνωσης παιδιών και έφηβων), παραλιακά κέντρα (ανάσες ψυχαγωγίας των μεγάλων), ψάρεμα και κολύμπι στη θάλασσα, ρεμβασμοί στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα του Θερμαϊκού, έρωτες, πλατωνικοί και όχι, υπό το σεληνόφως, αγνά αισθήματα, ανιδιοτελείς φιλίες. Η Αρετή, αθώα και άκακη ψυχή, βιώνει σ’ αυτό το περιβάλλον τον νεανικό έρωτα αλλά και την προδοσία του, που σημαδεύουν την πορεία της ζωής της. Ζωή που της επιφυλάσσει ανατροπές και δοκιμασίες μέσα από τις οποίες συνειδητοποιείται, ανακαλύπτει τις ικαν...

Αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε τους προβληματισμούς μας σ’ αυτόν τον ενιαίο συλλογικό τόμο κειμένων που έχετε στα χέρια σας. Βιώνοντας την ταραχώδη αυτήν εποχή των διεθνών, ευρωπαϊκών και εθνικών αδιεξόδων, θεωρήσαμε ότι οτιδήποτε συμβάλλει στην καλλιέργεια του διαλόγου είναι καλό, ταυτόχρονα δε εποικοδομητικό, καθώς η διατύπωση των επιμέρους αληθειών και απόψεων, όπως και η προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας, βοηθούν στο ξεπέρασμα της επικρατούσας σύγχυσης. Βοηθούν στο ξεπέρασμα της γενικότερης "θολούρας" που οι εξελίξεις δημιούργησαν στο μυαλό των ανθρώπων, αλλά και...

Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και πιο πρόσφατα στην Τουρκία και τη Βραζιλία διαμαρτύρονται οι νέοι με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο ενάντια στις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες τους - και απαιτούν όχι μόνο μια ευκαιρία στην αγορά εργασίας, αλλά και έναν νέο προσανατολισμό και μια καλύτερη εκπαίδευση. Ξεκινώντας από τη θέση ότι η οικονομική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα θα φέρει μαζί της και μια στροφή στον ιδεολογικό προσανατολισμό, η συγγραφέας σκιαγραφε΄κατ' αρχάς τους ιδιαίτερους όρους παραγωγής και την ιστορική...

ΦΕΥΓΩ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ, έγραφε η πινακίδα στο πίσω μέρος της καρότσας στο Ντάτσουν. Από πάνω ένα αυτοσχέδιο στέγαστρο κι από κάτω τα παιδάκια -τα χαζεύαμε εμείς από δίπλα, σταματημένοι στο φανάρι- ξαπλωμένα μακάρια σ’ ένα φανταχτερό στρώμα με κόκκινα και κίτρινα τριαντάφυλλα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Το μικρότερο, κατσαρομάλλικο ένα αγοράκι, γυμνό εντελώς, ανάερα χαμογελώντας προς το μέρος μας, ενώ η τσιγγάνα μπροστά, συνοδηγός σοβαρή στο κουβούκλιο με το κεφάλι σκεπασμένο με μαντίλι χρωματιστό από κείνα με τα φλουριά στο μέτωπο. Και στην Τσιμισκή που ’χε πάρει φωτιά, ένα τ...

"Νυχτερινό (στη μουσική): σύντομο κομμάτι για πιάνο, ρομαντικού χαρακτήρα". Μια μικρή ερωτική ιστορία στη Θεσσαλονίκη του σήμερα...