Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ταξίδι είναι ένα γεγονός σύνθετο, πολυεδρικό. Ξεκινάς κεντρισμένος είτε από περιέργειες, είτε από ονειροπολήσεις και πηγαίνεις να ιδείς, να γνωρίσεις, να μελετήσεις, να ερευνήσεις, να επαληθεύσεις. Άλλοτε πηγαίνεις να ξεκουραστείς κι άλλοτε μονάχα για να ζήσεις, ξεφεύγοντας από τον ασφυκτικό κλοιό που έδεσε τριγύρω σου η καθημερινή ζωή της εποχής μας. [...] Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε χάρη στο λογοτεχνικό βραβείο που θέσπισε ο ευγενικός κι ενθουσιώδης εκδότης Γεώργιος Φέξης, τιμώντας τη μνήμη του πατέρα του Φιλίππου Φέξη, και με ειδικό σκοπό την πραγματοποίηση ενός μορφ...

Θεωρώ τα κείμενα του τόμου αυτού ως αυθεντικές καταγραφές ενός μονολόγου. Προεκτείνουν και βαθαίνουν μέσα στην μυστηριώδη νόηση της γλώσσας την μοναξιά που ένιωσα από παιδί, μια παράδοξη σιγή που ανέδιδε υποβλητικά ο κόσμος. Δεν έχουμε τα κείμενά μου, το υπογραμμίζω, καμιάν οργανική σχέση με τη Φιλοσοφία (βλ. και "Λόγος περί παθών - Τα όρια"). Αποτελούν καρπίσματα μιας πολλών ετών, ολόκληρης θα έλεγα της ζωής μου, επίμονης ενδοσκόπησης. Τα θεωρώ, για να επαναλάβω τον λόγο του Kant, ως "ίχνη της εμπειρικής γνώσης". Εμπειρίες προσωπικές, παρατηρήσεις του περίγυρου και διαστοχ...

Γράφω την εισαγωγή αυτή μόνο για όσους, κατά τον λόγο του Βίττγκενστάιν, "νιώθουν φιλία για το πνεύμα μου". Αλλιώτικα, δεν θα έβρισκα το θάρρος να πως τόσα πράγματα σε πρώτο πρόσωπο. Γιατί, στ' αλήθεια, επιθυμώ να τους μιλήσω για "πράγματα" που έγιναν τελικά "λέξεις". [...]

Εκείνος που δεν περιορίζεται να χαίρεται τ' αγαθά -τα πάμπολλα- του πολιτισμού μας, αλλά που έχει την τάση και να τον κρίνει, στέκεται κάτι περισσότερο από ξαφνιασμένος, καθαυτό τρομαγμένος μπροστά στις αντιφάσεις του. Την περασμένη Τετάρτη πήραμε κάποια μικροπεριστατικά της καθημερινής ζωής για πράδειγμα και αφετηρία, όχι τόσο με σκοπό να τα υπογραμμίσουμε όσο για να γίνει αισθητό το πόσο τα συνηθίζουμε, πως πολιτογραφούνται στον κόσμο των συνυθειών μας, περνάνε σ' ένα είδος καθεστώτος, ας πούμε σε μιαν άγραφη νομιμότητα. Το θέμα τώρα είναι τι βαθύτερο φανερώνουν και ποιε...

Δέκα διηγήματα, εβδομηντάχρονη συγκομιδή βιωμάτων, εντυπώσεων που χαράχτηκαν βαθιά στη μνήμη, και προβληματισμών μιας γεμάτης από εμπειρίες ζωής, συνδέουν το παρόν με το παρελθόν, αποτελώντας ουσιαστικά ένα μωσαϊκό, όπου ο ανθρώπινος πόνος, η αγωνία, η προσμονή και η σκληρότητα εν τέλει της ζωής εκμηδενίζουν την έννοια του χρόνου, αποδεικνύοντας ότι η συνέχεια, παρά τις ποιοτικές και ποσοτικές αλλαγές που την διαπερνούν, δεν καταργεί ούτε απαλύνει την τραγικότητα του ανθρώπου, που η μνήμη, μόνη αλλά απατηλή, συνιστά παραμυθία της. Διότι σε όλα τα διηγήματα, περισσότερο ή λι...

Ήταν γραμμένη η πρώτη από τις μελέτες του τόμου αυτού, η αφιερωμένη στο ποιητικό έργο του Κωστή Παλάμα, σαν κυκλοφόρησε (με χρονολογική ένδειξη 1944) φροντισμένη από το Λέανδρο Κ. Παλαμά, η "Βραδινή φωτιά", σειρά πρώτη στίχων ανέκδοτων του ποιητή. Οι στίχοι τούτοι, μερικοί ατιτλοφόρητοι κιόλας, πολλοί συνθεμένοι, καθώς ολοφάνερο είναι, χωρίς πρόβλεψη διαρκείας, δεν παρουσιάζουν, βέβαια, μορφή άγνωστη της ποίησης του Παλαμά, τονίζουν όμως ενδειχτικά το λυρικό πυρήνα της -πράγμα που κι ο ίδιος ο φροντιστής και προοιμιαστής συνάμα του βιβλίου προσέχει. "Όταν πέθανε" γράφει, "ο...

Με τον όρο "λυρικός λόγος" θα επιθυμούσα να νοήσω όλη την ποίηση. Και δεν θα ήταν παράλογο τούτο. Υπάρχει μια προοδευτική ανάμεσα στους αιώνες, και στους στερνούς τούτους καιρούς αισθητότερη, απομόνωση του κεντρικού ποιητικού στοιχείου, που δεν μπορεί να είναι άλλο από τη "λυρική μέθη". Αν αυτή η μέθη δεν κατέχει τον εσωτερικό χώρο της ποίησης, μάταιο κι άσκοπο αγώνισμα καταντάει ο έμμετρος, ο ρυθμικός ή και πλατύτερα ο ποιητικός λόγος. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Οι καιροί δημιουργούν την ανάγκη των απολογισμών. Τώρα δα, που η εκδοτική κίνηση έχει καταλαγιάσει, που τα τυπώματα δεν έρχονται κοπαδιαστά και που τα ολοένα καινούργια βιβλία δεν αποσκεπάζουν με τον πάταγο τους όσα μονοστιγμής θα πάλιωναν άλλοτε, στο σημάδι τούτο που στεκόμαστε και που με κάπως αθόλωτο μάτι μπορούμε να κοιτάξουμε ό, τι ανάμεσα σε φουρτούνες και ταραχές συγκομίσαμε, το νηφάλιο εξέτασμα της μεσοπολεμικής μας παραγωγής, του πεζού λόγου μετουσιώνεται σε χρέος από τα χρησιμότερα. Κοινός τόπος είναι -κ' έχει τόσες φορές ειπωθεί- πως η νεοελληνική ποίηση άνθισε κ...

Χρειάστηκε να συλλογιστώ πολύ, πριν αποφασίσω οριστικά να αφιερώσω το βιβλίο μου τούτο στον Καβάφη, Ερχόμουν από χώρα του Παλαμά κ' έπρεπε να πορευτώ στους αντίποδες. Η μετατόπιση κατείχε κάποιο θέλγητρο -σαν ένα ταξίδι της ανήσυχης φαντασίας ανάμεσα στους πλανήτες που φωσφορίζουν στο διάστημα. Μα πραγμάτωνε σύγκαιρα και μιαν ανάγκη βαθύτερη, την ανάγκη που νιώθει ο κουρασμένος άνθρωπος της πολιτείας για λίγη σιωπή, για λίγη μοναξιά. Και το παράδοξο ίσια, ίσια στην περίσταση είναι τούτο: που ο Παλαμάς, ο ασάλευτος, ο αταξίδευτος, ο δεμένος με την έγνια της καθημερινής χαμοζ...