Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Λουί Ωγκύστ Μπλανκί (1805-1881) ήταν παρών και μπροστάρης σχεδόν σε όλες τις εξεγέρσεις του 19ου αιώνα στο Παρίσι. Το Παρίσι και η επαναστατική δράση τον κράτησαν ζωντανό στα σαράντα τρία (43) χρόνια και δύο μήνες που πέρασε φυλακισμένος. Δηλαδή, από τον ενήλικο βίο του πέρασε λιγότερο από δεκαπέντε (15) χρόνια ελεύθερος.

Ο Τζέρυ Μπράουν συζητάει με την Βαντάνα Σίβα για τη λεηλασία της φύσης και της γνώσης με τον Ιβάν Ίλλιτς και τον Καρλ Μίτσαμ για την πολιτική της φιλίας με τον αντισυνταγματάρχη Νταίηβ Γκρόσμαν για τον μύθο του φονικού ενστίκτου με τον Ντόνοβαν Γουέμπστερ για τα απομεινάρια του πολέμου με την Έλενα Νόρμπεργκ-Χοτζ για την παγκοσμιοποίηση και την καταστροφή της κουλτούρας με την Σουζάνα Σέφερ για τη μάθηση μέσα στη ζωή με τον Νόαμ Τσόμσκυ για την εναντίωση στο προνόμιο και την εξουσία με τον Νταίηβιντ Κόρτεν για τις μυθολογίες της παγκόσμιας ανάπτυξης με την Σούζαν Αρ...

Είναι προφανές πως υπάρχει πρόβλημα ταυτότητας της δημοκρατίας και της άμεσης δημοκρατίας ιδιαίτερα. Ταυτότητας που δεν θα επιτρέπει πλήθος αντιφατικών αναγνώσεων και μια επικοινωνία τύπου Βαβέλ, που εμποδίζουν τη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη της άμεσης δημοκρατίας. Κι αυτό το πρόβλημα δεν είναι υπόθεση εξουσιαστικών ηγεσιών ούτε "αριστερών πρωτοποριών", και βεβαίως ούτε "σοφών" διανοούμενων και ηγητόρων, αλλά παραμένει πρόβλημα της ίδιας της εργαζόμενης κοινωνίας-ανθρωπότητας. Γι' αυτό είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε ένα νέο δημόσιο χώρο σκέψης και επικοινωνίας και...

Αναρχία είσαι γυναίκα, γιατί σέβεσαι και υπερασπίζεσαι τη ζωή. Γυναίκα, εσύ είσαι η αναρχία, γιατί επιδιώκεις μια κοινωνία ίσων ανθρώπων χωρίς την ύπαρξη τάξεων και εξουσιών.

Οι δύο αποφασιστικοί νεωτερισμοί του βιβλίου είναι, πρώτο, ότι κατανόησε το διονυσιακό φαινόμενο στους Έλληνες: για πρώτη φορά προσφέρεται μια ψυχολογική ανάλυση του φαινομένου, το οποίο βλέπει ως ρίζα ολόκληρης της ελληνικής τέχνης. Δεύτερο, κατανοεί τον σωκρατισμό: για πρώτη φορά ο Σωκράτης αναγνωρίζεται ως όργανο της ελληνικής αποσάθρωσης, ως τυπικός παρακμιακός. Η "ορθολογικότητα" εναντίον του ενστίκτου. Η "ορθολογικότητα" με κάθε τίμημα ως επικίνδυνη δύναμη που υπονομεύει τη ζωή!

Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα απρόσμενο, απαιτητικό ταξίδι στο Νεπάλ και τη διοικητική περιφέρεια της Ινδίας Σικκίμ, που έγινε το 2004. Δεν είναι ένα τυπικό ταξιδιωτικό αφήγημα, αλλά το παράδοξο μείγμα λεπτομερειών, υποθέσεων, παραδοξοτήτων, ορισμών και ανατροπών των συμβάσεων για το ταξίδι και τους προϊδεασμούς του δυτικού ταξιδιώτη. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι οι δείκτες και οι αποδείξεις ενός μη συμβατικού βλέμματος που εντοπίζει και μεγεθύνει λεπτομέρειες, επενδύει με ιδιότητες τις χωρικές ή συμβολικές τοπογραφίες, διερευνά, αποδεικνύει, δείχνει ή, στο...

Λένε πολλοί ότι «η σύγχρονη τέχνη βρίσκεται σε κρίση», χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η κρίση αυτή συμβαδίζει με έναν τρόμο που απειλεί πράγματι κάθε παράσταση. Χωρίς την τρομοκρατία, τα έργα του 20ού αιώνα είναι αδιανόητα, αόρατα. Χωρίς τον πολλαπλασιασμό των κινδύνων, το δράμα των σημερινών επιφάσεων είναι ακατανόητο, κατά ορισμένους επιλήψιμο... Πράγματι, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα η Τέχνη ήταν ακόμα μόνον ο πρόδρομος των τραγωδιών που έμελλε σύντομα να μας πλήξουν, στις αρχές του 21ου αιώνα ίσα ίσα η επιστήμη οφείλει να προεικονίσει το άγχος του μέλλοντος. Απαιτώντας με...

Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί ίδιοι, δεν διαβάζουν όλοι την "Bild" και το "Focus", δεν θεωρούν όλοι τους Έλληνες τεμπέληδες και χαραμοφάηδες. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, Καρλ Χάιντς Ροτ, είναι φίλος του ελληνικού λαού και αισθάνεται βαθιά αγανάκτηση για τα δεινά που επιβάλλονται στους Έλληνες. Ο ένας στόχος του βιβλίου του είναι να αποδείξει με τη σχολαστική ανάλυση της "ελληνικής κρίσης" πως αυτή δεν είναι ελληνική αλλά βαθιά ευρωπαϊκή και συνακόλουθα παγκόσμια οικονομική κρίση, με όλα τα χαρακτηριστικά μιας συστημικής κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Ο δ...

Στο βιβλίο του μιλά για την "ιδεολογία των ευκαιριών και της κοινωνικής ανόδου" στις Η.Π.Α., για την εκπαίδευση, για τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, για τη φυλετική πολιτική σε μια πολυφυλετική κοινωνία, για τη χαμένη τέχνη της συζήτησης, για τον ακαδημαϊκό ψευτοριζοσπαστισμό, για τη θρησκεία της κουλτούρας και για το ψυχικό κενό της εκκοσμικευμένης κοινωνίας μας.

Περιέχονται τα διηγήματα: "Η επίσκεψη", "Η διαδρομή', "Στον τάφο του πατέρα μου", "Το κυπαρίσσι", "Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις", "Ο Άη-Γιάννης του Καστρί", "Η κουκουβάγια", "Οι πρώιμοι συνταξιούχοι", "Η δασκάλα" και το κείμενο "Σκόρπιες ματιές στη ζωή και το έργο του Παύλου Νιρβάνα".

Αναλύοντας τα σπουδαία έργα των κορυφαίων αμερικανών κοινωνιολόγων Νταίηβιντ Ρήσμαν, Κρίστοφερ Λας, Ντάνιελ Μπελ και Ρίτσαρντ Σένετ, ο συγγραφέας καταλήγει στα συμπεράσματά του: Ζούμε σε μία νέα εποχή. Την εξέγερση της δεκαετίας του 1960 διαδέχονται σήμερα η αδιαφορία και ο ναρκισσισμός. Τη λογική της ομοιομορφοποίησης διαδέχονται η αποτυποποίηση και η γοητεία. Την ιδεολογική σοβαρότητα διαδέχεται η γενίκευση του χιούμορ. Μία νέα δημοκρατική εποχή που χαρακτηρίζεται από τον περιορισμό της βίας και την εξάντληση αυτού που εδώ και εκατό χρόνια αποτελούσε την πρωτοπορία. Με α...

Είναι έργο του κάθε έθνους να γράφει τη "δική του" ιστορία. Από την Ρωσική Επανάσταση του 1905 μέχρι μιαν ασήμαντη κλοπή αγγινάρων στην Γενεύη το 1743, το εξαιρετικό και το κοινότοπο επανεξετάζονται και περνούν από το κόσκινο μιας επιλεκτικής μνήμης. Με το βιβλίο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, η ιστορία επηρεάζει τον τρόπο μας να βλέπουμε τον κόσμο. Αλλά ποια ιστορία; Μήπως η κινηματογραφική ταινία γουέστερν δεν αποσιωπά την τύχη των Ινδιάνων και δεν προτείνει μια στερεότυπη αμερικανοποίηση; Ο Μαρκ Φερρό ξεσκεπάζει τους μηχανισμούς της κατασκευής των ιστορικών σ...

Από τις λιγοστές υπάρχουσες πηγές και από τις αναμνήσεις των καλλιτεχνών, που δεν είναι πάντα αξιόπιστες και πρέπει να διασταυρώνονται, θα προσπαθήσουμε ν’ ανασυστήσουμε την καλλιτεχνική ζωή της πόλης μας επί μιαν εξηκονταετία. Τα χρόνια που εξετάζουμε, τα Ωδεία δεν είχαν μόνιμη στέγη, τα δε σποραδικά φύλλα των εφημερίδων, που γλίτωσαν από την πυρκαγιά και την Κατοχή, δεν περιλαμβάνουν πάντα τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Φίλοι, κυρίως, και γνωστοί μας βοήθησαν με τις αναμνήσεις τους να καταγράψουμε τα στοιχεία που ακολουθούν. [...] Ωδεία, χορωδίες, μουσικοί, τραγουδιστές, τ...

Όπως όλοι οι μεγάλοι μύθοι που σέβονται τον εαυτό τους, ο μύθος της "κατανάλωσης" έχει τον λόγο του και τον αντίλογό του: ο εξυμνητικός λόγος για την αφθονία συνοδεύεται από έναν "κριτικό" αντίλογο, σκυθρωπό και ηθικολογικό, για τα κακά της καταναλωτική κοινωνίας και την τραγική κατάληξη στην οποία θα οδηγήσει οπωσδήποτε τον πολιτισμό μας. Η μαγεία της κοινωνίας μας είναι λευκή, δεν είναι πια εφικτή η αίρεση μέσα στην αφθονία. Πρόκειται για την προφυλακτική λευκότητα μιας χορτασμένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας χωρίς ίλιγγο και χωρίς ιστορία, χωρίς μύθο άλλον από τον εαυτό...

Ποιητικά γραμμένα πεζογραφήματα, με το χαρακτηριστικό ύφος της συγγραφέως... Την στιγμή της εντεινόμενης αγωνίας του για την καλπάζουσα διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στις οποίες ανέκαθεν ο άνθρωπος αντιστάθηκε και τις οποίες καλείται πάλι να αντιμετωπίσει, μη μερικός, δεν παύει να προσπαθεί να εντρυφήσει σε όλα τα ακρογωνιαία, πανανθρώπινα ερωτηματικά.