Εγώ ήμουν ένας χαζός κι αυτό που είδα με έχει κάνει δυο χαζούς

Έχασα το μπαστούνι μου. Είναι μεγάλη θλίψη να το σκέφτομαι μόνος στον κόσμο. Το μπαστούνι μου! Το καπέλο μου, οι μανσέτες μου τα γάντια, τα παπούτσια μου. Κάτω από αυτό τον περίεργο και παιγνιώδη τίτλο, βρίσκεται μια από τις πιο πρωτοποριακές ακόμα και σήμερα συλλογή ποιημάτων που γράφτηκε ποτέ. Ο Αλμπέρτι δίνει φωνή στους ηθοποιούς του βωβού κινηματογράφου που σε τρυφερούς [και κάποτε με μια απόχρωση θλίψης] μονολόγους καλούν τον αναγνώστη σε μια απόλαυση ανανεωτική της ποίησης. Το κείμενο συμβάλλει στη διαχρονική μνημείωση της ανθρώπινης κίνησης και χειρονομίας με ευρήματα αξιοζήλευτα και μια φρεσκάδα που είναι το καλύτερο αντίδοτο στην πενθοφόρα ποίηση του τέλους των καιρών μας. Ένα βιβλίο με ποιήματα που μπορούν να είναι προανάκρουσμα της σταντ απ κόμεντι για τους αναγνώστες που μπορούν να τα απολαύσουν ως πραγματικά κάτι μοναδικό, αλλά και για νέους ποιητές για να διευρύνουν τους ορίζοντές τους ως προς το τι αποτελεί ποίηση. Το βιβλίο συνοδεύεται από όλες τις διευκρινήσεις που θα κάνουν την ανάγνωσή του απρόσκοπτη.