Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

25 πανεπιστημιακοί και κριτικοί λογοτεχνίας γράφουν για τον Παν. Μουλλά και για λογοτεχνικά θέματα που τον απασχόλησαν ενεργά, σε έναν αφιερωματικό τόμο για τον αείμνηστο φίλο, συνεργάτη και καθηγητή.

Η πρώτη ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης απειλεί το αυθαίρετο εξοχικό του Αντώνη Τάδε και μαζί ολόκληρη την προσωπική του μυθολογία - αυτή στην οποία δεν πίστεψαν ποτέ τα παιδιά του. Ανίσχυρος απέναντι στην εξουσία, ο Αντώνης Τάδε θα κηρύξει τον Βίλα Λένα ανεξάρτητο κράτος και τα παιδιά του ομήρους. Το έργο παραστάθηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τη θεατρική περίοδο 2017-2018.

Το "Μαζί σου για το τίποτα" είναι η ιστορία μιας αποτυχημένης συγγραφικής απόπειρας απ' αυτές που είναι γεμάτα τα ημερολόγια των συγγραφέων. Ταυτόχρονα είναι κι ένα υστερόγραφο σε ένα από τα πιο τρυφερά διηγήματα του Τσέχωφ, προφανώς απελπισμένο και προφανώς αστείο, όπως κι οι ιστορίες του ρώσου συγγραφέα. Ξεκίνησε τυχαία, συνεχίστηκε αποσπασματικά, ολοκληρώθηκε ξαφνικά, σχεδόν ερήμην μου, στο περιθώριο άλλων γραψιμάτων (όχι πάντα πετυχημένων εννοείται). Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πήρε πολύ να το γράψω, μου πήρε όμως πάρα πολύ να το ζήσω. Και, παρόλο που αντιπαθώ να μιλ...

Η Βάλια στα δεκαέξι, εκείνος στα σαράντα. Εκείνη μαθήτρια, εκείνος καθηγητής της στα Μαθηματικά. θα την ακολουθεί για πάντα. Μπορεί ο απόλυτος κι άνευ όρων έρωτας να χωρέσει σε μαθηματικές πράξεις κι αστερισμούς; Πόσο κόκκινο χωράει στην εξίσωση του Όιλερ;

H Σέξτον. H ποιήτρια. Η Άννα. Η γυναίκα. Ένα έργο για το όνειρο και το κυνηγητό του. "Πιστεύεις, Άννα;" "Πιστεύω". "Σε τι;" "Στα όνειρα". Άραγε, πόσο όνειρο είναι το αμερικανικό όνειρο και πόσο αμερικανικό είναι το όνειρο της σοφίας;

Στη ρομαντική αυτή κωμωδία, ο κόσμος του παραμυθιού περιπλέκεται έντεχνα με τον αληθινό κόσμο. Νεράιδες και ξωτικά συνομιλούν με ανθρώπους. Τέσσερις ερωτευμένοι νέοι, ο Λύσανδρος, η Ερμία, ο Δημήτριος και η Ελένη, πρωταγωνιστούν σε ένα ονειρικό σκηνικό, παρέα με μια ομάδα ερασιτεχνών ηθοποιών, τον Βασιλιά Θησέα και τη Βασίλισσα Ιππολύτη, και οι παρεξηγήσεις, οι ανατροπές και οι "μαγικές" παρεμβάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, για να θριαμβεύσει στο τέλος η αγάπη.

Επτά στιγμιότυπα εικονογραφούν σχέσεις μεταξύ φίλων, φύλων και φυλών ανθρώπων. Μια ιστορία που δεν λέγεται με λόγια. Συμβαίνει, εξελίσσεται υπόγεια, ωριμάζει και ξεσπά. Μια γραφή που κατανοεί βαθιά και ανατρέπει τους ορισμούς του λεξικού των ηρώων της. Αφήνει τον λόγο στην ηδονή και επιτρέπει την οδύνη. Επτά μονόπρακτα που συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο έργο. Ένα ταξίδι από την ορμή προς την ωριμότητα. Από την κοινωνική σύμβαση προς την ελευθερία της συνείδησης. Και από το ζωτικό ψέμα στην εντροπία του ασυνείδητου.

Μια πανεπιστημιακή μελέτη που εστιάζει στο διακείμενο, υπό την έννοια της αντιπρότασης απέναντι σε μια προϋπάρχουσα πρόταση. Το δραματικό υπόβαθρο του κειμένου, "Κάποτε ήσουν καλό παιδί!", από τα "απόκρυφα" θεατρικά του (pieces secretes), εδράζεται γενικότερα στον μύθο του Ορέστη και ειδικότερα στις "Χοηφόρους", την τραγωδία που αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας "Ορέστεια" του Αισχύλου. Ακρογωνιαίος λίθος της τριλογίας, ο Ορέστης ορίζεται -και μένει έτσι στην Ιστορία- από την ύψιστη ύβρη της μητροκτονίας. Στην εκδοχή του Γάλλου συγγραφέα, ο Ορέστης ακολουθείται από το...

58 ποιήματα, 58 πράξεις πληγής στα περιθώρια του χρόνου. Μια "Αγέννητη γη" έτοιμη να υποδεχτεί το μέλλον, που έρχεται επιβεβαιωμένο και σίγουρο. Ποιήματα που αιμορραγούν, σχηματίζοντας έναν νέο ορίζοντα. Σηματοδοτώντας εκείνη την αρχή, που περίμενε να ανθήσει ως γενέθλιος τόπος. Η ζωή που αναγεννιέται, η ζωή που κερδίζεται· η ζωή που είναι παρούσα για να θυμίζει πως κάθε φορά που η αλήθεια αποσιωπάται, οι λέξεις -κοφτερές σαν νυστέρι- θα δείχνουν πάντα τον δρόμο. ΙΧΝΟΣ ΡΩΓΜΗΣ Κι όταν σε ρωτήσουν να μην τους πεις ποτέ πως μ' αγάπησες Νοίκιασε μόνο ένα παράλλ...

Ο Πέερ Γκυντ, το δραματικό ποίημα του Ίψεν, είναι εμπνευσμένο και διαποτισμένο από τα λαϊκά νορβηγικά παραμύθια. Ο Πέερ Γκυντ παλεύει με το όνειρο και τον πειρασμό επιμένοντας με το πείσμα μικρού παιδιού να ζήσει τη ζωή του «ως αυτοκράτωρ του εαυτού του» μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι σε όλη του τη ζωή υποκρινόταν ότι είναι κάποιος άλλος. Μετά από την οδυνηρή συνειδητοποίηση της ματαιότητας της περιπλάνησης του, βρίσκει την αναγνώριση στην αγκαλιά της ιδανικής συντρόφου, της γυναίκας που τον αγάπησε γι' αυτό που ήταν και που τον περίμενε ως το τέλος.

Ο πρίγκιπας αναζητά με τη βοήθεια των φίλων του την ιδανική πριγκίπισσα. Όμως άλλη είναι ατσούμπαλη, άλλη εγωίστρια, άλλη λαίμαργη κι άλλη ό,τι να' ναι.... Ώσπου εμφανίζεται στο παλάτι η δική του πριγκίπισσα. Αυτή που δεν μπορεί να κοιμηθεί με ένα μικρό μπιζέλι κάτω από πολλά στρώματα, που κυκλοφορεί με ποδήλατο, τρελαίνεται για παγωτά και χορεύει hip-hop. Αυτή που για εκείνον είναι φανερό ότι είναι η δική του αγαπημένη. Και τότε αρχίζει η γιορτή! Ένα θεατρικό έργο για τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα της ζωής μας που είναι κάπου εκεί έξω και μας περιμένει.

Άλλος ποθεί να είναι δυνατός σαν τον Ηρακλή, άλλος θέλει να κοιμάται κάθε βράδυ σε άλλη αγκαλιά κι άλλος θέλει απεγνωσμένα ν' ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων. Οι Όνειροι, λοιπόν, οι γιοι του Ύπνου, ξαπλωμένοι στο μαλακό τους σύννεφο, αποφασίζουν, παίζοντας ένα παιχνίδι ρόλων, να τους χαρίσουν για μια νύχτα αυτό που επιθυμούν. Οι άνθρωποι γίνονται οι πρωταγωνιστές των ονείρων τους. Και το παιχνίδι αυτό είναι ενδιαφέρον, αστείο, διασκεδαστικό, μερικές φορές ακόμα και ριψοκίνδυνο! Ένα θεατρικό έργο γι' αυτά που έχουμε, αυτά που ονειρευόμαστε και τη χαρά της αληθινής ζωής....

Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι μεγαλώνουν μαζί, αγαπιούνται και παντρεύονται. Όμως, πάνω στην κορύφωση της ευτυχίας τους, τη μέρα του γάμου τους, ο θεός του Κάτω Κόσμου, ο Πλούτωνας, κλέβει το αγόρι. Η λύπη του κοριτσιού είναι τόσο μεγάλη που οι υπόλοιποι θεοί συγκινούνται και αποφασίζουν να το βοηθήσουν. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες, στο οποίο το κορίτσι μας θα αντιμετωπίσει τα εμπόδια και τους κωμικούς χαρακτήρες του Κάτω Κόσμου σε μια σειρά από αστεία επεισόδια γεμάτα μουσική και τραγούδι. Πείθει τον απρόθυμο Βαρκάρη, παίρνει με το μέρος της τον τρίφωνο Κέρβερο...

Φαίδρα. Η βαθύτερη σε νοήματα και πιο ποιητική τραγωδία του σπουδαίου γάλλου δραματικού ποιητή Ρακίνα Δεν ξέρω, αλλά τη "Φαίδρα" νιώθω να τη στοιχειώνει το ελληνικό τοπίο. Από το φθινόπωρο του '87, όταν άρχισα να τη μεταφράζω, είχα αυτή την επίμονη αίσθηση, αλλά και τώρα που την ξανακοίταξα, στην τρίτη έκδοσή της, η ίδια αυτή αίσθηση, για τρίτη φορά, μου καρφώθηκε στο μυαλό. Αντί να βλέπω, μέσα στις λέξεις, το ακέραιο άγαλμα, βλέπω τα συντρίμμια του ν' ασπρίζουν πάνω σ' ένα έδαφος όλο αγκάθια και πέτρες. Αντί να βλέπω, μέσα στις λέξεις, ένα σύμπαν άρρωστο και κλειστό, γε...

Το βιβλίο του Γιώργου είναι ένα μεγάλο ψυχικό τοπίο. [...] Στο έργο του πρωταγωνιστεί η μητέρα -ως τοπίο αυτή τη φορά-, τοπίο συναισθημάτων και ελλείψεων, μνήμης και τραυμάτων, υποθέσεων και βεβαιοτήτων. Όπως σε όλα τα τοπία, υπάρχουν φωτεινές και σκοτεινές περιοχές, απότομες χαράδρες και σκιερά ήσυχα μέρη, βιώματα και μυθοπλασία, ρεαλισμός και φαντασία. Υπάρχουν τα σκούρα και ζοφερά πολλές φορές χρώματα και τα ήρεμα νερά, οι καταιγίδες και τα άνθη. Υπάρχει πάντα και κάτι αόρατα απειλητικό που μπορεί να διαταράξει οριστικά αυτό το τοπίο, κάτι κρυμμένο στην άκρη της εικόνας...

Το παρόν έργο δεν αποτελεί ερμηνεία της "Αντιγόνης" ή διασκευή. "Δανείζεται" την Αντιγόνη με απόλυτο σεβασμό και απεριόριστο θαυμασμό στο πρωτότυπο κείμενο, για να προτείνει μια άλλη στάση ζωής. Πιο ανθρώπινη, πιο τρυφερή. Και στο τέλος την επιστρέφει με λατρεία εκεί από όπου την πήρε. Στο πάνθεον των ηρώων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Πόσο μακριά τεντώνει ένα σχοινάκι; Πόσο ψηλά μπορείς, αλήθεια, να πετάξεις; Και αν πέσεις, ξέρεις πώς να ξανασηκωθείς; Η Λίζα ήταν "ένα απόμακρο παιδί, σχεδόν αλλοπαρμένο". Στο σχολείο της η διαφορετικότητα ήταν ξένο σώμα. Κάθε μέρα της ήταν ένας αγώνας για προσαρμογή, ένας αγώνας που έχανε, μέχρι εκείνο το βράδυ... Χρόνια μετά, η Λίζα, ενήλικη πια, επιστρέφει στο ίδιο σχολείο μαζί με τον γιο της, αλλά αυτή τη φορά είναι ή νομίζει ότι είναι δυνατή. Θα συναντήσει τους παλιούς της "αντιπάλους", αλλά και εκείνο το πρόσωπο που τη βοήθησε να "σηκωθεί". Ο μύθος της Σταχτοπούτας...

Να χαθεί κανείς μέσα σ' έναν άλλον άνθρωπο. Από κάτι άπιαστο. Φευγαλέο. Μια λάμψη της στιγμής φωταγωγεί τη ζωή και μετά την αφήνει άδεια. Η στιγμή αυτή. Η παράφορη λάμψη της. Ο ήλιος που καίει. Οι κρυστάλλινες βουτιές. Η μεγάλη βραδιά του πάρτι. Η πλάνη, ένας αέρας. Τα χαμηλωμένα βλέμματα. Ο βυθός της θάλασσας. Η ζωή μετά. Το μετά. Το δίχως τέλος, μετά. Η φυλακή που λέγεται χρόνος. Οι μεγάλες νύχτες. Οι ατέλειωτες μέρες. Αυτός είναι ο φίλος της Τρίτης. Μέσα από την ταυτόχρονη αφήγηση δύο ιστοριών. Που είναι όμως μία. Η ιστορία ενός ανθρώπου που χάθηκε και δεν μπορεί ν...

Η ΛΟΥΣΥ, μια Αθηναία στο σπίτι της. Και η ΛΟΥΣΥ, το χρυσόψαρο στη γυάλα. Μια λοξή και αντισυμβατική ματιά στη σημερινή πραγματικότητα της Αθήνας μέσα από τις ιστορίες της Λούσυ. Με συντροφιά το χρυσόψαρό της στη γυάλα, με απίστευτη ενεργητικότητα και χιούμορ, και παρά τις απογοητεύσεις της, η Λούσυ μιλάει ακατάπαυστα, ανατρέχει στα παιδικά της χρόνια, κάνει σκέψεις, ειρωνεύεται, οργίζεται, ενώ όλα -ιστορίες και πραγματικά περιστατικά- ιστορούνται με φόντο την Αθήνα της κρίσης και των ανθρώπων που καταφθάνουν σε αυτήν αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.