Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ή Ήβη, με ταλέντο στον έντεχνο λόγο, και η Ζωή, με ταλέντο στη φωνή, είναι αχώριστες, αλλά εντελώς διαφορετικές. Εν μέσω οικονομικής κρίσης συγκρούονται και απομακρύνονται η μία από την άλλη. [Όταν ερωτεύοται, τις κυριεύει φόβος. Όμως "ο έρωτας δεν είναι έρωτας, αν δεν συνοδεύεται από φόβο" κι "ο ίμερος δεν γνωρίζει ευγένειες, πολιτισμό, διαγωγή κοσμιοτάτη". Η Ήβη βρίσκει παρηγοριά στη γραφή, αλλά ακόμα δεν έχει καταπιαστεί με "τα δύσκολα του γραψίματος, δηλαδή το σβήσιμο και την οικονομία των λέξεων", ενώ η Ζωή μαθαίνει πως "η ζωή είναι αυτό που κόβει στην μέση έναν π...

Δίγλωσση έκδοση, σε ελληνικά και ισπανοεβραϊκά, που απευθύνει ο συγγραφέας στο φίλο του ζωγράφο Αντόνιο Σάουρα. Είναι ένα γράμμα ποταμός, που περιγράφει την ιστορία, τα δεινά και τους διωγμούς των Εβραίων στην Ισπανία, τη ζωή τους στην Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη.

Ο Διονύσιος Βάγιας εξερευνά την terra incognita - τη γυναίκα, σε πολλές ουσιώδεις εκφάνσεις της: ως ωραίο φύλο. γυναίκα του πόθου, ερωμένη, σύντροφο, συνομιλήτριο ή κοινωνικά αδικημένη: ως φεμινίστρια, αλλά και ως συγγενή, μητέρα, κόρη. αδελφή ή εξαδέλφη. Συνυφαίνει μέσα σε αυτές τις εκφάνσεις του θηλυκού το αθόρυβο έργο του χρόνου: τη μοίρα της γήρανσης, που δαμάζει κάθε έμβιο ον. Εστιάζει από την αρχή μέχρι το τέλος της εργασίας του στον ισόβιο κλυδωνισμό του άνδρα, στη δίνη που προκαλεί στη ζωή του το πέρασμά της. Η έρευνα αυτή καθοδηγείται από τη φαινομενολογική ματιά,...

Ταξιδεύοντας στην Ιορδανία, στην Ιερουσαλήμ, στο Σινά, στο Ιράκ, στο Ιράν, στον πολικό κύκλο, στη σοβιετική Αρμενία, στην Ταϋλάνδη, στη γειτονική Βουλγαρία...

Τα παιδικά χρόνια, οι σπουδές στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο με δασκάλους τον Πικιώνη, τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Εγγονόπουλο, η γνωριμία με τον Τσαρούχη, σκέψεις για τον αρχιτέκτονα και την αρχιτεκτονική, για τα ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία, για τα όρια του ελληνισμού και για την Ρεντίνα και τον θάνατο του Ευριπίδη...

Ο Σοφοκλής έσκυψε ως το έδαφος και με ανεξήγητη για την πράξη του συγκίνηση, μάζεψε ένα κοκάλινο αντικείμενο που έμοιαζε με πιαστράκι μαλλιών ή μικρή αγκράφα ή ίσως κόσμημα. Ένα παιδί ή μια κοπέλα είχε χάσει ή είχε πετάξει εκεί ένα μικρό πράγμα χωρίς αξία. Ένιωσε ευχαρίστηση, σαν αυτή που νιώθεις όταν βρίσκεις κάτι που δεν θυμόσουν που το 'βαλες. Το κοκαλάκι δεν του θύμιζε τίποτε, ούτε σαν απλό αντικείμενο, ούτε σε σχέση με κάποιο πρόσωπο. Η σημασία του έγκειτο στο ότι ήταν εκεί· μόνο στο γεγονός αυτό.

Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι επαναστάτες και καπιταλιστές θεωρούν κριτήριο αλήθειας την επιτυχία, και μας καλεί να επανεξετάσουμε τον ανορθόδοξο μαρξισμό της Δυτικής Ευρώπης που παραμερίστηκε επειδή απέτυχε. Υποστηρίζει ότι η λατρεία της επιτυχίας και της επιστήμης αφαίρεσε από τον ορθόδοξο μαρξισμό την κριτική του ενόρμηση, η οποία όμως διασώθηκε στους λεγόμενους ανορθόδοξους μαρξιστές: Ρόζα Λούξεμπουργκ, Καρλ Κορς, Άντον Πάνεκουκ, Χέρμαν Γκόρτερ, Αμεντέο Μπορντίγκα, Αντόνιο Γκράμσι, σχολή της Φραγκφούρτης. Οι επιτυχίες του ορθόδοξου μαρξισμού δεν επικυρώνουν την αλήθεια τ...

Στα μέσα του 2002 άρχισα δειλά τις διεισδύσεις μου στα βιβλία άλλων συγγραφέων, ξεκινώντας με το μυθιστόρημα του Περικλή Σφυρίδη "Μεταμόσχευση νεφρού". Έκτοτε, συνέχισα να δημοσιεύω βιβλιοκρισίες και κριτικές μελέτες σε διάφορα έντυπα κι εφημερίδες της χώρας. Με τον καιρό, κατέληξα σε ένα μίνιμουμ δεδομένων που πρέπει να τηρούνται για να είναι ένα κείμενο βιβλιοκρισίας ανεκτό και αναγνώσιμο. Αναφορά σε στοιχεία που έχουν να κάνουν με το βιβλίο αυτό καθεαυτό, επαρκή πληροφόρηση-ενημέρωση πάνω στο περιεχόμενό του, αναφορά και στα υπόλοιπα έως τώρα έργα του συγγραφέα και συσχε...

Τα ονόματα των ηρώων είναι ενδεικτικά. Όσοι αναγνωρίσουν εαυτόν ή άλλον μπορούν να το αλλάξουν. Το ίδιο ισχύει και για τον γεωγραφικό χώρο. Τα υπόλοιπα στοιχεία είναι, ευτυχώς, αληθινά.

Το ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο δημοσιεύεται τούτο το σύντομο φιλοσοφικό έργο του Βασιλόπουλου, είναι αυτό που διαμορφώνει η τρέχουσα πολιτική και στρατιωτική ηγεμονία μίας καπιταλιστικής κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως "το τέλος της ιστορίας", "η σύγκρουση των πολιτισμών" κτλ. Για να υπάρξει δυνατότητα για πραγματική χειραφέτηση του ανθρώπου, πρέπει πρώτα να πιστέψουμε πως είναι εφικτή. Το θεωρητικό περιεχόμενο του δοκιμίου είναι σαφέστατο: για να υπάρξει ιστορική ανάδειξη του κοινωνικού είναι, χρειάζεται διαύγεια των στόχων, κι αυτή είναι η προϋπόθεση για μία πιθ...

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μέχρι τον θάνατό του, το 1993, ο Κ. Τομανάς, εκπαιδευτικός το επάγγελμα, στον τομέα των φυσικών και μαθηματικών επιστημών, συγκέντρωνε υλικό για τη ζωή στην παλιά Θεσσαλονίκη. Μετά θάνατον, ο γιός του, Β. Τ., ταξινομεί και εκδίδει κατά ενότητες αυτό το υλικό. Ο πλέον ογκώδης τόμος αφορά τους δρόμους και τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τη διήγηση της ιστορίας των δρόμων, όπως την φτιάχνουν πρόσωπα και κτίρια, σε μια περίοδο ογδόντα χρόνων.

Η συνύπαρξη στο ανά χείρας βιβλίο δύο τόσο διαφορετικών ποιημάτων, γραμμένων από δύο τόσο διαφορετικούς ποιητές, θα μπορούσε να είναι τυχαία, δηλαδή αυθαίρετη· αλλά δεν είναι, νομίζω. Εκτός του ότι τα δύο ποιήματα προέκυψαν από και μέσα σε δυο συγκεκριμένους τόπους (που όμως κι αυτοί διαφέρουν διαμετρικά), υπάρχει κάτι ακόμη που τα συνδέει - κατά κάποιον, έστω, τρόπο: αυτό που συμβαίνει με τους τίτλους τους. Το ποίημα του Καρυωτάκη είχε "τελικό τίτλο", σε αυτόγραφο που μάλλον έχει χαθεί, Επαρχία· φαίνεται ότι ο ποιητής ήθελε (δικαίως, θα έλεγα) το κείμενό του να α...

Λείπει της θάλασσας νερό, λείπει της γης βοτάνι λείπει κι εσένα ο γιούλης σου στα μακριά στα ξένα Σε όλες τις συλλογές των δημοτικών τραγουδιών στιχουργούνται τα βότανα. Τα συναντούμε στα κλέφτικα τραγούδια και στα νανουρίσματα, που πολλά είναι αρχαιότατα βυζαντινά, όπως και στα μοιρολόγια, τα ερωτικά τραγούδια και τις παραλογές, μ' άλλα λόγια παντού. Η παρουσία των βοτάνων, δηλαδή των φυτών με φαρμακευτική χρήση, δεν συμβάλλει μόνο στη μουσικότητα και τον νοηματικό πλούτο των δημοτικών τραγουδιών. Λέξεις σύνθετες με πρώτο ή και δεύτερο συνθετικό κάποιο βότανο, όπως νεραν...

Ο εσωτερικός μονόλογος στην πιο μεγαλειώδη του έκφραση... κι ας έχει γραφεί πριν από την εμφάνιση των μεγάλων του είδους: Μαρσέλ Προυστ, Βιρτζίνια Γουλφ, Τζαίημς Τζόυς. "Η μαγευτική μελωδία της άνω τελείας", είπε για το μυθιστόρημα ο George Moore.