Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς και πότε χρησιμοποιούσαν οι ομηρικοί ήρωες το καθαρτήριο θειάφι; Πότε και πώς παρασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια και αρωματικά έλαια; Πώς μεταμόρφωσε η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους; Τι ήταν ο "λωτός" των Λωτοφάγων, που έκανε τους ανθρώπους να ξεχνούν τα πάντα για τον εαυτό τους και τη ζωής τους; Ποιος ήταν ο ρόλος των θεραπευτών στα ομηρικά έπη; Στα παραπάνω και σε άλλα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει η γλαφυρά γραμμένη μελέτη της Χριστίνας Φλόκα. Αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας που άρχισε να εκδίδεται το 1998 ("Η φαρμακογνωσί...

Τον ανάγκασαν να πλύνει τα πόδια και τον έβαλαν να κοιμηθεί. Μόλις ξάπλωσαν οι γονείς του, ο Θάνος το 'σκασε αθόρυβα. Πρώτα πέρασε μπροστά από την εκκλησία. Άκαυτη και μεγαλοπρεπής. Η καμπάνα, στο ορθωμένο κωδωνοστάσιο, με απλωμένο το σκοινί, περιμένει την ώρα που ο κανδηλανάφτης θα σημάνει εσπερινό. Ο Θάνος προχώρησε μέσα από ένα στενοσόκακο. Μερικά ροχαλητά πρόδιδαν τους εραστές του μεσημεριάτικου ύπνου. Ο Θάνος θυμήθηκε τις συμβουλές του παπά: "Πρέπει διαρκώς να επαγρυπνούμε, μη μας πιάσουνε στον ύπνο!" "Και να που μας πιάσανε", σκέφτηκε το παιδί. Όσο πλησίαζε στο καφεν...

Σημείο ψυχικής φυγής φυγή από τη σκληρή πεζότητα προς τα ύψη της ποίησης, χωρίς κοπή του ομφάλιου λώρου με τη ζωή. Συμπυκνωμένη περιγραφή της ζωής μέσα στη φύση, άνετο τραγούδι για τον κόσμο που μας περιβάλλει, για τον κόσμο που είναι μέσα μας.

Η μεταρρύθμιση της συνείδησης, η "αγωγή" με την ευρεία σημασία της λέξης, είναι μία εξελικτική διαδικασία που έχει τον χαρακτήρα της ανέλιξης. Κατά την ανέλιξη εγκαταλείπονται/ξεπερνιώνται νοοτροπίες, τρόποι του σκέπτεσθαι που είναι επιβαρυμένοι με ιδεολογήματα και προλήψεις και στη βάση των οποίων βρίσκεται διανοητική αδράνεια και έλλειψη αυτοκριτικής. Η κατανόηση της εξελικτικής διαδικασίας, της γένεσης, προϋπόθεση για τη συνδρομή στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας και εντός μας, ιδιαίτερα η κατανόηση της εξέλιξης και ανέλιξης στον χώρο της Ιστορίας, του πνεύματος και τ...

Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα απρόσμενο, απαιτητικό ταξίδι στο Νεπάλ και τη διοικητική περιφέρεια της Ινδίας Σικκίμ, που έγινε το 2004. Δεν είναι ένα τυπικό ταξιδιωτικό αφήγημα, αλλά το παράδοξο μείγμα λεπτομερειών, υποθέσεων, παραδοξοτήτων, ορισμών και ανατροπών των συμβάσεων για το ταξίδι και τους προϊδεασμούς του δυτικού ταξιδιώτη. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι οι δείκτες και οι αποδείξεις ενός μη συμβατικού βλέμματος που εντοπίζει και μεγεθύνει λεπτομέρειες, επενδύει με ιδιότητες τις χωρικές ή συμβολικές τοπογραφίες, διερευνά, αποδεικνύει, δείχνει ή, στο...

Η "Ηθική" είναι το έργο που συνέγραφε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και άφησε ανολοκλήρωτο ο "αναρχικός πρίγκιπας" Πιοτρ Κροπότκιν (1842-1921). Γράφει στα "Απομνημονεύματά" του ο επαναστάτης (τροτσκιστής) Βίκτορ Σερζ: "Τον Φεβρουάριο του 1821 πέθανε στο Ντιμίτροβο ο γηραιός Κροπότκιν. Δεν είχε θελήσει να τον επισκεφθώ, επειδή φοβόμουν μια οδυνηρή συνάντηση. Πίστευε ακόμη ότι οι μπολσεβίκοι είχαν πάρει χρήματα από τους Γερμανούς κτλ. Ξέροντας ότι ζούσε μες στο κρύο και στο σκοτάδι, γράφοντας την "Ηθική" και παίζοντας για ξεκούραση λίγο πιάνο, του είχαμε στείλει, οι φίλοι...

"Σε μια εποχή δυσκολιών, η καθημερινή ζωή γίνεται άσκηση στην επιβίωση. Οι άνθρωποι ζουν μόνο στο σήμερα. Σπάνια κοιτάζουν πίσω, για να μη παραδοθούν σε μία παραλυτική νοσταλγία· και αν κοιτάζουν μπρος, είναι για να δουν πώς μπορούν να προστατευθούν από τις συμφορές που σχεδόν όλοι περιμένουμε σήμερα. Η συναισθηματική ισορροπία απαιτεί σήμερα έναν ελάχιστο εαυτό, και όχι τον επιβλητικό εαυτό του πρόσφατου παρελθόντος." Έτσι ξεκινά το βιβλίο του ο Κρίστοφερ Λας και στις τριακόσιες σελίδες που ακολουθούν στηρίζει τα λεγόμενά του. "Ακόμη πιο πολύτιμο από τον πολυεγκωμιασμ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Ιριδισμοί του "και". - Το "άγω" και οι αμαρτίες του. - Το ρήμα "συμμετέχω". - Γραμματική, γραμματική και ποιητική γραμματική. Δώδεκα παραλλαγές στο ίδιο θέμα. - Η γλώσσα της κρητικής μαντινάδας - Η γλώσσα του παιδιού - Από τη δραχμή στο ευρώ - Ευρετήριο

Ορθογραφιών/ Ανορθογραφιών το ανάγνωσμα: Ι. Αλίμονο και όχι αλλοίμονο/ αλήμονο... ΙΙ. Αλλήθωρος και όχι αλλοίθωρος... ΙΙΙ. Από την ώρα στο αγώρι... IV. Η ώρα με τα ωραία της παιδιά κι εγγόνια V. Και ο αετός και ο αϊτός VI. Αλλιώς, αλλιώς αηδόνα μου VII. α. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Από τη δουλεία στη δουλειά VIII. β. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Από την έν-νοι-α στην έν-νοια / έγνοια IX. γ. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Και το δύο και το δυο X. δ. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Σύρε ταχιά στην ώρια τη σπηλιά XI. Ορθογραφίας καμώματα. Ανε...

Τα μελετήματα, που συγκροτούν το βιβλίο, γράφτηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας. Από ένα σημείο και μετά έγινε κατανοητό από τον υπογράφοντα πως δεν αποτελούν παρά οπτικές γωνίες υπό τις οποίες αυτός παρακολουθεί το ποιητικό φαινόμενο, τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη νεωτερική ρυθμολογική εκδοχή του. Η ποίηση ήταν και είναι λόγος ρυθμικός, και προφανώς και η ποίηση που θα δημιουργηθεί στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον θα εξακολουθεί ενίοτε να επιδεικνύει, οπωσδήποτε να εγκιβωτίζει ή και απλώς να υπαινίσσεται τον ρυθμό ως sine qua non χαρακτηριστικό της....

Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται σ' όλους εκείνους τους γνωστικούς που δυστυχώς μας άφησαν νωρίς και σ' όλους εκείνους τους τρελούς που ευτυχώς είναι ακόμη εδώ.

Για το ανά χείρας έργο του, θεωρείται το πιο "πολιτικό" του, αφού μελετά τα προβλήματα της ηθικής και της θρησκείας, και αφορμώμενος από αυτά μιλά για τον πόλεμο, για την Ευρώπη, για τον ρόλο ενός Παγκόσμιου Οργανισμού που θα διασφαλίζει την ειρήνη, για τον "αφροδισιακό" πολιτισμό μας, αλλά και για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο και για το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως "αναγκαίο" κτήμα του ανθρώπου, έγραψε ο φιλόσοφος ότι ωρίμαζε μέσα του επί είκοσι πέντε χρόνια. "Θεωρώ το τελευταίο μου βιβλίο έργο κοινωνιολογίας", δήλωσε, ενώ μια άλλη φορά είπε: "Είναι ένα βιβλίο φιλοσο...

Στο "ακτινοβόλο μέλλον" της σταλινικής προπαγάνδας που συνοικεί με τον "γνόφο της υποϊστορίας", η νέα ιστορία βρίσκεται σχεδόν σχιζοφρενικά "εκείθεν" και ταυτόχρονα "εντεύθεν" της παραδοσιακής: η ανθρώπινη υπόσταση διπλασιάζεται με τη μετοχή στη "μεταϊστορία των λουλουδιών του Rilke", αντιμετωπίζοντας, ωστόσο, την παράλογη αντίφαση των "φρικτότερων εγκλημάτων και των πιο παράδοξων συνωμοσιών" στην επίσημη ιστοριογραφία της "κομμουνιστικής" καθημερινότητας. Πάγια τακτική της κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, χωρίς να εξαιρείται ο νεοφιλελευθερισμός του 21ου αι., είναι ο στολισμός...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, καρπός αγάπης για τον τόπο, περιγράφει και αναλύει τις αθέατες πηγές της ιστορίας των Τρικέρων -η κραταιά ναυτική πολιτεία επί Τουρκοκρατίας υπήρξε μείζον κέντρο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα-, αναδεικνύει όψεις της οργάνωσης και της εξέλιξης της κοινωνίας τους, την ακμή και την προσαρμογή τους στις εξελίξεις, τον καθοριστικό ρόλο των γυναικών λόγω της μακρόχρονης απουσίας των ανδρών στα καράβια. Μιλά συγχρόνως για τις άμεσες αισθήσεις και τις φυσικές ομορφιές του τόπου, για τη μαγειρική και το κάλλος της τοπικής ενδυμασίας, τη γοητεία...

Από τ' ανοιχτά παράθυρα της γιορταστικής αίθουσας έβγαιναν ήχοι μουσικής. Οι νεόνυμφοι χόρευαν στο κέντρο της πίστας, οι γονείς τους χαμογελούσαν, οι καλεσμένοι απολάμβαναν εδέσματα και ποτά, και τα τρία ζευγάρια, γριά- νέα γριά- νέα γριά- νέα, παρακολουθούσαν ατάραχα. Οι άγγελοι που προστατεύουν τις γιορτές νόμιζαν ότι κι εκείνα διασκέδαζαν.

Στο βιβλίο του μιλά για την "ιδεολογία των ευκαιριών και της κοινωνικής ανόδου" στις Η.Π.Α., για την εκπαίδευση, για τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, για τη φυλετική πολιτική σε μια πολυφυλετική κοινωνία, για τη χαμένη τέχνη της συζήτησης, για τον ακαδημαϊκό ψευτοριζοσπαστισμό, για τη θρησκεία της κουλτούρας και για το ψυχικό κενό της εκκοσμικευμένης κοινωνίας μας.

Φιλολογικές επιθέσεις, περιοριστικές νομοθεσίες και κοινωνικές διακρίσεις, λαϊκός φθόνος και μίσος, δημεύσεις και απελάσεις, συκοφαντίες και φυλακίσεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις, πυρά και σφαγές, γκέτο και πογκρόμ, στρατόπεδα θανάτου και Ολοκαύτωμα... αποτέλεσαν τη μοίρα του πιο πολύπαθου λαού στην Ιστορία. Το βιβλίο αυτό αφηγείται αυτήν την ιστορία του παράλογου μίσους και του απύθμενου πόνου, ιστορία που πρέπει να έρθει στην επιφάνεια και να ταράξει συνειδήσεις. Η οδυνηρή αφήγηση βγαίνει μέσα από την καρδιά ενός ειλικρινούς ιερέα, ο οποίος, συγκλονισμένος από τη φρίκ...

Ο συστηματικός τρόπος προσέγγισης στην αντιμετώπιση των ψυχιατρικών περιστατικών μπορεί να είναι χρήσιμος, γιατί αναπτύσει περιγραφές λύσεων εκεί που μέχρι τότε επικρατούσαν περιγραφές προβλημάτων. Στη διαδικασία αυτή μπορούν οι ασθενείς μας να μας συμπαρασύρουν δημιουργικά με τη συμπεριφορά τους σε ασυνήθιστους τρόπους σκέψης. Το γεγονός ότι σ' αυτή την πορεία το χιούμορ όχι μόνο δεν λείπει, αλλά και συχνά κυριαρχεί, δεν είναι μόνον ευχάριστο αλλά και ιδιαίτερα χρήσιμο. Η αποκατάσταση ενός ασθενούς δεν είναι μία γραμμική διαδικασία, που το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο...

Τα βιβλία του ζωντάνεψαν μέσα μου την προπολεμική, κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη. (Μαρκ Μαζάουερ, άγγλος ιστορικός, στον πρόλογο του βιβλίου του «Θεσσαλονίκη, η πόλη των φαντασμάτων») Όλοι μας έχουμε κατά καιρούς ακούσει ή διαβάσει ότι η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε «ένα ψηφιδωτό λαών», ένα αμάλγαμα από ανθρώπους διαφορετικής εθνότητας, θρησκείας και μητρικής γλώσσας. Και πράγματι έτσι ήταν, τουλάχιστον μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή, καθώς μέχρι τότε ο πληθυσμός της πόλης αποτελούνταν από πλήθος εθνοτήτων όπως Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, Ρουμάνοι Αρμένιοι, κ.ά. Όμως, από διάφορες...

Προπατορικό αμάρτημα ή προπατορικό ατύχημα: όπως το τέλος/πέρας, η απαρχή είναι ένα όριο, και οι επιστήμες και οι τεχνικές δεν αποφεύγουν αυτό το κουσούρι περισσότερο από όσο η φιλοσοφία. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας τής "Πληροφορικής βόμβας" αναπτύσσει το ζήτημα του ατυχήματος των γνώσεων και της επιτακτικής ανάγκης για ένα "μουσείο των καταστροφών". Βιομηχανικές ή φυσικές καταστροφές, που η αύξησή τους έχει γίνει όχι μόνο γεωμετρική, αλλά γεωγραφική, αν όχι και συμπαντική. Το πλανάσθαι ανθρώπινο, το εμμένειν σατανικό: σύμφωνα με αυτό το ρητό, η πρόοδος της σημερινής...