Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οι λέξεις μας εξάλλου ανέλαβαν να σηκώσουν την περιέργεια της πρώτης γνωριμίας με τους μαθητές μας. Προτού καλά καλά μάθω τα ονόματά τους, ήξερα πόσες φορές χρησιμοποιεί ο καθένας τους το ρήμα 'νιώθω' σε κάθε σελίδα". Χρήστος Αγγελάκος "Αυτά τα τρία χρόνια δεν τα αλλάζω, δεν θέλω να πετάξω τίποτα και όλα θέλω να τα κρατήσω πολύ γερά μέσα μου. Πάνω από όλα έμαθα να ακούω, να αφουγκράζομαι, να κατανοώ και να συμπάσχω. Τίποτα δεν είναι τόσο προφανές όσο ακούγεται". Διονύσης Μαρίνος

Στο τέλος του διαδρόμου, εκεί που ήταν η καφετέρια είδα τον Tom Waitw και τον Ιααγ Ρορ που έπιναν burbon και καφέ. Κάπνιζαν στριφτά τσιγάρα, στο τραπέζι έχασκε ανοιχτός ένας καπνός Drum κι ένας Zippo και γύρω τους κανείς. Ένα υπερβατικό και αέρινο βιβλίο σαν μια καταγραφή βελουδένιων διαφανών ονείρων τοποθετημένες σε ένα εντελώς παράλογο κόσμο όπου έχει εξαφανιστεί η λογική καθώς και έννοια της βαρύτητας και της ισορροπίας των πραγμάτων.

Η CARΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ είναι κάμποσοι στίχοι για έναν φίλο που σουλατσάρει στην άκρη της ρόδας. Ένα ποίημα που γυροφέρνει στις γωνίες των Εξαρχείων κι ένα ποίημα που ξεκινάει μέσα από ένα κωλόμπαρο της Θήβας. Η Caraytoktonia είναι σαν μια ταινία τρίτου τύπου που την έγραψε ένας φίλος μια χώρα μακριά για έναν φίλο σε μια πλατεία πιο κοντά, ένα σακί με κόκαλα που στάζει αίμα και κάμποσα λάστιχα που άρπαξαν φωτιά.

Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου για να σου πω μια ιστορία. Περισσότερες από μία. Την ιστορία του Ποιησού, την ιστορία του Καισερά Σερά και της Γουιλμπί Γουιλμπί και διάφορες άλλες. Μην παρεξηγείς την προστακτική. Αν αν δεν θες να τον αναβάλεις, μην τον αναβάλεις. Μόνο η αναβολή του είναι στο χέρι μας όμως, όχι η αποτροπή του. Οπότε καλό είναι να τον αναβάλουμε για όσο περισσότερο μας παίρνει. Και αν αναβολή την αναβολή καταφέρνουμε και την παλεύουμε με λέξεις ή με αυτό που κρύβεται πίσω τους και αυτό που ξεφεύγει εμπρός τους, και αν αναβολή την αναβολή πασχίζουμε να βρούμε...

Ο κύριος Brun τις νύχτες έπινε cry martini. Ακούγοντας το dry me a river. Κάπως έτσι κυλούσε ο καιρός μέχρι την επόμενη πανσέληνο στην Trolland.

Βουλγάτα ή Βουλγκάτα είναι η λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής που έγινε στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ από τον Ιερώνυμο κατ' εντολή του Πάπα Δάμασου Α' και υιοθετήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία (η διεθνής συντομογραφία της είναι "Vg"). Με τον ίδιο στόχο, δηλαδή μια τρόπον τινά "εκλαΐκευση" της λακανικής σκέψης ώστε να γίνει περισσότερο προσεγγίσιμη και κατανοητή, ο συγγραφέας του παρόντος πονήματος προσφέρει στον αναγνώστη μια vulgata editio (έκδοση "κοινή" ή για το "μη ειδικό κοινό"). Παρόλα αυτά η "Vulgata" δεν είναι ένα περιληπτικό κείμενο-οδηγός για το γρήγορο...

Μια συλλογή διηγημάτων γεμάτη εξομολογητικές ιστορίες στα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, χωρισμένη σε τρεις ενότητες. Διάλογοι, διηγήσεις, εικόνες και εξιστορήσεις μικρών και μεγάλων στιγμών από τη ζωή κάποιων συνηθισμένων ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι οποιοσδήποτε από εμάς ή και κανένας.

Έξι μέρες στη ζωή μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, στα μέσα ενός εξαιρετικά ζεστού καλοκαιριού, όσο η πρωτεύουσα συνταράσσεται από μια σειρά δολοφονιών, φαινομενικά ασύνδετων μεταξύ τους. Η Χρυσάνθη κατεβαίνει από το καράβι για να γνωρίσει ξανά την ανιψιό της, την οποία μεγαλώνει η αδερφή της με κέρδη από μικροκλοπές, ενώ μία εξ' αυτών σημαίνει την έναρξη του αίματος. Ο Κυριάκος προσπαθεί να τελειώσει τη θεολογική όντας στα πρόθυρα του αλκοολισμού. Ο Θύμιος προσπαθεί να ξαναχτίσει την καριέρα του ως μουσικός και παράλληλα να ξανακερδίσει το παιδί του. Στο μέσο όλων ο Ντόνα...

"Αντιμετωπίζω μόνο ένα πρόβλημα: πώς θα βγω από τον λαβύρινθο. Πόσο ξαγρύπνησαν οι δάσκαλοί μου αναζητώντας λύση στο δαιδαλικό αυτό αίνιγμα! Κάποιοι από αυτούς είναι πεπεισμένοι πως πρόκειται για ομόκεντρες στοές που βρίθουν από ψευδόπορτες. Με συμβούλεψαν να προχωρώ με κλειστά τα μάτια για να μην υποκύψω στις ψευδαισθήσεις. Το ένστικτο αναπτύσσεται καλύτερα ανάμεσα στις σκιές και την απομόνωση."

ΜΑΚΡΟΘΕΝ Ανάμεσα στις ζωγραφιές συναντώ την πραγματικότητα σε άσπρα κρεβάτια νοσοκομείου με μαύρα βλέμματα αρρώστων ευτυχισμένος υγιής κάτοχος μιας ηλικίας που επιβίωσε ο επιζήσας των αναστημένων ολομόναχος στους δρόμους με τις κρύες λίμνες και τα ζεστά μάγουλα από τα φιλιά των χαιρετισμών αχρείαστα επιβιώσας των χρησμών της εποχής μου που για άλλα τύρβαζε και τώρα μας μετρά στα κοιμητήρια

Ζωή, ζωή μου, αφήσου να πέσεις, αφήσου να πονέσεις, ζωή μου, αφήσου να τιναχτείς από φωτιά, από σιωπή αφελή, από πέτρες πράσινες στο σπίτι της νύχτας, αφήσου να πέσεις και να πονέσεις, ζωή μου.

Έχασα το μπαστούνι μου. Είναι μεγάλη θλίψη να το σκέφτομαι μόνος στον κόσμο. Το μπαστούνι μου! Το καπέλο μου, οι μανσέτες μου τα γάντια, τα παπούτσια μου. Κάτω από αυτό τον περίεργο και παιγνιώδη τίτλο, βρίσκεται μια από τις πιο πρωτοποριακές ακόμα και σήμερα συλλογή ποιημάτων που γράφτηκε ποτέ. Ο Αλμπέρτι δίνει φωνή στους ηθοποιούς του βωβού κινηματογράφου που σε τρυφερούς [και κάποτε με μια απόχρωση θλίψης] μονολόγους καλούν τον αναγνώστη σε μια απόλαυση ανανεωτική της ποίησης. Το κείμενο συμβάλλει στη διαχρονική μνημείωση της ανθρώπινης κίνησης και χειρονο...